🍃❣ 💠 ایثار در کربلای 5 شهید علی بهزادی (8) علیرضا معینیان به نیروها گفته بودیم که امروز همه خود را برسانند. می خواستیم گروهان نجف را در گروهان های قدس و مکه سازماندهی کنیم. تا با دو گروهان، آمادگی خود را به لشکر اعلام کنیم که همه آمده بودند. یادم هست صالح زاده و اقبال منش (فرماندهان گروهان) هم آمده بودند. البته قبلاً هم گفته بودیم، کسانیکه سابقه فرماندهی داشته اند، بیایند خودشان را معرفی کنند. آمار را از پرسنلی خواستم، دیدم نیروها کامل نیستند. لذا با صالح زاده و اقبال منش جلسه ای گرفتم. علی بهزادی هم نشسته بود، ولی صحبت و دخالتی نمی کرد. برای مزاح به او گفته بودیم تو که نیستی، دخالتی هم نکن. مرحوم حاج مهدی شریف نیا هم بود. به من گفت ظاهرا علی[بهزادی] خیلی دلش می خواهد با ما بیاید، نیروی (فرمانده) خوبی هم هست. گفتم بله نیروی خوبی است، ولی با این وضعیت نمی تواند بیاید. پیگیر باشید ⏪ @defae_moghadas2 🍃❣

#شهـید_سـید_مرتضی_آویـنی یـاران...! پاے در راه نهـیم ڪہ این راه رفتنے اسـت نہ گفتنے... #صبحتون_شهدایی🌷

🌺بر آیینه جمال داور💛 صلوات بر روشنی چشم پیمبر صلوات💛 برحضرت معصومه (سلام الله علیها) فروغ سرمد بر دسته گل موسی بن جعفر💛 صلوات💛 میلاد حضرت معصومه(سلام الله علیها) و روز دختر مبارک💐🌺🌾🌸 @defae_moghadas2

🍃❣ 💠 ایثار در کربلای 5 شهید علی بهزادی (9) علیرضا معینیان چند روزی که در پروژه های محل اسکان گردان در پادگان بودیم، نیروهای مان تکمیل شد. خواستیم به طرف گروهان پل ، نزدیک اهواز حرکت کنیم. علی بهزادی آمد گفت حالا که من تا اینجا آمده ام، تا گروهان پل هم با شما می آیم. مرا هم باید با خودتان ببرید. (گروهان پل، محل اجتماع و سازماندهی نیروها در دشت مسیر اهواز خرمشهر بود.) در آنجا حدود دو یا سه شب بودیم. علی بهزادی هم همراه ما آمده بود. به او گفتم تا اینجا بیشتر نمی برمت، تا همین جا که آمدی کافی است. چند روزی گذشت. تا اینکه باز آرام آرام، بحث آمدن خط را مطرح کرد. حاج مهدی شریف نیا را هم واسطه قرار داده بود تا به اصطلاح مخ ما را بزند و ما را راضی کند! توجیه علی این بود که بیشتر بچه هایی که آمده اند،بچه های گروهان نجف هستند. اجازه بدهید تا فرماندهی آنها را نیز خودم به عهده بگیرم. برای روحیه آن ها هم که می بینند در کنارشان هستم بد نیست. به هر شکلی بود مرا راضی کرد که بیاید. گفتم نگران نباش، تو بیا اما در کنار من بعنوان معاون باش. قبول نکرد، می گفت من می خواهم بالا سر گروهان باشم، تا از هم پاشیده نشود. در روزهایی که در گروهان پل بودیم، برای آشنایی با منطقه عملیاتی، به آنجا رفتیم. البته قبل از آن هم دو بار به همراه برادرم که اطلاعات لشکر بود، به منطقه رفته بودم. در سایه پنج ضلعی هم نشسته بودیم و مرتضی قربانی هم در آنجا سنگری داشت و او را می دیدیم. نماز مغرب و عشا را که خواندیم، به علی گفتم تو دیگر مأموریتت تمام شده، کنار می روی و بجای شما اقبال منش یا صالح زاده را برای فرماندهی گروهان، به بچه ها معرفی می کنم. پیگیر باشید ⏪ @defae_moghadas2 🍃❣

🍃❣ 💠 ایثار در کربلای 5 شهید علی بهزادی (10) علیرضا معینیان مدتی نگذشته بود که باز حاج مهدی شریف نیا آمد و گفت که علی چنین می گوید و چنان؛ اینکه آدم تواناییه، تا اینجا آمده اجازه بده به منطقه هم بیاید. به دردت هم می خورد، ظاهراً چیزیش هم نیست، فقط سرش بسته است، بگذار خودش فرمانده گروهان باشد. ما هم با حاجی رودربایستی داشتیم. قبول کردیم بیاید. البته به منطقه هم آمد. به خاطر اینکه بانداژ سفیدش در تاریکی مشخص نباشد، یک چفیه سیاه به سرش بست. ولی حالش خیلی خوب نبود و هم چنان لنگان لنگان راه می رفت. به هرحال وارد منطقه شدیم و روی دژ مرزی ایستادیم. شکل منطقه به صورتی بود که دشمن در سنگرهای نونی شکلی مستقر شده بود که دارای ابعاد بزرگی بودند. بیش از 22 نفر نیرو را که با فاصله از هم قرار بگیرند، در خود جا می داد. این خاکریزها شبیه به خاکریزهای کربلای 4 بود. این ها را در منطقه عمومی شلمچه ایجاد کرده بودند. پشت همان دژ مرزی که قبلاً از عراق گرفته بودیم و خودمان روی آن مستقر شده بودیم. در مرحله اول عملیات، تا نون 18 توسط دیگر تیپ و لشکرها گرفته شده بود. پشت آنها خاکریز هم زده بودند. شبی یکی دو نون را می گرفتند. ولی از نون 19 به بعد، دشمن مستقر بود و باید این خاکریزها به ترتیب آزاد می شد. طبق برنامه قرار بود ،گردان جعفر طیار، نون های 19 و 20 را بگیرد. ما هم به عنوان پشتیبان و کمک دهنده به گردان جعفر، در برابر پاتک ها، در گرفتن این نون ها ، زدن خاکریز جدید و اتصال آن به خاکریزهایی که چند شب قبل گرفته شده بودند، عمل کنیم. گردان جعفر طیار قبل از ما وارد منطقه شد و روبروی این نون ها مستقر شد. بعد از آنها، ما هم با کمک یکی از بچه های شناسایی لشکر حرکت کردیم . مسئولین محورهای ما و گردان جعفر، شهید حاج عظیم محمدی و شهید شمایلی بودند. پیگیر باشید ⏪ @defae_moghadas2 🍃❣

🍃❣ 💠 ایثار در کربلای 5 شهید علی بهزادی (11) علیرضا معینیان همراه با نیروی اطلاعات لشکر، از میان نخلستان تا نزدیکی نهر جاسم آمدیم. یه دفعه دیدم او توقف کرد و گفت به من گفته اند شما را تا اینجا بیاورم و جلوتر نروم. می دانستم که باید جلوتر برویم و تا خاکریز برسیم، متوجه شدم ترسیده است. در همین حین، علی بهزادی با آن وضعیتش، او را سینه خاکریز خواباند که با او گلاویز شود. دخالت کردم و گفتم که چه کارش داری؟ خب ترسیده است. خودش هم اقرار کرد. گفتم اشکالی ندارد خودمان با احتیاط راه را ادامه می دهیم تا نیروها را پیدا کنیم. من جلو افتادم. مقداری از راه را رفتیم که به ما ایست دادند. گفتیم شما کدام گردان هستید، گفتند ما جعفرطیار هستیم. گفتیم به ما گفته بودند که محل استقرار گردان جعفر طیار، سمت راست خاکریز، پشت یک بی ام پی است. شما باید به سمت چپ آن ها بروید. ما هم دقیقاً همانجا مستقر شدیم . بعد هم، هماهنگی های لازم را با مسئولین محور انجام دادیم. حاج اسماعیل همیشه می گفت، «شکستن خاکریزساده تر از نگه داشتن خط» است. قسمت عمده هر عملیات، مقاومت در برابر پاتک های بعد از آن است. ما به عینه در کربلای 5 این را دیدیم. چراکه هنگامی که یک خط شکسته می شود، فقط نیروهای خط اول مقابل شما هستند و غافلگیر می شوند. ولی بعد از آن نیروهای خطوط دیگر دشمن، هوشیارتر وارد عمل می شوند. لذا با توجه به مراحل اول عملیات، دشمن می بایستی هوشیارانه منتظر عملیات ما باشد. ولی با عنایت خدا آنها ترسیده بودند. این از حجم آتشی که روی منطقه می ریختند، معلوم بود. این آتش به حدی بود که ما در هیچ عملیاتی این حجم آتش را ندیده بودیم. نه در والفجر8 ، نه در کربلای 4 و نه در بدر. به طوریکه امکان هر گونه تردیدی را از ما گرفته بود. این در حالتی بود که عقبه ما، در نخلستان های کنار نهر جاسم بود. گردان جعفر طیار و کربلا با توجه به توجیه خوبی که به منطقه شده بودند، خوب می دانستند که چه باید بکنند. چگونه حرکت خود را شروع کنند. من از بالای دژ به صورت نیمه ایستاده اوضاع را زیر نظر داشتم. متوجه شدم گردان جعفر به خط دشمن زده است. آتش درگیری هم بالا گرفته بود. تا حدود یک ساعت تبادل آتش را می دیدیم . جالب آنکه خبری هم از آتش توپ و خمپاره نبود. پیگیر باشید ⏪ @defae_moghadas2 🍃❣

🍃❣ 💠 ایثار در کربلای 5 شهید علی بهزادی (12) علیرضا معینیان در بین دو خاکریز نونی شکل، شکافی وجود داشت که به یک جاده شنی می¬رسید. در آنجا قرارگاه دشمن قرار داشت. ما گروهان بهزادی را به آنجا فرستادیم تا با تسلط پیدا کردن روی مقر نیروهای دشمن ، جلو الحاق و کمک رسانی عراق به نیروهای درگیرش را بگیرند. تا مشکلی برای گردان جعفر طیار به¬وجود نیاورد. با توجه به تجربیات مان، می دانستیم عراق از شب بسیار ترس دارد. اگر بخواهد نیرویی اعزام کند، معمولاً صبح این¬کار را می¬کند. حدس ما این بود که نیرو نخواهد فرستاد. همین¬طور هم شد. لذا به نیروها گفتیم که برگردند تا صبح ببینیم چه خواهد شد. در همان شب طالب مستاجران آمد، گفت که ما شهید و زخمی زیاد داده ایم. نیروهایتان را برای کمک به ما بفرستید، تا از نون¬های آزاد شده محافظت کنند. چرا که گرفتن نون¬ها خیلی سخت بود، ولی از آن سخت تر نگه داشتن آن ها بود. لذا دو دسته از گروهان مکه را به کمک جعفر طیار فرستادیم. دسته دیگر را همراه اقبال منش برای تأمین لودرهای جهاد که در حال تکمیل خاکریز بودند فرستادم. این در حالی بود که هوا در حال روشن شدن بود. از آنجائی که ما نیرویمان را برای کمک به گردان جعفر طیار داده بودیم، عراق موفق شده بود از سمت قرارگاه، نیرو وارد کند و برای لودرها مزاحمت ایجاد کند و مرتب به طرف آنها تیر اندازی کند. تا آن لحظه هنوز نتوانسته بودیم نمازمان را بخوانیم. سنگر ما بالای دژ مرزی بود که روبروی نون 20 قرار داشت. پیگیر باشید ⏪ @defae_moghadas2 🍃❣

۱۴ تیرماه ۱۳۶۱ دقایقی بعد از ربوده شدن #حاج_احمد_متوسلیان و همراهانش، رادیو اسرائیل اعلام می‌کند: ژنرال احمد متوسلیان طراح عملیات فتح المبین و بیت المقدس در پست بازرسی “برباره” به اسارت گرفته شد. این نشان می‌دهد که او را خوب می شناختند! مغز متفکر آزاد سازی خرمشهر و فرمانده نیروهایی که عراق را به خاک سیاه نشاندند و داغ “محمره” را بر دلش گذاشتند. حاج احمد متوسلیان : «ما با اسرائیل وارد جنگ خواهیم شد، هرکس با ماست بسم الله! هر کس نیست خداحافظ!» @defae_moghadas2