👈ظاهر شدن ملائکه و جنیان در زمان ظهور برای مردم / نجم القاب صفحه ۱۵۲ از طرفی شیطان هم در هنگام صیحه صدایش را میشنویم و خودش هم ظاهر میشود و در نهایت توسط حضرت مهدی گردنش زده میشود @mofid_storee

ان شاءالله ظهور نزدیکه و روز به روز شرایط و علائم ظهور پیش میره مخصوصا از ۱۴۰۰ به بعد از طرفی به ایشون و امثال ایشون توصیه میکنیم اجازه ندید فرزندانتون برن بیرون امنیت در وهله ی اول با نیروی انتظامی و یگان ویژه هست نه بسیجی ای که بدون نکات حفاظتی و با دست خالی میره تو دل عده ای که اون لحظه احساسی تصمیم میگیرن و دست به هر جنایتی میزنن بسیجیها نباید احساسی بشن الان زمانی هست که باید بشدت مراقب سلامتی بود تا ظهور را درک کنیم همانطور که در روایت هم هست که در خانه ها بمانید تا زمانی که سفیانی خروج کند قرآن میفرماید وَلَا تُلۡقُواْ بِأَيۡدِيكُمۡ إِلَى ٱلتَّهۡلُكَةِ با دستان خودتان خود را در هلاکت نیندازید هرچند نیت آن افراد بسیجی خیر هست اما چه بسا بعد از کشته شدن توسط ملائکه مواخذه شوند و حتی چه بسا نشود عنوان شهید اصطلاحی را به اکثریت این افراد داد . الله اعلم @mofid_storee

مثلا در این فیلم امروز در مشهد که شخص قاتل به راحتی ۸ نفر بسیجی رو زخمی میکنه ! و سه نفرشون از دنیا میرن خب کدوم مسئول اجازه داده این افراد دست خالی و بدون آمادگی ورود پیدا کنن حداقل اگر یه شوکر داشتن این اتفاق نمی افتاد اگر دفاع شخصی بلد بودند این اتفاق نمیافتاد در تصویر دقت کنید وقتی بسیجی بسمت قاتل حرکت میکنه بجای اینکه دستانش بصورت گارد مقابل صورت و بدنش باشه ابتدا دستشو میبره عقب !! و سر و گردنشو میره بسمت قاتل ، در نتیجه قاتل با یه حرکت سریع چاقو رو در گردنش فرو میکنه و تمام @mofid_storee

شب جمعه هست و مقارت با لحظاتی که حاج قاسم عزیز در آن سال و ساعت شهید شد کتاب سیمای سلیمانی بسیار کتاب خوبی است و خاطرات زیبایی از اطرافیان و همرزمان ایشان را جمع آوری کرده که توصیه میکنم عزیزان مطالعه کنند تا بیشتر به شخصیت والا و عجیب این مرد الهی پی ببریم @mofid_storee

یکی از عزیزان سوال پرسیدند سند اینکه قبل ظهور در خانه بمانیم را بیان کنید سند را از کتاب فرهنگ موضوعی احادیث امام مهدی از شیخ کورانی در تصویر میبینید البته در این روایت فرموده پلاس خانه هایتان باشید تا خبر خروج سفیانی به تو برسد اما آنچه حقیر در پست قبل بیان کردم بیرون رفتن از خانه بسوی امام بعد از ندای آسمانی بود که آنچه در ذهنم از قبل بود را بیان کردم در حالی که بعد از رجوع دوباره دیدم در روایت ندا از سمت بیداء که لشگر سفیانی در آن مکان فرو میرود آمده هرچند فاصله ی ۵ علائم حتمی مثل دانه ی تسبیح پشت سر هم هست و بسیار نزدیک بهم در عین حال ، لازم است از جانمان مراقبت کنیم تا ان شاءالله دولت کریمه ی حضرت مهدی را درک کنیم ان شاءالله @mofid_storee

معنای این روایت این نیست که بلافاصله بعد از خروج سفیانی از خانه خارج شوید ، چرا که سفیانی بعد خروج چند ماه زنده و حکومت میکند و از طرفی هنوز حضرت قیام علنی خود را شروع نکرده اند و فرق است بین ظهور و قیام ، بلکه مراد این است که آماده ی خروج باشید .

اگر کسی میخواد این کتاب رو تهیه کنه یا کتابهای مهدوی دیگر ، زودتر اقدام کنه چون قیمت کتاب بشدت افزایش پیدا کرده کتاب العقبری الحسان مرحوم نهاوندی شده ۱،۳۰۰،۰۰۰ ت😳 یا همین کتاب فرهنگ موضوعی احادیث مهدویت چاپ جدیدش ۳۷۰ هزار شده البته حقیر خیلی کمتر خریدم ولی اگر قصد خرید کتاب رو دارید عقب نیندازید البته اینم بگم متاسفانه ناشرین این وسط دارن به این گرونی خیلی دامن میزنن و خوش اشتها شدن و بسود خوب قانع نیستن بلکه دنبال سود خیلی خیلی خوب هستن که انتظار ما از برخی انتشاراتیها بیش از اینهاست

در کتاب شریف دار السلام علامه عراقی صفحه ی ۵۶۶ هم روایت در خانه ماندن تا شنیدن ندا از طرف بیداء آمده بیداء مکانی است که لشگر سفیانی در آن مکان در زمین فرو میروند و نابود میشوند در ادامه روایت می فرماید وقتی که حضرت حرکت کرد بسویش حرکت کنید هرچند با سر و سینه و زانوها که نشان میده بصرف دیدن علائم حتمی هم نباید کار و حرکتی انجام داد و باید از جان مراقبت کرد تا زمان حرکت و قیام حضرت پس ندا از طرف بیداء است نه ندای آسمانی لذا تصحیح میکنم

این کتاب دار السلام علامه عراقی هم خیلی کتاب شریفی است جریان جزیره ی خضراء را نقل میکند و قبول دارد که حضرت صاحب عیال و اولاد است

👈 رفتن به جزیره ی خضراء(مکانی که فرزندان حضرت آنجا زندگی میکنند) توسط سید محمد باقر شفتی ره : حاج سيد احمد مرحوم ما را حكايت كرد و براى من نيز نوشت: از تركه مرحوم والدم، كتاب تحفه الابرار كه رساله عمليّه سيد العلماء الاعاظم حجّة الاسلام حاج سيد محمد باقر شفتى رشتى است و او اوّل كسى بود كه به حجّة الأسلام مشهور شد و گفت: آن رساله به خطّ سيد و خوش‏خطّ بود و بر پشت آن كتاب وصيّت‏هاى چندى، براى مطالعه‏ کننده نوشته بود. از جمله اين‏كه نوشته بود: در تمام اوقات به حضرت ولىّ عصر (عج) التزام تمام و اقبال به جميع قلب داشته باشيد كه آن جناب، پدر شفيق جميع خلق است. بپرهيزيد از اين‏كه از توجّه به آن حضرت غفلت كنيد و اقبال به غير داشته باشيد. من مشاهده جزيره خضرا، بحر ابيض و بلادى كه اولاد آن سرور در آن حكومت دارند و خلق كثيرى كه در نهايت جلالت‏ اند از آن حضرت میخواستم و خدا را به حقّ وليّش (عج) قسم دادم كه صحّت اين امر بر من مكشوف گردد تا آن‏كه شب عيد غديرى كه شب جمعه بود، ثلث آخر شب، در كنار باغچه‏ اى در خانه ما در اصفهان، در محلّه كبيرى كه به آن بيدآباد میگويند، راه میرفتم. ناگاه سيد مجلّلى ديدم كه به سيماى علما بود و مرا به جميع ما فى الضّمير من و به صحّت امصار و بلادى كه در جزيره خضراست، خبر داد و گفت: آيا مىیخواهى به چشم خود ببينى، تا براى تو و ساير اولى الابصار عبرتى باشد؟ گفتم: بلى، اى آقاى من! منّت عظيمى بر من مىیگذارى. گفت: بيا، دو چشمت را بر هم گذار و هفت مرتبه بر جدّت محمد و آل او صلوات فرست! آن‏چه مرا امر فرمود، كردم. سپس فرمود: دو چشمت را باز و نظر كن، از آيات الهيّه چه میبينى؟ شهر هایی ديدم كه خانه آن از هم دور بود از چشمه‏ ها و طرف راست و چپ آن از درخت‏ها و گل‏ها سبز و خرّم بود؛ كانّها جنّات تجرى من تحتها الأنهار. گفت: به آخر آن درخت‏ها نظر كن! گفتم: بلى. گفت: برو آن‏جا، مسجد و امامى میبينى، او نماز فجر را به جا میآورد و عقبش جماعت و صفوفى هست كه نهايت ندارد؛ با آن امام نماز كن، او از طبقه هفتم اولاد حضرت صاحب الزمان و اسمش عبد الرحمن است، بعد از نماز مرا آن‏جا میبينى. رفتم، ديدم زمين زير پاى من طىّ میشود تا به آن مسجد رسيدم؛ همان‏طورى كه گفته بود و آن امام در محراب ايستاده بود؛ مثل بدر لامع و نور صورتش تا عنان آسمان، متصاعد بود. او مرا ديد و من او را ديدم. فرمود: مرحبا بك! به درستى كه خدا بر تو منّت گذارد. سپس مسايلى از احكام از او سؤال كردم كه مشكل بود. آن‏ها را جواب داد، مرا اكرام و انعام كرد و به بعض ما فى الضّمير من، مرا اخبار نمود. آن‏گاه نماز فجر را به جا آورد، به او اقتدا كردم و به تعقيباتى كه داشتم مشغول شدم، تا آن‏كه نزديك طلوع آفتاب شد. در خاطرم گذشت همچو وقتى با مردم نماز میخواندم و آن‏ها بر عادت هرروز خود، منتظر من هستند، امروز گذشت و به آن‏ها نمیرسم. آن‏گاه شنيدم آن سيد امام كه در محراب نشسته میگويد: مترس و محزون مباش! به زودى تو را به جاى خود مى‏رسانيم و با آن‏ها نماز میكنى. پس ديدم آن سيد اولى نزد من است، دست مرا گرفت و گفت: به بركت امام زمان خود (عج) برويم؛ ناگاه خود را در مسجد خود ديدم، با جماعت نماز خواندم و ديگر آن سيد را نديدم. 📚 منبع : العبقري الحسان، ج‏2، ص: 580