ماجرای انتقال امیرمحمد غزنوی در بیهقی‌خوانی 🔹نوزدهمین جلسه از نشست #بیهقی‌_خوانی با حضور زهیر توکلی در سالن سلمان هراتی #حوزه_هنری برگزار شد. 🔹 نشست بیهقی‌خوانی این هفته به ماجرای دستور شاه مسعود غزنوی به حاجب بزرگ علی قریب و نحوه انتقال امیرمحمد غزنوی به همراه خانواده، ندیمان و مطربان به قلعه مندیش اختصاص داشت. 🔹زهیر توکلی در ادامه این سخن گفت: تاریخ بیهقی که ما در دسترس داریم تاریخ محلی است که برای هم‌نسلان بیهقی نوشته شده است بنابراین مخاطبان اصلی آن شخصیت‌ها را به خوبی می‌شناسند. ضمن اینکه بیهقی رونوشت اسناد و نامه‌هایی که در دبیرخانه سلطنتی تنظیم می‌شده را در دست داشته و بسیاری از آنها در تفتیش منزل وی برده شده و هرگز به وی بازگردانده نشده است و به گفته خود او اگر آن اسناد باقی می‌ماند این تاریخ نوع دیگری می‌شد. 📌 مشروح خبر را اینجا بخوانید. 🆔 @hozehonari_ir

منش فروتنانه بیهقی در برابر بزرگان زمانه 🔹زهیر توکلی در سی‌وچهارمین جلسه از سلسله نشست‌های #بیهقی‌_خوانی با با اشاره به اهمیت تصحیح‌های موجود از کتاب «تاریخ بیهقی»، تصحیح استاد علی‌اکبر فیاض را همچنان بهترین و معتبرترین نسخه دانست و بیان کرد: علی ‌اکبر فیاض استاد دانشگاه فردوسی مشهد بود و این تصحیح با دقت و اعتباری مثال‌زدنی انجام شده است. 🔸این استاد ادبیات، در ادامه به زمان نگارش کتاب توسط بیهقی اشاره کرد و گفت: بیهقی زمانی شروع به نوشتن این کتاب کرد که حدود ۲۰ سال از درگذشت سلطان محمود غزنوی گذشته بود. او در کتاب می‌نویسد که اگر در این کار تأخیر می‌کردم و منتظر می‌ماندم، بزرگان به نگارش این تاریخ نمی‌پرداختند. در جایی می‌گوید: «و چون روزگار دراز برآمدی، این اخبار از چشم و دل مردم دور می‌ماند» که نشان‌دهنده دغدغه تاریخی اوست. 🔹در ادامه جلسه، توکلی اظهار داشت: بیهقی برخلاف بسیاری از بزرگان آن دوران، از طبقه اشراف نبوده و به همین سبب، در نوشته‌هایش انعکاسی کامل از اخلاق طبقه دبیر دیده می‌شود. او در مقابل بزرگان، با فروتنی سخن می‌گوید و ساختار دیوان‌سالاری آن دوران را به‌شدت رعایت می‌کند. 📌 مشروح گزارش 🆔 @hozehonari_ir