▪️برگی از تاریخ؛ جنون آمریکایی در دهه 60 ترسایی که به دلیل جنگ سرد روس ها و آمریکایی کمر به انجام جنون‌آمیز ترین پروژه های تسلیحاتی بسته بودند آمریکایی ها رویای یک هواپیمابر پرنده را در ذهن می‌پروراندند. به همین منظور شرکت لاکهید مارتین بصورت مخفیانه بر روی یک هواپیمای 5.4 هزار تنی با پیشران هسته‌ای به نام پروژه CL-1201 فعالیت میکرد. بر اساس اطلاعات منتشر شده این هواپیما از یک راکتور 1.8 گیگاواتی برای تامین انرژی خود قرار بود استفاده کند. هواپیمای CL-1201 قرار بود با خود 22 جنگنده در زیر بالها، 2 جنگنده در آشیانه داخلی و بین 400 الی 845 خدمه را حمل کند. طراحی بدنه این هواپیما نیز الهام گرفته از پتنت V-BOMBERS انگلیسی بود که پیشتر در بمب‌افکن های ولکان، ولیانت و اچ‌پی ویکتور مورد استفاده قرار گرفته بود و از بالهای V شکل استفاده میکرد. 1/3 #cl1201 @armyir

▪️برگی از تاریخ؛ جنون آمریکایی بر اساس محاسباتی که بر روی اطلاعات منتشر شده از این پروژه صورت گرفته است، هواپیمابر CL-1201 روی کاغذ به لطف فضای ذخیره سازی بالا و پیشرانه هسته‌ای میتوانست 41 روز بصورت مداوم پرواز کرده و عملیاتی بماند اما در عمل مداومت عملیاتی این هواپیما بیشتر از 1 روز نبود. شیوه حمل جنگنده ها در این هواپیما اتصال خارجی بود. در این نوع اتصال جنگنده‌های تغییر یافته فانتوم از قسمت فوقانی به پایلون های بالهای هواپیما مانند مهمات متصل می‌شدند. در چنین حالتی خلبانان جنگنده ها باید پیش از برخاست سوار جنگنده های خود می‌شدند و نمی‌توانستند به هواپیمای مادر وارد شوند. اصلی ترین مشکل عملیاتی این طرح همین اتصال خارجی بود. زیرا در این حالت خلبان به علت نداشتن دسترسی به استراحتگاه، خوراکی و سرویس بهداشتی بعد از یک روز بطور کامل از وضعیت عملیاتی خارج می‌شد و اگر CL-1201 در این وضعیت 41 روز پرواز میکرد چیزی جز 44 خلبان مرده دستگیر آمریکایی ها نمیشد. در این نوع اتصال اما جنگنده های آمریکایی که به شیوه بوم سوختگیری میکردند می‌توانستند از مجاری سوخت پایلون ها به آسانی سوختگیری کنند. 2/3 #cl1201 @armyir

▪️برگی از تاریخ؛ جنون آمریکایی مشکل بزرگ دیگری که این پروژه داشت رآکتور آن بود؛ آمریکایی ها قبلا در پروژه B-36H رآکتور هوایی را چندین بار آزمایش کرده بودند و به شکل بسیار مفتضح شکست خورده بودند. تقریبا در تمام آزمایشات آمریکایی ها، رآکتور هواپیما به حالت بحرانی وارد می‌شد و دمای آن به طرز غیرقابل کنترلی تا مرز انفجار بالا می‌رفت و یانکی ها هرگز نتوانستند این نوع رآکتورها را به ثبات برسانند. پروژه فوق برای انجام عملیات های هوایی در عمق خاک شوروی در نظر گرفته شده بود اما در نهایت به علت مشکلات فنی بالا، هزینه‌های پروژه، غیرمنطقی بودن طرح از نظر عملیاتی و توسعه تسلیحات هواپایه دوربرد لغو شد ولی نتایج علمی آن در پروژه های دیگر آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. 3/3 #cl1201 @armyir