🍂 سربازان کوچک

🍂 خشن ترین خطی که بی پروا ترین جوانان عصر عاشقی؛ چلیپایش را با قلم قامت در دوات دل زدند! #کربلای_پنج #نون_شکلی‌ها @defae_moghadas 🍂

🍂 آخ! هزاران آقازاده کوچک سردرگم راههایی بودن که عشق را در پیچ و تاب خود آرمیده داشت! ... نازنین؛ دیده ای این همه هجوم زیبایی فقط در شبهای خیال و خمیازه است که در عینیت توهم هم آغوش آدم است!؟ بیچاره شرقی غمگین بیچاره مرد تنهای شب... شب شور و شعر و شراب! @defae_moghadas 🍂

🍂 💢 پل بعثت ۸ شاهکار مهندسی جنگ ✅ خلاصه روش اجرا 🔅 برای اتصال لوله ها به یکدیگر و قرار دادن هریک از لوله های ردیف اول روی بستر رودخانه و سپس لوله های ردیف های بعدی روی لوله های پایین تر از طریق شناور نمودن هر یک از لوله ها به وسیله بستن درب لوله با برزنت استفاده می نماییم . 🔅 جهت بستن سر لوله ها و آب اندازی آن ها از سکوهای مناسب استفاده می شود . 🔅 جهت انتقال لوله های شناور از محل آب اندازی تا محل نصب از روتورگ استفاده می گردد. 🔅 برای آب اندازی لوله ها از روی سکو به داخل آب از جراثقال استفاده می گردد. 🔅 بعد از اتصال چند لوله شناور به تعداد متناسب با شدت آب و وضعیت رودخانه ، درهای تعدادی از لوله های شناور را باز می کنیم تا غرق شوند و در پایان این مرحله از غرق تعدادی لوله شناور برای اتصال لوله های بعدی روی آب باقی می مانند. 🔅 میزان انحراف محور هر یک از لوله ها از محور پل به وسیله دوربین کنترل شده و زمان های غرق از نظر شدت جریان طوری انتخاب می شوند که میزان انحراف جبران شود . یا از طریق قرار دادن یک لوله ،تصحیح انحراف از محور در جاهایی که مورد لزوم است لوله ها را در محل پل قرار می دهیم . 🔅 نقطه شروع هر ردیف از محلی خواهد بود که ردیف قبلی نسبت به نقطه شروع خود اختلاف ارتفاعی برابر قطر لوله پیدا کرده باشد. 🔅 بعد از پایان نصب لوله ها از طریق شناوری ، نصب ردیف های بعدی و رگلاژ بالای لوله ها و ریختن آسفالت را از ساحل شروع کرده و پیش روی می نماییم . 🔅 ساخت لوله ها مطابق مشخصات در کارگاه های خارج از منطقه اجرای پل ساخته و سپس حمل می شوند. ساخت این لوله ها با مشخصات مورد نیاز در کارخانه لوله سازی اهواز به انجام رسید و بعد از نصب متعلقات در کوتاهترین زمان ممکن به محل اجرا منتقل می شدند. @defae_moghadas2 🍂

شرکت لوله سازی اهواز. سازنده لوله های پل بعثت.

مرحله‌ درپوش گذاری و ایجاد خلا

🍂 🔻 #در_قلمرو_خوبان 4⃣8⃣ خاطرات جبهه محمد ابراهیم من و آزادی و محمود با هفت نفر از لرها با تویوتای دوم راه افتادیم به سمت خط . خطی که توی روز اصلا برانداز نکرده بودیم . نمی دونستیم خط کجاست. منطقه ساکت بود. گاهی یه رگباری زده می شد. هنوز با صدای خمپاره آشنا نشده بودیم. برای تازه کاری چون من همه چیز مبهم بود. تا اون وقت فقط تعریف شنیده بودم. اما اون شب تعریف ها به واقعیت تبدیل شده. چراغ خاموش با سرعت پایین حرکت می‌کردیم . شاید یه ربع طول کشید تا به اول خط رسیدیم . دستور دادند به سرعت پایین بیاییم. ماه توی آسمان خودنمایی می کرد . همه چیز رویایی بود . من و سه نفر دیگه به سنگر سوم هدایت شدیم. فاصله سنگر ها شاید صد متر بود. از سنگر سوم چهار نفر بیرون آمدند. یکی از قدیمی ها توضیح مختصری به ما داد و نصفه نیمه توجیهمان کرد. هنوز توی سنگر به طور کامل نرفته بودم که صدای شلیک آر پی جی از سمت عراقی ها همه رو به هول و ولا انداخت. شاید این جابجایی عراقی ها رو حساس کرده بود. گوشم زنگ خورد . بعد از لحظه ای دوباره موشکی شلیک شد . خمپاره ای هم روانه کردند. اوضاع خط به هم ریخت و جابجایی متوقف شد . قلبم به شدت توی سینه ام نا آرامی می کرد . عرق سردی روی پیشونی ام نشسته بود که با وزیدن باد بدنم شروع کرد به لرزیدن . هم هیجان داشتم هم ترس .در سنگر را با پتوی سیاهی پوشانده بودند . داخل سنگر یه فانوس با شیشه ی دود گرفته سو سو می زد . چشمم به داخل سنگر عادت کرد . زمین سنگر با پتو پوشانده شده بود . چهار تا کلاش . چند تا نارنجک و ده دوازده تا خشاب . یه کلمن آب و سفره ای مچاله شده . خوب نگاه کردم ببینم همسنگرهایم چه کسانی هستند . خوشبختانه محمود با من بود ولی دو نفر دیگه رو نشناختم. شاید همان لر ها بودند . عجب ترکیبی .... تهرانی ، شادگانی و لرستانی .... صدای تیر اندازی کم شده بود. از بیرون یکی صدا کرد بهزادپور سریع بیا بیرون. تا آمدم بلند بشم سرم خورد به سقف سنگر . هنوز به کوتاهی ارتفاع سنگر آشنا نبودم . با آخ گفتن من هر سه نفر خندیدند . خودم هم خنده ام گرفته بود . هنوز نرسیده سنگر به من خوشامد گفت . بیرون آمدم و دیدم آقا جواد کنار یه نفر ایستاده . سلام دادم جواب گرفتم . آقا جواد گفت ایشون برادر شاویسی مسئول شما هاست. شاویسی نگاهی به هیکل جیقیلِ من کرد و گفت به به رزمنده دلاور خوش آمدی به سنگر . بعد هم سه تایی رفتیم سمت خاکریز . شاویسی گفت تا لوح نگهبانی نوشته بشه پست اول تقدیم به شما . گفتم من تنها؟ گفت ، نه دوتایی . فعلا من پیشت هستم. حالا برگرد توی سنگر یه اسلحه با دو تا خشاب بیار ببینم پهلوان .... ادامه دارد @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #معجزه_انقلاب 4⃣4⃣ خاطرات مهدی طحانیان ساعت نزدیک ده صبح بود که دیدیم سرگرد محمودی بیچاره، مرخصی نرفته مجبور شده برگردد. او با سگ تازی بزرگش و پنجه بوکسی که به دستانش کرده بود، وارد محوطه شد. می دانستیم کشتن اسرا چقدر برایش آسان است. با کوچکترین بهانه، بچه ها را تا سر حد مرگ کتک می زد و معلول می کرد. وقتی در اثر کتک هایش کسی فوت می کرد، دو سه سرباز می آمدند، اسم فرد و اسم پدر متوفی را با ماژیک روی سینه اش مینوشتند. بعد چند عکس می انداختند و از دو اسیر می‌خواستند که سر پتو را بگیرند. جنازه را می بردند پشت سیم خاردارها یک چاله می‌کندند و با همان پتو درون چاله خاکش می کردند. روی قبر یک تابلو نصب می کردند که روی تابلو نام، نام خانوادگی و شماره ای را که صلیب سرخ جهانی برای او تعیین کرده بود می نوشتند. دوباره عکس می گرفتند و صلیب که می آمد عکس ها را نشانش می دادند و می گفتند: «این اسیر ایرانی در اثر بیماری مرد!» به همین دلیل ما تا می توانستیم سعی می کردیم سر مسائل معمولی بهانه دست عراقی ها ندهیم که بی جهت ناقصمان کنند. آن روز سربازان مثل مور و ملخ سونده به دست در محوطه صف کشیده بودند. محمودی و دار و دسته اش وارد اولین آسایشگاه شدند. بعد از چند دقیقه دیدیم آنها بچه ها را می دوانند به طرف حمام و دستشویی ها. ماجرای حمام این بود که عراقی ها می آمدند دریچه های فاضلاب را می بستند و آب می انداختند کف حمام ها و دستشویی ها. دوش ها را هم باز می گذاشتند. آب که حسابی جمع می شد، بچه ها را می انداختند داخل آب و فاضلاب جمع شده کف حمام و یا زیردوش های آب سرد قرار می دادند و با سونده ها می زدند. خود عراقی ها هر وقت که ما را با این سونده ها می زدند، دست هایشان تاول می زد و خون می افتاد. آن روز هم دیدم سربازها، دستهایشان را بانداژ کرده بودند تا کمتر آسیب ببینند. وقتی این کابل ها به بدن خیس می خورد، چون توخالی بود، سوزش عجیبی ایجاد می کرد. احساس می کردی یک تکه گوشتت را از بدنت می کنند و رویش نمک می پاشند. تا این حد غیر قابل تحمل بود. 👇👇👇