#سلام_بر_ابراهیم #قسمت‌چهل‌پنجم ﷽ یکــی از عملیات های نفوذی ما در منطقه غرب به اتمام رســید. بچه ها را .فرستادیم عقب پس از پایان عملیات، یک یک ســنگرها را نگاه کردیم. کسی جا نمانده .بود. ما آخرین نفراتی بودیم که بر می گشتیم :ســاعت یک نیمه شــب بود. ما پنج نفر مدتی راه رفتیم. به ابراهیم گفتم آقا ابرام خیلی خســته ایم، اگه مشکلی نیست اینجا استراحت کنیم. ابراهیم .موافقت کرد و در یک مکان مناسب مشغول استراحت شدیم هنوز چشــمانم گرم نشده بود که احساس کردم از سمت دشمن کسی به !ما نزدیک می شود یکدفعه از جا پریدم. از گوشه ای نگاه کردم. درست فهمیده بودم در زیر نور ماه کاماً مشخص بود. یک عراقی در حالی که کسی را بر دوش حمل !می کرد به ما نزدیک می شد خیلی آهســته ابراهیم را صدا زدم. اطراف را خوب نگاه کردم. کسی غیر !از آن عراقی نبود وقتــی خوب به ما نزدیک شــد از ســنگر بیرون پریدیــم و در مقابل آن .عراقی قرار گرفتیم .سرباز عراقی خیلی ترسیده بود. همانجا روی زمین نشست یکدفعــه متوجه شــدم، روی دوش او یکی از بچه های بســیجی خودمان !است! او مجروح شده و جامانده بود ،خیلــی تعجب کــردم. اســلحه را روی کولم انداختم. بــا کمک بچه ها مجروح را از روی دوش او برداشتیم. رضا از او پرسید: تو کی هستی، اینجا چه می کنی!؟ ســرباز عراقی گفت: بعد از رفتن شــما من مشــغول گشــت زنی در میان سنگرها و مواضع شما بودم. یکدفعه با این جوان برخورد کردم. این رزمنده شــما از درد به خود می پیچید و مولا امیرالمومنین۷و امام زمان)عج( را .صدا می زد من با خودم گفتم: به خاطر مولا علی۷ تا هوا تاریک اســت و بعثی ها !نیامده اند این جوان را به نزدیک سنگر ایرانی ها برسانم و برگردم بعد ادامه داد: شــما حساب افسران بعثی را از حساب ما سربازان شیعه که .مجبوریم به جبهه بیائیم جدا کنید حســابی جاخــوردم. ابراهیم به ســرباز عراقی گفت: حــالا اگر بخواهی .می توانی اینجا بمانی و برنگردی. تو برادر شیعه ما هستی ســرباز عراقی عکســی را از جیب پیراهنش بیــرون آورد وگفت: این ها خانواده من هســتند. من اگر به نیروهای شــما ملحق شــوم صــدام آن ها را .می کشد بعد با تعجب به چهره ابراهیم خیره شد! بعد از چند لحظه سکوت با لهجه !!عربی پرسید: اَنت ابراهیم هادی همه ما ســاکت شدیم! باتعجب به یکدیگر نگاه کردیم. این جمله احتیاج به ترجمه نداشــت. ابراهیم با چشمان گرد شــده و با لبخندی از سر تعجب پرسید: اسم من رو از کجا می دونی!؟ !من به شــوخی گفتم: داش ابرام، نگفته بودی تو عراقی ها هم رفیق داری ســرباز عراقــی گفت: یک مــاه قبل، تصویر شــما و چند نفــر دیگر از :فرماندهان این جبهه را برای همه یگان های نظامی ارســال کردند و گفتند هرکس ســر این فرماندهان ایرانی را بیــاورد جایزه بزرگی از طرف صدام !خواهد گرفت در همان ایام خبر رســید که از فرماندهی سپاه غرب، مسئولی برای گروه .اندرزگو انتخاب شده و با حکم مسئولیت راهی گیان غرب شده .ما هم منتظر شدیم ولی خبری از فرمانده نشد تا اینکه خبر رســید، جمال تاجیک که مدتی اســت به عنوان بسیجی در !گروه فعالیت دارد همان فرمانده مورد نظر است با ابراهیم وچند نفر دیگربه سراغ جمال رفتیم. از او پرسیدیم: چرا خودت را معرفی نکردی؟! چرا نگفتی که مسئول گروه هستی؟ جمال نگاهی به ما کرد وگفت: مســئولیت برای این اســت که کار انجام .شود. خدا را شکر، اینجا کار به بهترین صورت انجام می شود من هم از اینکه بین شــما هســتم خیلی لذت می بــرم. از خدا هم به خاطر .اینکه مرا با شما آشنا کرد ممنونم شما هم به کسی حرفی نزنید تا نگاه بچه ها به من تغییر نکند. جمال بعد از مدتــی در عملیات مطلع الفجر در حالی که فرمانده یکی از گردان های خط .شکن بود به شهادت رسید ادامه دارد....

#یادت_باشد #قسمت‌چهل‌پنجم 🌿﷽🌿 🌻بعد از خداحافظی پای پیاده به سمت خانه راه افتادیم، معمولا خیلی از اوقات پیاده تا هر کجا که جان داشتیم می‌رفتیم. 🌹آن ساعت شب خیابان ها خلوت بود، من بالای جدول رفتم، حمید از پایین دستم راگرفته بود تا زمین نخورم. طول خیابان را پیاده آمدیم و صحبت کردیم. به حدی گرم صحبت بودیم که اصلا متوجه طول مسافت نشدیم، کل مسیر را پیاده آمدیم. نیم ساعتی خانه ما شب نشینی کرد، داخل حیاط موقع خداحافظی به حمید گفتم: _ چون شب یلدا بابا افسرنگهبانه و خونه نیست تو بیا پیش ما. ایام نامزدی خداحافظی‌مان داخل حیاط به اندازه یک ساعت طول می‌کشید. بعضی اوقات خداحافظی‌مان بیشتر از اصل آمد و رفتن‌های حمید طول و تفسیر داشت. 🌸حتی دوستان من فهمیده بودند، هروقت زنگ می‌زدند مادرم به آن‌ها می‌گفت: _ هنوز داره توی حیاط با نامزدش صحبت می‌کنه نیم ساعت دیگه زنگ بزنید. نیم ساعت بعد تماس می‌گرفتند ما هنوز حیاط مشغول صحبت بودیم. انگار خانه را از ما گرفته باشند، موقع خداحافظی حرف‌ها یادمان می‌افتاد. 🍎تازه لحظه ای که از هم جدا می‌شدیم، می‌رفتیم سر وقت موبایل، پیامک دادن‌ها و تماس‌هایمان شروع می‌شد. حمید شروع کرده بود به شعر گفتن. من هم اشعاری از حافظ را برایش می‌فرستادم. ❤️بعد از کلی پیامک به حمید گفتم: _ نمی‌دونم چرا دلم یهو چیپس و ماست موسیر خواست، فردا خواستی بیای برام بگیر. جواب پیامک را نداد. حدس زدم ازخستگی خوابش برده. پیام دادم: _ خدایا به خواب عشق من آرامش ببخش، شب بخیر حمیدم. 🌷من خواب نداشتم، مشغول درسم شدم و نگاهی به جزوه‌های درسی انداختم، زمان زیادی نگذشته بود که حمید تماس گرفت. تعجب کردم گوشی را برداشتم گفتم: _ فکر کردم خوابیدی حمید، جانم؟ زنگ زدی کاری داری؟ گفت: _ ازموقعی که نامزد کردیم به دیر خوابیدن عادت دارم. یه دیقه بیا دم در من پایینم. 💐گفتم: _ ما که خیلی وقته خداحافظی کردیم تو اینجا چیکار میکنی حمید؟! چادرم را سر کردم و پایین رفتم. کلی چیپس و تنقلات خریده بود. آن هم با موتور در آن سرمای زمستان! 🌺ذوق کرده گفتم: _ حمید جان توی این سرمای زمستون راضی به زحمتت نبودم، می‌دونستم آنقدر زود میخری چیزهای بیشتری سفارش می‌دادم! خندید خوراکی هایی که خریده بود را به دستم داد وسوار موتور شد. 🍀گفتم تا اینجا اومدی چند دقیقه بیا بالا گرم شو بعد برو. گفت: نه عزیزم دیروقته، فقط اومدم این‌ها رو برسونم دستت و برم. لبخندی زدم وگفتم: _ واقعا شرمنده کردی حمید، حالا من چیپس بخورم یا خجالت بکشم. ادامه دارد‌...