❣حسین به ذکر الهی برقیه خیلی اعتقاد داشت میگفت‌ تا گره‌ای به کارتون افتاد یه تسبیح بردارید و بگید : الهی برقیه خدا حتما به سه ساله ارباب نظر میکنه و مشکلتون‌ حل میکنه 💔:) #شهید‌_حسین‌_معزغلامی @defae_moghadas2 ❣

❣اتفاقی عجیب در فینال مسابقات کشتی! 🔰 برشی از سخنرانی #حجت_الاسلام_راجی به مناسبت اول اردیبهشت سالروز #شهدای_ورزشکار @defae_moghadas2

❣فیلم دیده نشده از صحبت‌های پدر سردار شهید حاج حسین خرازی درباره سرلشکر شهید حاج محمدرضا زاهدی در جمع رزمندگان لشکر ۱۴ امام حسین (ع) مسجد شهرک دارخوین - مهرماه سال ۱۳۶۶ @defae_moghadas2 ❣

❣فکر کنید یک جَمعی بوده که همزمان در آن، شهید زین‌الدین، شهید باکری، شهید کاظمی، حاج قاسم و شهید زاهدی بودند. 🔹آدم مبهوتِ وزن و عظمت اون جمع و جلسه میشه @defae_moghadas2 ❣

❣#خاطرات_شهید ●خستگی نداشت. می گفت من حاضرم تو کوه با همتون مسابقه بذارم، هر کدوم خسته شدین، بعدی ادامه بده… اینقدر بدن آماده ای داشت که تو جبهه گذاشتنش بیسیم چی. بیسیم چی (شهید) پور احمد… ●اصلاً دنبال شناخته شدن و شهرت نبود. به این اصل خیلی اعتقاد داشت که اگه واقعاً کاری رو برای خود خدا بکنی، خودش عزیزت می کنه. آخرش هم همین خصلتش باعث شد تا عکس شهادتش اینطور معروف بشه. ●هر کار می کرد، برا خدا می کرد؛ اصلاً براش مهم نبود کسی خبردار می شه یا نه! عجیب نسبت به بچه های یتیم هم حساس بود، کمک به یتیمان هیچوقت فراموشش نمی شد… ●یه بار که تو منطقه حسابی از بچه ها کار کشیده بود و به قول معروف عرقشون رو در آورده بود، جمعشون کرد و بهشون گفت: “نکنه فکر کنین که فلانی ما رو آموزش می ده، من خاک پاهای شماهام. من خیلی کوچیکتر از شماهام… اگه تکلیف نبود هرگز این کار رو نمی کردم….” ولی دلش رضا نداده بود و با گریه از همه خواست که دراز بکشن. همه تعجب کرده بودن که می خواد چیکار کنه. همه که خوابیدن اومد پایین پای تک تک بچه ها و دست می کشید به کف پوتین بچه ها و خاکش رو می مالید رو پیشانیش…. می گفت: من خاک پای شماهام …. 📎بیسیمچی‌گردان انصار لشگر۲۷محمدرسول‌الله #شهید_امیر_حاج‌امینی @defae_moghadas2 ❣

❣روایت یک دیدار به یاد سردار شهید سید رضی موسوی، خدمتگزار ارشد جبهه مقاومت «قسمت اول » «والنّاشطات نشطا» «والسّابِحاتِ سَبحاً» «فالسّابقاتِ سَبقا» «فالمُدَبِّراتِ اَمرا» خداوند سید رضی را رحمت کند، به نظر می آمد موثرترین نیروی سپاه ایران در سوریه بودند. بیش ازسه دهه از بهترین لحظات عمر خود را ، در آن منطقه پر تنش و پر فتنه، میدان دار اصلی فعالیت تمام نیروهای ایرانی اعم از نظامی و غیر آن بود. از تامین کوچکترین نیازها تا دقیق ترین آنها با انجام کاملترین هماهنگی‌های اجرایی و عملیاتی، با سرعت و نشاطی کامل، هرچند با ورود به اقیانوسی از آب و آتش. تا سالها، لازمه هر حرکتی حتی در دمشق و حومه آن ، عبور سریع از محورهایی بود که تک تیراندازان تکفیری بر آنها مسلط بودند و این اولین و ابتدائی‌ترین خطر و مانع راه بود در برقراری ارتباط و تأمین نیاز مجاهدان. 🌹 در بهمن سال ۱۳۹۹ که به همراه تعدادی از دوستان پزشک در محل کارشان در دمشق، مهمان ایشان بودیم از حیطه اشراف و مدیریت وسیع همه جانبه عملیاتی ایشان متحیر ماندم. چنین تصوری در من شکل گرفت که هیچ ایرانی پای در پلکان هواپیما برای سوریه نمی گذارد الا اینکه از ابتدا تا انتها تحت اشراف حمایتی ایشان قرار می گیرد. منهای نیازهای گروهی به نیازهای فردی و اجتماعی آنها نیز توجه دارد. در ورود به سوریه، با کمال تعجب دیدم که پاسپورت ما را مهر نزدند. پرسیدم چرا؟. گفتند: چون شما برای خدمت آمده‌اید این اقدام انجام شد تا به علت محدودیت‌هایی که آمریکا و غرب برقرار کرده‌اند مسافرت شما به این کشور، مانع کسب ویزای دیگر کشورها و نتیجتاً مانع حضور شما در کنگره‌های بین‌المللی نشود! افراد گروه که با آگاهی از این امر وارد سفر سوریه شده بودند قید این ممانعت‌ها را زده بودند اما ملاحظه این ظرافت کاری تیم هماهنگ کننده بسیار دلگرم‌کننده بود. در پایان سفر متوجه شدم که نیروی اصلی تصمیم‌گیر و هماهنگ کننده این کار، خود مرحوم سید رضی موسوی بوده‌اند! این هوشمندی کاری در نزد تیم پزشکان بدون مرز ایرانی بسیار ارزشمند بود. در ایام شهادت خانم سیده رقیه (علیه‌السّلام)، که کاروان‌های زیارتی زیادی وارد دمشق شده بودند، با آنکه سید از این اقبال عمومی مردم به زیارت پس از سالها تعطیلی خوشحال بودند اما از اینکه ظرفیت هتل‌ها پاسخگو نبوده و بعضی گروهها با امکانات کم در موکب‌ها اسکان یافته‌اند بسیار ناراحت بودند در حالی‌که اساساً تدارک کاروان‌های زیارتی به عهده ایشان نبوده است. ✍دکتر ابراهیمی دی‌ ماه ۱۴۰۲ @defae_moghadas2 ❣

❣روایت یک دیدار به یاد سردار شهید سید رضی موسوی، خدمتگزار ارشد جبهه مقاومت «قسمت دوم» 🌷در آن ملاقات، با آنکه سید از دیدار مهمانان خود دلخوش می نمود و دو ساعتی هم به اشتیاق چشم‌انتظار نشسته بود، اما چهره‌اش دارای خستگی مزمن ناشی از بیدارخوابی‌ طولانی بود. در کنار آن خستگی، اندوه و گرفتگی واضحی نیز جلوه می کرد. گویا در سازمان رزم آنها برای این نادره فرزانگان عرصه جهاد که از السابقون السابقون هم بودند نشانی از بازنشستگی، استراحت و آرامش تعریف نشده بود. او اهل جلوه گری و ارزش گذاری به کار خود نبود، به همین نسبت اهل شکوه و طرح مشکلات کار خود هم نبود، خود حل المسائل روزگار سخت بود برای همه؛ با این وجود پیدا بود که حس تنهایی، غربت، همراه با عدم درک دیگران از موقعیت ها، و کوتاهی مسوولین، آنها را در اذیت قرار داده است. رنج این «غربت ادراکی»، در مضمون کلام غالب نیروهای خدوم آنجا قابل درک بود. برداشت من از آن مهمانی این بود که به احتمال قوی دلیل دعوت جمع ما نیز همین بوده است. ابتهاج و شعف ناشی از درک و توجه عده ای از متخصصین به حوزه مشکلات درمانی گروهی از مستضعفین در منطقه مقاومت (مردم عادی اردوگاههای فلسطین) و حضور عملی در آنجا، که بی نیاز از تکلیف اداری و نظامی، صورت گرفته بود. با آنکه حجم کار ما محدود بود، بزرگ نبود، برای نیروهای نظامی و عملیاتی هم نبود اما گویا تاثیر روانی آن حرکت کوچک و محدود، در دلگرمی آن مجاهدان بزرگ خط مقدم ایثار, ارزش معنایی بسیاری داشته است. در واقع کار ما، قبل از آن‌که پاسخی به نیازهای درمانی مردم بی‌پناه داده باشد به نیاز روحی آن مجاهدان پاسخ گفته است. در لحظه پایان سفر نیز که سوار هواپیما شده بودیم، بار دیگر درست قبل از حرکت، از پنجره هواپیما سید رضی را دیدم که مشغول جابجایی سریع بسته هایی به داخل بار بود. در تهران متوجه شدم که آن بسته ها، هدیه های مبارک و لذیذ آن بزرگوار بوده است به ما که شامل زیتون، شیرینی، و لوحی شکسته از تصویر حاج قاسم با آخرین وصیتش بود که اینک در ظرف خاطرات الهام‌بخش ذهن من، تزئین مطب شده است. با آنکه به‌ظاهر هماهنگی های کاری گروه درمانی ارتباط مستقیمی با ایشان پیدا نمی کرد اما ایشان هواس‌شان بوده که از باب تقدیر ، آنها را دعوت بنماید و آن هدایا را نیز دقیقاً هماهنگ با زمان پرواز آنها با خود به فرودگاه آورده و بدون هیچ‌گونه تعارف و رودررویی با افراد گروه و یا گرفتن عکس یادگاری، که بخواهد اعتباری برای خود بخرد، خودش سوار بار نماید. یعنی توجه داشته که در آن سفر فشرده، افراد گروه ، حتی کمترین دردسری برای بسته بندی، جابجایی و وزن بار هم نداشته باشند. جالب آنکه حتی چنین کار اولیه‌ای را هم خود مستقیماً به انجام می رساند! پیداست که ایشان در کار خود، شأنی جز خدمتگزاری تعریف نکرده‌ است. نه طالب معروفیت و شهرت بود و نه خواسته‌ای دیگر داشت. روحش قرین رضوان خدا باد. ✍دکتر ابراهیمی دی ماه ۱۴۰۲ @defae_moghadas2 ❣

❣رفته بود بازدید از یک کارخانه‌ی تولید وسایل جنگی در آمریکا. ژنرال آمریکایی هلیکوپتری را نشانش داد و گفت: «جناب ادواردو این هلیکوپتر، پیشرفته‌ترین هلیکوپتر ماست. مانند او توی دنیا نیست. همه فناوری‌ها درآن جمع شده. این از همان هلیکوپترهایی است که پارسال در حمله به ایران از آن استفاده شد» ادواردو گفت: «منظورتان حمله به #طبس است؟ اما این هلیکوپترها با آن دبدبه و کبکبه‌شان در طبس زمین‌گیر شدند و شکست خوردند». ژنرال آمریکایی ماند چه بگوید! سرش را انداخت پایین و گفت: « خدای آنها قوی‌تر از هلیکوپترهای ما بود!» منبع: کتاب من ادواردو نیستم، خاطراتی از ادواردو آنیلی ص۴۹ 🔻۵ اردیبهشت‌ماه، سالروز شکست حمله نظامی آمریکا به ایران در طبس گرامیباد. #سالروز_شکست_مفتضحانه_امریکا @defae_moghadas2 ❣