خلاصه یادداشت وبگاه The Cradle درباره تضعیف هم‌زمان هند و رژیم صهیونیستی در طی جنگ‌های اخیر خود به علت تضعیف پشتیبانی ایالات متحده از این دو موجودیت سیاسی ۱. آغاز تنش در روابط هند و آمریکا: با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در ژانویه، #هند به روابط خود با آمریکا خوش‌بین بود. نخست‌وزیر نارندرا مودی برای مراسم تحلیف به واشنگتن رفت و قصد میزبانی اجلاس گروه کواد را داشت. اما درگیری ۱۰۰ ساعته هند و #پاکستان در ماه مه این روابط را تیره کرد، به‌ویژه پس از ادعای ترامپ درباره میانجی‌گری در آتش‌بس که هند آن را رد کرد. ۲. تغییر سیاست آمریکا به نفع پاکستان: واشنگتن به‌تدریج به سمت اسلام آباد گرایش یافت، از جمله با میزبانی از رئیس ارتش پاکستان، کاهش تعرفه‌های صادراتی پاکستان از ۲۹ به ۱۹ درصد، و توافق نفتی برای واردات یک میلیون بشکه نفت به این کشور. این تغییر موضع، همراه با افزایش تعرفه‌های #ایالات_متحده علیه هند به دلیل روابطش با #روسیه، تنش‌ها را تشدید کرد. ۳. تضعیف نظم بین‌المللی غرب‌محور: درگیری‌های کوتاه اما تاثیرگذار میان #ایران و اسرائیل و همچنین هند و پاکستان، نظم جهانی تحت رهبری غرب را متزلزل کرده است. تحلیلگران معتقدند #سیستم_کنونی_در_حال_فروپاشی_است، اما جایگزین روشنی برای آن وجود ندارد. چین، اگرچه به عنوان ضد قدرت غرب دیده می‌شود، تمایلی به اتحادهای نظامی ندارد و بیشتر بر دیپلماسی و توسعه اقتصادی تمرکز کرده است. ۴. نقش چین در تقویت پاکستان و ایران: در درگیری هوایی هند و پاکستان، جنگنده‌های چینی JF-17 و J-10C و موشک‌های PL-15 به پاکستان برتری هوایی دادند. در مقابل، حمایت #چین از ایران در تنش با اسرائیل بیشتر اقتصادی بود، هرچند گزارش‌هایی از انتقال سامانه‌های موشکی به ایران در ازای نفت وجود دارد. با این حال، چین هرگونه دخالت نظامی مستقیم را تکذیب کرده است. ۵. دیپلماسی چین در برابر فروش سلاح: اگرچه رسانه‌های غربی چین را به عنوان حامی نظامی ایران و پاکستان معرفی می‌کنند، اما آمار نشان می‌دهد سهم چین در بازار جهانی تسلیحات تنها ۵.۹ درصد است، در حالی که آمریکا با ۴۳ درصد در رأس قرار دارد. چین ترجیح می‌دهد از طریق دیپلماسی و زیرساخت‌ها نفوذ خود را گسترش دهد، نه درگیری مستقیم با غرب. با این حال، حضور فزاینده پکن در حال تغییر معادلات قدرت در غرب آسیا است. ۶. نقش اسرائیل و تغییر معادلات منطقه‌ای: اسرائیل که زمانی به‌عنوان قدرت هژمونیک منطقه در تقابل با ایران مطرح بود، در این معادلات جدید به‌طور فزاینده‌ای تحت فشار قرار گرفته است. حمله ایران به #اسرائیل و واکنش محدود تل‌آویو نشان داد که محور مقاومت، با پشتیبانی غیرمستقیم بازیگرانی مانند چین، می‌تواند موازنه قدرت را به چالش بکشد. هم‌زمان، نزدیکی آمریکا به پاکستان و کاهش حمایت بی‌قیدوشرط از اسرائیل، موقعیت این رژیم را در برابر #محور_مقاومت تضعیف کرده است. این تحولات بیانگر افول تدریجی هژمونی غرب و متحدانش در خاورمیانه است. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

ترجمه و تلخیص گزارش وبسایت The Hindu برای رسانه حکمران: 🟠 وبسایت The Hindu: خودمختاری راهبردی زنده است، نئولیبرالیسم مرده است. 🔹وبسایت The Hindu متعلق به جریان راست افراطی هند یادداشتی را در وبگاه خود منتشر کرده و هند را به اتخاذ سیاست «خودمختاری راهبردی» و پذیرش «مرگ نئولیبرالیسم» ملزم کرده است. 🔸این مقاله که با عنوان «نکات کلیدی برای هند از لحظه ترامپ: خودمختاری راهبردی زنده است، نئولیبرالیسم مرده است» به این موضوع می‌پردازد که سبک صریح و غیرمعمول دونالد ترامپ در دیپلماسی و سیاست خارجی، درس‌های مهمی برای هند دارد. 🔹این وبگاه خبری می‌نویسد ترامپ با رد تجارت آزاد، اتخاذ سیاست‌های جنگی و بیان ادعای سوءاستفاده کشورهای دیگر از ایالات متحده، دیدگاه‌هایی را دنبال می‌کند که دنیا را تکان داده و هند را به فکر بازنگری در راهبردهایش انداخته است. 🔸هند همیشه سعی کرده مستقل بماند و از وابستگی کامل به ایالات متحده دوری کند، و این خودمختاری راهبردی در زمان‌هایی که اولویت‌های ایالات متحده تغییر می‌کند، مثل ماجرای لغو قرارداد زیردریایی فرانسه توسط استرالیا، به نفعش بوده است. 🔹یادداشت ادامه می‌دهد این استقلال به هند کمک می‌کند تا رابطه‌ای قوی با ایالات متحده داشته باشد، بدون اینکه در دام راهبردهای ایالات متحده برای مهار دیگران بیفتد. از طرفی، با توجه به موج حمایت‌گرایی در دنیا و سختی‌های رشد اقتصادی مبتنی بر صادرات، هند باید روی بازار داخلی خودش تمرکز کند تا اقتصاد و تولیدش را تقویت کند. 🔸در نهایت، مقاله تأکید می‌کند که هند برای رسیدن به اهدافش باید رابطه‌ای متعادل با آمریکا داشته باشد، نه با چاپلوسی و نه با تقابل، و قدرت نرمش را با ظرافت و بی‌صدا به کار ببرد. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد🔻 @HokmranOnline

تحلیل سیاست‌های نئولیبرالی در نپال: شکاف میان رونق اقتصادی و توسعه متوازن در اوایل دهه ۱۹۹۰، نپال تحت تأثیر نهادهای مالی جهانی نظیر #بانک_جهانی و #صندوق_بین‌المللی_پول، به اجرای سیاست‌های نئولیبرالی روی آورد. این روند با تشکیل کمیسیون اصلاحات اداری در سال ۱۹۹۱ آغاز شد و به دنبال آن سیاست‌های تعدیل ساختاری، کاهش یارانه‌های دولتی، حذف برنامه‌های رفاهی، و سوق دادن اقتصاد به سمت بازار آزاد در پیش گرفته شد. تأکید بر خوداتکایی شهروندان و عقب‌نشینی دولت از خدمات عمومی از دیگر ویژگی‌های این رویکرد بود. در مرحله نخست، این سیاست‌ها توانستند سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را جذب و زمینه‌ساز رشد نسبی در برخی بخش‌های خصوصی مانند گردشگری، انرژی آبی و بانکداری شوند. اما این موفقیت‌ها سطحی و ناپایدار باقی ماندند. شکاف تجاری نپال نه تنها کاهش نیافت، بلکه با افزایش واردات و تضعیف تولید داخلی، به‌ویژه در بخش کشاورزی، تعمیق پیدا کرد. کشاورزان محلی در رقابت با محصولات ارزان‌قیمت وارداتی توان رقابت نداشتند و معیشت روستاییان به‌شدت آسیب دید. خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی، که قرار بود کارایی را افزایش دهد، در عمل اغلب به نفع نخبگان شهری تمام شد و به گسترش نابرابری میان شهر و روستا انجامید. در فقدان نهادهای تنظیم‌گر و نظارتی قدرتمند، این روند با فساد، رانت‌خواری و تمرکز ثروت در دست گروه‌های خاص همراه شد. ساختار ضعیف حکمرانی در نپال مانع از تحقق رقابت آزاد شد و خصوصی‌سازی به انحصارهای جدید انجامید. از سوی دیگر، اجرای شتاب‌زده این سیاست‌ها بدون توجه به ظرفیت‌ها و مزیت‌های نسبی کشور—مانند منابع طبیعی، پتانسیل‌های کشاورزی و اکوتوریسم—موجب از بین رفتن فرصت‌های توسعه بومی شد. ورود بی‌رویه کالاهای خارجی، تخریب منابع زیست‌محیطی و بی‌توجهی به توسعه پایدار از دیگر نتایج این سیاست‌ها بود. پروژه‌های عمرانی و سرمایه‌گذاری‌های بزرگ بدون ارزیابی زیست‌محیطی مناسب، به فرسایش خاک، نابودی جنگل‌ها و آسیب به تنوع زیستی انجامیدند. همچنین، با کاهش فرصت‌های شغلی در داخل کشور، مهاجرت نیروی کار به خارج—خصوصاً به کشورهای حوزه خلیج فارس، مالزی و هند—افزایش یافت. این روند، #نپال را به‌شدت به حواله‌های ارزی کارگران مهاجر وابسته ساخت، درحالی‌که این منبع درآمدی ناپایدار و در معرض شوک‌های جهانی است. هم‌اکنون بخش قابل توجهی از ذخایر ارزی نپال نه از صادرات، بلکه از حواله‌های مهاجران تأمین می‌شود، و درآمد ملی بیشتر از محل واردات و عوارض گمرکی به‌دست می‌آید تا تولید داخلی. یکی دیگر از پیامدهای بلندمدت سیاست‌های نئولیبرالی، تشدید نابرابری‌های جنسیتی و قومی بود. حذف حمایت‌های دولتی و گسترش نظام بازار آزاد، دسترسی زنان و اقلیت‌های قومی مانند مادسی‌ها، تامانگ‌ها و دالیت‌ها به خدمات آموزشی و بهداشتی را دشوارتر کرد. فقر چندبُعدی در این گروه‌ها افزایش یافت و بی‌عدالتی اجتماعی بیشتر شد. در نهایت، این تحولات به تضعیف انسجام اجتماعی و گسترش نارضایتی عمومی منجر شد؛ نارضایتی‌هایی که در سال‌های بعد بستر مناسبی برای ظهور جنبش‌های اعتراضی و حتی شورش‌های مسلحانه مانند جنبش مائوئیستی فراهم کردند. بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند ریشه‌های گرایش‌های رادیکال و بی‌ثباتی سیاسی در نپال را باید در شکست سیاست‌های نئولیبرالی در تأمین عدالت اجتماعی و توسعه متوازن جستجو کرد. بنابراین، اگرچه سیاست‌های نئولیبرالی در ظاهر بخش‌هایی از اقتصاد نپال را رونق بخشیدند، اما در فقدان حکمرانی خوب، نهادسازی مؤثر، برنامه‌ریزی مبتنی بر مزیت‌های داخلی و توجه به عدالت اجتماعی، نتوانستند رشد پایدار و همه‌جانبه‌ای برای کشور به‌همراه آورند. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

چالش‌های دیپلماسی شخصی مودی؛ از دوستی با قدرت‌ها تا بازگشت به خودمختاری راهبردی نارندرا مودی نخست‌وزیر هند از حزب #بهاراتیا_جانتا در آغاز راه نخست‌وزیری خود با امید به الگوبرداری از موفقیت اقتصادی چین، روابطی گرم با #شی_جین_پینگ برقرار کرد و حتی در زادگاهش ایالت #گجرات با او دیدار دوستانه داشت. اما همزمان تنش‌های مرزی میان نیروهای دو کشور آغاز و در سال‌های بعد چندین درگیری مشابه رخ داد که هند را مجبور به استقرار طولانی‌مدت نیروها در #هیمالیا کرد. این وضعیت فشار اقتصادی زیادی بر روی نیروهای مسلح ایجاد کرده و وجهه مودی را نیز خدشه‌دار کرد. پس از این ناکامی، مودی به سمت #ایالات_متحده متمایل و برای بهبود سریع روابط، حتی از پروتکل‌های دیپلماتیک فراتر رفت و در مراسمی در هیوستون عملاً برای انتخاب مجدد ترامپ تبلیغ کرد. با وجود تغییر دولت در واشنگتن، روابط دو کشور در دوران بایدن نیز گسترش یافت و مودی از نزدیکی #هند و ایالات متحده به‌عنوان عامل بازدارنده در برابر چین استقبال کرد. اما #ترامپ در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش با وضع #تعرفه ۵۰ درصدی علیه هند به دلیل خرید #نفت روسیه و اظهارنظرهای تند درباره اقتصاد هند، ضربه بزرگی به این رابطه وارد کرد. ترامپ همچنین با اعطاء جایگاه برابر به #پاکستان در چارچوب تلاش برای حل بحران میان دو کشور، خشم افکار عمومی هند را برانگیخت. این اتفاقات باعث بازنگری هند در جایگاه جهانی خود و بازگشت تدریجی به سمت سیاست «خودمختاری راهبردی» شد. مودی همزمان برای متنوع‌سازی روابط خارجی با روسیه و برزیل تماس گرفت و حتی سفر #پوتین به دهلی‌نو را برنامه‌ریزی کرد. اما تنش‌ها با #چین همچنان پابرجاست و هرچند برنامه دیدار مودی از پکن نیز مطرح شده اما حمایت اخیر چین از پاکستان مانع بهبود سریع روابط شده است. با این حال، مقامات هندی تأکید دارند که نباید بیش از حد به هیچ ائتلافی متعهد شد و باید روابطی متوازن و پراکنده داشت. در موضوع روابط تجاری با ایالات متحده، پیش از بحران نفت #روسیه، مذاکرات به مراحل نهایی رسیده بود و حتی هند حاضر شده بود بخشی از بازار کشاورزی خود را بر روی این کشور باز کند. اما با اقدامات اخیر ترامپ، شکل جدیدی از بی‌اعتمادی ایجاد شده است. برخی معتقدند حتی اگر توافقی حاصل شود، اعتماد از دست رفته بازنخواهد گشت. مودی تلاش می‌کند مانند واکنش به چین، بحران را بدون تشدید علنی حل کند و همزمان حمایت داخلی را با شعار دفاع از منافع کشاورزان و تولیدکنندگان جلب نماید. شکرآب شدن روابط هند و ایالات متحده احتمالاً علاوه بر مسائل نفتی، ریشه‌ای شخصی نیز دارد. پس از درگیری مرزی هند و پاکستان، ترامپ مدعی شد که هر دو طرف را به آتش‌بس واداشته است؛ ادعایی که بلافاصله توسط هند رد شده و این کشور تلاش نمود نقش خود را به‌عنوان طرف پیروز برجسته سازد. برخی تحلیلگران معتقدند سبک رهبری شخصی و خودمحورانه هر دو رهبر، باعث شده روابط بین دو کشور بیش از حد به تعاملات فردی وابسته شود و همین امر هزینه‌های کنونی را رقم زده است. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

👈 ترجمه و تلخیص یادداشت شورای آتلانتیک درباره نقش اروپا در طرح کریدوری آیمک طرح کریدور اقتصادی هند–خاورمیانه–اروپا (IMEC) (#آیمک) که در نشست #گروه_بیست سال ۲۰۲۳ در دهلی‌نو اعلام شد، مسیری زمینی و دریایی برای افزایش اتصال و همکاری اقتصادی از هند تا اروپا است. این پروژه با هدف ارتقای امنیت زنجیره تأمین، کاهش هزینه و زمان حمل‌ونقل، و تقویت همکاری‌های سیاسی و انرژی میان اعضا طراحی شده و می‌تواند تا ۳۰ درصد هزینه و ۴۰ درصد زمان حمل را نسبت به مسیر #کانال_سوئز کاهش دهد. #ایالات_متحده، اروپا و #هند آن را ابزاری برای موازنه‌سازی در برابر ابتکار «#یک_کمربند_یک_راه» چین می‌دانند و #اروپا به عنوان مقصد نهایی مسیر، نقشی کلیدی در موفقیت آن دارد. با وجود آغاز پرقدرت، تحولات اخیر #خاورمیانه باعث کند شدن روند کار شد. حمله ۷ اکتبر #حماس و #جنگ_غزه، روند عادی‌سازی روابط عربستان و #اسرائیل را که یکی از عناصر مهم برای پیشبرد پروژه بود، متوقف کرد. #عربستان تأکید کرده تا زمانی که مسیر معتبر و برگشت‌ناپذیر به سمت تشکیل دولت #فلسطین ایجاد نشود، عادی‌سازی کامل یا مشارکت در بازسازی غزه انجام نخواهد شد. هرچند توافق #عادی_سازی می‌توانست موانع لجستیکی و سیاسی را کاهش دهد، اما پیشرفت پروژه همچنان با مدیریت دقیق دیپلماتیک امکان‌پذیر است. در عین حال، برخی تحولات مثبت ادامه یافته است. امضای توافق چارچوب بین‌دولتی ۲۰۲۴ میان #امارات و هند موجب تقویت همکاری‌ها در نوسازی بنادر و ایجاد کریدور تجارت دیجیتال شده و تجارت دو کشور در ۲۰۲۴ به ۶۵ میلیارد دلار رسید. چند کشور اروپایی از جمله #فرانسه و #ایتالیا نمایندگان ویژه‌ای برای IMEC منصوب کرده‌اند و همکاری‌های انرژی میان اسرائیل و#قبرس نیز در قالب این طرح توسعه یافته است. اروپا و آمریکا اکنون باید با حمایت جدی‌تر، مانع توقف پیشرفت شوند. پیشنهاد شده که اتحادیه اروپا هماهنگ‌کننده رسمی برای IMEC تعیین کند تا برنامه‌ریزی، هماهنگی با کشورهای عضو و انتخاب بندر نهایی مدیترانه‌ای پروژه را پیش ببرد. همچنین ایجاد صندوق مالی ویژه IMEC با مشارکت #اتحادیه_اروپا، بانک سرمایه‌گذاری اروپا و کشورهای عضو می‌تواند جذب سرمایه خصوصی و خلیجی را تسهیل کند. انتشار اوراق قرضه سبز و پایدار برای بخش‌های انرژی پاک و حمل‌ونقل سبز نیز از دیگر گزینه‌های تأمین مالی است. در نهایت، موفقیت IMEC نیازمند مشارکت فعال هند و اروپا، امضای #توافق_تجارت_آزاد و پیشبرد پروژه‌های زیرساختی مشترک است. هرچند این همکاری به‌تنهایی نمی‌تواند بحران‌های سیاسی خاورمیانه را حل کند، اما می‌تواند چارچوبی امن و گسترده برای اتصال منطقه‌ای ایجاد کند. ایالات متحده نیز از رهبری فعال اروپا استقبال می‌کند، به‌ویژه اگر بتواند از نفوذ #چین بکاهد، رقابت آزاد در مناقصات را تضمین کند و فرصت‌های اقتصادی برای شرکت‌های آمریکایی فراهم سازد. اکنون زمان آن است که اروپا نقش پیشرو را بر عهده گیرد تا این طرح بزرگ از مرحله ایده به واقعیت برسد. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

🖌 گزارش وبسایت دییپلمات: رونق گردشگری اسرائیلی در خلیج آروگام سریلانکا، نگرانی‌های محلی را برانگیخته است 🔸 در هفته‌های اخیر، ویدئوی یک دی‌جی استرالیایی از قدم‌زدن در «خلیج آروگام» #سریلانکا و اشاره به برچسب‌های ارتش #اسرائیل و تابلوهای #عبری، بحث‌های زیادی به راه انداخت. این ویدئو بازتاب نگرانی فزاینده مردم نسبت به حضور پررنگ و رو‌به‌افزایش اسرائیلی‌ها در سواحل شرقی کشور بود؛ حضوری که به‌گفته برخی، از چارچوب گردشگری معمول فراتر رفته و به فعالیت‌های غیرقانونی و تنش‌های اجتماعی دامن زده است. با وجود اهمیت بالای گردشگری برای اقتصاد سریلانکا و رکوردشکنی درآمدهای آن، رفتار بخشی از گردشگران اسرائیلی و ایجاد کسب‌وکارهای بدون مجوز باعث حساسیت و نارضایتی محلی‌ها شده است. 🔹 از سال ۲۰۲۲، تعداد گردشگران اسرائیلی به‌شدت افزایش یافته، بخشی از آن به‌دلیل تلاش دولت‌های پیشین برای جلب این بازار و حتی همکاری در ساخت فیلمی با محوریت اسرائیلی‌ها بوده است. اما پس از حملات اسرائیل به #غزه در ۲۰۲۳، روابط میان این گردشگران و مسلمانان محلی، به‌ویژه در آروگام بی، تیره‌تر شد. گزارش‌هایی از درگیری، فعالیت‌های غیرمجاز و حتی هشدارهای امنیتی آمریکا منتشر شد. با این حال، دولت سریلانکا اخیراً ورود بدون ویزا برای اسرائیلی‌ها را تسهیل کرده، اقدامی که منتقدان آن را نشانه تمایل بیش از حد به اسرائیل و چشم‌پوشی از حساسیت‌های داخلی می‌دانند. 🔸 دولت سریلانکا در یک دوگانگی دشوار قرار دارد: از یک‌سو، همدلی سنتی با فلسطینی‌ها و فشارهای سیاسی داخلی؛ از سوی دیگر، نیاز حیاتی به درآمد گردشگری و ترس از واکنش #ایالات_متحده در صورت برخورد با گردشگران اسرائیلی. فشارهای اقتصادی، بدهی‌ها و وابستگی به بازارهای خارجی، دست دولت را برای تعیین خطوط قرمز واقعی بسته است. کارشناسان می‌گویند تنها با ایجاد یک اقتصاد مقاوم و کمتر وابسته به جریان‌های خارجی می‌توان استقلال عمل بیشتری به دست آورد و بدون نگرانی از تبعات سیاسی یا اقتصادی، با چنین بحران‌هایی برخورد کرد. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

🔷رابطه میان سیاست‌های نئولیبرالی هند و خودکشی کشاورزان 🔸در اوایل دهه ۱۹۹۰، هند در پی یک بحران مالی شدید، مجموعه‌ای از اصلاحات اقتصادی نئولیبرالی را به اجرا گذاشت. این سیاست‌ها که از سال ۱۹۹۱ به طور رسمی آغاز شد و تا دهه‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ میلادی به شدت ادامه یافت، بر محور آزادسازی بازار، خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی، کاهش کنترل دولت بر اقتصاد و جذب سرمایه‌گذاری خارجی متمرکز بودند. هدف اصلی این تحولات، تبدیل هند به یک اقتصاد بازتر و پویاتر با نرخ رشد بالا عنوان شد، هرچند که پیامدهای اجتماعی عمیق و نگران‌کننده‌ای به همراه داشت. 🔹اجرای این سیاست‌ها به ویژه بر بخش کشاورزی هند که نیمی از نیروی کار کشور را در خود جای داده بود، تأثیری ویرانگر گذاشت. کاهش تدریجی یارانه‌های دولتی برای نهاده‌های کشاورزی مانند کود و بذر، همراه با حذف زمین‌های حاصلخیز کشاورزان خرده‌پا به نفع ایجاد مناطق ویژه اقتصادی بدون پرداخت غرامت عادلانه، پایه‌های معیشت میلیون‌ها روستایی را متزلزل کرد. از سویی دولت با کاهش تصدی‌گری خود در بازارهای کشاورزی، کشاورزان را در برابر نوسانات شدید قیمت‌های جهانی و قدرت انحصاری شرکت‌های بزرگ تجاری تنها گذاشت. 🔸پیامد این تحولات، شکل‌گیری یک بحران انسانی گسترده در جوامع روستایی هند بود. آمارهای تکان‌دهنده نشان می‌دهد که از زمان آغاز اصلاحات نئولیبرالی در سال ۱۹۹۱ تاکنون، بیش از ۳۰۰ هزار کشاورز هندی به زندگی خود پایان داده‌اند. این بحران به‌گونه‌ای شدید بود که برای نمونه، تنها در ایالت ماهاراشترا به طور متوسط روزانه هفت کشاورز دست به خودکشی می‌زدند. بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۰ نیز حدود ۲۵۷ هزار مورد خودکشی در میان کشاورزان ثبت شد. 🔹در کانون این تراژدی، بحران بدهی‌های غیرقابل پرداخت قرار داشت. کشاورزان که برای تأمین هزینه‌های فزاینده تولید (ناشی از آزادسازی قیمت نهاده‌ها و وابستگی به بذرهای تجاری گران‌قیمت) به وام‌های غیررسمی با بهره‌های کلان متوسل شده بودند، با کاهش حمایت‌های دولتی و افت قیمت محصولات خود مواجه می‌شدند و ترکیب مرگبار افزایش هزینه‌ها و کاهش درآمد، بازپرداخت وام‌ها را غیرممکن می‌ساخت. گزارش‌ها حاکی است تنها در فاصله سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸، بیش از ۱۲ هزار کشاورز مستقیماً به دلیل فشار بدهی‌های کمرشکن به خودکشی روی آوردند. 🔸فشار روانی ناشی از ورشکستگی مالی، از دست دادن زمین به عنوان تنها دارایی و منزلت اجتماعی و احساس درماندگی در برابر نظام اقتصادی جدید، بسیاری از کشاورزان را به ورطه ناامیدی مطلق و سپس خودکشی سوق داد. ایالت‌هایی مانند گجرات نیز با بیش از ۱۶ هزار مورد خودکشی کشاورزان در یک دهه، صحنه این بحران بودند. 🔹بحران خودکشی کشاورزان هند را باید پیامد مستقیم تغییر نقش دولت در چارچوب ایدئولوژی نئولیبرالی دانست. دولت با عقب‌نشینی از وظایف حمایتی سنتی خود در بخش کشاورزی – مانند تضمین خرید محصولات با قیمت مناسب، تأمین یارانه نهاده‌ها و اعطای وام‌های یارانه‌دار – و همزمان، تسهیل تصاحب زمین‌ها برای اهداف تجاری بزرگ، کشاورزان خرد را در معرض نیروهای بی‌رحم بازار قرار داد. این رویکرد، همراه با تشدید نابرابری‌های منطقه‌ای و طبقاتی، بستر اجتماعی این فاجعه را فراهم کرد. 🔸بنابراین، فاجعه خودکشی گسترده کشاورزان هندی، نه یک پدیده تصادفی، که نتیجه‌ای اجتناب‌ناپذیر از کاربست سیاست‌های نئولیبرالی در بخش کشاورزی این کشور است. تمرکز صرف بر شاخص‌های کلان اقتصادی مانند رشد تولید ناخالص داخلی، بدون توجه به توزیع عادلانه منافع و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر در فرآیند گذار اقتصادی، هزینه‌های انسانی گزافی را بر جامعه هند تحمیل کرده است. این بحران عمیقاً نشان‌دهنده تناقض ذاتی میان اهداف ادعایی نئولیبرالیسم و واقعیت‌های اجتماعی جوامعی با ساختارهای نابرابر است. ✍🏻امین رضایی نژاد حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد🔻 @HokmranOnline

👈 ادغام بدون ادغام: سقوط اصلاحیه بیست‌وپنجم در مناطق قبایلی پاکستان 🔹 اصلاحیه بیست‌وپنجم قانون اساسی #پاکستان که در ۳۱ مه ۲۰۱۸ تصویب شد، نقطه عطفی در تاریخ قانون اساسی این کشور بود که وضعیت مناطق قبایلی تحت اداره فدرال (FATA) و مناطق قبایلی تحت اداره ایالتی (PATA) را دگرگون کرد. با لغو وضعیت تبعیض‌آمیز پیشین و ادغام این مناطق در ایالت خیبرپختونخوا و دولت‌های ایالتی #بلوچستان و #خیبرپختونخوا، ساکنان این مناطق از «رعایا» به «شهروندان واقعی» ارتقا یافتند. هدف این اقدام، پایان دادن به سلطه نظام استعماری و قوانین قبیله‌ای سختگیرانه و اعطای حقوق اساسی و نفوذ سیاسی به جوامع بومی بود. 🔸 با این حال، واقعیت‌های پس از ادغام با روح قانون فاصله زیادی دارد. ساختار حکمرانی در مناطق ادغام‌شده (MDs) سطحی و فاقد بنیان‌های کارآمد باقی مانده است. وعده اختصاص سالانه ۱۰۰ میلیارد روپیه برای توسعه این مناطق عملی نشده و استان‌های مختلف سهم خود را پرداخت نکرده‌اند. کمبود خدمات درمانی، آموزشی و زیرساختی همچنان زندگی مردم را با دشواری مواجه کرده است. هشدارهای #بانک_جهانی نیز تأیید می‌کند که شکست در اجرای اصلاحات بیشترین آسیب را به اقشار آسیب‌پذیر، به‌ویژه زنان و کودکان، وارد می‌کند. 🔹 ادغام سیاسی نتوانسته ادغام اداری و نهادی را به دنبال داشته باشد. مقامات محلی همچنان نگاه تحقیرآمیز به مردم دارند و مسائل پیچیده مالکیت زمین منجر به درگیری‌های خشونت‌آمیز شده است. نظام قضایی نیز با وجود ایجاد دادگاه‌ها و مناصب قضایی جدید، ناکارآمد باقی مانده و نبود ساختمان‌های دادگستری در بسیاری از مناطق دسترسی به عدالت را دشوار کرده است. اعتماد عمومی به فرآیند قضایی کاهش یافته و بسیاری دوباره به داوری‌های سنتی که اغلب به صدور احکام قرون وسطایی ختم می‌شود روی آورده‌اند. 🔸 اصلاحات پلیس نیز ناقص مانده است. جذب بیش از ۲۶ هزار نفر از نیروهای محلی سابق به پلیس خیبرپختونخوا بدون آموزش و تجهیز مناسب، نیروی انتظامی این منطقه را در وضعیت بلاتکلیفی عملیاتی قرار داده است. به تعبیر برخی تحلیلگران، تغییر نام ساختارها بدون اصلاحات عمیق و سرمایه‌گذاری کافی، نتیجه‌ای جز تکرار ناکارآمدی گذشته ندارد. #رهبران_قبایلی نیز نسبت به تشدید ناامنی و بی‌توجهی دولت هشدار داده و بر لزوم بازگشت نهادی #جرگه برای تأمین عدالت بومی تأکید کرده‌اند. 🔹 پیش از اصلاحیه، حکمرانی در این مناطق عمدتاً امنیت‌محور بود و این رویکرد پس از ادغام نیز تغییر چندانی نکرده است. بازگشت #طالبان به قدرت در #افغانستان، افزایش توان عملیاتی #تحریک_طالبان_پاکستان (TTP) و رشد حملات مسلحانه، مناطق مرزی را به صحنه اصلی درگیری بدل کرده است. عملیات امنیتی دولت، شامل ایست‌های بازرسی، پهپادهای نظارتی و بازداشت‌های خودسرانه، موجب نارضایتی گسترده مردم شده و آنان را تحت برچسب «تروریست بالقوه» قرار داده است. 🔸 گزارش‌های امنیتی نشان می‌دهد که روند کاهش خشونت‌ها بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ معکوس شده و از ۲۰۲۱ تاکنون حملات تروریستی به‌شدت افزایش یافته است. مناطق کُرم، وزیرستان شمالی و خیبر بیشترین قربانیان را داشته‌اند. برخی مقامات پیشین حتی مدعی شده‌اند که تحریک طالبان پاکستان عملاً دولت سایه تشکیل داده و بر امور محلی مسلط شده است. 🔹 در چنین شرایطی، نبود راهبرد واحد و مؤثر در مقابله با تروریسم و بی‌توجهی به مشارکت واقعی مردم محلی، خطر بازگشت به ساختارهای غیررسمی قدرت و حکمرانی سایه را افزایش داده است. دولت برای جلب اعتماد قبایل باید وعده‌های خود در زمینه خدمات، امنیت و زیرساخت را عملی کرده و از تمرکز صرف بر اقدامات نظامی فاصله بگیرد. 🔸 هفت سال پس از اصلاحیه، امید اولیه مردم مناطق ادغام‌شده جای خود را به سرخوردگی داده است. قبایل چیزی فراتر از حقوق قانونی خود نمی‌خواهند: نمایندگی سیاسی، امنیت، فرصت‌های اقتصادی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌هایی که بر زندگی‌شان اثر می‌گذارد. اما اگر دولت همچنان به حاشیه‌راندن این مناطق و اعمال کنترل متمرکز ادامه دهد، فرصت اصلاح از دست خواهد رفت و این دومین شانس تاریخی برای ادغام واقعی نیز از میان می‌رود. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

👈 ارزیابی اولیه از تعرفه‌های جدید ایالات متحده بر اقتصاد مبتنی بر صادرات هند 🔹 بنیاد هندی «تحقیقات ناظر» با بررسی تعرفه‌های اعمالی از سوی #ایالات_متحده بر هند، به ارزیابی تاثیر نظام تعرفه‌ای جدید بر اقتصاد هند پرداخته است. برآوردهای بنیاد نشان می‌دهد که اثر تعرفه‌های تجاری دوره #ترامپ بر اقتصاد کلان #هند چندان چشمگیر نیست و کاهش رشد #تولید_ناخالص_داخلی کشور، در صورت نبود اقدامات جبرانی، در محدوده ۰.۱ تا ۰.۳ درصد باقی می‌ماند؛ یعنی رشد پیش‌بینی‌شده ۶.۵ درصدی حداکثر به ۶.۴ درصد خواهد رسید. این در حالی است که تورم در پایین‌ترین سطح شش سال اخیر، یعنی حدود ۲.۱ درصد، قرار دارد و مداخله بانک مرکزی از طریق فروش دلار برای کنترل خروج سرمایه، به تثبیت ارزش روپیه کمک کرده است. با این وجود، باید توجه داشت که بخش‌هایی همچون منسوجات و پوشاک، جواهرات، داروسازی، پتروشیمی، خودرو و ماشین‌آلات، که سهم مهمی در صادرات به آمریکا دارند، در معرض بیشترین آسیب خواهند بود. 🔸 سهم بازار آمریکا از کل صادرات هند بین ۱۸ تا ۲۰ درصد برآورد می‌شود که شامل سالانه ۸ تا ۹ میلیارد دلار صادرات پوشاک، نزدیک به یک‌چهارم صادرات الماس و جواهرات طلا، و حدود ۶ تا ۷ میلیارد دلار صادرات داروهای ژنریک است. اعمال تعرفه ۵۰ درصدی بر این کالاها، در نگاه نخست، می‌تواند باعث افت رقابت‌پذیری و کاهش جدی تقاضا شود. با این حال، تجربه گذشته نشان می‌دهد که تقاضا برای برخی کالاها، به‌ویژه در حوزه جواهرات و سنگ‌های قیمتی، نسبت به افزایش قیمت انعطاف‌ناپذیر بوده و حتی در مواردی به‌عنوان #کالای_وبلن با افزایش قیمت جذابیت بیشتری پیدا کرده است. 🔹 هند در حوزه‌های مزیت نسبی، همچون تراش و صیقل الماس، جایگاهی بی‌بدیل دارد. این کشور بیش از ۹۰ درصد حجم و ۶۰ تا ۶۵ درصد ارزش الماس تراش‌خورده جهان را تولید می‌کند و مهارت‌های فنی و طراحی سنتی آن در بازار جهانی به برند تبدیل شده است. این ویژگی‌ها را نه #امارات و نه #تایلند قادر به بازتولید نیستند. در بخش منسوجات و پوشاک نیز، برتری هند در استفاده از الیاف طبیعی مانند پنبه و جوت، آن را از رقبا متمایز می‌سازد. #بنگلادش درگیر رکود صنعت پوشاک آماده است و #ویتنام، با وجود کارایی بالاتر، تمرکز خود را بر پوشاک مصنوعی، ورزشی و تولید انبوه #تجهیزات_اصلی (OEM) گذاشته و توان جایگزینی محصولات هند را ندارد. 🔸 در بخش داروسازی نیز، تعرفه‌های جدید هنوز شامل داروهای اساسی نمی‌شود و واردکنندگان آمریکایی وابستگی بالایی به مواد اولیه دارویی هند دارند. هرچند برخی محصولات جانبی مانند مکمل‌ها و داروهای غیرضروری ممکن است آسیب ببینند، اما ساختار اقتصاد هند، که وابستگی بالایی به صادرات ندارد، فشار سنگینی را متحمل نخواهد شد. در عین حال، این سیاست برای آمریکا می‌تواند پیامدهای معکوس داشته باشد، زیرا اقتصاد این کشور به‌شدت به واردات وابسته است و موتور اصلی رشد پساکرونا، یعنی مصرف خصوصی، با افزایش قیمت کالاها تحت فشار تورمی قرار خواهد گرفت. این وضعیت می‌تواند نشانه‌هایی از آغاز رکود تورمی در اقتصاد آمریکا را تقویت کند. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

👈 بازی بزرگ انرژی؛ هند در میانه فشار آمریکا و تخفیف‌های روسیه 🔹 در هفته‌های اخیر، بحث پیرامون تشدید تحریم‌ها علیه #روسیه در #ایالات_متحده و #اروپا با شتابی تازه دنبال شده است. اتحادیه اروپا در اواسط ژوئیه، هجدهمین بسته تحریمی خود را به اجرا گذاشت که از جمله شامل محدودیت‌هایی بر واردکنندگان عمده نفت #هند می‌شد. در همین بستر، دونالد #ترامپ با اعمال تعرفه‌ای ۲۵ درصدی بر واردات از هند و تعرفه‌ای مشابه بر واردات #نفت خام از روسیه، نشان داد که رویکرد او نسبت به مسکو در حال تغییر است. این تحولات، پیامدهایی مستقیم بر ثبات بازار جهانی انرژی دارد. با وجود تهدید به تحریم‌های تازه، دهلی‌نو همچنان از خرید نفت روسیه دفاع می‌کند، تحریم‌های یک‌جانبه را غیرقانونی می‌داند و بر نقش انحصاری سازمان ملل در وضع چنین اقداماتی تأکید می‌ورزد. چنین مسیری، نه‌تنها می‌تواند مناسبات واشنگتن و دهلی‌نو را در سطحی ساختاری دگرگون سازد، بلکه لحن هند در مواجهه با تحریم‌ها را نیز تغییر داده است. 🔸 چگونگی #واکنش_کشورها_به_تحریم‌ها، به #عوامل_ساختاری گره خورده است. نمونه بارز، کاهش چشمگیر واردات نفت #ایران از سوی هند پس از خروج آمریکا از #برجام در سال ۲۰۱۸ حتی بدون همراهی اتحادیه اروپا در تحریم‌ها است. با این حال، پس از آغاز #جنگ_اوکراین، واردات نفت هند از روسیه شتاب گرفت. تخفیف‌های سخاوتمندانه تا ۱۸ یا ۲۰ دلار برای هر بشکه، امکان مبادله با ارزهای غیرغربی، ایجاد حساب‌های #روپیه واسترو برای شرکت‌های روسی، و گسترش ظرفیت ذخیره‌سازی و پالایش در هند، همگی زمینه را برای این افزایش فراهم کردند. افزون بر این، هند با خرید نفت ارزان روسیه، نه تنها به سود مستقیم اقتصادی دست یافت، بلکه به باور تصمیم‌گیران خود، به ثبات #بازار_جهانی_انرژی در دوره حساس بهبود اقتصادی پساکرونا نیز یاری رساند. 🔹 اما این معادله به‌تدریج دستخوش تغییر شده است. تخفیف‌های نفتی روسیه اکنون به حدود ۲٫۵ تا ۴ دلار در هر بشکه کاهش یافته و همزمان، بن‌بست در مذاکرات میان مسکو و کی‌یف پابرجاست. فشارهای داخلی و خارجی بر دولت ترامپ، او را واداشته تا به روسیه هشدار دهد: یا با #اوکراین به توافق برسید یا آماده تحمل تحریم‌های سخت‌تری باشید. هرچند ترامپ در ابتدا لحنی متمایل به مصالحه با روسیه داشت، این رویکرد تاکنون نتیجه ملموسی در میز مذاکره به همراه نداشته است. 🔸 سهم ۱۰ درصدی روسیه در نفت وارداتی جهان، عاملی است که هرگونه قطع ناگهانی عرضه را به تهدیدی جدی برای بازار بدل می‌کند و می‌تواند قیمت‌ها را تا مرز ۱۲۰ دلار بالا ببرد؛ سناریویی که حتی واشنگتن نیز از آن گریزان است، زیرا با هدف ترامپ برای مهار تورم و پایین نگه‌داشتن قیمت انرژی در تضاد است. از این رو، با وجود تعرفه‌ها و فشارهای سیاسی، هنوز امید به توافق وجود دارد. در همین حال، کاهش جذابیت نفت روسیه، هند را به جست‌وجوی بازارهای تازه‌ای مانند #آذربایجان، #نیجریه، #گویان و #برزیل کشانده است تا وابستگی خود را کاهش دهد؛ هرچند هنوز نمی‌توان از تغییر بنیادین در این وابستگی سخن گفت. 🔹 در دهلی‌نو، سخنان مقام‌ها لحنی آمیخته به صراحت و انتقاد به خود گرفته است. آنان تهدید تحریم‌ها و تعرفه‌های ثانویه را خدشه‌ای به حاکمیت ملی دانسته و بر حق تصمیم‌گیری مستقل و #خودمختاری_راهبردی در حوزه #امنیت_انرژی پافشاری می‌کنند. نقد استانداردهای دوگانه غرب نیز بخشی از این موضع‌گیری‌هاست. همزمان، رشد گفتمان حمایت‌گرایی در آمریکا، دهلی‌نو را بیش از پیش به سمت تحکیم همکاری در قالب سازوکارهایی چون #بریکس و #سازمان_همکاری_شانگهای سوق می‌دهد و شاید روند همکاری راهبردی با واشنگتن را کند سازد. با این همه، احتمال دستیابی به توافق همچنان پابرجاست و دیدار پیش‌روی ترامپ و پوتین می‌تواند سرآغاز توافقی باشد که نه‌تنها به جنگ اوکراین پایان دهد، بلکه سایه تعرفه‌های تازه را نیز از میان بردارد. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

🖌 خلاصه گزارش شورای آتلانتیک درباره اوضاع بنگلادش در یک سال پس از سقوط دولت شیخ حسینه 🔸 یک سال پس از فرار #شیخ_حسینه، نخست‌وزیر پیشین #بنگلادش، و پیروزی خیزش مردمی ژوئیه، فضای دانشگاه داکا همچنان یادآور آن روزهاست؛ از دیوارنوشته‌ها تا روایت‌های دانشجویانی که در سقوط حکومت نقش داشتند. این سالگرد فرصتی است برای مرور چالش‌هایی که کشور هنوز با آنها روبه‌روست و برای تأکید بر خواست رهبران قیام مبنی بر جلوگیری از بازگشت دوباره رژیم پیشین. 🔹 در پنجم اوت، #محمد_یونس، مشاور ارشد دولت موقت، برگزاری انتخابات در فوریه ۲۰۲۶ را اعلام کرد و «#اعلامیه_ژوئیه» را منتشر ساخت که اصول انقلاب را تثبیت می‌کند. احزاب سیاسی نیز بر «#منشور_ژوئیه» توافق کردند که چارچوب اصلاحات برای پیشگیری از بازگشت استبداد را تعیین می‌کند. این اقدامات مسیر بازگشت سیاست انتخاباتی را هموار کرده است. 🔸 دولت موقت در سال نخست فعالیت خود توانست از هرج‌ومرج پس از سقوط حسینه عبور کند و کارکردهای اساسی دولت را احیا نماید. اصلاح دستگاه اداری و امنیتی، نجات نظام بانکی از فروپاشی و جلب حمایت #بانک_جهانی، #بانک_توسعه_آسیا و #صندوق_بین‌المللی_پول از جمله موفقیت‌ها بود. یونس با استفاده از روابط بین‌المللی خود، ائتلافی گسترده برای اصلاحات و برگزاری انتخابات آزاد تشکیل داد و روابط با #آمریکا و #چین را بهبود بخشید، هرچند روابط با #هند همچنان سرد باقی مانده است. 🔹 یکی از دشوارترین مأموریت‌ها، پیگیری عدالت برای قربانیان و مجازات مسئولان جنایات دوران حسینه بوده است. این جنایات شامل سرکوب خونین معترضان در ۲۰۲۴، قتل‌های فراقانونی و ناپدیدسازی اجباری می‌شود. بسیاری از متهمان، از جمله حسینه، به هند گریخته‌اند و آزادانه فعالیت می‌کنند. با این حال، دادگاه جرائم بین‌المللی بنگلادش رسیدگی به پرونده‌ها را آغاز کرده و موزه‌ای برای یادبود قربانیان ایجاد شده است. 🔸 تلاش‌هایی نیز برای تشکیل «کمیسیون حقیقت و التیام» در جریان است، هرچند هنوز میل چندانی به آشتی دیده نمی‌شود. حزب #عوامی_لیگ (حزب شیخ حسینه) همچنان ممنوع‌الفعالیت است و سرنوشت بازداشت‌شدگان این حزب احتمالاً به دولت آینده واگذار خواهد شد. همزمان، ادعاهایی درباره نسل‌کشی علیه #اقلیت_هندو و گسترش #افراط‌گرایی_اسلامی مطرح شده که شواهدی برای تأیید آن وجود ندارد، اما بر فضای رسانه‌ای و سیاسی اثر گذاشته است. 🔹 اکنون که بنگلادش پس از سال‌ها انزوا دوباره درهای خود را به جهان گشوده، این کشور در مسیر بازسازی اقتصادی، استقرار عدالت و بازگشت به حکمرانی دموکراتیک قرار گرفته است. توجه دقیق‌تر جامعه جهانی می‌تواند به تثبیت این روند کمک کند و مانع از تحریف روایت‌ها درباره تحولات بنگلادش شود. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies

👈 چند خبر از منطقه شبه‌قاره هند ۱) هند ـ پیام‌های روز استقلال و سایه تنش تجاری با آمریکا: در روز جمعه ۱۵ اوت، هم‌زمان با مراسم رسمی «روز استقلال»، پوشش زنده رسانه‌های هند محورهای کلیدی پیام‌های رهبران را برجسته کرد: تداوم رشد ۶.۵٪، تاکید بر خودکفایی صنعتی و مدیریت ریسک‌های بیرونی از جمله کشمکش‌های تجاری با #ایالات_متحده و #چین که بر زنجیره تأمین و صادرات فناوری اثر می‌گذارد. این مواضع برای سیاست صنعتی و جهت‌گیری مشارکت‌های خارجی دهلی‌نو در ماه‌های آتی تعیین‌کننده است. ۲) هند–چین ـ ازسرگیری تجارت مرزی در ناتو لا: اداره گمرکات سی‌کیم هند امروز از بازگشایی رسمی گذرگاه ناتو لا برای تجارت با #تبت خبر داد؛ اقدامی که می‌تواند بخشی از فشار بر بنگاه‌های مرزی را کاهش دهد و کانالی محدود اما نمادین برای عادی‌سازی تدریجی مناسبات اقتصادی پس از تنش‌های مرزی ایجاد کند. این بازگشایی همچنین به ابتکارهای اتصال منطقه‌ای در هیمالیا جان تازه‌ای می‌دهد. ۳) پاکستان–آمریکا ـ احیای گفت‌وگو درباره سرمایه‌گذاری در معادن راهبردی: منابع دولتی #پاکستان امروز گفتند اسلام‌آباد در حال نهایی‌سازی چارچوبی برای جذب سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در مواد معدنی حیاتی است؛ موضوعی که هم برای سیاست صنعتی واشنگتن و هم برای تنوع‌بخشی درآمدهای ارزی پاکستان اهمیت ژئو‌اقتصادی دارد و می‌تواند موازنه سنتی همکاری معدنی با #چین را تعدیل کند. ۴) پاکستان–چین–افغانستان ـ اعلام برگزاری نشست سه‌جانبه در اسلام‌آباد: وزارت خارجه# پاکستان امروز برگزاری نشست سه‌جانبه با #چین و #افغانستان را (۲۰ اوت) برای بررسی امنیت مرزی، پروژه‌های ترانزیتی و اتصال زیرساختی اعلام کرد. این ابتکار می‌تواند به هم‌افزایی کریدورهای منطقه‌ای و کاهش ریسک‌های امنیتی در امتداد محور CPEC–#آسیای_میانه کمک کند. ۵) افغانستان ـ سالگرد ۱۵ اوت و سیگنال‌های محتاطانه به همسایگان: در چهارمین سالگرد بازگشت #طالبان به قدرت، گزارش‌ها از کابل نشان می‌دهد مقامات حاکم کوشیده‌اند پیام‌های ثبات و تعامل منطقه‌ای را مخابره کنند؛ از جمله استقبال از نقش #چین در سرمایه‌گذاری و میانجی‌گری‌های امنیتی. این سیگنال‌ها بر معادلات ایران، پاکستان و چین در موضوعات آب، تجارت و امنیت مرزی اثرگذار است. ۶) سریلانکا ـ تعدیل چشم‌انداز رشد و پیام برای سرمایه‌گذاران آسیایی: بانک مرکزی #سریلانکا امروز چشم‌انداز رشد ۲۰۲۵ را به‌دلیل کندی تقاضای خارجی و تاخیر در پروژه‌های زیرساختی پایین آورد. این ارزیابی، در کنار برنامه‌های ادامه‌دار با #صندوق_بین‌المللی_پول، بر زمان‌بندی سرمایه‌گذاری‌های #چین و #هند در بنادر و انرژی اثر می‌گذارد و برای بازار اوراق محلی سیگنال احتیاط می‌فرستد. ۷) میانمار ـ تشدید تدابیر امنیتی پیش از انتخابات مورد مناقشه: امروز ۱۵ اوت، فرمانده ارتش #میانمار خواستار تشدید حفاظت از نامزدها و احزاب شد؛ در شرایطی که جامعه جهانی این روند انتخاباتی را فاقد مشروعیت می‌داند و نبردها در شمال و #راکهین ادامه دارد. پیامد فوری آن، ریسک بالاتر برای کریدورهای تجاری چین–میانمار و پروژه‌های مرزی است. ۸) نپال–هند ـ سفر مقام ارشد دهلی برای تدارک دیدار نخست‌وزیر شارما اُلی: طبق گزارش‌های امروز رسانه‌های اقتصادی منطقه، دبیرکل وزارت خارجه #هند ۱۷ اوت به کاتماندو می‌رود تا مقدمات سفر رسمی نخست‌وزیر #نپال به دهلی را فراهم کند؛ سفری که تمرکز آن بر پروژه‌های برق‌آبی صادراتی به هند و رفع گلوگاه‌های مرزی است و می‌تواند بر تراز انرژی جنوب آسیا اثر بگذارد. ۹) مالدیو–هند ـ پیگیری بسته مالی و مذاکرات تجارت آزاد: هرچند اعلام اولیه در ۲۵ ژوئیه بود، امروز نیز در تحلیل‌های منطقه‌ای بازتاب یافت که ماله و دهلی گفت‌وگوها برای یک توافق تجارت آزاد و بهره‌برداری از خط اعتباری ۵۶۵ میلیون‌دلاری را پیش می‌برند؛ موضوعی که جهت‌گیری #مالدیو بین #هند و #چین را بازتعریف می‌کند و در تأمین مالی زیرساخت‌های بندری و گردشگری نقش دارد. ۱۰) بنگلادش–ایالات متحده ـ اجرای تعرفه‌های جدید و بازآرایی مسیرهای صادراتی: با گذشت یک هفته از اجرایی‌شدن نرخ مؤثر ۳۶.۵٪ برای صادرات #بنگلادش به #آمریکا، امروز رسانه‌های داکا از تلاش دولت موقت برای حفظ جریان صادرات پوشاک و مذاکره جهت تخفیف‌های هدفمند خبر دادند. این تغییر، زنجیره‌های تأمین منطقه‌ای را تحت‌تأثیر قرار داده و انگیزه تنوع‌بخشی بازارها به سمت #اتحادیه_اروپا و #غرب_آسیا را تقویت می‌کند. ✍️ شبه‌قاره | امین رضایی‌نژاد 🔰 استفاده از محتوای کانال با ذکر منبع بلامانع است. @Sub_ContinentStudies