🍂 بررسی عملیات‌های دفاع مقدس 🔻 طریق القدس ۱۴ •┈••💠••┈• 🔅 مقایسه سازمان رزم دو جبهه در این طرح بر اساس گزارش قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، توان رزمی نیروهای خودی و دشمن چنین مقایسه شده بود: «از نظر تعداد تانک به نسبت ۲۵ به یک و از نظر تعداد یگان های مکانیزه به نسبت دو به یک بر دشمن برتری داریم و از نظر تعداد نفربر یک به یک مساوی و از نظر یگان های پیادهای ما با احتساب سپاه پاسداران، به نسبت چهار به یک بر آنها برتری داریم. از نظر آتش توپخانه، ما به نسبت ۲۵ به یک بر او برتری داشته ولی چنانچه محدودیت مهمات همچنان ادامه یابد و مرتفع نگردد، این نسبت تقلیل می یابد. دشمن با توجه به دارا بودن یک تحرک عالی و احداث جاده در منطقه اشغالی، دارای امکانات یک واکنش سریع و شدید در مقابل ما بوده و نسبت دارا بودن یگان احتیاط و تقویت در سطح تیپ زرهی با مکانیزه، سه به یک به نفع دشمن برآورد می شود.» این گزارش عنصر اصلی برتری بر دشمن را حضور سپاه و روحیه تهاجمی اش می داند: تفوق غير قابل انکار ما بر دشمن، میل جنگ جویی و روحیه تهاجمی سپاه پاسداران می باشد که به نیروهای رزمنده ارتش نیز توانايی تازه می دهد.» همچنین، در این گزارش آمده است که دشمن، از نظر وضعیت زمین و نیروی هوایی بر نیروهای خودی برتری دارد. در پایان گزارش چنین نتیجه گیری شده است: «از نظر عوامل فیزیکی، توان رزمی به غیر از یگان های پیاده و احتمالا توپخانه، برتری با دشمن ولی از نظر عوامل نامحسوس مانند روحیه تهاجمی نیروهای رزمنده و میل به پایان دادن جنگ و شکست متجاوز، برتری با ما خواهد بود.». بنابراین، در برآورد قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی عنصر اصلی برتری نیروهای خودی پر دشمن نیروهای پیاده و از نظر عوامل نامحسوس، روحیه تهاجمی و میل جنگجویی، ذکر شده است که اساسا هر دو مورد متکی بر حضور نیروهای سپاه بود. همراه باشید ✵✦✵ #طریق_القدس #بررسی_عملیاتها http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص ( ۲۴ ) 🔸خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• لحظه به لحظه به عملیات نزدیک می شدیم، برادر حاج صادق آهنگران آمد و در محل استقرار نیروها در روستای چنگوله نوحه ای لشکر صاحب زمان، آماده باش، آماده باش- بهر نبردی بی امان آماده باش، آماده باش را خواند و شد کپسول روحیه بچه ها برای عملیات والفجر۵ در منطقه عمومی چنگوله. بنده بعنوان نیروی اطلاعات به گردان قاسم ابن الحسن،۱۵۳، بچه های تویسرکان به فرماندهی حاج محسن عین علی مامور شدم. از فرماندهان گروهان ها فقط محسن ترکاشوند را به یاد دارم. در این عملیات‌نکته مهم، حفاظت صددرصدی اطلاعات بود تا دشمن بویی از آن نبرد. فرماندهان تصمیم گرفتند و ناچار بودند نیروها را دو روز زودتر وارد منطقه کنند. در روز موعود در معجزه ای شگرف سراسر منطقه ابری شد و در پایین تر، غباری غلیظ، دید را بسیار کم کرد. به مدد این امداد غیبی الهی نیروهای تیپ وارد منطقه شدند در حالی که دشمن کورِ کور بود! مشکل بعدی این بود که از چنگوله تا نقطه رهایی عملیات، یعنی همین منطقه شناسایی ما، ده دوازده کیلومتر فاصله بود و بی شک چاره اندیشی برای این موضوع در توفیق عملیات موثر بود. بنابراین باید زودتر نیروها به جلوتر انتقال داده می شدند تا بتوانند به موقع و با فاصله مناسب به خط بزنند وگرنه توان انجام عملیات را نداشتند. بحمدالله این کار هم انجام شد و گردان ها یک شب زودتر در مواضع از پیش تعیین شده با رعایت کامل مسائل حفاظتی مستقر گردیدند. قبل از عملیات، هوا به شدت گرد و خاکی شد به گونه ای که چشم چشم را نمی دید. پیش خودم گفتم: خدایا! قراره عملیات بشود پس چرا این قدر هوا خراب شد! در حالی که این امداد خدایی بود تا فرماندهان بتوانند در زیر چتر این خاک و غبار نیروها را با کمپرسی ها به سلامت و امنیت به جلو انتقال دهند. آنجا‌ من برای نیروهای گردان ۱۵۳ از تکه ابر مانور صحبت کردم که جلوی ماه را گرفت و ما توانستیم شناسایی مان را زیر دید دشمن انجام بدهیم و تاکید کردم خداوند یاور شماست. ذکر خدا را فراموش نکنید که او با ماست. بالاخره شب عملیات فرا رسید. شب چهاردهم ماه قمری، بیست و ششم بهمن ۱۳۶۲ هوا کامل روشن بود شاید مثل روز! ایستاده بودم که ناگهان چشمم به سایه ام افتاد. وحشت کردم. شک نداشتم که عملیات لو خواهد رفت. حالت خاصی داشتم. به خداوند گفتم: خدایا! پس چی شد این امداد غیبی؟ خدایا الان نیروها را می بینند این عراقی ها! آنها حتی پشت سرشان هم موانع و میدان مین ایجاد کرده بودند. نادر فتحی با چند نفر از تخریب چی ها زودتر رفتند تا مین ها و موانع را از میان بردارند. قرارمان این بود که بعد از اتمام کار برگردند و بنشینند روی دو تا تپه‌ی کوچکی که مشخص کرده بودیم. کاروان گردان ما باید از بین دو تا کوهان رد می شد. از بس شیارها و تپه ها شبیه هم بود، در شناسایی ها به شکلی نامحسوس شیارهایی را که نباید می رفتیم با سنگ ریزه علامت گذاری می کردیم. •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص ( ۲۵ ) 🔸خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• عملیات نزدیکِ نزدیک بود. نشسته بودم. دوباره بلند شدم نگاهی طولانی و عمیق به موانع سرراه انداختم. مهتاب بدجوری مهتاب بود. در زیر نور مهتاب به نظرم منطقه یک جور دیگر آمد، جور دیگری از آن چه تاکنون بارها رفته بودیم و دیده بودیم.‌ دلم هُری ریخت. با خودم دل مویه کردم نکند مسیر را گم کنم. قلبم تند تند می زد اعتراف می کنم اصلاً ماستم ریخته بود! یاد حرف علی آقا افتادم: این جور وقت ها تمرکز کنید. هول نشوید. عجله نکنید. خوب خوب چپ و راست تان را نگاه کنید. راه خودش پیدا می شود! به نیروها که حالا ایستاده بودند، گفتم بنشینید. نشستند. سی شب رفتم عقب. علامت های سنگ ریزه ای را چک کردم. همه اش درست درست بود. جلوتر رفتم نیروها را از آن فاصله دید زدم. دو تا تپه را که مثل کوهان شتر بودند خوب نگاه کردم. دیگر خیالم راحت شد. باز رفتم جلوتر. تا وضع نیروهایی را که با هم قرار داشتیم ملاحظه کنم، اما آنها آنجا نبودند! ساعتم را نگاه کردم. ربع ساعت از زمان قرار گذشته بود. دیگر جای درنگ نبود. به عقب برگشتم و به نیروها گفتم: بلند شوید و آماده حرکت باشید. از فرماندهانی که قبلاً راه کارها را به آنها نشان داده بودیم، ترکاشوند همراهم بود. او با شمّ فرماندهی و نظامی گری حالی‌اش شد که من دو دلم و نگران! به صورتم نگاه کرد و با تردید، البته دور از چشم‌ نیروها، گفت: جام بزرگ! این مسیری که داریم می رویم درست نیست! درسته؟ گفتم: شما درست می گویی زمانی که ما شما را آوردیم تا منطقه را ببینید، قرار شد از داخل کانال برویم، اما آنجا خطرناک است و ممکن است وقتی نیروها راه می افتند داخل شیارها، سر و صدا کنند. برای همین با فتحی هماهنگ کردیم به جای داخل کانال از روی این جا رد بشویم. فقط به بچه ها می گوییم این یک تکه راه را خمیده بروند تا دیده نشوند. با این توجیه، ترکاشوند متقاعد نشد و با ناراحتی گفت: باید از همان مسیری که آن شب به من نشان دادی برویم. من هم گفتم: آقا جان! راه این است که من می گویم. والسلام! با او اتمام حجت کردم که خودش می داند. مسیر همان است که گفتم و اضافه کردم: می آیی بیا، نمی آیی خودت پاسخ گو باش! دیدم تعلل جایز نیست و ممکن است کار گره بخورد و نشود جمعش کرد. تصمیم گرفتم راه بیفتیم. ده متر نرفته بودم که ترکاشوند هم که متوجه شد من در تصمیم و روش ام جدّی و مطمئن هستم افتاد پشت سرم. رسیدیم به آن تکه ای که باید سر خم می کردیم و دولّا دولّا راه می رفتیم. حدود دو گردان نیرو به طول ۱۵۰ متر! اعلام کردم: از اینجا به بعد تا وقتی من بگویم دولّا دولّا بیایید، زیر دید هستیم! این را گفتم و خودم سر ستون با فاصله نیم متری ترکاشوند خمیده به راه زدم. بیست متری نرفته بودیم که به عقب نگاهی انداختم. دیدم ای داد بیداد همه ایستاده راه می روند و مثل اینکه فقط من و ترکاشوند دست به کمریم. کار خدا بود که دشمن ما را ندیده بود، تذکر دولّا دولّا زبان به زبان به همه رسید، حرکت کردیم تا به تپه رسیدیم. نفس راحتی کشیدیم که خدا نیروها را به سلامت از مسیر عبور داد. ترکاشوند پرسید: اینها همان تپه هایی است که آن شب نشانمان دادید؟ گفتم : آره! دیدی اشتباه نیامدیم برادرم. چند دقیقه بعد، فتحی هم با نیروهایش از راه رسید. پرسیدیم: نادر جان دیر کردی؟ گفت: خوردیم به میدان مین. مگر تمام می شد؟! دشمن از وحشت، پشت سرش را هم مین کاشته بود! آنها با زحمت زیاد مین ها را خنثی و با نوار سفید مسیر عبور نیروها را از وسط میدان مشخص کرده بودند. راه افتادیم داخل معبر باز شده در میدان مین. رفتیم و رفتیم تا رسیدیم پشت عراقی ها در مقر خمپاره اندازهای شان. به ساعتم نگاه کردم. یا حضرت عباس! سه ربع زودتر از قرار رسیده بودیم!.. •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 صدهزاران شکر بگو کردگار پاک را روزه بگرفتی زدودی از دلت خاشاک را میرود ماه خدا ومی رسد عید خدا بنده مومن در این مه سرزده افلاک را خدایا ماه رمضان تمام شد سرنوشتمان را خیر بنویس تقدیری مبارک عید فطر خجسته باد 🍂