❣افتخار می‌کنم همان سربازی هستم که امام در سال 42 گفت که سربازان من در گهواره شیر می‌خورند. در مکتب ما اسلام، جهاد امری تدافعی است. مسلمین به این دلیل با دشمنان می‌جنگند که آنان به مبارزه با اسلام و مسلمین اقدام و مبارزه کرده‌اند. پدر مهربانم اسلام نیاز به ما جوانها دارد می‌باید می‌رفتم ان شاءالله که راضی هستی و راضی بودی اگر خدا مرا در جوار شهداء قرار دهد برایت دعا می‌کنم و طلب عفو برایت می‌کنم چون رنج زیادی بردی که مرا بزرگ کردی مطمئن باش که خدا هم به شما پاداش خواهد داد در صورتی که راضی باشی و بگویی: خدایا این را از ما پذیر و اما مادرم صبور باش. تحمل کن. مادرم برایم مصیبت حضرت زینب (س) بخوان. که علاقه عجیبی به این حضرت دارم هر وقت روضه حضرت زینب (س)را می‌شنوم گریه‌ام می‌گیرد. مادرم میدانم با چه رنجی بزرگم کردی و اما حال اسلام نیاز به پشتیبانی دارد. «قسمتی از وصیت‌نامه» 🌷 لاله‌ای از لاله‌زار بهبهان 🌹شهید: علی گل شقاق تاریخ ولادت: ۱۳۴۳/۲/۱۷ تاریخ شهادت: ۱۳۶۵/۶/۱۰ محل شهادت: حاج عمران نام عملیات: کربلای دو @defae_moghadas2 ❣

❣اگر در جمهوری اسلامی خلافی صورت گرفت تقصیر را بر گردن نظام نگذارید! بگویید فرد اشتباه کرد نه نظام... که چه بسیار افرادی برای ضربه زدن به نظام آمده اند، کسانی که بویی از ایمان و مردانگی نبرده اند کسانی که نان نظام را می خورند و ریشه نظام را می زنند الحق که چه خطرناکند این افراد..! #شهید_علی_جمشیدی @defae_moghadas2 ❣

❣ دنبال کتابم می گشتم، گفتم شاید داخل اتاق علی رضا باشد. وارد اتاقش که شدم، ناگهان از خواب پرید و نشست. عرق از صورت گُر گرفته اش می جوشید و خود نمایی می کرد. گفتم: چیه داداش، خواب بد دیدی؟ نگاهی به من کرد و گفت: «خیلی وقتِ اینجایی؟» گفتم: «نه تازه ۀآمدم، حالا بگو چی شده؟» گفت: «به شرطی که بین خودمون بمونه!» نفسش که جا آمد، آهی کشید و ادامه داد: « خواهر باورت نمی شه، یه ساعت بود که داشتم با حضرت زهرا(س) حرف می زدم!» حالا بدن من بود که به عرق سردی نشست. گفتم: تو را خدا بهش چی گفتی؟ هر چه پیله کردم چیزی نگفت. تنها آهی کشید و گفت: «خواهر همیشه از خدا یه خواسته بیشتر برای خودم ندارم، اونم اینه که روز شهادت حضرت زهرا از این دنیا برم!» 🌷شب شهادت حضرت زهرا، عملیات کربلای 5، با رمز یا زهرا. شب سختی را پشت سر گذاشته بودند. صبح شهادت حضرت زهرا(س) بود، به نمازایستاده بود که ترکشی پهلویش را دریده و علی رضا به آرزویش رسید بود. 🌾🌷🌾 هدیه به شهید علیرضا هاشم نژاد صلوات @defae_moghadas2 ❣

❣در کوله‌اش یک دفتر روزشمار دیدم دفترچه را باز کردم شهید با خودکار سبز، یاداشتی نوشته بود: "از خداوند می‌خواهم در این عملیات حضور پیدا بکنم با دشمن تکفیری بجنگم بعد زخمی بشوم و بعد اسیر بشوم و بعد با شکنجه شهید بشوم تا عاشورای امام حسین درک کنم". #شهید_نوید_صفری @defae_moghadas2 ❣

❣خدایا شاهدی که لباس مقدس سپاه را به این عشق و نیت به تن کردم که برای من کفنی باشد آغشته به خون. خدایا همیشه نگران بودم که عاملی باشم برای ریخته شدن اشک چشم امام عزیز. اگر در این مدت بر این نعمت بزرگ شکری در خور نکردم و یا از اوامرش تمردی نمودم بر من ببخش... #شهید_محمدرضا_تورجی‌زاده @defae_moghadas2 ❣

❣به مادرش میگفت «...مامانی». پشت تلفن لحنش را عوض می کرد و با مادرش مثل بچه ها حرف می زد. گاهی وقت ها مادرش که می آمد دم در شرکت، می رفت، دو دقیقه مادرش را می دید و برمی گشت، حتی اگر جلسه بود. بچه ها تعریف می کردند زمان دانشجویی دکتر هم می خواست برود با مادرش می رفت. بهش می گفتیم «...بچه ننه». #شهید_مصطفی_احمدی_روشن @defae_moghadas2 ❣

❣عملیات کربلای هشت بود. نیمه‌شب به‌اتفاق حاج‌محمـد و [سردار] مرتضی قربانی فرمانده لشکر 25 کربلا به سمت خط رفتیم. آتش توپخانه‌ای سنگینی روی خط درگیری بود. هر سه نفر در یک سنگر تعجیلی، که سنگر محکمی هم نبود، در خط پناه گرفتیم. گلوله‌های سنگین توپ و خمپاره بود که روی شلمچه می‌بارید. کمتر شبی از جنگ چنین آتشی از عراق را تجربه کرده بودیم. زمین از هیبت آن بمب‌ها و انفجار‌ها می‌لرزید، اما حاج‌محمـد مثل کوه روبروی ما نشسته بود و لرزه‌ای در بدنش نبود. آن‌قدر آتش سنگین بود که گاهی خمپاره‌ها مستقیم روی سنگر منفجر می‌شدند، اما باز هیچ اضطراب و نگرانی در چهره حاج‌محمـد نمی‌دیدم. با خودم فکر می‌کردم، نفس مطمئنه، همین نفس حاج‌محمـد است که با یاد خدا آرامش دارد، سکینه و آرامشی که همیشه در عملیات و پدافند در چهره‌اش بارز بود. بی‌اختیار یاد شب والفجر 8 افتادم که با حاج‌محمـد اسیر امواج اروند بودیم و همین آرامشش من را آرام کرده بود. حدود دو سه ساعت این آتش روی خط بود و در بین ما سه نفر آرام‌ترین نفر حاج‌محمـد بود و من فقط محو لبخندش شده بودم. هر وقت از انفجاری دلهره‌ای به دلم می‌آمد، نگاهم به لبخند حاج‌محمـد که محو نمی‌شد دوخته می‌شد و آرام می‌شدم. کم‌کم سپیده دمید و آتش دشمن کم شد. بیرون آمدیم، دیدیم جیپ تاکتیکی که بی‌سیم‌ها را حمل می‌کرد، با ترکش‌ها سوراخ‌سوراخ و چهارچرخ آن پنچر شده است، حتی آنتن‌‌های روی آن تکه‌تکه شده بود. با همان ماشین بی‌چرخ مسافتی را رفتیم تا به نیروها رسیدیم. راوی سردار حاج نبی رودکی 🌹🌷🌹 هدیه به سردار شهید حاج محمد ابراهیمی صلوات @defae_moghadas2 ❣

❣«شما همتون برید یا همه تون بمونید هیچ فرقی به حال اسلام نمی کند ما مکلف به انجام وظیفه ایم» #شهید_حسن‌_باقری @defae_moghadas2 ❣

❣گفتند: چند دقیقه ی دیگه امتحان شروع میشه. صدای #اذان اومد . احمد آهسته رفت سمت نمازخانه. دنبالش رفتم و گفتم: احمد برگرد. این آقا معلم خیلی به نظم حساسه، اگه دیر بیای، ازت امتحان نمی گیره اما گوش نداد و رفت ... مرتب از داخل کلاس سرک می کشیدم و داخل حیاط و نمازخانه را نگاه می کردم. خیلی ناراحت احمد بودم. حیف بود پسر به این خوبی از امتحان محروم بشه... همه رو به صف کرده بودند و آماده امتحان بودیم اما بیست دقیقه همین طور توی کلاس نشسته بودیم. نه از معلم خبری بود نه از ناظم و نه از احمد! همه داشتند توی کلاس پچ پچ می کردند که یک دفعه درب کلاس باز شد. معلم با برگه های امتحانی وارد شد. همه بلند شدند. معلم با عصبانیت گفت: از دست این دستگاه تکثیر! کلی وقت ما رو تلف کرد تا این برگه ها آماده بشه! بعد هم یکی از بچّه ها را صدا زد و گفت: پاشو برگه ها رو پخش کن. هنوز حرف معلم تمام نشده بود که درب کلاس به صدا درآمد. در باز شد و احمد در چارچوب در نمایان شد و مثل بقیه نشست و امتحانش را داد ... #شهید_احمد_علی_نیری @defae_moghadas2 ❣

❣بارها اتفاقات خاص را در همراهی با مجید دیده بودم. مثلا مسیری را می‌رفتیم که یک دفعه ماشین را می‌زد کنار! پیاده می‌شد و دست پیرمردی که نمی‌توانست از خیابان رد بشود می‌گرفت. کمکش می‌کرد و دوباره سوار ماشین می‌شد. من بارها و بارها این اتفاق را دیده بودم. گاهی بهش گیر می‌دادم و می‌گفتم: مجید جان این‌جا غیر از تو کسی نیست که کمک کنه؟! این همه آدم اطراف اون پیرمرد هستند. می‌گفت: درد جامعه همینه که ما آدم‌ها نسبت به همدیگه بی‌تفاوت شدیم. #شهید_مجید_صانعی @defae_moghadas2 ❣

❣مهدی از کشتن نفرت داشت. هدف او پیروزی بر صدام و سران حزب بعث بود نه بر سربازان و مردمانش. از کشته شدن کسی خوشحال نمی‌شد. از آن طرف اگر یک عراقی برای بچه ها ایجاد خطر می کرد هر طوری بود او را می زد تا آسیبی به بچه ها نرساند. طوری طراحی می‌کرد و نقشه می‌کشید که دشمن در محاصره بیفتد و مجبور به تسلیم شود. می‌گفت: تا دیدین تسلیم شدن، دیگه شلیک نکنید. دیدن کشته های عراقی ناراحتش می‌کرد طوری که روی جنازه های آن ها پا نمی‌گذاشت. گاها می‌آمد که مجبور بودیم از داخل کانال که پر از جنازه های دشمن بود عبور کنیم. آقا مهدی آرام می‌آمد و به هیچ عنوان روی این جنازه ها پا نمی‌گذاشت و می‌گفت: هر کدوم از اینها عزیز یه خانواده هستند. خدا میدونه زن و بچه هاشون و پدر و مادرشون الان در چه حالی هستن و چه حالی میشن وقتی بفهمن ما داریم از روی جنازه عزیزانشون رد می شیم و پا روی اونا می‌ذاریم. #شهید_مهدی_باکری @defae_moghadas2 ❣

❣علی تازه از منطقه برگشته بود. به او گفتم: «شما کم کم باید به فکر یک قطعه زمین برای ساختن خانه هم باشید!» خندید. گفت: «من همین الان هم یک قطعه زمین دارم!» با تعجب نگاهش می کردیم. ادامه داد: «حدود یک متر ونیم در نیم متر در کنار پای امام زاده حسن(ع).» تعجب ما را که دید، گفت: «دنیا که ارزش این حرف ها را ندارد!» بیست روز بعد در خانه ابدیش جا گرفت! 🌷علی در امیدیه بود و من در شوش. از آنجا برایم نامه ای نوشت و در آن یادآور شد که روز به روز در حال نزدیک شدن به شهادت است. برایم نوشت اعمال و رفتار و گفتارش را به گونه ای کرده است، که روز به روز به این فیض عظیم نزدیک تر شود. عشق به شهادت در نوشته هایش هم نمود دارد: « الهی به جز این تن ناچیز، چیزی ندارم و این را هم در راه تو خواهم داد. که یکی از بهترین نعمت هایت، آنکه به حسین بن علی(ع) دادی را به من عطاء فرمائی ، آنهم شهادت در راه توست!» 🌷علی از ناحیه پهلو به شدت مجروح شده بود. با اینکه حال و روز خوبی نداشت، زخم و دردش را پنهان کرده و در حال تلاش و تکاپو بود. برادر رضایی [فرمانده سپاه] به ایشان مأموریتی داد. می دانستم که او توانایی انجام این کار سخت را ندارد، اما نه نگفت و رفت دنبال کار. خیلی به او سخت گذشته بود. وقتی برگشت، جسمش بی شباهت به جسمی که روح از آن پرکشیده باشد نبود. بی آنکه به کسی چیزی بگوید، به گوشه خلوتی پناه برد و از حال رفت. وقتی هم در عملیات خیبر شهید شد، با شهید ابراهیم ایل در حال ساختن سنگر برای رزمندگان بودند. 🌾🌷🌾 هدیه به شهید علی محمد الوانی صلوات @defae_moghadas2 ❣