ساعت چهار و نیم صبح است. اینجا قم. مرد زحمت‌کش پاکبان در حالیکه جارو بدست زباله‌ها و آلودگی‌های کوچه را جارو می‌کند، با صدای ملایم زیارت عاشورا که از موبایلش پخش می‌شود، دل را هوایی می‌کند و تحیر را در خلوتی کوچه می‌گستراند ... مرد می‌داند یا نمی‌داند اما در دل من ایمان را، حجت را، یقین را، باور را، صداقت را، حقیقت را ... زنده می‌کند! ای معلم من ای حجت اسلام! شاید هم سن و سال باشیم، ممنون که دلم را گاه به گاه زنده می‌کنی. ای فاتح دل من! ای جهان آرا سوم خردادت مبارک. قربانت. ۳ خرداد ۱۴۰۲ #پاکبانی یا #جهان‌آرایی جهان‌آرایی اگر از عینیت در یک شخص آرمانی که فاتح خرمشهر بود خارج گردد به کدامین قالب انسانی دیگر تمثل خواهد یافت؟ جز آنانکه آگاهانه و از سر عشق و بدون خودنمایی و شهرت، جهان را می‌آرایند و زیبا می‌کنند؟ من کجا در ویرانه توان تماشای تو را دارم! جز آنکه گاه گاهی مهر و محبتت را در آرایه‌های لطیف و مهربانت در لابه لای سختی‌ها می‌گنجانی و من را با دهان باز به خود میآوری! امثال من عقب افتادگی خود را جز در این آینه صاف و بی غل و غش نمی‌بینیم. این معلمان دهر پاکبانان دل‌اند و هشداردهندگان ملکوت، پس در ظاهر ساده و همرنگ‌شان خیره مشو بر اثر آنها نگر و بر بی اثری خود! https://eitaa.com/atraf_man