در فضیلت همراهی اجماع با #شفافیت ✍🏻 #مصطفی_غفاری 🔻در ماجرای بنزینی آبان 98 وجوه مختلف قابل تأملی وجود دارد. تاکنون بیشتر تحلیل‌ها در این مورد، یا به تصمیم‌گیری حکومت پرداخته یا بر اعتراضات گسترده متمرکز شده‌اند. در مورد شیوه تصمیم‌گیری برای انجام این سیاست، یک نکته بسیار مهم، شکل‌گیری «اجماع» میان سران قواست که بعداً به تأیید رهبری نیز رسید. فارغ از مقصریابی در مورد کیفیت اجرا، این مقوله را باید جداگانه تحلیل کرد و قدر دانست. حتی در وضعیت فعلی نیز، چه بسا اگر پای همگرایی سران و پشتیبانی رهبری در میان نبود، هزینه‌های مادی و معنوی اجرای این طرح مضاعف می شد. 🔻فضیلت اجماع در قلمرو کشورداری بر کسی پوشیده نیست؛ به‌ویژه آنکه سابقه سیاست‌گذاری در کشور ما کمتر چنین فضیلتی را نشان میدهد. البته اجماع در بدنه کارشناسی، امری نسبی است؛ چون نظرات کارشناسی درباره سیاستی واحد، می‌تواند بسیار متنوع و متعارض باشد اما اجماع سران کشور که باید بر اساس دیدگاه‌های کارشناسی دریافتیشان تصمیم بگیرند، داستان متفاوتی دارد. می‌دانیم که در این مورد، اجماع بر سر اصل سیاست بوده، نه نحوه اجرا و اطلاع رسانی و ... که برعهده مجری یعنی دولت محترم قرار داشته و متأسفانه موجب خسارات سنگینی شده است. 🔻اما گذشته از فضیلت کلی و گذشته از موضوع اجماع، در هر مورد اجماعی لازم است ملاحظاتی صورت گیرد تا تصمیم نهایی هم «پایدار» باشد و هم «سازنده». این چیزی است که در نامه اخیر برخی اقتصاددانان به رئیس‌جمهور مدنظر بوده است: آنها خواستار «شفافیت» در زمینه «مبنای کارشناسی» و «سازوکار حصول» اجماع هستند؛ که به نظر می رسد فارغ از دعواهای سیاسی روزمره، کمکی به ارتقای سطح تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در کشور است. صدر و ذیل نامه نیز نشان می دهد که هدف نه یقه‌گیری و قبیله‌گرایی بلکه نقد سازنده نسبت به نظام تصمیم‌گیری کشور و ارائه طرح‌های اصلاحی، مکمل و حتی جایگزین است. این را باید همچون فرصتی برای انباشت تجربه در «هنر کشورداری» دید. 💢 دولت اگر همچون «مطالبه‌ای ملی» به این درخواست نخبگانی نگاه کند، در کوتاه‌مدت فشار بدنه های کارشناسی بر خودش را کاهش می‌دهد، در میان‌مدت التهاب افکار عمومی را مهار می‌کند و در بلندمدت، اثری مثبت بر فهم و عمل اجماعی در دستگاه حکمرانی کشور خواهد گذاشت. http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339