💟💟💟4⃣💟💟💟 🍀 18 سالگی دوماد شدم و بعد از اون خدا به من یه پسر داد 👶🏻 همین موقع ها بود که واسه خدمت سربازی اعلام آمادگی کردم و بعد از اینکه سه ماه آموزش دیدم رفتم جبهه 😊 🍀 توی جبهه 💣 هم با ماشین سنگین کار میکردم و با نهایت قدرت، توی اکثر عملیات های سال 61 و 62 شرکت کردم 😎 و مدام با لودر خاکریز و سنگر میزدم تا اینکه یه روز تو عملیات بیت المقدس، از مرز خط مقدم جلوتر رفتم و با دیدن یه عراقی با شجاعت رفتم نزدیک و وقتی دیدم چنتا عراقی اونجان همه رو با لودر از رو زمین بلند کردم و آوردم عقب که بچه ها اسیرشون کردن 😄 9 تا عراقی رو با لودر اسیر کردیم 😮 @defae_moghadas2

💟💟💟5⃣💟💟💟 🍀 جا داره یه خاطره واستون تعریف کنم 👇🏻 🍀 یه روز فرماندمون به دیدار امام خمینی رفت و از طرف امام واسه افراد شجاع و فعال چنتا سکه ی یک ریالی یادگاری اورده بود 😍 من عاشق اون سکه بودم و مرتب اونو به هوا مینداختم و میبوسیدم و میگفتم ❣ امام فدات بشم ❣ @defae_moghadas2

💟💟💟6⃣💟💟💟 🍀 همیشه شعارم این بود که تا جنگ هست منم تو جبهه میمونم و از همین راه باید برم کربلا 😍 🍀 توی عملیات ولفجر مقدماتی بود که من داوطلب شدم و با سپاه پاسداران همکاری کردم و شروع کردم به سنگر سازی ✨ 🍀 یه شبانه روز بیشتر از شروع سنگرسازی نگذشته بود که مقبول خدا افتاد و شهید شدم 🌹 @defae_moghadas2

💟💟💟7⃣💟💟💟 🍀 این قسمتی از وصیت نامه منه، امیدوارم که همیشه حافظ ارمان های ماها باشید 😊 👇🏻👇🏻 🍀 از همسر عزیزم میخوام که پسرمو مثل مسلمونای صدر اسلام تربیت کنه، جوری که هیچوقت از خط امام و خط قرآن خارج نشه 🍀 از پدر و مادرم میخوام که منو ببخشن و همیشه به شهادت من افتخار کنن 😊 @defae_moghadas2

🔻شهيد محمد بشير دزفولی ⭕️گردان قدس⭕️ 💥كوچك بود ،اما هدفی بزرگ و عشقی بزرگتر در دل داشت. 💥قد كوتاهي داشت، آنقدر كه براي داشتتن جلوه بزرگترها، كفش هايي با پاشنه بلند ميپوشيد، اما همه بزرگترها را شيفته اخلاق و رفتار خود كرده بود. 💥محاسن نداشت، اما شجاعتش همه را حيران كرده بود. 💥در نيمه شب زمستان سال ١٣٦٢ در حالیکه شب را نگهبانی از کیان اسلام در كمين پاسگاه زيد می گذراند، توسط تك تير اندازان عراقی به شهادت رسيد و جاودانه شد. @defae_moghadas2 ❣

❣ 🚩 دلنوشته برای طارق از صبح که برگه ها را امضا می کنم و یا برای ثبت چیزی به تقویم به ته رسیده مراجعه می کنم؛ اعداد و ارقامی جلوی چشمم خودنمایی می کند که آشنا به نظر می رسند... به سرعت می گذرم و مشغول کار دیگری می شوم و دوباره نیاز به ثبت زمان و دوباره خودنمایی اعداد و آشنایی و گذشتن! ... خسته ام از امروز و چای روی میزم یخ کرده است و خوب که خودم را رها می کنم بر روی صندلی چرخان، باز بازی اعداد شروع می شود... با خودم می اندیشم : اعداد را رها هم که بکنی، با این بغض گنگ چه کار خواهی کرد!؟ گرچه امروز خیلی حرف زده ام و در غایت خستگی ام اما؛ ترکیب بغض و عدد، وا می داردم که قدری بیشتر شخم بزنم خاطرات غبار گرفته را... و می روبم و می روبم و می روبم... پنج سال ده سال پانزده سال بیست سال سی سال... و آهسته برمی گردم... بیست و نه سال... بیست و نه سال!؟ 👇👇👇

❣ بغضم ترکیده و قدم های جسم خسته ام به کوچه ی بی انتهای آشفتگی و بی تابی رسیده... و در خاطراتم می دوم! می دوم و می دوم تا شلمچه تا اسفند 65 تا آن شبهای آخرالزمانی تا نهم اسفند تا پاتک ها و باران ابر و باران کاتیوشا و توپ و خمپاره... (باران که می گویم، واقعا باران! نه از سر غلو) و می رسم به ❣طارق عطایی❣ به شهید اکبرزاده و شهید اعتمادی به شهید حمید زمانی و مسعود زمانی و خدا مراد کیانی! می رسم به عدد آشنای 65/12/09 ** 🔻از شراب نیمه شب سرمست سرمستم هنوز تاری از زلف سیاهش مانده در دستم هنوز  🔻من خراباتی و رندم عاشقی دیوانه ام از می جام وجودش همچنان مستم هنوز  🔻دیده ام رویای رویش را شبی در شهر خواب مست یاد روی ماهش بوده و هستم هنوز  🔻از می جام نگاهش سرخوشی ها میکنم چون بغیر از با خیال او نپیوستم هنوز  🔻عشق جان افروز او دین و دلم بر باد داد در میان کفر و ایمان هر دو پا بستم هنوز  🔻ناله بر لب گفت" مهری "با خدای مهربان 🔻عهد با او بستم و این عهد نشکستم هنوز  👇👇👇