كس كه در عيب خود بنگرد از عيب جويى ديگران باز ماند، و كسى كه به روزى خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود اندوهگين نباشد، و كسى كه شمشير ستم بر كشد با آن كشته شود، و آن كس كه در كارها خود را به رنج اندازد خود را هلاك سازد، و هر كس خود را در گردابهاى بلا افكند غرق گردد، و هر كس به جاهاى بد نام قدم گذاشت متّهم گرديد. و كسى كه زياد سخن مى گويد زياد هم اشتباه دارد، و هر كس كه بسيار اشتباه كرد، شرم و حياء او اندك است، و آن كه شرم او اندك، پرهيزكارى او نيز اندك خواهد بود، و كسى كه پرهيزكارى او اندك است دلش مرده، و آن كه دلش مرده باشد؛ در آتش جهنّم سقوط خواهد كرد. و آن كس كه زشتى هاى مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتى ها را مرتكب شود، پس او احمق واقعى است. قناعت، مالى است كه پايان نيابد، و آن كس كه فراوان به ياد مرگ باشد در دنيا به اندك چيزى خشنود است، و هر كس بداند كه گفتار او نيز از اعمال او به حساب مى آيد جز به ضرورت سخن نگويد. ــ حکمت ۳٤۹ ؛

‹ خب؟ ›

در زندگی دنبال کسانی حرکـت کنید ؛ که هرچــه به جنبــه های خـصــوصـی‌تر زنــدگی ایشــان نزدیک شــوید تجلی ایــمـان را بیشتر می‌بینید . - شهیدبهشتی !

شدیدتـرین گنـاهـان گناهــى است که صاحبش آن را کوچک بشمارد . ــ حکمت ۳٤۸ ؛

‹ زناضعیفن؟ ›

امروز یه قانون روانشناسی رو می‌خوندم که در عین ساده بودنش خیلی جالب بود؛ می‌گفت : چرا وقتی ماشینت جوش میاره، حرکت نمی‌کنی؟ کنار می‌زنی و می‌ایستی؟ چون ممکنه آتیش بگیره؛ و به خودت و دیگران صدمه بزنه! خودت هم همین‌طوری. وقتی جوش میاری، عصبی و عصبانی می‌شی، در این حال تخته‌گاز نرو. بزن کنار، ساکت باش، و هیچی نگو. وگرنه هم به خودت آسیب می‌زنی هم به اطرافیان.

ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى، و كمتر از آن، درماندگى يا حسادت است. ــ حکمت ۳٤۷ ؛

‹ صائب‌جان‌تبــریزی📻 ›

اگه برات غیرتی میشه، اگه روت حساسه، اگه وقتی میخنده از خندش خندت می گیره، اگه باهات مهربونه، اگه بهت اخمای کوچولو میکنه، اگه دستات‍‍و محکم میگیره، اگه قربون صدقت میره، اگه نگرانت میشه، اگه باهاش حالت خوبه، اگه مهربونه، اگه میفهمتت اگه میتونی کنارش خودت باشی، اگه ‏دلیل خنده های از ته دلته، خب دستاشو به محکم ترین شکل ممکن بگیر، شاید دیگه هیچوقت نتونی این حس رو با کسی تکرار کنی ..