🔴 دوستانی که از آن روزهای پر از احساس، خاطراتی دارند، بصورت کوتاه ارسال کنند. 👋

🍂 🔻 #اینجا_صدایی_نیست 0⃣1⃣ خاطرات رضا پورعطا دانشجوهای قبلی هنوز خوابگاه را خالی نکرده بودند. نمی دانستم کجا باید بروم. جایی را نمی شناختم. پولی هم نداشتم که خوابگاه اجاره کنم. مدت ها توی خیابان پرسه زدم و بی هدف راه رفتم. بالاخره تصمیم گرفتم با پرسیدن از این و آن جای مناسب و کم هزینه ای پیدا کنم. توی هر بنگاهی که میرفتم، تا به سر و وضعم نگاه می کردند جواب سربالا میدادند. اگر هم کسی جواب می داد، از قیمت بالای اجاره جا میخوردم. یک لحظه به خودم آمدم، دیدم سر از میدان قزوین در آورده ام. آنجا مسافرخانه ها ارزان تر از بقیه جاها بود. اما باز هم وقتی به جیبم نگاه کردم، دیدم توان اجاره مناسب را ندارم. بالاخره یک جایی پیدا کردم که شب خواب بود. تقریباً شبی ۳۵ تومان می گرفت. از حدود ساعت ۷ غروب پذیرش می کرد و ۷ صبح هم باید بیرون می زدیم. یک جای وسیعی روی پشت بام بود. تعدادی تختخواب داغان چسبیده به هم چیده شده بود. هیچ نظافت و بهداشتی هم وجود نداشت. معلوم نبود روی تختی که قرار است بخوابی، شب قبل چه کسی خوابیده بود. اما مجالی برای اندیشیدن به این چیزها نبود. پول را دادم و خوشحال وارد آنجا شدم و روی یکی از تخت های روی پشت بام دراز کشیدم و به آسمان خیره شدم. شب خیلی سختی را گذراندم اما بالاخره پلکهایم سنگین شد و خوابم برد. نیم ساعت مانده به ۷ صبح، داد و قال يارو بلند شد و با بی ادبی همه را از روی تختها پایین کشید و از مسافرخانه بیرون فرستاد. نمی دانستم پلاستیکم را چه کار کنم. مجبور بودم همین جور با خودم حملش کنم. هر چی به مسافرخانه چی التماس کردم که حداقل پلاستیکم را نگه دارد قبول نکرد. چون معلوم نبود که شب بعد جایی برای من داشته باشد. آدم های جور واجور یعنی از همه قشر، نوجوان، جوان، پیر، میانسال، بیمار و معتاد آنجا بودند. چاره ای نداشتم باید هر طوری بود تحمل میکردم. با هزاران دغدغه و فکر به اداره آموزش و پرورش رفتم و خودم را معرفی کردم. گفتند برو منطقه ۱۴. به علت نداشتن پول مجبور شدم کلی از مسیر را پیاده بروم. یا اگر هم خیلی بهم فشار می آمد سوار خط واحد میشدم. وقتی رسیدم منطقه ۱۴، گفتند ما نمی توانیم دو روز در هفته برای شما کلاس بگذاریم. بعد پیشنهاد دادند بیا توی همین اداره تمام وقت کار کن تا آن دو روز را هم برایت حاضری بزنیم. پیشنهادشان من را به فکر انداخت. نمی توانستم از درسم بگذرم. بدون دادن پاسخی بیرون آمدم و مسافت زیادی را راه رفتم و فکر کردم. انبوهی از مشکلات به سمتم هجوم آورد. قدرت تصمیم گیری را از دست داده بودم. باید خودم را به توپخانه می رساندم و از آنجا هم به منطقه ۱۴ می رفتم. توپخانه را برای خودم شاخص قرار دادم. چون مسیرها را بلد نبودم، هر کجا می خواستم بروم، اول می آمدم توپخانه، بعد مسیر بعدی را می رفتم. مثلا از توپخانه می رفتم منطقه ۱۴، سپس بر می گشتم توپخانه و به سمت دانشگاه تهران حرکت می کردم. از دانشگاه هم به سمت میدان قزوین می رفتم. یعنی همه روز در حال پیاده روی بودم. به این نتیجه رسیدم که فقط دو روز کلاس بگیرم و کلاس هایم را بین روزهای باقیمانده تقسیم کنم. چون اسمم توی فهرست حضور و غیاب نبود، خیلی انگیزه ای برای یادگیری درس نداشتم. از طرفی مشکلات خواب و استراحت، فکرم را مغشوش کرده بود. پیاده روی زیاد، انرژی می خواست که به دلیل سوء تغذیه به شدت تحلیل رفته بودم. دوست داشتم جایی بود که بتوانم یکی دو ساعت حسابی بخوابم، معمولا توی پارک و یا قطعه چمنی می نشستم تا اندکی استراحت کنم. توی پارک هم به محض در آوردن کفش هایم و مشاهده شکل و قیافه آنها که از حالت عادی خارج شده بودند، خجالت می کشیدم و یاد فقر و بدبختی هایم می افتادم. پاهایم از شدت پیاده روی پخته و قرمز شده بود. ادامه دارد @defae_moghadas 🍂

😂🤔

با سلام خاطرات آقای پورعطا شامل سه بخش است. یکی جنبه تنبهی و سختی هایی که پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی به آن گرفتار شدند بخش های دیگر (که حدود یک سال و نیم پیش ارسال شد) مربوط به جریانات عملیات والفجر مقدماتی و تفحص دوستان پورعطا که در شب دوم به همان شکل مانده بودند و بعد از ده سال توسط خود او پیدا شدند. مجموعه این خاطره، سه دوره زندگی ایشان رو به زیبایی روایت کرده است. با توجه به تغییر دائمی اعضاء و با توجه به نظر خوانندگان عزیز، بخش دوم و سوم نیز مجدداً ارسال خواهد شد.

درود بر شما جناب اسماعیلی ان شااالله بتوانیم این رسالت رو در شان و جایگاه خودش ارائه کنیم.

🍂 🔻 #خاکریز_اسارت 💢قسمت هشتاد و چهارم: دزد منم! با چه زبونی به این زبون نفهما باید حالی می کردیم که قضیه دزدی در بین نبوده و ارشد آسایشگاه برای خودشیرینی این کارو کرده. مگه حالیشون حالیشون بود و می فهمیدن؟! چکار باید می کردیم. یه بار دیگه تهدید تکرار شد و کسی بلند نشد. بار سوم فرمانده اعلام کرد که اگه دزد بلند بشه و به گناهش اعتراف کنه در امانه و بخشیده میشه. فقط میخایم شناسایی و رسوا بشه و دیگه این کار رو تکرار نکنه. در کمال تعجب و ناباوری دیدیم یکی از بسیجی ها بلند شد و گفت من برداشتم. فرمانده گفت چرا گفت گرسنم بود و عذرخواهی کرد و قول داد فردا جبران کنه و صمونشو به اون آقا بده. دهان همه از تعجب باز شده بود. بهروز همون ارشد آسایشگاه با دمِش گردو می شکست و با قیافه ای حق به جانب می گفت دیدید دزدی در کار بود. یه عده هم باورشون شد اون بنده خدا دزدی کرده. اما اکثرا می دونستیم اون بزرگوار از آبرو و حیثیت خودش گذشت و انگ دزدی رو به جون خرید که بچه های بیگناه شکنجه نشن و بیهوده زیر ضربات کشنده کابل ها قرار نگیرن. اون روز فرمانده عراقی بخاطر آبروی خودش که امان داده بود کاری به اون عزیز نداشت و مجازاتش نکردن، ولی همه ما و هم خود اون مرد بزرگ می دونستیم که عراقیا اونو ول نمی کنن و یه روزی تاوان سختی خواهد داد. چن روز بعد که به بهانه ای ریخته بودن داخل آسایشگاه و بعضیا رو می زدن ، ایشون رو بیرون کشیدنو اونقدر زدند که بیحال گوشه آسایشگاه افتاد. از این دست از خودگذشتگی ها و ایثارها کم نبود و بارها و بارها شاهد چنین از خودگذشتگی هایی بودیم. ادامه دارد ⏪ @defae_moghadas 🍂

🌷در عید ولایت، جهت تجدیدعهد با ولایت بیاییم بیانیه راهبردی «گام دوم انقلاب» را با هم بخوانیم و عمل کنیم.🌷 بالاخره نسخه چهارم «اپلیکیشن گام دوم انقلاب» پس از پنج ماه منتشر شد. امکانات این اپلیکیشن: ۱. متن بیانیه به صورت بخش‌بندی شده ۲. بیش از ۷۰تحلیل پیرامون این بیانیه ۳. اخبار مرتبط با بیانیه گام دوم انقلاب ۴. آزمون تستی و خودآزمایی از بیانیه ۵. اتاق‌های گفتگو پیرامون این بیانیه ۶. جستجو در متن بیانیه ۷. صوت بیانیه با صدای آقای حیاتی ۸. همایش‌ها و مسابقات مرتبط با بیانیه ۹. ظاهر گرافیکی جذاب‌تر از قبل دانلود از کافه بازار: http://cafebazaar.ir/app/?id=ir.gam2.enghelab&ref=share جهت حمایت از ما لطفا: ۱. در کافه بازار نظرتون رو ثبت کنید. ۲. علامت فرفره در صفحه منوی اپلیکیشن را بفشارید. وب سایت گروه نرم افزاری تسبیح سافت: www.tasbihsoft.ir #گام_دوم_انقلاب #تجدید_عهد_با_ولایت

🔷دانلود مستقیم نسخه چهارم اپلیکیشن «گام دوم انقلاب»🔷 🔶با کلی امکانات جدید و جذاب🔶 #گام_دوم_انقلاب