#پاورپوینت آسیب‌شناسی شیوه‌های انتقال معارف دینی به نوجوانان دوره تربیت مربی #نوجوان موسسه جوانان آستان قدس رضوی #آسیب_شناسی #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed

📚 #کتاب برگی از شجره طیبه (تربیت دینی) 🔸تهیه شده در معاونت تعلیم و تربیت بسیج صدا و سیما #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed

محرم، نوجوان، تربیت شاید اگر زمانی باورش سخت بود که نوجوانی نابالغ چگونه ممکن است به میدان جنگ برود، رزم آوری کند، حماسه بیافریند و تاریخ ساز شود، تک تک روزهای هشت سال دفاع مقدس کافی بود برای ثبت روزانه صدها حماسه از این جنس که خالقانش «فهمیده» هایی بودند نوجوان اما بزرگ و بزرگ منش، فهمیده هایی که بعدها عکس های صورت های بی محاسن و معصومشان با پیشوند «شهید» زینت بخش شهرها و کوچه هایمان شد. اما شب پنجم محرم ، شب عبدالله بن الحسن علیه السلام است، نوجوان نابالغی که در صحرای کربلا برای اولین بار این افسانه را به واقعیت مبدل کرد و شاید هر سال هزاران نوجوان در این شب ویژه خود را در جایگاه نوجوان حماسه ساز صحرای کربلا می بینند که آیا در نوجوانی آنقدر بزرگ شده اند که حامل پیام عاشورایی سید الشهداء باشند!؟ هیات میثاق با شهداء دانشگاه امام صادق علیه السلام در برنامه شب پنجم سال گذشته خود دست به ابتکاری زد تا به نوجوانان حاضر در مجلس خود برای همزاد پنداری با نوجوان کربلا کمک کرده باشد. در ابتدای مراسم سینه زنی، حاج میثم مطیعی مداح مجلس از نوجوانان حاضر در این جلسه خواست تا خود را به کنار منبر برسانند و اجرا کنندگان اصلی نوحه شب پنجم نوجوانان مجلس باشند. پس از لحظاتی صدها نوجوان از گوشه و کنار مجلس خود را به کنار منبر رسانده بودند تا خالق لحظاتی زیبا و تاثر برانگیز باشند، نوجوانانی که با پیراهن عزای سیدالشهدا آماده اجرای نوحه ای بودند که بصورت ویژه برای آنها تدارک دیده شده بود. ما همه "فهمیده ایم" نام نوحه ای بود با شعری از محمدمهدی سیّار ویژه نوجوانان مجلس؛ حاج میثم از مستمعین مجلس می خواهد تا سکوت کنند و این نوجوانان باشند که گوشواره بند اول نوحه را زمزمه کنند و چه زیبا و با چه شور و حرارتی نوجوانان مجلس زمزمه می کنند که (جسمم، جانم فدای تو حسین جان) وقتی صدای نازک نوجوانان در مجلس می پیچد، حال مستمعین هم متحول می شود و اشکهاست که جاری می شود. همچنان که میثم مطیعی مشغول خواندن بندهای نوحه است، حال و هوای خاص این نوجوانان و اشک های روان آنها دلهای همه را صیقل می دهد و متاثر می کند و هر بیننده ای را به این فکر وا می دارد، که نوجوان و حماسه سازی با شور و شعور افسانه نیست. این را در بند بعدی نوحه نوجوانان هم باتمام وجود فریاد می زنند: "اگه سن و سالم کمه، باشه اگه نوجوونم ولی مَردم بیاین تا ببینین شجاعت رو محاله بترسم یا برگردم بیاین ببینین همه، اگه که سنم کمه چه شوری به پا میکنم توی میدون که هر جوری هس میام، برا دفاع از امام سپر میشم و میگذرم از سر و جون" و زمانی که به بند پایانی و تکرار گوشواره اصلی نوحه می رسند با تمام وجود وصدای نوجوانانه خود فریاد می زنند که: "مرد رزمم / اگرچه نوجوونم تا معرکه / خودم رو میرسونم پای آقا / تا آخرش میمونم" (یا ثارالله حسین حسین حسین جان) اما بند آخر این نوحه یادی بود از عبدالله بن الحسن های عصر ما و زمانی که مداح این بند را می خواند، چهره های مصمم و جدی این نوجوانان هر کسی که این صحنه ها را از نزدیک می دید به خود مطمئن می کرد که در دوره کنوانسیون حقوق کودکان، هنوز دوره شیهد فهمیده ها تمام نشده ونه تنها تمام نشده که صدها وهزاران بار تکثیر شده است. "یه روز نوجوونای با غیرت برای جهاد لحظه میشمردن واسه این که تا جبهه راهی شن قلم تو شناسنامه میبردن بگو دشمن بشنوه، که ما هم "فهمیده" ایم که ایران هنوزم پر از بچه شیره فدایی‌های امام، شعارمون یک کلام: امیری حسینٌ و نِعم الامیره" و شاید بلندترین فریادهای خودرا برای همخوانی این بند خرج کردند که: "ما مردای / فردای این کشوریم تا به آخر / بسیجی رهبریم تا به آخر / بسیجی رهبریم" (یا ثارالله حسین حسین حسین جان) شاید خیلی از نوجوانان مجلس شب پنجم هیات میثاق با شهداء این را به زبان نیاورده باشند ولی قطعا در این شب صدها عهدو پیمان در دلها بسته شد و خوب می دانیم که عهد و پیمان دوران شباب و نوجوانی یعنی چه .... شاید تولید کارهایی اینچنین موثرترین اتفاقاتی باشد که در یک هیات عزاداری برای تربیت نسل های جوان تر می تواند اتفاق بیافتد، کارهایی برای نوجوانان، جوانان و دختران که می تواند زمینه ای را برای حس همزاد پنداری آنها فراهم کند تا بتوانند خودرا در زمین کربلا و کربلای امروزشان پیدا کن #هیئت #تربیت #فرصت_تربیتی_محرم #محرم •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• @morabi_masjed •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈•

اصل جایگزین چیست؟ ▪️یک لیوان آب کدر را با همه ی آلودگی ها و ذرات درونش تجسم کنید. اگر دائما آبی تمیز را درون این لیوان بریزیم تا محتوای لیوان سرریز شود، بالاخره همه ی آب کثیف از لیوان خارج می شود و آبی که لیوان را پر می کند، کاملا شفاف خواهد بود. لازم نیست که سعی کنیم به یکباره از شر آب کثیف لیوان خلاص شویم. فقط بایستی آنچه را درست بود جایگزین می کردیم و طولی نمی کشید که آنچه غلط بود، از بین می رفت. ▪️در #کارتربیتی هم، هر چیزی که میخواهی از متربی بگیری ، ابتدا به او #جایگزین مناسب آن را بده به طور مثال؛ اگر قصد داری ارتباط نامناسب او با دیگران حتی با جنس مخالف را قطع کنی ، ابتدا ارتباط خودت را با او بیشتر کن و یا رفاقت عمومی در مجموعه راتقویت کن. #مربی #متربی #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

⛔️ شتاب در #تربیت ⛔️ ✖️داستان ما، داستان چوپانى است كه از يك طرف به گوسفندش پوست خربزه مى‌داد و از طرف ديگر دنبه اش را وزن مى‌كرد تا ببيند چاق شده يا نه. ➕ولى داستان ابراهيم، داستان كسى است كه شتاب زده نيست، حليم است و به سمت حق باز مى گردد و با او در رابطه است تا ثباتى داشته باشد كه خداوند مى فرمايد: «انَّ ابْرَاهِيمَ لَاوَّاهٌ حَلِيمٌ». ✖️ما مى خواهيم اگر امروز برخوردى كرديم، فردا به نتيجه برسيم، در حالى كه اين شتاب، در هيچ موقعيتى بهره نمى دهد؛ حتى غذا هم بلافاصله به رگها و سلولها منتقل نمى شود، بلكه بارها و بارها كنترل مى شود. بذرى كه تو امروز كاشته‌اى، بعد از ماهها سر از خاك در مى آورد و پس از مدت درازى ريشه مى دواند تا بار دهد تا سنبله شود. 👈 شكست‌هاى ما از اينجا شروع مى شود كه مى خواهيم در يك برخورد و در يك روز، تمام خلق را بسازيم، در حالى كه در تاريخ مى بينيم كه انبياء سالها ناليدند و نتيجه اى نگرفتند، ولى مأيوس هم نشدند. حال چه شده كه ما مأيوس مى شويم و صدمه مى خوريم؟! اين نصيحتى است كه يعقوب به فرزندانش مى كند: «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» از روح خدا و نيرويى كه خدا برايتان مى فرستد، مأيوس نشويد. 📚 حركت، ص 58 🔸استاد علی صفایی حائری مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

توصیه شدید می کنم به شما در #تربیت نسل خردسال و نوجوان زیرا تضمین آینده اسلام است. فرازی از وصیت نامه #شهید حسن ترک مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

#جزوه "تربیت امروزی، تربیت انقلابی" برشی از یک اثر تربیتی کم نظیر از جناب استاد طاهرزاده #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

✅ روش در تربیت، جدای از اصلِ تربیت است. او را باید #تربیت کنی ولی نه با الفاظ خشن و امثال اینها. بلکه باید او را به شوق بیاوری، که اینها #روش تربیتی است. باید میان اصلِ تربیت و روشِ تربیت، جداسازی بکنیم. 🔹حاج آقا مجتبی تهرانی #تربیت مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

🔷من یک مربی هستم؟  امروزه که به تدریج ذائقه برخی مخاطبان جوان و نوجوان به مادیات بیش از معنویات گرایش پیدا کرده و الگوهای تربیتی غلط، نیازهای کاذب آنان را در مقابل نیازهای واقعی قرار داده است، مربی با این مسئله باید چگونه کنار بیاید؟ چقدر در مقابل خواست مخاطب کوتاه بیاید؟ چقدر همرنگ او شود و متناسب با ذائقه و نیاز جوان و نوجوان رفتارش را تغییر دهد؟ چقدر خودمان نباشیم تا دیگران را به خود جذب کنیم؟ آیا این گونه جذبی، جذب به ما و اندیشه ما و مرام و مسلک ما خواهد بود یا جذب به مجسمه ای مخاطب پسند و یا بازیگری ایفای نقش کننده، مطابق با خواست تماشاچیان و اعضای گروه؟! به هر حال، در خصوص این مسئله مهم و حائز اهمیت، حتما باید به چند نکته اساسی توجه داشت: اول آنکه متاسفانه امروزه اکثر مربیان مسجدی نوعا از جایی شروع می کنند که مخاطب می خواهد، مسیری را طی می کنند که مخاطب می پسندد و به جایی می رسند که مخاطب تصمیم داشته به آنجا برسد. به دیگر سخن آنکه گاه مشاهده می شود که نه مربی طرح مشخصی برای تغییر رفتار در متربیان دارد، نه شکل جذب به گونه ای است که در متربیان انگیزه تغییر و تحول ایجاد کند و نه سیر نهایی این پروسه به رشد و تعالی و اصلاح فرد منجر می شود. این در حالی است که مربی در فرایند جذب حتی یک لحظه نباید از اصول، ارزشها و سیره عملی خود در زندگی کوتاه آمده و عقب نشینی کند تا مخاطب را راضی نگه دارد، اما در عین حال لازم است در مواجهه با مخاطبان انعطاف پذیری لازم را داشته باشیم و خشک و متعصب به نظر نرسیم. بنابراین، مربی باید در اولین برخورد با متربیان، سفیر مهربانی و محبت و دوستی باشد و با رفتار کردارش، شخصیت مخاطبان را تکریم نماید، ناآگاهی و کجروی آنان را به رخشان نکشد، در مقابل آنچه که هستند گارد نگیرد، 👈منتظر تغییر آنی و دفعی در مخاطبانش نباشد، گاه خود را به تغافل بزند، از خطاهای قابل اغماض آنها در اولین برخورد چشم پوشی کند، اما در عین حال نباید وانمود کرد که او نیز مثل برخی مخاطبان گروه انسانی است سطحی، هیجانی، احساساتی و دلبسته به نیازهای مادی و کاذب. مربی از آنجا که در تمام مراحل جذب، تثبیت و رشد، به هدفی ارزشمند می اندیشد، پس هیچگاه تغییر شکل نمی دهد و همواره شکل یک مسلمان متعهد و رسالتمند زندگی می کند، اما برای انجام این مهم، همواره در برخوردهایش، استراتژی های متفاوت اتخاذ می کند، گاهی روش موعظه در پیش می گیرد، گاهی به کسی هشدار می دهد، گاهی مستقیم و آشکار دعوت می کند و گاهی در خفا و پنهان افراد را هدایت می نماید. مربی گاهی با کسی دوست می شود که دلی صید کند و گاهی به کسی کم محلی می کند که او را وادار به حرکت نماید. مربی، هیچ وقت نباید تنها به تامین نیازهای کاذب در مخاطب بپردازد، بلکه اول باید طرحی نو در اندازد، شالوده ای جدید پایه ریزی کند، نیازهای واقعی افراد را در درون آنها احیا نماید و سپس به متربیانش کمک کند تا در زندگی نیازهای واقعیشان را برآورده نمایند. بنابراین و در این راه، همواره باید یازمان باشد که رشد و تعالی و کمال و معنویت و اخلاق، همیشه اصلی ترین نیاز یک مخاطب جوان و نوجوان است. پس بر این اساس، مربی باید در مسیر تاریک حرکت متربی در زندگی تنها یک چراغ روشن کند، در بیراهه یک تابلوی راهنما قرار دهد و در مقابل هر نیاز کاذب مخاطب، یک نیاز واقعی را به او معرفی کرده و در نهایت راه رسیدن به آن را نیز تا حد ممکن فرارویش ترسیم نماید. ✍م.انصاری #مربی #تربیت مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

مربی موفق بخش اول(از۱۰) ➕به کارت ایمان داشته باش کسی که می‌خواهد #مربی باشد یک ویژگی‌هایی می طلبه اول این که خودش به کار خودش باور داشته باشد، ایمان داشته باشد به کار خود. مثلاً بداند وقتی روی من وقت می‌گذارد روی من موثر است و تغییر پیدا می‌کنم اگر فرض کنید که این شخص فکر کند که همه چیز وراثتی است یا محیط است که انسان را می‌سازد و هیچ اختیار و انتخابی برای فرد نیست پس بی خودی چه می‌خواهد بکند. هر کاری انجام دهد لغو است. بنابراین اول باید ایمان داشته باشد باور داشته باشد به این که کاری را که دارد انجام می‌دهد و می‌خواهد انجام دهد مفید و شدنی است و #تربیت معنا دارد. یک آیه از قرآن می‌خوانم: آمَنَ الرَّسُولُ به ما أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ پیامبر ایمان دارد به آن کتابی که برایش نازل شده یعنی به وحی خدا اول خودش ایمان دارد تا من و شما را به وحی دعوت می‌کند اگر ایمان نداشتند شدنی نبود. اگر مربی باور داشته باشد که همه چیز دنیا وراثتی است و یا محیط و طبیعت است که انسان را می‌سازد و چیزی به نام اختیار و انتخاب برای انسان وجود خارجی ندارد، چگونه می‌تواند برای هدایت مربی، گام بردارد!؟ مربی، در این حالت، دست به هر کاری بزند، لغو است. زمانی که مربی، به عملی که می‌خواهد انجام دهد، ایمان و باور داشته باشد، تربیت معنا پیدا می‌کند. پیامبر (ص)، ابتدا به وحی خداوند ایمان داشت که توانست مردم را به سوی او فراخواند. والسلام علیکم و رحمه‌الله حجة الاسلام آقاتهرانی #مربی #مربی_موفق مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

چرایی #ریزش_مخاطبان در مجموعه های فرهنگی و تربیتی 💠چرا جوانان و نوجوانان ما نسبت به ارزش‌های دینی و اجتماعی بی‌توجه هستند؟ اگر هدف از فعالیت تربیتی این باشد که مخاطبان چیزی بیاموزند و تبدیل به انسان‌هایی شوند که اطلاعات خوبی درباره تاریخ یا اصول دین دارند، روش مورد نیاز برای کارمان بیشتر یک #روش_آموزشی خواهد بود اما اگر هدف این باشد که در مجموعه ما انسانی تربیت شود که بتواند از خودش بگذرد و جانش را در مسیر آرمانش بگذارد، روشن است که روش مورد استفاده باید روش دیگری باشد. در این باره چند نکته قابل توجه است: الف) انحصار روش بسیاری از مجموعه‌های تربیتی در آموزش اگر روش کارمجموعه‌های فرهنگی و تربیتی بررسی شود، مشاهده می‌شود که کار اصلی بسیاری از آن‌ها آموزش است؛ آموزش مواردی که خودشان هدف هستند مانند اصول عقاید، اخلاق، قرآن و یا آموزش‌هایی که جنبه جذب کردن دارند؛ مانند نقاشی، خوشنویسی و … در حالی که اگر هدف مجموعه به خوبی تبیین شده باشد، در راستای اهداف می‌توان روش مناسب را هم تعریف کرد. ب) چرایی ریزش بیش از حد مخاطبان مجموعه‌های تربیتی همه ما بارها از خودمان پرسیدهایم چرا امروزه نوجوان‌ها و جوان‌ها تا این اندازه به ارزش‌های دینی و اجتماعی بی‌توجه هستند؟ بسیاری از ما با تعجب از خود می‌پرسیم مگر این‌ها در کلاس‌های مدارس آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران تحصیل نکرده‌اند؟ مگر در زمینه تعالیم دینی و احکام و اخلاق آموزش ندیده‌اند؟ حقیقت آن است که این جوان‌ها نه تنها همه این آموزش‌ها را دیده‌اند که حتی بعضی از آن‌ها در همین کانون‌ها و مراکز فرهنگی بزرگ شده‌اند. حال پرسش اساسی این است که چرا با وجود همه این تلاش‌ها و آموزش‌ها در برابر هجمه‌های موجود در جامعه دوام نمی‌آورند؟ جواب پرسش در این است که تفاوت کار ما با حرکت انبیاء و اولیاء الهی در این است که آن‌ها چون خوب کار کردند و از روش درست بهره بردند، هیچ اعتراضی نمی‌توان به آن‌ها کرد و مثلاً اگر یکی از همراهان آن‌ها نتواند در برابر شبهه‌ای بایستد و خود را ببازد نمی‌تواند بگوید که شما فلان چیز را به من نگفته بودید و یا روش‌تان نادرست بود. ولی درباره فعالیت‌هایی که ما می‌کنیم، بیشتر این ریزش‌ها به خودمان و اینکه روش‌مان روش درست نبوده بازمی‌گردد. #آموزش #تربیت مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

چرا به نتیجه نمی رسیم؟ بررسی مشکلات فعالیت‌های تربیتی استاد هادی‌زاده باید دید چرا کسانی که مشكل جامعه را درك كرده‌ و #دغدغه فعاليت فرهنگي و تربیتی داشته‌اند، گرفتار آسیب شده‌اند؟ مشكل کار كجاست؟ برای کشف ریشه مشکلات باید در این موارد تأمل کنیم: ۱ـ ناکارآمدی روش‌های تربیتی آيا روش‌هاي ما درست بوده است؟ آيا روشی که ما از آن بهره بردهایم جامع‌نگر بوده است که همه ابعاد وجودي انسان را دربرگیرد تا هنگامی که اين انسان با این ابعاد مختلف و در شرايط گوناگون قرار میگیرد از راه بيرون نرود و دچار آفت نشود. ۲ـ ناآگاهی از اهداف و قله‌های تربیتی آيا اهداف و قله‌ها را درست شناخته‌ايم؟ آیا هدفی که برای اين نوجوان و یا اين انسان در نظر گرفته‌ایم هدف مناسبي بوده است؟ گاهي اوج هدف ما این است که جوانی را نمازخوان كنيم، یا کاری کنیم که اهل مسجد شود و اگر موفق شویم با خود مي‌گوئيم: «الحمدلله خیلی خوب کار كرديم». اما وقتی در هنگام تغيير شرايط، این جوان نیز تغییر رفتار میدهد، نگران مي‌شويم و طلبکارانه از خود میپرسیم كه «با وجود این همه زحمتی که ما برای این جوان كشيده بوديم، چرا به این سرعت تغییر کرد؟» ۳ـ عدم شناخت مخاطب و موضوع تربیت شاید همه این آسیب‌ها به اين بازگردد که ما موضوع كارمان را به درستی نشناخته‌ايم. باغبانی که یک درخت می‌كارد و خوب هم به آن رسيدگي می‌كند، اگر بخواهد این درخت به‌موقع و به اندازه ظرفيتش ثمر بدهد، اولين کاری که باید بکند اين است كه آن درخت را به خوبی بشناسد. برای این منظور باید به این پرسش‌ها پاسخ دهد که: اين درخت چگونه درختي است؟ قواعدي كه بر آن حاكم هستند کدام‌اند؟ در چه آب و هوايي رشد مي‌كند؟ چقدر آب نیاز دارد؟ برای رشد به چه میزان نور نیاز دارد؟ روشن است که اگر باغبانی پاسخ این پرسش‌ها را نداند،‌ روش درستی را برای پرورش این درخت به كار نخواهد گرفت و هدف و مقصدي كه براي این درخت در نظر می‌گیرد نادرست خواهد بود. ۴ـ شتاب‌زدگی، عدم طراحی و برنامه‌ریزی مناسب اما کسانی هم هستند که موضوع کار را به درستی شناخته‌اند، مقاصد و اهداف مورد نظر را به خوبی تعريف كرده‌اند و روش تربيتي خوبي را به كار گرفته‌اند، اما باز هم دچار آفت و آسیب شده‌اند. این‌ها کسانی هستند که به جای اینکه پیش از هرگونه فعالیتی به اندازه کافی درباره آن فکر کنند و طراحي و برنامه‌ريزي داشته باشند و براساس اين طرح حركت كنند، با این بهانه که فرصت اندک است دست به کار می‌شوند. بیشتر برنامه‌هاي فرهنگی و غیرفرهنگی كشور نیز دچار همین آسیب هستند که مجریان آن‌ها نگاهی كوتاه‌مدت دارند؛ یعنی معمولاً به دنبال این هستند که مثلاً برنامه‌هایی برای این فصل و یا نهایتاً برای امسال داشته باشند و آن‌ها را اجرا کنند. #تربیت #آسیب_شناسی #روشهای_تربیت مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf