خدا نکنه با گفتن یه عزیزم به دختر یا پسرمون، فرزند شهیدی از کنارمون رد شده باشه و صدامون رو شنیده باشه

خدا نکنه تن زن و بچه مون لباس آنچنانی کرده باشیم و تو مراسمی به چشم آدمای ندار اومده باشه،

خدا نکنه تو صف نون و اتوبوس و.... با کسی درگیر شده باشیم که ندونسته باشیم این یادگار شهیدیه که باباش رو بخاطر آسایش این روزامون از دست داده

می گن حساب کتاب علما که بیشتر می دونن، سخت تر از عوامیه که نمیدونن......

پس وای بر ما جبهه رفته ها که شهدا رو دیدیم و باشون زندگی کردیم و خودمون جمع شون کردیم 😭 و الان از خانواده هاشون بی خبریم، وای بحالمون اگه فراموش شون کنیم و بی توجهی کنیم

گاهی با پیام خواهر یا برادر شهیدی برخورد می کنیم که بعد از کلی تشکر می گه:" ممنون که از برادرمون مطلب زدید تو کانالتون، آخه این خاطره رو تا حالا نشنیده بودیم، عکسی که تا حالا ندیده بودیم زدید،.....ایشون حتی تو شهر و محله خودش هم غریبه و اسمی ازش نیست و......😔"

تازه می فهمیم چقدر این خانواده‌ها با کوچکترین توجهی به شهیدشون شاد می شن و چقدر چشم انتظار رفقای بچه شون هستن

با خاطره‌ای..... عکسی.......ذکر خیری.....

وای بر ما که چقدر حرف نگفته از شهدا و جریانات جنگ رو نگفتیم و دنبال دل خودمون رفتیم.....

جاییکه بمون احترام نگذاشتن، دلخور شدیم...... ما رو بالای مجلس جا ندادن، ترک کردیم...... دعوتمون نکردند، قهر کردیم....... پاکتمون سبک بود، نرفتیم......... جواب رد شنیدیم، از پا افتادیم.....

یادش بخیر روزایی که خلوص چاشنی کارمون بود و خوبیها رو به پای رفقامون میذاشتیم..... به شهر میومدیم و اول خونه بچه های تو جبهه سر میزدیم کار اونا زمین نباشه.....مجروحیت خودمون رو پنهان می کردیم تا ریا نشه......نمازمون رو فقط برای خدا می خوندیم و بس.....

فکر نکنید با خودم هستم، نه، ما که از این ها مبرا بودیم..... با همونایی هستم که اجرشون رو گرفتند و الان همنشین خوبا هستن و شایدم گوشه ای دارن می سوزن و می سازن