من با پای خودم به راهپیمایی نیامدم
🔹راه می‌روم و به آدم‌ها و صورت‌هایشان، بی‌مبالات خیره می‌شوم. در میان پیچ و خم خط ابرو و خنده و چشم و لب‌ها و حتی بینی‌هایشان دنبال نشانه می‌گردم. نشانه‌ای که این همه سال توانسته این‌چنین آن‌ها را پابند کند.
🔹شلوغی اجازه شنیدن صدا را نمی‌دهد جز جمله‌ای کوتاه. می‌پرسم: «پشیمان نیستید؟» می‌خندد و محاسن جو گندمی‌اش صورتش را مقدس‌تر نشان می‌دهد: «خوش‌حالم از اینکه پایم را دادم اما وطن را دارم.»
🔹وطن، این کلمه سه حرفی جادویی که هر کجای دنیا بروی باز هم کبوتر جَلد آنی و دلت لک می‌زند برای دیدن و بو کشیدن‌اش. چه آرام و باطمأنینه در دهان مردِ جان‌باز می‌چرخد و ادا می‌شود؛ شبیه ذکری الهی، یا شاید هم اسمی مبارک که جز بر زبان حق‌گویان معنا نخواهد یافت.
🔸️گزارش کامل را اینجا بخوانید
@Fars_Zendegi
