🍂 نواهای ماندگار 🔴 حماسه خوانی حاج صادق آهنگران به کاروان کربلا عنایت از خدا شود @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #با_نوای_کاروان /۲۵ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• 🔅 خلاصه‌ گفتگو با همسر 🔅 بهداروند: قدری درباره خود آقای آهنگران در خانه و نزد اطرافیان برای ما می‌گویید؟ نه‌فقط درباره من و بچه‌ها، درباره پدر و مادر و خواهر و برادرش هم خیلی عاطفی است. حتی گاهی ایراد می‌گیرم که این‌قدر خودتان را برای هر مساله ای اذیت نکنید. نمی‌دانم این قوت است یا ضعف، ولی خودش را خیلی درگیر مساله های مربوط به بچه‌ها و خانواده می‌کند. در فامیل و دوستان و همسایه‌ها دیده‌ام که وقتی یک مساله برای خانواده و بچه‌هایشان پیش می‌آید، به‌اندازه ایشان درگیر نمی‌شوند؛ اما حاج‌آقا در کارهای بچه‌ها خیلی درگیر می‌شود. خیلی برایش سنگین است که ناراحتی ما یا پدر و مادرش را ببیند. نمی‌دانم مردم چه تصویری از او دارند، ولی در ارتباط اجتماعی هم آن‌قدر سرش شلوغ است که گاهی می‌گویم اگر من بودم، حوصله‌ام تمام می‌شد. مثلاً در یک مراسم، ممکن است هزار نفر با ایشان سلام و علیک و روبوسی کنند و آدم‌های زیادی عکس بگیرند. وقتی ما ازدواج کردیم، به این شدت نبود، ولی چون در راهپیمایی‌های قبل از انقلاب شعار می‌داد، بین مردم شناخته‌شده بود. در راهپیمایی‌های زمان شاه مردم دسته‌دسته حرکت می‌کردند و هر گروه کسی را داشت که شعار می‌داد و جمع را پیش می‌برد. صدایش برای مردم جالب بود و می‌گشتند ماشینی که او روی آن شعار می‌داد، پیدا کنند. در اهواز و شهرهای دیگر، به‌خصوص دزفول که دزفولی‌ها تعصب خاصی روی او دارند، آن‌قدر که کاملاً او را متعلق به خودشان می‌دانند. از وقتی تلویزیون تصویر او را پخش کرد، در همه کشور شناخته شد. یادم می‌آید وقتی تلویزیون او را نشان می‌داد، با چه شوق و علاقه‌ای می‌دویدیم پای تلویزیون و تماشا می‌کردیم. الآن بعد از سی‌وچند سال، هنوز همین‌طور است و همه از بزرگ و کوچک می‌نشینیم و خواندن او در تلویزیون را می‌بینیم. گاهی که فیلم‌های زمان جوانی‌اش را پخش می‌کنند، برای ما خیلی خاطره‌انگیز و جالب است. چون حاج‌آقا زمان جنگ به‌ندرت اهواز بود و دائم به‌جاهای دیگر رفت‌وآمد می‌کرد. وقتی هم که بود، بیشتر وقتش را پیش حاج‌آقای معلمی بود، به دلیل این‌که دوباره برای عملیات آماده می‌شدند و نوحه‌ها را باهم می‌ساختند. همان وقت کمی که خانه بود، آن‌قدر به بچه‌ها محبت می‌کرد که وقت رفتن نمی‌دانستم بچه‌ها را کجا ببرم که دور از چشم آن‌ها از خانه بیرون برود. حسین، پسر دومم خیلی بی‌قرار بود و گریه می‌کرد. زمان جنگ، چند سالی خانه پدر حاج‌آقا زندگی می‌کردیم. بعد به دلیل امکان ترور و تهدیدهای منافقین، خانه را عوض کردیم. 🔅 بهداروند: تهدید کردند آقای آهنگران را ترور می‌کنند؟ در خانه‌های تیمی آن‌ها نقشه‌هایی از خانه پدر حاج‌آقا پیدا شد و بعد گفتند صلاح نیست شما آنجا بمانید و در محدوده‌ای مثل شهرک ساکن شدیم که امکان حفاظت بیشتری داشت. ۵-۶ سال هم آنجا بودیم تا جنگ تمام شد. وقتی قرار بود حاج‌آقا جبهه برود، نمی‌دانستم حسین را کجا پنهان کنم که رفتن او را نبیند. وقتی می‌رفت تا دو ساعت گریه می‌کرد. با این‌که بیشتر وقت‌ها نبود، ولی بچه‌ها خیلی به او وابسته بودند. الآن هم دائم در سفر است و کم خانه می‌ماند. ولی در جریان همه‌چیز زندگی هست. بچه‌ها- حسین، محمدعلی، زهرا و سعید- هر مشکل و کاری دارند، به پدرشان زنگ می‌زنند. دائم با ماجراهای داخل خانواده درگیر است. تا حالا ممکن نیست چیزی پیش بیاید که به او نگوییم، حتماً برای هر چیزی ازنظر و راهنمایی‌اش استفاده می‌کنیم. هم ما راحت‌تریم، هم خودش. بعضی خانم‌ها بنا به صلاح خانواده چیزهایی را به شوهرشان نمی‌گویند. ولی من به لطف خدا دائم با حاج‌آقا حرف می‌زنم و با نظر ایشان کارهای خانواده را پیش می‌برم. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید انتقال مطالب با ذکر لینک بلااشکال است http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #با_نوای_کاروان /۲۶ حاج صادق آهنگران نوشته: دکتر بهداروند •┈••✾❀🔹❀✾••┈• 🔅 بهداروند: زمان راهپیمایی‌های قبل از انقلاب، آقای آهنگران را می‌شناختید؟ خانم اصفهانی الاصل: ۱۲ ـ ۱۳ ساله بودم که انقلاب شد. همیشه خودم و خانواده‌ام و بچه‌های فامیل در همان دسته‌ای راهپیمایی می‌رفتیم که ایشان شعار می‌داد. قبل از ازدواج ما، عموی حاج‌آقا، شوهر خواهر بزرگم شد؛ یعنی خانواده‌ها باهم آشنا بودند. در یک شهر بودیم و فاصله خانه‌ها دو خیابان بود. حتی پدر حاج‌آقا با پدرم که بیشتر از ۸۰ سال دارد، هم‌مدرسه‌ای بودند. خواهرم در سال ۱۳۵۵ با عموی ایشان ازدواج کرد. فامیل که شدیم، با خواهرهای حاج‌آقا با کلیشه، عکس امام را روی دیوار نقش می‌کردیم. خواهرش اعلامیه‌های امام را تایپ می‌کرد، خودش می‌برد تکثیر می‌کرد و به ما می‌رساند. ما مدرسه می‌بردیم و بین بچه‌های مدرسه راهنمایی پخش می‌کردیم. در راهپیمایی که به کشتار مردم اهواز منجر شد، حاضر بودیم، خانواده‌ها ازنظر اعتقاد و فکر و روش زندگی خیلی به هم شبیه بودند. به همین دلیل از اول، مشکل تفاوت فرهنگی نداشتیم. ۱۹ بهمن ۵۸ عقد کردیم و ۲۰ خرداد ۵۹ ازدواج کردیم. دقیقاً سه ماه بعد از ازدواج، جنگ شروع شد. همان اول که آمدند خانه ما و حرف زدیم، گفت من پاسدارم، هرلحظه ممکن است مأموریت یا گشت بروم. تقریباً برای این‌جور زندگی آمادگی داشتیم و خیلی منتظر زندگی مثل بقیه نبودیم. به لطف خدا چیزی که خیلی به من کمک کرد، وجود مادرش بود. اگر پیش پدر و مادرش زندگی نمی‌کردیم، نمی‌توانستم تحمل کنم یا بعد از مدتی کم می‌آوردم. مادر ایشان خیلی صبور و با ایمان است. صبر او به همه ما آرامش می‌داد. حاج‌آقا که می‌رفت، خیالش راحت بود که ما پیش خانواده‌اش هستیم و چون رابطه من با مادرش و خواهرهایش خیلی صمیمی بود، نگران چیزی نبود. 🔅بهداروند: با [وجود نگرانی‌های مختلف و شرایط جنگی] چه طور زندگی می‌کردید؟ شب که می‌خوابیدیم، چون نزدیک جبهه بودیم، از صدایی که از زمین می‌شنیدیم می‌فهمیدیم درگیری شدیدی در جریان است. از زمین صدای انفجارها شنیده می‌شد. از حال و هوای رفت‌وآمد بچه‌ها می‌فهمیدیم عملیاتی در راه است. به ما که نمی‌گفتند، ولی حاج‌آقا می‌آمد، بعد به بهانه‌ای زود می‌رفت. حدس می‌زدیم شاید عملیاتی در پیش باشد. ولی از نیمه‌شب صدای درگیری می‌آمد. بعد صدای رفت‌وآمد آمبولانس‌ها که می‌آمد، دل توی دل ما نبود. هر بار می‌آمد و می‌رفت، فکر می‌کردم بار آخر است که همدیگر را می‌بینیم. وقتی دوباره می‌آمد، سجده شکر می‌کردم. خیلی سخت است، تا برای آدم پیش نیاید، متوجه نمی‌شود. دوست‌های هم سن و سالم که ۱۶ ـ ۱۷ ساله بودند، با دوست‌های حاج‌آقا ازدواج کرده بودند و گاهی یکی از آن‌ها شهید می‌شد. از نزدیک می‌دیدم کسی که شوهرش شهید می‌شود، چه حالی دارد. چه سختی‌هایی می‌کشد. چقدر اذیت می‌شود. کسی که بچه دارد یک‌جور و آن‌ها که بچه ندارند، یک‌جور دیگر. نمی‌دانم چه طور می‌شود گفت یک دختر جوان ۱۵ ـ ۱۶ ساله که به همسرش وابستگی شدید عاطفی دارد، شوهرش دائم به جبهه می‌رود و هرروز فکر می‌کند دیگر او را نمی‌بیند. عکسی داریم که بچه‌ها با حاج‌آقا دم در خانه انداخته‌اند. بچه‌ها را بغل کرده و می‌خندد. آن روز واقعاً دیگر فکر نمی‌کردم برگردد. لباس جبهه پوشیده، حسین را بغل کرده و محمدعلی کنارش ایستاده. هر وقت آن عکس را می‌بینم، آن حالت برایم تداعی می‌شود که چه حالی داشتم، فکر می‌کردم دیگر این مرد را نمی‌بینم. همین توی فکرم بود که عکس را گرفتم. یک دوربین یوشیکا داشتیم که با همان عکس گرفتم، نمی‌توانم بگویم چقدر سختی کشیدیم و چه البته برکت‌هایی برای ما داشت. پیش پدر و مادر حاج‌آقا که بودیم، از این مشکل‌ها نداشتیم. مسئولیت همه این کارها با پدر حاج‌آقا بود و اصلاً خبری از خرید و بیرون رفتن نداشتم. چون‌که همه‌چیز را برای ما فراهم می‌کردند. ولی خانه را که عوض کردیم، بچه دوم ما، در راه بود. حاج‌آقا نبود و مرتب می‌رفت و می‌آمد. حسین به دنیا آمد و خیلی بی‌تاب بود. وقتی حاج‌آقا نبود، گاهی حتی نان در خانه نداشتیم و نمی‌شد برویم بخریم. گاهی همسایه‌ها به داد هم می‌رسیدند و از هم نان قرض می‌کردیم. گاهی به خاطر بچه‌ها مجبور می‌شدم خرید بروم و همین رفتن و آمدن برای خرید ماجرایی داشت. فقط خدا می‌داند. در دل ما چه می‌گذشت. چقدر بابت همین ناراحتی‌ها اذیت می‌شدیم. •┈••✾❀🔹❀✾••┈• همراه باشید کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 رقصی چنین میانه میدانم آرزوست! تجلیل مقام معظم رهبری از سرداران شهید صیاد شیرازی و احمد کاظمی در حلقه یاران #کلیپ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔴 والفجر هشت ( ۱ ) در گفتگو با سردار احمد غلامپور ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ نامِ « سردار احمد غلامپور» در کنار نام فرماندهانی همچون «محسن رضایی»، «علی شمخانی»، «غلامعلی رشید»، «سیدیحیی رحیم صفوی»، «حسین علایی» و «محمدعلی جعفری» در صفحات زرین تاریخ دفاع مقدس آمده است. او فرماندهی مهربان، خوش مشرب، بذله‌گو و وا کُشته مرده فوتبال بود. با شروع جنگ در سال ۵۹ به سپاه اهواز و سپس به سپاه سوسنگرد رفت و مسئول واحد عملیات شد. وی طی سال های حضور متمادی اش در جبهه مراتب فرماندهی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و خیلی زود به مدارج عالی فرماندهی سپاه در جنگ دست یافت. غلامپور در عملیات والفجر ۸ فرماندهی قرارگاه کربلا، مهمترین قرارگاه عمل کننده را بر عهده داشت و یگانهای تحت امر این قرارگاه باید در ۲ مرحله با نیروهای غواص و قایق از اروند وحشی عبور می کردند.   غلامپور هم اکنون عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین(ع) است و به تدریس مباحث نظامی می پردازد. در ادامه گفت‌و‌گوی ما با این سردار رشید اسلام را از جریانات عملیات والفجر هشت را می‌خوانید.   ꧁ ꧂ 🔅 باتوجه به شرایط اقتصادی، نظامی و سیاسی که در سال ۶۴ و پس از ناکامی در عملیات بدر در کشور ایجاد شده بود، این وضعیت چه تاثیری بر جبهه‌های جنگ گذاشته بود؟  اواخر سال ۶۳ عملیات بدر را انجام دادیم که با عدم موفقیت روبرو شد. در نتیجه یک حالت بحرانی و یک نگاه تاریک نسبت به آینده جبهه و جنگ در بین فرماندهان حاکم شد. آثار آن نیز بلافاصله بعد از عملیات بدر در همان اواخر سال ۶۳ دیدیم. تشنجی بین فرماندهان پیش آمد. برخی احساسات بر آن‌ها غلبه پیدا کرد و از کنترل خارج شدند و نسبت به شرایطی که پشتیبانی جنگ دارد به شدت معترض شدند. در چنین شرایطی که فضا نگران کننده‌ای نسبت به آینده جنگ وجود داشت، در جلسه‌ای که فرماندهان ارتش و سپاه جمع شده بودیم تا شرایط بدر را بررسی کنیم، آقای رضایی را صدا کردند و گفتند حاج احمدآقا پشت تلفن با شما کار دارد. آقامحسن رفت و پس از دقایقی برگشت و گفت: حاج احمدآقا پیامی از سوی امام داشت که من به شما فرماندهان برسانم و آن هم این بود که شما هیچ نگران نباشید. در صدر اسلام نیز شکست وجود داشته است. شما باید با امید به آینده به فکر عملیات‌های دیگر باشید. (نقل به مضمون) این پیام امام که شفاهی به ما منتقل شد بسیار بر روحیه ما تاثیرگذار بود و فضای آن جلسه را تغییر داد و شرایطی پیش آورد که همه را از حالت یاس و ناامیدی خارج کرد و به سمت نگاه به آینده برد.  پیرو این اتفاق، جلسات مهمی بین فرماندهان برگزار شد که فکر کنم ۳ روز به طول انجامید. در آن جلسات بحث‌های زیادی صورت گرفت که در نهایت قرار شد ارتش امکانات هوانیروز، نیروی هوایی و پدافند و پرسنل را در اختیار ما قرار بدهد و خودمان سازماندهی و به کارگیری کنیم که این موضوع ناشی از تجارب قبلی بود، این بود که از این پس به سراغ هدفی می‌رویم که متناسب با توانمان باشد. در خیبر و بدر به این نتیجه رسیدیم که وقتی هدفمان را متناسب با توانمان درنظر نگیریم آن را به صورت ناقص رها می‌کنیم و نمی‌توانیم هدف را تامین کنیم. در عملیات بیت المقدس نیز به این نتیجه رسیده بودیم. ما قرار بود تا شرق بصره و پشت اروند رود برویم اما موفق نشدیم و تمرکز را بر آزادسازی خرمشهر گذاشتیم، والا هدف اصلی ما در عملیات بیت المقدس خرمشهر نبود.    🔅 نظر شورای عالی دفاع و فرماندهی کل جنگ در رابطه با این سه مصوبه چه بود؟  موضوعات مهم باید با فرمانده رده بالاتر یعنی آقای هاشمی در میان گذاشته می‌شد و مواردی هم مربوط به خودمان بود. ضمن انجام این بحث‌ها قرار بود برای عملیات آینده نیز فکری بکنیم. بحثی که میان فرماندهان ارشد سپاه و قرارگاه‌ها صورت گرفت این بود که ما ۴، ۵ تیم عملیاتی را آماده کنیم تا از شمالغرب یعنی پیرانشهر تا دهانه خلیج فارس در اروند را برای انجام یک عملیات موفق و موثر بررسی کنند. این شناسایی‌ها طی دو سه هفته انجام شد.  ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁🍃❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ ادامه در قسمت بعد #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 سردار احمد غلامپور، فرمانده قرارگاه کربلا