eitaa logo
قرارگاه راهبردی جوانان مومن و انقلابی🇮🇷
7.8هزار دنبال‌کننده
7.5هزار عکس
3.9هزار ویدیو
341 فایل
امام خامنه ای:کارباید تشکیلاتی باشد. کادر سازی کار تشکیلاتی مطالبه گری تربیت نیرو در طراز انقلاب ✔رسانه تحلیلی خبری قرارگاه راهبردی جوانان مومن و انقلابی ارتباط با کانال @sharheaani
مشاهده در ایتا
دانلود
"متربی" کیست؟ واژه ی دارای تاریخچه ی طولانی در نظریات تربیتی نیست و بیشتر با واژه ی "شاگرد" مورد استفاده قرار گرفته است. در روند تربیت یک تربیت کننده داریم که به قصد رشد و تغییر در فرد یا افراد کوشش هایی را انجام می دهد. این فرد با توجه به واژه ی تربیت، مربی نامیده می شود و فرد یا افراد زیر دست یا تحت تربیت،متربی یا متربیان نامیده می شوند. بنابراین باید متربی را هر فردی بدانیم که با و و برای رسیدن به اهداف ، تغییر ،تحول و مورد توجه قرار می گیرد. اینکه چه کس یا کسان قصد این اهداف را دارند در این بحث مهم نیست اما باید این را تاکید کنیم که متربی تنها یک طرف این کوشش است که ممکن است شرایط متفاوتی داشته باشد. جنس یا سن او تنها نشان دهنده ی میزان این تغییرات است و تاثیری در نیازمندی به تربیت ندارد. همه به تربیت یا رشد نیازمندند اما ممکن است بعضی به زمان های بیشتری اجتیاج داشته باشند. 🌱متربی باید با برنامه شامل روند مستمری گردد. شاید لازم باشد که این نکته مورد تایید قرار گیرد که بهترین نوع تربیت را باید در میان افرادی دید که از این واژه برداشت مناسبی دارند و گاه خانواده ها نیز از آن غافلند و ممکن است آن را با ادب که نوعی قانون آموزی است یکی بدانند. 🌱متربی با برنامه مورد تغییر قرار می گیرد. او ابتدا با توانایی هایی که دارد مورد توجه بوده و سپس با تلاش و کوشش که ممکن است در دوران های مختلف برای همان فرد متفاوت باشد، به تغییرات مورد نظر دست می یابد. این تغییرات در واقع نوعی ابتدای کار محسوب می شوند. تغییراتی که باید زمینه ی رشد انسانی را مهیا سازد. متربی فردی است که می تواند رشد یابد به قله های تعالی برسد و خود را از آن چیزی که هست به آن چیزی که می تواند باشد، برساند. بنابراین دارای اهدافی است که همه جنبه ی انسانی دارند. تحصیلش باید نشان دهنده ی کوشش های انسانی او باشد و همین طور نتیجه ی علم آموزیش در خدمت آدمی و آدمیزاده ها گردد. متربی شخصی است که قادر به رشد می باشد و مربی می کوشد تا او را به آن هدف برساند. بنابراین تعریف شاگرد هم می تواند متربی تلقی گردد اگر هدف از آموزش های او رسیدن به تغییراتی در جهت رشد و تعالی باشد. اگر صرفا انتقال معلومات باشد تنها  ذکر "شاگرد "بودن کافی است. مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
آموزش تربیتی همه می گویند ماهی گیری بهتر از ماهی دادن است ولی کمتر عمل می شود. در باید داد و بعد مسیر داد. وقتی هم نیاز به آموزش بود باید مبنا داد اصل داد نه این که مخاطب را با انبوه اطلاعات مواجه کرد. آسیب دوره های شهیدمطهری این است که اندیشه های ایشان می تواند در چند اصل بیان شود ولی این طور آموزش داده نمی شود سعی داریم همه چیز را به مخاطب بگوییم. مربےمحور؛نونگاهے اصیل بہ فرهنگ و تربیت دینے @morabi_masjed
🔰 شخصیت یک متربی منوط به مربی است ... اگر قرار است شما سرپرستی جمعی را بر عهده بگیرید و آن ها را تربیت کنید و آن ها شما را در جمع خود نپذیرند و شما را به عنوان مربی قبول نمیکنند و با این احتمال که دیگر بزرگتر شده اند و نباید مجموعه ای از کار ها را انجام دهند و شما در نحوه ی مسائل حلقه نا توان شده اید ... به شما راهکاری عملی خواهیم گفت که با رعایت این نکته می توانید جمعی واحد و متحد در جمع خود داشته باشید . بار ها برای شما اتفاق افتاده است که در گروه اگر کسی را بدون پیشوند آقا صدا کنید اون نحوه ی برخورد متفاوتی با کسی که پیشوند اقا برایش می‌گذارید دارد . این گفتن راهی است برای اعتبار بخشی و مهم تر از همه شخصیت دادن به نوجوان در سنی که آن ها فطرتا به آن احتیاج دارند . نکته دقیقاً در این مثال ساده ، واضح و آشکار است ‌. شما با اعتبار دادن به شخصیت فرد و هویت دادن به او می توانید او را به راحتی در مسیر تربیت قرار دهید ‌. متربی در این عصر و در این سن نیازمند شخصیت بخشی از یک فرد معتمد است. اگر دقت کرده باشید نوجوان که معمولا از سن ۱۲ شروع می‌شود و تا سن ۱۷ به پایان می رسد عاشق مسولیت هستند ‌. منتظر آن هستند به آن ها شود ، داده شود و کسب کنند ‌. شما اگر نگاهی به شهدای هشت سال دفاع مقدس بکنید خواهی دید آمار شهدای زیر بیست سال بسیار زیاد تر از بقیه سن ها می باشد و این به یک دلیل است و آن هم به دلیل آن که ، آن ها در جبهه شخصیت می‌گرفتند ، توسط بقیه رزمندگان تحویل گرفته میشدند و به واسطه ی همین اعتبار و اعتمادی که از سوی فرمانده به آن ها میشد به قلب دشمنان میزدند و آن ها را از پای در می اوردند . سه کلمه ی اعتبار ، اعتماد و شخصیت دادن به نوجوان از رموز کار تربیتی است و مسئله ی مهمی است تا جایی که شهید مطهری در یادداشت ها اورده است : ««در تربيت و اخلاق مهمترين اصل براي يک فرد اين است که براي خود اعتبار و شخصيت و حيثيت قائل باشد و مقيد باشد که اعتبار خود را حفظ کند. شما براي اينکه يک بچه را خوب تربيت کنيد بايد به او شخصيت بدهيد که احساس مناعت و شخصيت کند. امان از وقتي که يک فرد احساس کند که اعتبارش را از دست داده است (مثال تاجر)؛ قرآن با کلمه «يا بني آدم‌‌‌‌‌» به يک دنيا ارزش و شخصيت اشاره مي‌‌کند.»» ✍مصطفی کریمی مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
ناامیدی،آفت مربی از بدترین اتفاقات عالم برای کسی که دستی در دارد؛ ناامیدی است. این که یک مربی گمان کند که حرفها و توصیه هایش اثر ندارد و بعد مایوس شود اشتباه بزرگی است. در حقیقت این ناامیدی میوه درخت است. 🖌انتظار سریع از تربیت داشتن، نشانه نشناختن امر تربیت است. ⏰ باید توجه داشت که ایجاد تغییر رفتار، فرآیندی زمان بر است. تربیت امری تدریجی است. مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
هدایت شده از نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
4_5884268275428229351.pdf
حجم: 3.79M
مجموعه ارزشمند ۵۸سخنرانی با موضوع از استاد اخلاق مرحوم آقا مجتبی تهرانی 🌱مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
قرارگاه راهبردی جوانان مومن و انقلابی🇮🇷
مجموعه ارزشمند ۵۸سخنرانی با موضوع #تربیت از استاد اخلاق مرحوم آقا مجتبی تهرانی 🌱مربی محور،نونگاهی ا
مجموعه حاضر ویژه نامه ای با عنوان "تربیت" است که به همت خبرنامه دانشجویان ایران آماده سازی شده، این ویژه نامه ارزشمند شامل ۵۸ سخنرانی ارزشمند آیت الله است که در طول سالیان عمر پرکتشان در کلاس های خود در مورد و فرموده اند. مجموعه شامل: ۱. تربیت در محیط خانوادگی ۲. تربیت در محیط رفاقتی ۳. تربیت در محیط آموزشی ۴. بعد حیا در تربیت ۵. تربیت و مربیان تربیتی .
هدایت شده از نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
#تربیت تاسیس اعتقاد است نه القاء نظرات. مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
درنگی در نظام آموزشی، تربیتی «عاشورا محور» یا اباعبدالله إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى امیرالمؤمنین وَ إِلَى فَاطِمَه‌ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَیکَ بِمُوَالاتِک مهم‌ترین هدف انسان، تقرب به حضرت حق تعالی است که در زیارت عاشورا، این مسیر تقرب را با محوریت حضرت اباعبدالله(ع) نشان می‌دهد؛ به‌گونه‌ای که برای رسیدن به خداوند، حضرت رسول اکرم، حضرت امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه، حضرت امام حسن و خود حضرت امام حسین ‌علیه‌السلام‌ مسیری جز محبت و تبعیت حضرت ابی‌عبدالله نیست. آیا میشود نظام آموزشی- تربیتی داشت؟ به یقین آری! اما چگونه؟ راه تحقق آن چیست؟ آیا مثلا فلسفه، فقه، عرفان و... را میتوان بر محور معارف عاشورایی بازآرایی کرد؟ و در نهایت آیا فلسفه عاشورایی، عرفان عاشورایی و مانند آن را میتوان داشت؟ مدتی است در اندیشه این فراز زیارت مطلقه امام حسینیم: «من اراد الله بدأ بکم»، بالاترین کمالی که هر انسان در تکاپوی آن است رسیدن به خداست از لابلای همه دانشها و چالشها، و در این  سیر از کجا باید شروع کرد؟ «بدأ بکم»، از حضرت حسین! آیا میشود این فراز را یک راهبرد آموزشی کمال محور برای سیر دروس در نظر گرفت؟ و حتی مقدمه ای برای تعریف همه سیاستهای حکومتی؟ مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf
هدایت شده از نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
نقاط مهم را ، پر رنگ کنید ... فقط کافی است در امر تربیت نقاط مثبت متربی را پر رنگ کنید . به او یادآوری کنید و از او تشکر کنید . حتی اگر متربی برای شوخی تاکید بر نماز اول وقت دارد ، خب خیلی هم عالی است ، حالا باید چه کرد!؟ باید از حسن دقتش به نماز تشکر کرد و روی همین یک نقطه مانور داد تا جایی که دیگر برایش از حالت شوخی به اعتقادش تغییر کند . مهم همین است . اصل همین است ، باید به بچه ها یادآوری کرد که فطرتشان از پروردگار است و ناخودآگاه جذب کار های نیک میشوند و از شر فراری! اگر در حین تاکید و تشویق دانش آموز ، به دلیل نقطه ی مثبتش به او شخصیت بدهیم ، منتظر تغییر جدی در او باشید . او در سن نوجوانی دنبال مشوق میگردد ، دنبال کسی میگردد که کارهای او را تأیید کند و او را به خاطر اتفاقات خوب تحسین کند . دانش اموز و متربی از مربی انتظاراتی دارند که اگر آن ها محقق نشود ، باعث از بین رفتن ارتباطات صمیمی میشود . یکی از همان نکته ها ، همین است . او در سنی است که به اتکا به عقلش فکر میکند کاری که انجام می دهد درست است بدون فکر و تعقل دست به اقدامی می زند تا مورد تماشا قرار بگیرد . او تشنه ی دیده شدن است و اگر توسط مربی دیده نشود ممکن است اسیب های خطرناکی بروز دهد لذا اینجا باید از تمام عزیزانم درخواست کنم حواسشان به کوچکترین رفتار متربیان باشد و در صورت مشاهده ی نکات اخلاقی و دینی مثبت ، آن ها را تشویق کنند ، چرا که این بهترین راه تربیت آن هاست. ✍مصطفی کریمی مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morbi_masjed
هدایت شده از نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
✅ روش در تربیت، جدای از اصلِ تربیت است. او را باید کنی ولی نه با الفاظ خشن و امثال اینها. بلکه باید او را به شوق بیاوری، که اینها تربیتی است. باید میان اصلِ تربیت و روشِ تربیت، جداسازی بکنیم. ✅ اقتضای غیرت انسانی، تربیت به آداب انسانی است. 🔹 دنبال این باشید که یک انسان تحویل جامعه بدهید. یک مؤمن تحویل جامعه بدهید. غیرت ایمانی، یعنی دینی و انسانی تو، اقتضای این معنا را می کند، اگر حبّ صادقانه، خالصانه داری باید اینگونه کنی. 🔹حاج آقا مجتبی تهرانی مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
هدایت شده از نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی
✅ یکی از اهداف تربیت دینی: تربیت #انسان_عاقل است #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed
✅ تربیت مبتنی بر عادت 🔸هنگامی که پیامبر گرامی اسلام به رسالت مبعوث شدند، شعار «مبعوث شدم برای کنار گذاشتن عادات»(بحار، ج ۱۶، ص۲۱۲) را سرلوحه کار خود قرار دادند. تربیت مکانیکی ، انسان کامل بار نمی آورد. تربیت باید انسان کامل بیافریند و همه قوای خلاق انسان را بپروراند و دریچه ذهن او را بر روی مناظر خوشایند و آموزنده جهان باز کند. 🔸باید بدانیم که فرق است بین «پروراندن» و «بار آوردن». بار آوردن مفهومی است که برای پدید آوردن دگرگونیهای معینی که «دیگری» و «دیگران» آن را مد نظر دارند تلقی می شود. یعنی در بار آوردن طبیعت درونی یا اساسا در نظر گرفته نمی شود و یا فرع بر خواسته ها و اهداف بیرونی است. اما در «پروراندن» اصل و بنیاد مایه های و جهت گیری های آن از درون نشات می گیرد و در مفهوم اخیر همچون پرورش دهنده ی گل، گیاهانی را مراقبت می کند تا از گزند آسیب های احتمالی بر حذر بمانند و به طبیعت خویش رشد کنند. از اینجاست که چه بسا میان طبیعت از یک سو و هدف های از پیش تعیین شده بزرگسال(فرهنگ و محیط) از سوی دیگر، ناسازگاری هایی نمایان می شود و کار آموزش و پرورش به صورت ستیز دایمی با طبیعت نوجوان در می آید. 🔸تربیت مبتنی بر عادت ، تنها انسان را در یک بعد از زندگی رشد می دهد و انسان تک ساحتی ساخته می شود نه انسان چند ساحتی. لذا در مواقعی که باید روشی جدید در شیوه رفتاری خود به کار گیرد، توانایی خود را از دست می دهد. چنین انسانی که به یک تربیت عادت کرده باشد توانایی خلاق برای ارتباط کارآمد را ندارد. عادت انفعالی ، جریان رشد و ابتکار را قطع می کند. طبق فرمایش امام علی(ع) : «برترین عبادت ها چیره گی بر عادت است. » (غرر الحکم،ص ۱۷۶) در همین جا باید بگوییم که فرق است میان عادات و ملکه ذهن شدن. در تربیت فعال ، عادت مانع آگاهی و رشد است ولی ملکه عامل پایداری و ثبات و تداوم فضایل اخلاقی است. در ملکه شدن استمرار نیت وجود دارد ولی عادتِ صرف، چنین هوشیاری وجود ندارد. در حقیقت ، حقیقت اشکال عادت در همین است که هرجا پای عادت به میان می آید انتخاب و اختیار و شوق درونی از بین می رود و این رکن اصلی تربیت صحیح است. خیلی از کارها را چون عادت کرده ایم انجام می دهیم. مثلا خواندن نماز در بسیاری از افراد چون عادت است انجام می دهند لذا ارزش ندارد و ملاک سنجش افراد قرار نمی گیرد همان گونه که امام صادق(ع) فرمودند: «به طولانی بودن رکوع و سجود شخص ننگرید، چرا که این عملی است بدان عادت کرده و از ترک آن متوحش می گردد، بلکه به راستگویی و امانت داری او بنگرید.» (اصول کافی، ج ۲، ص ۱۰۵) 🔸اگر بخواهیم با عادت، رفتار دینی را انجام دهیم دیگر از فوایدی که بر آن امر دینی بار است استفاده نمی بریم، اما به غذا خوردن دقت کنید چون هر روز گرسنه می شویم غذا خوردن هم لذت دارد و هم استفاده لازم را از ویتامین های آن می بریم. اگر امور دینی و رفتارهای اجتماعی هم این گونه باشد همیشه لذت می بریم و از انجام آن ها سود می بریم. پس سرگروه محترم این نکته را به ذهن خود بسپارید که نباید یک تربیت را بر حسب عادت به نوجوان یاد بدهید که بسیار مضر است و اصلا فایده ای ندارد و به هیچ وجه موجب رشد او نخواهد شد. مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed