❣ یک روز مادر گفت برو مدرسه محمدعلی ببین چیکار دارن؟ رفتم مدرسه. مدیر گفت بنا به شکایت معلم ها تصمیم به اخراج برادر شما گرفته شده! گفتم چرا, برادر من که بسیار منظبط و درس خوان است. مدیر گفت： برادر شما کلاس دینی را بهم می زند! گفتم صدایش بزنید تا از خودش بپرسم. امد. سر به زیر و محجوب گوشه ای ایستاد. گفتم چی شده محمد علی؟ چیزی نگفت. اصرار کردم. سرش را بالا اورد, بدون ترس یا ذره ای لرز از مدیر گفت：معلم دینی به جای اینکه از دین بگوید اراجیف تحویل بچه های مردم می دهد و از دستگاه سلطنت تعریف و تمجید می کند, من هم جوابش را داد. با وساطت من اخراج نشد. اما خودش دل از مدرسه کند و رفته مدرسه حکیم. چهار سال تمام با اینکه پانزده شانزده سال بیشتر نداشت در حال مبارزه با رژیم شاهنشاهی بود, این اواخر هفته ای دو شب بیشتر در خانه نبود و بقیه شب ها در مسجد بود یا در خیابان در مبارزه... 🌷 ۱۸ سالش بود اما شده بود مربی نظامی و در پادگان باجگاه اموزش می داد. چیزی از اعزام هایش نمی گفت که کی می رود, زنگ می زد می گفت من کردستانم یا خوزستان, سه بار هم مجروح شد اما باز خبری به ما نداد. یکبار به مرخصی امده بود, خبر شهادت دوستش حسن پاکیاری را دادم. بغض کرد, رویش را از من به سمت دیوار چرخواند و شروع کرد به اشک ریختن. کمی که ارام شد گفت：سفره ای پهن شده, هر کس سعادت داشته باشد پای این سفره می نشیند, و روزی که این سفره جمع شود خیلی ها حسرت می خورند! 🌷عروسی برادرش بود, ده روزی مرخصی گرفت و از پادگان آموزشی امد شیراز. خیلی زحمت کشید. عروسی چهارشنبه شب بود, بعد از مراسم غیبش زد.وقتی برگشت از خوشحالی چشمانش برق می زد. گفتم کجا بودی؟ چیزی نگفت. کمی ساکت ماند و گفت： برادرم صاحب پسری می شود, اسمش را بگذارید محسن! صبح پنج شنبه بود. رفت بیرون و برگشت. گفت ان پیراهنی که برایم کنار گذاشته اید را برایم بیاورید. یک پیراهن سوغاتی داشت که برایش بزرگ بود, گذاشته بودم برای زمانی که اندازه اش شود, اوردم, پوشید اندازه اش شده بود! شروع کرد به بستن ساکش. گفتم کجا؟ گفت ابادان! گفتم به این زودی داری می ری؟ خندید و گفت نگران نباش مادر, شنبه برمی گردم! وقت رفتن خیلی خوشحال بود, انگار می خواست بال در بیاورد و به اسمان پر بکشد. (صبح جمعه رسیده بود ابادان. مستقیم رفته بود حمام و غسل شهادت گرفته بود. بچه ها در حال حفر کانال برای پدافند بودند, رفته بود کمک. چون محمدعلی مسؤل اموزش تاکتیک بود, اکثرا او را می شناختند. مانعش شده بودند, اصرار کرده بود که من هم باید کمک کنم. تا بعد از ظهر کانال حفر می کرد. غروب خمپاره ای کنار کانال نشست و منفجر شد, ترکشی از ان به پیشانی محمدعلی خورد. او را به بیمارستان رساندند اما دیر شده بود) صبح شنبه بود که برگشت شیراز. لبخند زیبایی روی لبش بود, بوی عطر یاس می داد پیکرش. طنین صلوات مردم تمامی نداشت. کنار پیکرش هیچ کس بی تاب تر از شهید حاج شیرعلی سلطانی نبود, برایش نوحه می خواند و اشک می ریخت... 🌾🌷🌾🌷🌾 هدیه به شهید محمدعلی دعایی صلوات,,شهدای فارس @defae_moghadas2 ❣

❣#یک_شهید_یک_خاطره |... 🔹پانزدهم دی 59، روز خنده ما بود و گریه دشمن. بچه ها پیروز شده بودند. کُلی بعثی کشته و اسیر توی چنگ مان بود. حسین علم الهدی از خوشحالی روی پا بند نبود. رفتم پیش حسین برای تبریک پیروزی. سید حسین اما با لحنی خاص گفت: «شیخ، حالا به من تبریک نگو. تبریک مال وقتی است که با همین تانک ها #کربلا را فتح کنیم.» 👤 راوی: جانباز شهید شیخ شویش بوعذار (همرزم شهید علم الهدی) 📕 منبع: کتاب #آیه_های_سرخ_هویزه @defae_moghadas2 ❣

❣پیشگویی یک شهید! 🌷 ... در جمع دوستان، حسام در مورد ختم و مراسم ترحیم صحبت هایی کرد و سپس رو به من کرد و گفت: بعد از شهادتم, مراسم ختم من را در مسجد النبی می گیرند. از فامیل هایم، کسانی که به صف کنار در ایستاده اند و مردم به آنها تسلیت می گویند عبارتند از دایی بزرگم‌ و بعد آن دایی دیگرم(اسامی آنها را می‌گفت)، بعد هم آقا مهدی (آقا مهدی شوهر خاله حسام و از نیروهای گردان بود) و بعد داداشم.. حسام به نحوی آن صحنه را بیان می کرد، که گویی خود آنجا ‌ایستاده و آن صحنه را می بیند و بیان می کند. (زمان عملیات کربلای ۴ و پنج من در شیراز بودم بعد از عملیات کربلای ۵، سعی می کردم هر روز به مراسم ختم و یادبود شهدا بروم. روزی که به مسجدالنبی برای مراسم ختم حسام رفتم وقتی به نفراتی که جلو ورودی ایستاده بودند خیره شدم تنم یخ کرد و درجا خشکم زد ٬ دقیقا همان افرادی که حسام گفته بود و به همان ترتیب ایستاده بودند.) @defae_moghadas2 ❣

❣ گفت: «مادر اجازه بده من شهید بشم!» گفتم: نه، شما باید بمانید تا بعد از مرگم مرا در قبر بگذارید! خندید و گفت: «مادر شما خدا را داری، رضایت بده من شهید شوم!» گفتم نه! رفت نماز خواند. بعد از نماز گفت:« مادر راضی شدی؟» گفتم: نه، من طاقتم تمام شده، بعد از شهادت برادرت محسن، دیگر تحمل شهادت تو را ندارم! ناراحت شد و ا زخانه زد بیرون. از 13 سالگی تا 18 سالگی جبهه بود و هر بار که می خواست به جبهه برود همین را از من می خواست و من راضی نمی شدم. هر وقت از جبهه می آمد می گفت: «مادر می بینی، چطور است که همرزمانم کنار من شهید می شوند، اما حتی یک خار هم کف پای من نمی نشیند. این هم به خاطر این است که شما رانیستی!» بار آخری گفت: «مادر من وصیتی نوشته و به دوستانم سپرده ام که به آن عمل کنند. » با تعجب گفتم: چی؟ گفت: «چون شما به شهادت من راضی نمی شوی و جنگ هم رو به اتمام است، نوشته ام جنگ تمام شد و من شهید نشدم، مرا لخت کنید، به دم اسبی ببندید و در خار ها و سنگ ها بکشید و بگوئید این جوان بیش ا زپنج سال در جبهه ها جنگید اما لیاقت شهادت را نداشت!» به دوستانم گفتم اگر زنده برگشتم به این خواسته من عمل کنند. دلم داشت از جا کنده می شد. گفتم: من راضی ام به رضای خدا، اما به شرطی که وقتی داری به آرزویت می رسی من هم سکته کنم و از این دنیا بروم! گفت: «نه مادر، خدا خودش به تو طاقت می دهد، تو صبرش را داری، چون خدا را داری!» وسایلش را جمع کرد که برود. همیشه بعد از نماز مغرب و عشاء می رفت تا کسی او را نبیند. قبل از رفتن گفت: «مادر چون تو رضایت دادی، این بار دیگر برگشتی در کار نیست!» باز گفت: «مادر دیگر ناراحت نیستی؟» گفتم: نه مادر، چون تو به آرزویت می رسی. برای آخرین بار هم از زیر قرآن رد شد، درست مثل بار آخری که برادر شهیدش محسن رد شد و با خوشحالی دور خود دوری زد. رفت و یک ماه بعد جنازه اش برگشت! ☝️راوی مادر شهید 💐🌾💐 هدیه به شهید حسام اسماعیلی فر صلوات تولد: 1347 - شیراز سمت: فرمانده گروهان شهادت: 19/10/1365- عملیات کربلای 5 @defae_moghadas2 ❣

❣هشتم شهریور سالروز شهادت دو یار صدیق حضرت امام(ره) خدمتگزاران واقعی به مردم، دشمنان سرسخت استکبار شهیدان رجایی و باهنر گرامی باد. @defae_moghadas2 ❣

❣تا خودت بابا مامان نشی نمیفهمی این لحظه رو ، این عکس رو !!!! #لشکر_ویژه_۲۵_کربلا @defae_moghadas2 ❣

❣فیلم کمتر دیده شده از** سردار آشنای هور** 🔹**شهید علی هاشمی " فرمانده ی سرّی ترین قرارگاه اطلاعات جنگ، قرارگاه نصرت "** 🔹 سردار هور وقتی به فرماندهی سپاه‌ششم منصوب شد، کلید فرماندهی را به رئیس ستادش داد! می‌گفت هرکس می‌خواهد مرا ببیند بیاید در جزیره مجنون ... @defae_moghadas2 ❣

🔺علی هاشمی کرخه کور را به کرخه نور تبدیل کرد 🔺همه چیز برای یک عملیات آماده بود. در جلسه شورای سپاه حمیدیه در پناه خاک‌ریز فرماندهان اعلام آمادگی کردند. علی هاشمی با طمأنینه درحالی‌که تسبیح زردرنگی در دست داشت از همه تشکر کرد و گفت: «یک هاتف درونی به من می‌گویند باید چند روزی عملیات را به عقب بیاندازیم.» 🔺 در پناه خاک‌ریز با به او نگاه می‌کردند. درحالی‌که می‌دانستند او روحیه عملیاتی دارد. در ادامه گفت: «کسی به من می‌گوید یک اتفاقی قرار است بیفتد. و باید بعد از آن عملیات کنیم. نمی‌دانم آن اتفاق چیست ولی من خیلی نگران هستم.» 🔺چند روز بعد رجایی و باهنر توسط منافقین به شهادت رسیدند. و همه از این پیش گویی علی هاشمی متعجب شدند. عراقی‌ها در خط هلهله می‌کردند و تیر هوایی می زدند. لندگوی هایشان تا صبح نوار ترانه پخش می‌کرد. نیروها شب‌های سختی را گذراندند. مردم ایران هم در شرایط سختی به سر می‌بردند. 🔺شب عملیات علی هاشمی سخنرانی غرایی کرد: «عزیزان من! امروز امام ما در سوگ رجایی و باهنر نشسته است. دشمن برای شهادت آن‌ها شادی می‌کردند و کل(هلهله) می‌زدند. از شما می‌خواهم خشم انقلابی خود را نسبت‌به دشمن نشان دهید. و سینه‌های آن‌ها را نشانه بگیرد و این غضب های الهی را به ماشه های تفنگ تان وارد کنید. و به آن‌ها درسی فراموش‌ ناشدنی بدهید. و انتقام رجایی و باهنر را بگیرید.» 🔺در این عملیات رودخانه کرخه‌کور را آزاد و اسم آن را به کرخه‌نور تبدیل کرد‌. #سردار_شهید_علی_هاشمی #تبدیل_کرخه‌کور_به_کرخه‌نور #عملیات_شهید_رجایی‌وباهنر

❣ فرمانده جوانی که پای درس رهبر انقلاب بزرگ شده بود ✏️ رهبر انقلاب: من شهید محمود کاوه را از بچگى‌اش مى‌شناختم. پدر اين شهيد جزو اصحاب و ملازمين هميشگى مسجد امام حسن بود - كه بنده آن‌جا نماز مى‌خواندم و سخنرانى مى‌كردم - دست اين بچه را هم مى‌گرفت با خودش مى‌آورد، و من مى‌دانستم همين يك پسر را دارد، گاهى حرفهاى تندى هم مى‌زد كه در دوران اختناق آنجور حرفى كسى نمى‌زد. ✏️ اين بچه آنجور توى اين محيط خانوادگى پرشور و پرهيجان تربيت شد و خوراك فكرى او از دوران نوجوانيش عبارت بود از مطالب مسجد امام حسن. كه از نوارها و آثار آن مسجد [مى‌شد فهميد ]كه چه نوع مطالبى بود. در يك چنين محيط فكرى اين جوان تربيت شد، و جزو عناصر كم‌نظيرى بود كه من او را در صدد خودسازى يافتم؛ هم خودسازى معنوى و اخلاقى و تقوايى، هم خودسازى رزمى. ✏️‌ در يكى از عمليات اخير دستش مجروح شده بود تهران آمد سراغ من؛ من ديدم دستش متورم است. بنده نسبت به اين كسانى كه دستهايشان آسيب ديده يك حساسيتى دارم، فورى مى‌پرسم دستت درد مى‌كند. پرسيدم دستت درد مى‌كند گفت كه نه. بعد من اطلاع پيدا كردم، برادرهاى مشهدى‌اى كه آن‌جا هستند، گفتند دستش شديد درد مى‌كند، اين همه درد را كتمان مى‌كرد و نمى‌گفت - كه اين مستحب است، كه انسان حتى‌المقدور درد را كتمان كند و به ديگران نگويد - يك چنين حالت خودسازى ايشان داشت. ✏️ یک فرمانده‌ى بسيار خوب بود، از لحاظ اداره‌ى واحد خودش در تيپ ویژه‌ شهدا. این تیپ یک واحد خوب بود جزو واحدهاى كارآمد ما محسوب مى‌شد. خود او هم در عمليات گوناگونى شركت داشت، و كارآزموده‌ى ميدان جنگ شده بود؛ از لحاظ نظم اداره‌ى واحد، مديريت قوى، دوستى و رفاقت با عناصر لشگر و از لحاظ معنوى، اخلاق، ادب، تربيت توجه و ذكر یک انسان جوان اما برجسته بود. ✏️ اين هم يكى از خصوصيات دوران ماست، كه برجستگان هميشه از پيرها نيستند، آدم جوانها و بچه‌ها را مى‌بيند كه جزو چهره‌هاى برجسته مى‌شوند. رهبان الليل و اسدالنهار غالبا توى همين بچه‌هايند، توى همين جوانهايند. ۶۶/۵/۲۷ 🗓 ۱۱شهریور، سالگرد شهادت شهید محمود کاوه فرمانده لشکر۵۵ ویژه شهدا @defae_moghadas2 ❣