🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 7⃣7⃣ 👈 بخش چهارم : در مسیر تبادل شب آخر را با غمی سنگین در میان دوستان دربندم سپری کردم. باهم درد دل کردیم و از هم حالیت می خواستیم. شب به نظر خیلی طولانی شده بود. همه خوابیدند، اما خواب به چشمان من نمی آمد؛ چون میترسیدم به خواب بروم و بیدار شوم و ببینم که اینها همه رویایی بیش نبوده. با طلوع خورشید و آمارگیری طبق هرروز و بعد از خوردن صبحانه، در حیاط قدم میزدم. پچ پچ در قاعه پیچید که گروهی با یک جیپ ارتشی و یک سواری، با وسایل فیلم برداری و ضبط صوت برای بازجویی اسرایی که آزاد می شوند، آمده اند و ده نفر را با هم برای بازجویی می برند. داخل قاعه رفتم و از همه جا بی خبر منتظر نوبتم نشسته بودم. هنوز دلهره هایم تمام نشده بود. به محض این که نخستین گروه بازجویی شده داخل آمدند، به طرفشان رفتم: - چه کسانی آمدند؟ چه می پرسیدند؟ یکی از آنها گفت: - عده ای منافق وطن فروش که سعی می کردند به ما قول پناهندگی در کشورهای اروپایی را بدهند. خیال کردند فریب وعده هایشان را می خوریم. با شنیدن حرف های اسیر همبندم قلبم فروریخت و دردی در قفسه سینه ام پیچید. شل شدم و روی زمین نشستم. خیلی زود فهمیدم که دوباره سروکله فؤاد سلسبیل پیدا شده است. نمیدانستم چکار کنم. انگار همه توانم رفته بود. خوب میدانستم اگر فؤاد من را ببیند، حتما درباره هویتم به مسئولان اردوگاه خواهد گفت و روز از نو، روزی از نو صورتم به عرق نشسته بود و بدنم مثل بید میلرزید. فؤاد و همراهانش در حیاط، پشت میزی نشسته بودند. ده نفر از کسانی که قرار بود بروند و بیشترشان مریض و پیر و معلول بودند، روبه رویشان ایستاده و بازجویی می شدند. فؤاد با دقت به صورتشان خیره میشد و سؤال می کرد. شاید هم دنبال شکارش آمده بود که من بودم؛ هرچند خبر نداشت که من جزء آزادشدگانم. بیچاره من که حتی در خواب هم کابوس گرفتاری ام به دست فؤاد را می دیدم. با دیدن او و گروه منافقش دردی به جانم افتاده بود. دست را روی سینه و قلبم گذاشته بودم و نزدیک بود بر زمین بیفتم. چند دقیقه بعد مضطرب و وحشت زده به سراغ دوستانم ابراهیم و اسماعیل مجدم رفتم. با دیدن حال منقلبم به طرفم آمدند - اشتملک صالح؟! (چه شده صالح؟!) رو به ابراهیم و اسماعیل کردم. صدایم میلرزید: - منافق؛ فؤاد سلسبیل آمده. او دشمن خونی من است. اگر من را ببیند، قطعه قطعه ام می کند! خواهش میکنم کاری کنید من را نبیند. نوح، که از من خوشش نمی آمد و منتظر فرصتی برای لو دادن من بود، با دیدن فواد و همراهانش خنده ای مستانه کرد و به سرعت بلند شد که به طرف آنها برود. ابراهیم ضربه ای به سرش زد و او به زمین افتاد. به سرعت دست و پایش را بستند و به چند نفر سپردند که مواظب باشند بلند نشود. آنقدر وحشت کرده بودم که رمقم رفته بود. به سختی خود را جلو می کشیدم و همراه اسماعیل و ابراهیم به طرف نگهبانی که دوستشان بود، رفتیم. به او التماس کردند که من را پنهان کند و تا رفتن فؤاد همان جا نگه دارد. پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 @defae_moghadas 🍂

🔴 سلام و عصر بخیر با توجه به حجم بالای مطالب و لزوم رعایت ترافیک کانال، تصمیم گرفته شد تا مطالب، خاطرات، کتب و کلیه موارد مربوط به شهدا در کانال دوم حماسه جنوب ارسال شود. دوستان علاقمند می تونن به آدرس زیر مراجعه کنند. 👈 کانال حماسه جنوب، شهدا @defae_moghadas2 🍂

🍂 🔻 #معرفی _اماکن و مناطق جنگ ❣ خرمشهر، (پادگان دژ) پادگان دژ در شمال خرمشهر و شرق جاده اهواز - خرمشهر واقع شده است. این پادگان با استعداد یک گردان مستقل (گردان ۱۰۱)، وظیفه حراست از دژهای مرزی را بر عهده داشت و در طرح های نظامی قبل از انقلاب پیش بینی شده بود که در صورت حمله عراق به خوزستان، درهای مرزی با انجام عملیات تاخیری فرصت لازم را برای حضور لشکرهای نیروی زمینی ارتش فراهم آورند. به همین منظور در پادگان دژ که فرماندهی دژهای مرزی را نیز بر عهده داشت، سلاح و مهمات کافی برای یك مقاومت ۴۸ ساعته ذخیره شده بود؛ اما پس از هجوم ارتش عراق از این تجهیزات استفاده بهینه نشد و در حالی که مدافعان خرمشهر در مضیقه شدید بودند، سلاح و مهمات لازم در اختیار آنان قرار نگرفت تا آنکه پادگان دژ در ۲۳ مهرماه 1359 سقوط کرد و سلاح های باقی مانده در پادگان غارت شد. نیروهای دشمن که در کیلومتر 7 جاده اهواز-خرمشهر قرار داشتند، در روز ۲ مهرماه بر روی پادگان آتش گشودند که این امر موجب تخلیه سربازان پادگان شد. اما با حضور به موقع مدافعین و تجدید روحیه سربازان و بهره گیری از معدود تفنگهای 106 موجود در پادگان، مقاومت در پادگان همچنان ادامه یافت. در روز ۷ و ۸ مهرماه پادگان زیر آتش شدید توپخانه ارتش عراق قرار گرفت. در روزهای پایانی مرحله سوم هجوم دشمن، تعدادی از کماندوهای عراقی به امید آزادی اسرای خود که گمان می کردند در پادگان نگهداری میشوند، شبانه به این پادگان شبیخون زدند و یکی از افسران آن را با چاقو به شهادت رساندند. در پی این حادثه گروهی از نیروهای ژاندارمری در پادگان مستقر شدند. دشمن سرانجام با آغاز مرحله چهارم هجوم خود در " با تانکهای تیپ ۲۶ زرهی و نیروهای پیاده خود پادگان دژ را محاصره کرد و حدود بیست نفر از مدافعان آن، از جمله یک افسر را به اسارت در آورد و تفنگهای 106 و سایر تجهیزات موجود را غارت کرد. این پادگان تا آزادسازی خرمشهر همچنان در اشغال دشمن قرار داشت. @defae_moghadas 🍂

@defae_moghadas

وضو بگیر به رسم شهدا اول وقت دلبری کن ... #حی_علی_الصلاة #التماس_دعا

#اروند_خاطرات📚 خاطرات رزمندگان عمليات والفجر ۸ (فاتحان فاو) پديدآور : به اهتمام بنياد حفظ آثار و نشر ارزش هاي دفاع مقدس استان مازندران. موضوع : جنگ ايران و عراق، ۱۳۵۹-۱۳۶۷-- خاطرات. @defae_moghadas

#تورقی_بر_کتاب📙📘📗 اروند، رودخانه ی بزرگی است در جنوبی ترین نقطه ی سرزمین ایران، که در کنار آن بزرگ ترین نخلستان جهان قرار دارد. در آن سوی رود، در سرزمین همسایه، نخلستان های بصره همه جا را پوشانده. در این سو، نخلستان های اروند کنار، مردمانی را که به دیدار این سرزمین می آیند، به دیار مدینه می برد. این نخل ها چه غم ها که بر دل آدمیان نمی گسترانند! اگر پای بر این سرزمین بگذاری و از میان جاده هایی که در میان نخلستان ها می گذرد عبور کنی، به سرزمینی می رسی که از سال 1364 خاطراتی فراموش ناشدنی دارد. در آن سال، در میان این جنگل انبوه و نی زار بی پایان، صدها سنگر گروهی ساخته شده بود و بسیجی ها، در میان نخل ها آماده بودند تا عملیات دیگری را آغاز کنند.... #کتاب_اروند_خاطرات📚 @defae_moghadas

#اروند_خاطرات📚 خاطرات رزمندگان عمليات والفجر ۸ (فاتحان فاو) موضوع : جنگ ايران و عراق، ۱۳۵۹-۱۳۶۷-- خاطرات. @defae_moghadas