🍂 وقتی هیچ پارچه و چفیه ای جهت تبرک دم دست نیست!! راه شهدا ادامه دارد.......

🍂 🔻#نبرد_بندر 🔸قسمت (5) کثرت نیروهای پراکنده شده دشمن در بین درب سنتاب تا اسکله های ساحل اروند و کمی تعداد ما، عبور را به طرف درب فیلیه غیر ممکن کرده بود و از طرف دیگر نبود نیرو در کنار درب فردوسی بجز دریس این امکان را به عراقیها می داد که به راحتی از هر سمت خیابان فردوسی وارد شهر شوند. بهرحال با مشورتی که بین بچه ها صورت گرفت تصمیم بر آن شد که در همانجا که هستیم سنگر بگیریم و از ورود بعثیها به شهر جلوگیری کنیم. هر یک از بچه ها در گوشه ای پشت دیوار یا پشت صندوقهای کالا و هر جای دیگر سنگر گرفتند. من هم در جلو درب ورودی نجارخانه بندر که ساختمانی آجری قدیمی با سر دری  فرو رفته در دیوار و جایی دنج برای پناهنده شدن بود قرار گرفتم. اسلحه ژ3 خود را که به همراه داشتم مسلح کردم و آماده دفاع در برابر هجوم دشمن شدم. مصطفی اسکندری ادامه دارد @defae_moghadas 🍂

📸 اسرای عراقی #عملیات_‌کربلای_‌یک @defae_moghadas

امروز دهم تیر ماه، مصادف است با سالگرد عملیات کربلای یک و آزاد سازی شهر مهران در سال شصت و پنج. سی و سه سال قبل در چنین روزی در شهر و دشت گرم‌ و تفتیده مهران بودیم. مهران برای من بیشتر تداعی یک چله خود سازی در همجواری با عزیزانی بود که دو سال پایانی جنگ با مهر شهادت بر حیات دنیایی شان حسرتی شیرین در کام ما گذاشتند. مهران یادآور دورانی است که طنین زیارت عاشورای شهیدان سعدی موسیوند و سید سعید حسینی، صفابخش دل و جان مان بودند. غافل بودیم که همان نقطه سر مرز محلی عبور زوار و عشاق حسینی خواهد شد. یادش را گرامی می داریم باید چله خود سازی بنا کرد شاید شرط وصال آن عزیزان باشد . #مهران‌ #کربلا_یک #دلنوشته #کاظم_فرامرزی گردان ضد زره

🍂 🔻 #نبرد_بندر 🔸 قسمت ( 6) برای جلوگیری از پیشروی نیروهای عراقی به سمت شهر هر یک از بچه های گروه در محلی در دو طرف جاده موضع گرفتیم. نا گاه یک فرد نسبتا مسن با لباس ارتشی را در کنار خود دیدم.  درجه وی سرگردی بود اتیکتش را خواندم اسمش ( شریف نسب) بود. از من پرسید چه خبر است گفتم می بینید که همه آنهایی که در محوطه اند عراقی هستند . گفت الان ما دقیقا کجای شهر هستیم ؟ میتوانی موقعیت ما را شرح دهی ؟ من که قبلا در دفتر کار پدرم با نقشه های شهر سر و کار داشتم و کاملا با نقشه خرمشهر آشنا بودم ( پدر بنده کارشناس رسمی دادگستری در امور املاک و مستغلات بود و نقشه های زیادی از خرمشهر در دفتر کار داشتیم). گفتم بلی ما الان در قسمت غرب خرمشهر و.... هستیم. گویا ایشان تازه وارد خرمشهر شده بود و بلافاصله به مناطق درگیری با دشمن آمده بود و حتی فرصت توجیه شدن کامل با وضعیت شهر را هم بدست نیاورده بود . قلم و کاغذی را از جیبش بیرون آورد و از من خواست که موقعیتمان را روی کاغذ برای او بیان کنم. من هم تا جایی که توانستم در آن فرصت کم و سر پایی سریعاً کروکی چهارگوشه شهر و نقاط حساس مثل مسجد جامع پلیس راه و پل و بندر و چند نقطه دیگر را برای او کشیدم و گفتم که ما الان اینجا هستیم. ایشان پرسید که خوب الان میخواهید چکار کنید ؟ گفتم میخواهیم اینجا بایستیم تا نگذاریم عراقی ها وارد شهر شوند. یک دفعه سخنانی از ایشان شنیدم که اصلا توقعش را نداشتم و حرفهای او روحیه به ما داد. گفتند آنها متجاوزند . آنها به خاک ما حمله کردند و شما میخواهید منتظر شوید تا باز هم بیشتر پیشروی کنند تا شما جلوشان بایستید ؟ این شما هستید که باید  به آنها حمله کنید و آنها را از اینجا بیرون کنید نه اینکه منتظر حمله آنها باشید . حرفهای آن جناب سرگرد چنان در ما اثر گذاشت که دیگر کمی تعداد ما و کثرت تعداد دشمن برایمان مهم نبود با هماهنگی با دیگر بچه ها تصمیم گرفتیم که از مواضعمان خارج شویم و بطرف دشمن حمله کنیم. ادامه دارد @defae_moghadas 🍂

🍂 از زمزمه دلتنگیم، از همهمه بیزاریم نه طاقت خاموشی، نه تاب سخن داریم آوار  پریشانی‌ست،  رو سوی چه بگریزیم؟ هنگامه حیرانی‌ ست، خود را به که بسپاریم؟ #منزوی @defae_moghadas 🍂

🌹 ‌شهیدان هوایی دگــر داشتنــد ز غیـرت دلی شعــله ور داشتنــد شهیــدان که دل را به دریــا زدنــد عجب پشت پایی به دنیا زدنــد...🌹 @defae_moghadas

🍂 🔻 #نبرد_بندر 🔸 قسمت ( 7) پس از شنیدن سخنان سرگرد شریف نسب بچه ها همه با حمله به طرف دشمن متفق القول شدند. کسانی که مطمئنم در آن روز با ما بودند "صاحب عبود زاده" و برادرش "مکی عبود زاده" و "کریم روئی زاده" و "عبدالله خباری" بودند. ولی آنچه مسلم است تعداد ما بیش از این ها بود. الان اسمشان را فراموش کرده ام. من و کریم روئی زاده چون هردو خدمت سربازی رفته و با بعضی از فنون رزمی آشنا بودیم زبان همدیگر را بهتر می فهمیدیم. قرار گذاشتیم با خیزهای پنج ثانیه ای و با آتش پشتیبانی همدیگر، به طرف دشمن پیشروی کنیم. مکی هم کوله پشتی موشک های  آر پی جی را بر دوش بسته بود و قبضه آرپی جی را که دو روز قبل از پادگان دژ بدست آورده بودیم هم برداشته و در پناه دیوار بندر پشت سر ما می آمد. من و کریم با استفاده از قالب های سیمانی پایه تیرهای برق کنار جاده زیر آتش همدیگر فاصله بین هر دو تیر برق را که حدوداً بیست الی سی متر بود با یک خیز طی می کردیم و در پناه پایه تیر بعدی قرار می گرفتیم و این بار نفر اول شلیک می کرد و نفر دوم پیشروی می نمود. ادامه دارد @defae_moghadas 🍂