اطلاعیه با سپاس از حضور گرم شرکت‌کنندگان و قدردانی از لطف و همراهی مخاطبان عزیز جشنواره آقارضای معصومه، به اطلاع می‌رساند: به درخواست مکرر شما، مهلت ارسال آثار تا ۲۴ اردیبهشت تمدید شد. توجه داشته باشید که این مدت دیگر تمدید نخواهد شد. همچنین، روایت‌های منتخب خواهر و برادری که به دبیرخانه جشنواره ارسال شده‌اند، اکنون منتشر شده و در دسترس شماست. شما می‌توانید این روایت‌ها را «بازدید، پسند و بازنشر» کنید و با دیگر مشترکان فارس تعاملی به اشتراک بگذارید. پس از پایان مهلت ارسال آثار، این روایت‌های منتخب هر روز در صفحه زندگی خبرگزاری فارس منتشر خواهند شد. @fars_zendegi

من اسباب‌بازی نیستم! «اون روز داشتم دیوونه می‌شدم. همه‌اش با خودم می‌گفتم ای کاش بلاکم می‌کرد، بعد خبر دومادیشو می‌ذاشت؛ اما با کمال وقاحت و بعد از سه سال پارتنری، بدون اینکه حتی بهم بگه، با یه دختر دیگه که اتفاقاً دوست مشترکمون بود ازدواج کرد. تازه من استوریشو هم دیدم. می‌تونی حالم رو تصور کنی؟ سرخورده و تحقیر شده بودم و تصمیم به خودکشی گرفتم.» این فقط یک روایت از ده‌ها گفت‌وگویی است که با دختران و پسران ۱۸ تا ۲۵ ساله داشته‌ایم؛ جوان‌هایی که با رویای عشق وارد رابطه‌های پارتنری شده بودند اما پایان داستانشان چیزی نبود جز سردرگمی، بی‌اعتمادی و آشفتگی روانی. پارتنر، شریک زندگی نیست؛ شریک لحظه‌هاست و این تفاوت، دقیقاً همان چیزی‌ است که در پایان، بسیاری را با حس فریب‌خوردگی، تنهایی و پشیمانی تنها می‌گذارد. @fars_zendegi_ link

وقتی مرگ زودتر از پیتزا رسید! پیتزا خوردن کار سختی نیست، هر کجای دنیا که باشی با چند اشاره روی تلفن همراهت پر مخلفات ترین پیتزا، خودش را می‌رساند پشت در خانه‌ات اما در غزه هیچ چیز به این آسانی نیست، در آن قحطی، حتی اگر چیزی شبیه به پیتزا پیدا کنی باید شانس بیاوری که برای خوردنش زنده بمانی! رستوران تایلندی درست در مرکز شهر غزه، یکی از آخرین نشانه‌های زندگی بود. آدم‌هایی که آنجا رفت و آمد می‌‎کردند بیشتر از غذا دنبال امید بودند. می‌دانستند که قرار نیست غذای خاصی گیرشان بیاید. اصلا غذاها مدت‌ها بود شباهتی به منوی رستوران نداشتند. با این حال، می‌آمدند و با چند اسکناسِ، گذشته را می‌خریدند. روی یک میز، چند تکه زیتون، ذرت و فلفل روی خمیری نیم‌پز، شکل پیتزا را به خود گرفته‌اند. از دایره‌ی کامل پیتزا فقط یک تکه‌اش نیست، پیش خودت فکر می‌کنی: چه شده که در آن قحطی کسی غذایش را این‌طور رها کرده و رفته است؟ نگاهت که روی میز کش می‌آید، لکه‌های قرمز رنگی را می‌بینی که جا خوش کرده‌اند. لکه‌هایی که خبرنگار اهل غزه، درباره‌شان می‌گوید:«این سس کچاپ نیست این خون دختری است که پیتزا سفارش داده بود!» @fars_zendegi _link

‌ کارگاه‌های ‌«تولید و تجربه روایت» در جشنواره‌ی آقارضای معصومه برگزار شد و استقبال مخاطبان بی‌نظیر بود! به همین دلیل، فرصت ارسال آثار تا ۲۴ اردیبهشت تمدید شده اما این آخرین‌باره! منتظر چی هستی؟ همین الان به سایت جشنواره سر بزن و ببین چه خبره! فرصتی که نباید از دست بدی! @fars_zendegi Link

تجارت سیاه در کانال‌های صیغه‌یابی کلاهبرداری تحت‌پوشش گروه‌ها و کانال‌های صیغه‌یابی، شاید در نگاه اول موضوعی ساده و کم‌اهمیت به‌نظر برسد. چیزی که احتمالاً کمتر کسی قربانی‌اش می‌شود. اما کافی‌ست همین عبارت را در گوگل جست‌وجو کنید تا با موجی از آمارهای عجیب و غریب مواجه شوید. فقط در یکی از موارد، یک باند سازمان‌یافته در مشهد طی چند ماه، بیش از ۴ میلیارد تومان از این طریق به جیب زده است. البته کلاهبرداری میلیاردی فقط بخشی از این تجارت سیاه است، این باندها بسیاری از دختران جویای کار را با عنوان بازاریاب قربانی این مسیر می‌کنند. این‌بار و طی روند تحقیقات‌مان، به یکی از اعضای جداشده از یک باند صیغه‌یابی رسیدیم. الهام می‌گوید: به من گفته بودند که کارم فقط دلبری‌ست. باید با پیام و تماس، دلِ آقایونی که به پی‌وی‌ام می‌اومدن رو به دست بیارم. می‌گفتند من فقط بازاریاب هستم و رابطه جنسی را کس دیگری انجام می‌دهد اما بعد فهمید اصلا صیغه‌ای در کار نیست و تمام گروه کلاهبرداری است. اگر می‌خواهید درباره این تجارت سیاه بیشتر بدانید ادامه گفت‌وگو را اینجا بخوانید. @fars_zendegi

روایت تنها تکیه‌ ایرانی در دل غزه در دل محاصره و زیر سایه‌ی جنگ، «بنیاد خیریه خدیجه‌الکبری» تنها تکیه‌ ایرانی است که همچنان در غزه نفس می‌کشد؛ جایی که هنوز صدای زندگی از دیگ‌های غذایش بلند می‌شود. آن‌ها در همین شرایط دشوار، آب، نان، غذای گرم و شیر خشک را به دست مردم غزه می‌رسانند . به طوری که اگر امروز پولی به حساب‌شان واریز شود، یک هفته بعد ظرف‌های غذا به صورت‌های رنگ‌پریده و بی‌حال مردم غزه جان می‌دهد! ماه رمضان سال پیش بود که ۸ تکیه ایرانی در غزه فعال بود و روزانه ۲۴ هزار پرس غذا بین مردم توزیع می‌شد. البته هیچ‌وقت نام یا پرچمی از ایران روی تکیه‌ها ننشست. تکیه‌ها اگر نشانی از ایران داشتند حتما هدف انتقام‌جویی اسرائیل می‌شدند. گرانی سرسام‌آور مواد غذایی، دایره‌ی فعالیت‌ها را روزبه‌روز کوچک‌تر کرده است. یک کیلو آرد تا ۱۴ دلار و گوجه تا ۲۳ دلار معامله می‌شود. با این‌همه، تکیه هنوز ایستاده است و پیام همدلی مردم ایران را به غزه می‌رساند. روایت کامل تنها تکیه ایرانی در غزه را اینجا بخوانید. @fars_zendegi

لاکچری بازی تا پای گور! «خیالتان راحت! خواننده‌ی ما فقط آهنگ‌های درخواستی شما را اجرا می‌کند. اصلاً کلامی مداحی، ذکر صلوات و... نداریم. اما اگر دوست دارید فضا عرفانی‌ باشد، می‌توانیم پکیج رقص سماع را جایگزین کنیم.چند خانم آموزش‌دیده این رقص را برایتان اجرا می‌کنند.» این بخشی از پیشنهادات یک گروه تشریفات برای برگزاری مراسم ختم است. مراسم ترحیم و خاکسپاری این روزها به جای بدرقه متوفی و مجلس فاتحه‌خوانی به یک شوی تمام عیار برای خودنمایی تبدیل شده است. مراسمی که خبری از تلاوت قرآن، سوگواری و...در آن نیست و احتمالا هر چقدر لاکچری‌تر برگزار شود روح مرحوم شاد تر است. البته ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. فیلمبرداری از لحظه تشییع تا شام ختم، گل آرایی و شمع آرایی باغ‌تالار، میوه‌های استوایی و منوی دریایی بخش دیگری از پیشنهادات رایجی بود که به عنوان یک متقاضی برگزاری ختم از مؤسسه‌‌های تشریفات مجالس شنیدیم. واقعیت‌های پشت پرده‌ی مراسم‌های ترحیم لوکس که این‌روزها بسیار رایج هستند را اینجا بخوانید. @fars_zendegi

قتل حیا در قاب چالش‌های اینستاگرام! فقط کافی است چالش تماس با مادر را در اینستاگرام یا یوتیوب سرچ کنید. آن‌وقت است که لیست بلندبالایی از ویدئوهای چند دقیقه‌ای از لگدمال شدنِ بیرحمانه حیا جلویتان ظاهر می‌شود. اما این چالش به یک تماس تلفنی و یک درخواست شرم‌آور ختم نمی‌شود. اصل ماجرا آنجاست که بعضی از مادرها، به جای یک واکنش درست، پاسخ‌هایی می‌دهند که از خود چالش هم شرم‌آورتر است. خانواده‌هایی که دغدغه تربیت فرزندانشان را دارند حالا باید با موجی مقابله کنند که فرزندانشان را نه‌فقط به تماشای بی‌حیایی، بلکه به تحسین آن می‌کشاند. یکی از مادران می‌گوید: «ای کاش فقط هفته‌ای یک‌بار فضای مجازی رصد می‌شد تا ببینند بچه‌های ما چه مزخرفاتی را تماشا می‌کنند. دختر ۱۴ ساله‌ام بعد از دیدن این چالش‌ها به من گفت:خوش به حال اون دختر که مامانش این‌قدر پایه‌ست!» @fars_zendegi _link

مصیبت‌های مادر نورالهدی در غزه نورالهدی بیماری پروانه‌ای دارد. اگر چه قبل از جنگ او هم مثل پروانه‌های ایران در آتش پانسمان‌هایی که رویشان مهر تحریم خورده، می‌سوخت اما جنگ همه‌چیز را بدتر کرد. دختری که حتی طاقت نوازش‌های مادر را نداشت، آن لطافت محض وسط زمختی جنگ گرفتار شد. کاری از دست مادرش، ولا بر نمی‌آمد، هر چه می‌کرد باز زورش به جنگ نمی‌رسید. باید مثل هر روز زخم‌های نورالهدی را می‌شست اما آب‌شور دریا تا مغز استخوان دخترک را می‌سوزاند. چاره‌ای نداشت هر بار که مجبور می‌شد نورالهدی را حمام کند از خودش بدش می‌آمد کدام مادری حاضر می‌شد این‌طور نمک به زخم دخترش بپاشد؟! تقصیر او نبود تقصیر جنگ بود. نورالهدی باید مایعات می‌خورد، غذاهای نرم و مقوی. آن کنسروهای پر ادویه و نان‌های خشک نه قوتی داشت برای تن بیمار او و نه با رژیم غذایی خاصش سازگار بود. عاقبت زخم‌های عفونی راه دهان نورالهدی را پیدا کردند و دست از غذاخوردن هم کشید. نورالهدی سوءتغذیه گرفت، روزبه‌روز تحلیل رفت و موهای سرش ریخت. دوباره آواره شدند و این بار جنگ بی‌رحم‌تر از همیشه به جان او افتاد! سرگذشت تلخ نورالهدی را اینجا بخوانید. @fars_zendegi

با واسطه به خانه بخت بروید! اسمش همدم است، یک برنامه موبایلی که دست بیشتر از ۴ هزار دختر و پسر را برای زیر سقف رفتن توی دست هم گذاشته. قصه‌هایشان اما هزار تا حرف برای گفتن دارد؛ از مسائل مالی و فرهنگی و اختلاف طبقاتی تا دلایلی که شاید برای خیلی‌ها خنده‌دار به نظر بیاید. اگر از خواندن ماجرای به هم رسیدن این جوان‌ها لذت می‌برید، دردسرهای شیرین و البته ازدواجی آنها را اینجا بخوانید. @fars_zendegi

نماینده مجلس: «لایحه تأمین امنیت بانوان استرداد نشده». @fars_zendegi_ link