سلام بر ابراهیم خلیل بزرگ آموزگار فداکاری و ایثار در راه معشوق. آقا جان نمی دانیم چقدر توانسته بودیم در این هشت سال و بعد از آن شاگردان خوبی برای مکتبت باشیم . ولی میدانیم که مادرانی داشتیم که خود فرزندان را راهی مسلخی الهی کردند و در قربان شدنشان شکر گذاردند و گفتند که امانتی بود نزد ما و برگرداندیم.
اسماعیل هایشان هم حال و هوای خوشی داشتند. همانگاهی که در شدت معرکه بر لب جاری می کردند "الهی رضا به رضائک و تسلیما لامرک".
آقا جان حرف ناگفته بی شمار هست و تعریف صحنه ها سخت. از کجا باید گفت و چگونه باید ترسیم کرد. ولی هر چه بود و هر چه گذشت، گذشت . فقط خواستم عرض ارادتی کنم و بگویم که باز هم ایستاده ایم و ایستاده ایم و ایستاده ایم و قدمی پس نمی گذاریم.
دست از طلب ندارم تا کام من بر آید
یا تن رسد به جانان ، یا جان ز تن بر آید
🍂
🔻 نشانه های شهید
در جبهه رسم شده بود، نزدیک عملیات که می شدیم نشانه های بدن خود را به دیگران می گفتیم تا در صورت شهادت از روی همان نشانه ها شناسایی شویم.
حتی فرم هایی هم از طرف تعاون پر می شد و آنها را مکتوب می کردیم.
آنروز صحبت از شهادت و جدایی بود و اینکه بعضی جنازهها زیر آتش میمانند و یا به نحوی شهید میشوند که قابل شناسایی نیستند. هر کس از خود نشانهای میداد تا شناسایی جنازه ممکن باشد. یکی میگفت: «دست راست من این انگشتری است.» دیگری میگفت: «من تسبیحم را دور گردنم میاندازم.» نشانهای که یکی از بچهها داد برای ما بسیار جالب بود. او میگفت: «من در خواب "خُر و پُف" میکنم، پس اگر شهیدی را دیدید که خُر و پُف میکند، شک نکنید که خودم هست."😂
@defae_moghadas
🍂