🔸حکم پرداخت بخشی از بدهی ⁉️ اگر به کسی بدهی داشته باشم و توانایی پرداخت قسمتی از دین را نیز داشته باشم ولی آن را نپردازم یا به زمان دیگری موکول کنم، آیا از نظر شرعی گناهی مرتکب می‌شوم؟ ✅ با رسیدن زمان پرداخت و مطالبه طلبکار، واجب است بدهکار به هر مقدار که می‌تواند بدهی خود را بپردازد و کوتاهی در پرداخت آن گناه است. 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۳۶۹ تا ۳۸۱ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره « شکیّات نماز و نماز احتیاط و شک های غیر معتبر» مرور شده است. ✏️شکیّات نماز 🔻شک در رکعات نماز 🔹مسأله ۳۶۹) حکم «گمان» در رکعت های نماز، مانند یقین است. یعنی هنگامی که مردّد می شود که مثلاً سه رکعت خوانده یا چهار رکعت، اگر گمانش به یک طرف بیشتر است باید مطابق آن عمل کند و نمازش صحیح است. 🔸مسأله ۳۷۰) اگر در ابتدا گمانش به یک طرف شک بیشتر باشد، سپس هر دو طرف در نظر او مساوی شود، باید به دستور شک عمل کند و در صورتی که ابتدا دو طرف در نظر او مساوی باشد و بنا بگذارد که طبق وظیفه اش عمل کند، سپس گمانش به طرف دیگر برود، باید طبق گمانش عمل کرده و نماز را تمام کند. ✏️نماز احتیاط 🔹مسأله ۳۷۱) کسی که نماز احتیاط بر او واجب است، باید بعد از سلام نماز (بدون آنکه از حالت نماز خارج شود) فوراً نیّت نماز احتیاط کند و تکبیر بگوید، سپس حمد را (بدون سوره) بخواند و به رکوع رود و دو سجده به جا آورد، سپس اگر یک رکعت نماز احتیاط بر او واجب است، پس از سجده ها تشهد بخواند و سلام دهد. اما اگر دو رکعت نماز احتیاط بر او واجب است، باید بعد از انجام سجده ها، یک رکعت دیگر مانند رکعت اوّل به جا آورد و آنگاه تشهد بخواند و سلام دهد. 🔸مسأله ۳۷۲) نماز احتیاط، سوره و قنوت ندارد و نیّت آن نباید به زبان آورده شود و احتیاط واجب آن است که سورة حمد؛ حتی «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» آهسته خوانده شود. 🔹مسأله ۳۷۳) اگر پیش از خواندن نماز احتیاط بفهمد که نمازش درست بوده، لازم نیست نماز احتیاط را بخواند. همچنین اگر در بین نماز احتیاط متوجه شود، واجب نیست آن را تمام کند. ✏️شک های غیر معتبر 🔸مسأله ۳۷۴) شک هایی که اعتبار ندارند و نباید به آنها اعتنا کرد از این قرار است: ۱. شک در چیزی که محل آن گذشته است؛ ۲. شک بعد از سلام؛ ۳. شک بعد از وقت نماز؛ ۴. شک امام و مأموم؛ ۵. شک کثیر الشک؛ ۶. شک در نمازهای مستحبی. 🔻شک در چیزی که محل آن گذشته است 🔹مسأله ۳۷۵) اگر بین نماز شک کند یکی از کارهای واجب نماز را انجام داده یا نه، اگر وارد جزء بعدی شده باشد، نباید به آن شک اعتنا کند؛ مانند اینکه در رکوع شک کند حمد را خوانده یا نه.(۱) 🔻شک بعد از سلام نماز 🔸مسأله ۳۷۶) اگر بعد از سلام نماز شک کند نمازش صحیح بوده یا نه، مانند اینکه شک کند رکوع انجام داده یانه، یا بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت، به شک خود اعتنا نکند و بنا بگذارد که نمازش را صحیح انجام داده است؛ یعنی در مورد اوّل، بنا بگذارد رکوع را انجام داده و در مورد دوم بنا بگذارد چهار رکعت خوانده است. 🔹مسأله ۳۷۷) اگر پس از سلام نماز در رکعات نماز شک کند؛ ولی هر دو طرف شک، موجب بطلان نماز باشد؛ مانند اینکه پس از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که سه رکعت خوانده یا پنج رکعت، نماز باطل است. 🔻شک بعد از گذشتن وقت نماز 🔸مسأله ۳۷۸) اگر بعد از گذشتن وقت نماز شک کند که نماز خوانده است یا نه، به شک خود اعتنا نکند. 🔻شک امام و مأموم 🔹 مسأله ۳۷۹) اگر امام جماعت در شماره رکعت ها شک کند؛ مانند اینکه شک کند که سه رکعت خوانده یا چهار رکعت، چنانچه مأموم، یقین یا گمان داشته باشد که چهار رکعت خوانده و به امام بفهماند که چهار رکعت خوانده است، امام باید نماز را تمام کند و خواندن نماز احتیاط لازم نیست. همچنین اگر امام یقین یا گمان داشته باشد که چند رکعت خوانده است و مأموم در شماره رکعت های نماز شک کند نباید به شک خود اعتنا کند. 🔻شک کثیرالشک 🔸مسأله ۳۸۰) کسی که معمولاً در یک نماز سه بار شک می کند، یا معمولاً در سه نماز پشت سر هم، حداقل یک بار شک می کند، اگر زیاد شک کردن او به خاطر حادثه ای که موجب ترس یا غضب یا پریشانی حواس است، نباشد کثیرالشک است و نباید به شک خود اعتنا کند. 🔹مسأله ۳۸۱) کثیر الشک، اگر در به جا آوردن کاری شک کند، در صورتی که انجام آن کار نماز را باطل نمی کند، باید بنا بگذارد که آن را به جا آورده است؛ مانند اینکه شک کند که سجده کرده است یا نه، باید بنا بگذارد که سجده کرده است و چنانچه انجام آن کار نماز را باطل می کند، باید بنا بگذارد که آن را انجام نداده است؛ مانند اینکه شک کند که یک رکوع کرده یا بیشتر، چون زیاد شدن رکوع، نماز را باطل می کند، باید بنا بگذارد که یک رکوع کرده است. ⁉️پی نوشت: ۱.احکام این قسم، در بحث شک در اجزای نماز بیان شد. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸رعایت قواعد تجوید در قرائت نماز ⁉️ آیا رعایت مد در قرائت نماز واجب است؟ ✅ اگر حرفِ بعد از مد، مشدد باشد، مثل "ولاالضالّین" رعایت مد به اندازه‌ای که حرف مد و تشدید اظهار شود لازم است و اگر حرفِ بعد از مد مشدد نباشد، رعایت مد فقط به اندازه‌ای که از حرکت (یعنی فتحه، کسره، ضمه) تبدیل به حرف شود لازم است و مَد بیش از این واجب نیست. 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۳۸۲ تا ۳۹۶ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره « شک های غیر معتبر و شک در نمازهای مستحبی» مرور شده است. ✏️شک های غیر معتبر 🔻شک کثیرالشک 🔸مسأله ۳۸۲) کسی که فقط در یک جزء نماز زیاد شک می کند، در همان مورد حکم کثیر الشک را دارد و چنانچه در جزءهای دیگر نماز شک کند، باید مطابق وظیفه افراد معمولی عمل کند؛ مانند کسی که در انجام سجده زیاد شک می کند، اگر در به جا آوردن رکوع شک کند، باید به دستور آن شک عمل کند، یعنی اگر ایستاده است، رکوع را به جا آورد و اگر به سجده رفته است، اعتنا نکند. 🔹مسأله ۳۸۳) کسی که در نماز مخصوصی؛ مانند نمازهای جهریّه(۱) زیاد شک می کند، اگر در نماز دیگری مانند نماز اخفاتی(۲) شک کند، باید به دستور شک رفتار کند. 🔸مسأله ۳۸۴) کسی که هنگام خواندن نماز در مکان خاصی زیاد شک می کند، اگر در مکان دیگری نماز بخواند و شک کند، باید به دستور شک عمل کند. 🔹مسأله ۳۸۵) اگر انسان نداند کثیرالشک شده یا نه، حکم کثیر الشک را ندارد و باید به دستور شک عمل کند و کثیرالشک تا وقتی یقین نکند که به حال معمولی مردم برگشته، نباید به شک خود اعتنا کند. ✏️ شک در نمازهای مستحبی 🔸مسأله ۳۸۶) اگر در شماره رکعت های نماز مستحبی شک کند، مخیر است که بنا را بر طرف کمتر بگذارد یا بیشتر؛ مگر آنکه طرف بیشتر موجب بطلان نماز شود که در این صورت بنا را بر طرف کمتر می گذارد؛ مانند اینکه در نافلة صبح شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت، باید بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است و اگر شک کند یک رکعت خوانده یا دو رکعت، به هر طرف شک عمل کند، نمازش صحیح است. 🔹مسأله ۳۸۷) اگر در یکی از اجزای نماز مستحبی شک کند، خواه رکن باشد یا غیر رکن، چنانچه از محل آن نگذشته باشد، باید آن را به جا آورد و اگر محل آن گذشته باشد، به شک خود اعتنا نکند. 🔸مسأله ۳۸۸) زیاد شدن رکن، نماز مستحبی را باطل نمی کند ولی کم شدن آن بنابر احتیاط واجب نماز را باطل می کند، پس اگر یکی از اجزای نافله را فراموش کند و وقتی یادش بیاید که به رکن بعد از آن مشغول شده، باید ابتدا آن جزء را انجام دهد و دوباره آن رکن را به جا آورد؛ مانند اینکه اگر در بین رکوع یادش بیاید که سوره را نخوانده، باید برگردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع برود. ✏️سجده سهو 🔹مسأله ۳۸۹) نمازگزار باید در سه مورد، بعد از سلام نماز دو سجده سهو (طبق دستوری که بیان می شود) به جا آورد: ۱. بین نماز، سهواً حرف بزند. ۲. در نماز چهار رکعتی، بعد از سجده دوم، شک کند چهار رکعت خوانده است یا پنج رکعت. ۳. تشهد را فراموش کند. در دو مورد هم بنا بر احتیاط واجب باید دو سجده سهو به جا آورد: ۴. یک سجده را فراموش کند. ۵. در جایی که نباید سلام نماز را بگوید، سهواً سلام دهد. 🔸مسأله ۳۹۰) احتیاط مستحب است که برای هر زیادی و نقصی (غیر از موارد مذکور) که سهواً در نماز پیش می آید و بعد از محل آن متوجه می شود دو سجدة سهو به جا آورد؛ مانند اینکه سهواً تسبیحات اربعه را نگوید و در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید. 🔻کلام سهوی 🔹مسأله ۳۹۱) اگر ناخواسته یا به خیال اینکه نماز تمام شده حرف بزند، باید دو سجده سهو به جا آورد. 🔸مسأله ۳۹۲) برای حرفی که از آه کشیدن و سرفه پدید می آید، سجدة سهو واجب نیست؛ ولی اگر مثلاً ناخواسته «آخ» یا «آه» بگوید، باید سجده سهو به جا آورد. 🔹مسأله ۳۹۳) اگر کلمه ای را که غلط خوانده، دوباره به طور صحیح بخواند، برای دوباره خواندن آن سجده سهو واجب نیست. 🔸مسأله ۳۹۴) اگر در نماز سهواً چندین کلمه حرف بزند، اما طوری باشد که تمام آنها، یک بار حرف زدن به حساب آید، دو سجده سهو کافی است. 🔻سلام بی جا 🔹مسأله ۳۹۵) اگر در جایی که نباید سلام نماز را بگوید، سهواً بگوید: «السلام علینا و علی عباد اللَّه الصالحین» یا بگوید: «السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته»، بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو به جا آورد؛ ولی اگر سهواً مقداری از سلام را بگوید، احتیاط مستحب آن است که دو سجده سهو به جا آورد. 🔸مسأله ۳۹۶) اگر در جایی که نباید سلام دهد، سهواً هر سه سلام را بگوید، به جا آوردن دو سجده سهو کافی است. ⁉️پی نوشت ها: ۱. نمازهایی که در آن حمد و سوره بلند خوانده می شود. ۲. نمازهایی که در آن حمد و سوره آهسته خوانده می شود. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸کیفیت ادای الفاظ نماز ⁉️ ادای الفاظ نماز چگونه باید باشد؟ اگر هنگام ذکر فقط لب‌ها تکان بخورد، کفایت می‌کند؟ ✅ در نماز، واجب است کلمات به‌گونه‌ای ادا شوند که قرائت بر آن صدق کند، از این رو قرائت قلبی، یعنی گذراندن کلمات در قلب و یا صِرف حرکت لب بدون تلفظ آنها، کافی نیست؛ نشانه صدق قرائت این است که نمازگزار (در صورتی که دچار سنگینی گوش یا سر و صدای محیط نباشد)، بتواند آنچه را که می‌خواند و بر زبان جاری می‌کند، بشنود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸بغل کردن کودک در هنگام نماز ⁉️ آیا می‌توان هنگام نماز بچه‌ای را بغل کرد که لباس یا پوشک او نجس است (البته بدون اینکه نجاست به لباس یا بدن نمازگزار سرایت کند)؟ ✅ بنابر احتیاط واجب اجتناب شود. 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم نماز مسافر در صورت یقین در رسیدن به مسافت شرعی ‌ ✅ اگر معتقد است که فاصله مبدأ تا مقصد، به میزان مسافت شرعی است و نماز را قصر بخواند و بعد معلوم شود که کمتر از مسافت بوده است، باید نماز را به صورت تمام در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۲۸ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۳۹۷ تا ۴۱۳ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره « سجده سهو و نماز مسافر» مرور شده است. ✏️سجده سهو 🔻سجده یا تشهد فراموش شده 🔹مسأله ۳۹۷) اگر یک سجده یا تشهد را فراموش کند و پیش از رکوع رکعت بعد یادش بیاید، باید فوراً بنشیند و سجده یا تشهد را به جا آورد. 🔸مسأله ۳۹۸) اگر یک سجده یا تشهد را فراموش کند و در رکوع رکعت بعد یا بعد از آن متوجه شود، باید بعد از سلام نماز، سجده را و بنابر احتیاط واجب تشهد را قضا کند و بعد از آن برای تشهد دو سجده سهو و برای سجده نیز بنابر احتیاط واجب دو سجده سهو انجام دهد. 🔻دستور سجده سهو 🔹مسأله ۳۹۹) برای سجدة سهو، باید بعد از سلام نماز، فوراً به نیّت سجدة سهو، پیشانی را بر چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنابر احتیاط بگوید: «بسم اللَّه و باللَّه، السلام علیک ایها النّبیُّ و رحمة اللَّه و برکاته» سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده رود و ذکر را تکرار کند و پس از آن تشهد بخواند و سلام دهد. 🔻احکام سجده سهو 🔸مسأله ۴۰۰) اگر سجده سهو را بعد از سلام نماز عمداً به جا نیاورد، گناه کرده و واجب است هر چه زودتر آن را انجام دهد و اگر سهواً به جا نیاورده باشد، هر وقت که یادش آمد، باید فوراً انجام دهد و در هر صورت لازم نیست نماز را دوباره بخواند. 🔻قضای سجده و تشهد فراموش شده 🔹مسأله ۴۰۱) اگر یکی از کارهای واجب نماز که رکن نیست، سهواً ترک شود، نماز باطل نمی شود و قضای آن هم لازم نیست؛ مگر در سجده و بنابر احتیاط واجب در تشهد که باید قضای آن دو بعد از نماز انجام شود. 🔸مسأله ۴۰۲) اگر یکی از سجده ها را سهواً ترک کند و در رکوع رکعت بعد یا بعد از آن بفهمد، باید پس از نماز، قضای آن را به جا آورد. 🔹مسأله ۴۰۳) اگر تشهد را فراموش کند و در رکوع رکعت بعد یا پس از آن متوجه شود، نمازش باطل نیست؛ ولی بنابر احتیاط واجب باید پس از سلام نماز، قضای آن را به جا آورد. 🔸مسأله ۴۰۴) در قضای سجده و تشهدی که بعد از نماز به جا می آورند، باید تمام شرایط نماز؛ مانند پاک بودن بدن و لباس، رو به قبله بودن و سایر شرایط، رعایت شود. 🔹مسأله ۴۰۵) کسی که پس از سلام نماز، قضای تشهد را به جا می آورد، لازم نیست بعد از قضای تشهد، سلام بدهد و کسی هم که قضای سجده را به جا می آورد لازم نیست که بعد از آن تشهد و سلام را بگوید. 🔸مسأله ۴۰۶) اگر در فاصله بین سلام نماز و قضای سجده یا تشهد، یکی از مبطلات نماز را انجام دهد، مانند اینکه روی از قبله برگرداند، باید قضای سجده و تشهد را به جا آورد و نمازش صحیح است. 🔹مسأله ۴۰۷) کسی که باید سجده یا تشهد را قضا کند، اگر برای کار دیگری هم سجده سهو بر او واجب شود، باید بعد از نماز، اوّل سجده یا تشهد را قضا کند، سپس سجده های سهو را به جا آورد. ✏️نماز مسافر 🔸مسأله ۴۰۸) در بین نمازهای واجب یومیه مسافر باید با وجود شرایط قصر، نمازهای چهار رکعتی را دو رکعتی بخواند. 🔹مسأله ۴۰۹) نماز در سفر با هشت شرط قصر میشود، که عبارتند از: ۱. مسافت شرعی؛ ۲. قصد پیمودن مسافت شرعی؛ ۳. استمرار قصد (منصرف نشدن از قصد مسافت شرعی یا تردید نداشتن در آن) ۴. عبور نکردن از وطن یا تصمیم نداشتن بر ماندن ده روز در بین سفر؛ ۵. معصیت نبودن سفر؛ ۶. خانه به دوش نبودن؛ ۷. شغل نبودن سفر؛ ۸. رسیدن به حد ترخص. 🔻شرط اول: مسافت شرعی 🔸مسأله ۴۱۰) مسافتی که موجب قصر نماز میشود باید حداقل هشت فرسخ باشد، بنابر این اگر سفری کمتر از این مسافت باشد، نماز قصر نیست. 🔹مسأله ۴۱۱) مسافت شرعی (هشت فرسخ) که موجب قصر نماز می شود (به حسب تحقیقات انجام شده که موجب اطمینان است)، معادل با ۴۱ کیلومتر می باشد. 🔸مسأله ۴۱۲) ملاک محاسبه مسافت شرعی فاصله بین آخر شهر مبدأ و ابتدای شهر مقصد است؛(۱) خواه شهر جزو بلاد کبیره باشد خواه نباشد. 🔹مسأله ۴۱۳) اگر مقصد فردی خود شهر نیست بلکه مکان خاص و مستقلی در اطراف شهر است به طوری که از نظر عرف رسیدن به شهر، رسیدن به مقصد حساب نمی شود، بلکه ورود به شهر و عبور از آن، راهی برای رسیدن به مقصد می باشد، مانند برخی دانشگاه ها یا پادگان ها یا بیمارستان هایی که در کنار شهر قرار دارند، در این صورت انتهای مسافت، مکان مورد نظر است، نه ابتدای شهر. ⁉️پی نوشت: ۱. یعنی از آخرین خانه های شهر مبدأ تا اولین خانه شهر مقصد مسافت را حساب می ­کند. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم نماز مسافر در صورت یقین در نرسیدن به مسافت شرعی ‌ ✅ اگر معتقد است مسافتی را که طی می‌کند هشت فرسخ نیست و نماز را تمام بخواند، بعد معلوم شود که به مقدار مسافت شرعی است، باید نماز را به صورت قصر در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۲۹ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۴۱۴ تا ۴۲۵ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻شرط اول: مسافت شرعی 🔹مسأله ۴۱۴) مسافت شرعی که موجب قصر نماز است لازم نیست به صورت امتدادی پیموده شود؛ بلکه اگر تلفیقی هم این مقدار مسافت طی شود؛ موجب قصر نماز می شود. 🔸مسأله ۴۱۵) مسافت امتدادی آن است که فاصله مبدأ تا مقصد یا مقصد تا مبدأ حداقل هشت فرسخ (یعنی ۴۱ کیلومتر) باشد و مسافت تلفیقی آن است که فاصله مبدأ تا مقصد و مقصد تا مبدأ هر کدام کمتر از هشت فرسخ و مجموع مقدار مسافت رفت و برگشت، حداقل هشت فرسخ باشد. 🔹مسأله ۴۱۶) در مسافت تلفیقی مسیر رفت باید حداقل چهار فرسخ (۲۰ کیلومتر و نیم) باشد. بنابر این اگر پنج فرسخ برود و سه فرسخ برگردد، نمازش قصر است. اما اگر سه فرسخ برود و پنج فرسخ برگردد، نمازش تمام است، مگر اینکه مسیر برگشت به تنهایی هشت فرسخ یا بیشتر باشد، که در این صورت نیز نماز از ابتدای سفر قصر است. 🔸مسأله ۴۱۷) در سفر تلفیقی شرط نیست که همان روز یا شب برگردد بلکه اگر چند روز بماند و سپس برگردد تا زمانی که یکی از قواطع سفر (مانند قصد ماندن ده روز) حاصل نشده، نمازش قصر است. همچنانکه در مسافت امتدادی اگر بخواهد قبل از رسیدن به هشت فرسخ (بدون تحقق قواطع سفر) چند روز در مکانی بماند، نمازش قصر است. 🔹مسأله ۴۱۸) اگر مسافت کمتر از چهار فرسخ (مثلاً یک فرسخ و نیم) را چندین بار رفت و آمد کند به طوری که مجموع آن هشت فرسخ یا بیشتر شود، نمازش قصر نمی شود. 🔸مسأله ۴۱۹) مسافری که مقصدهای متعدد دارد، اگر برای رفتن به مقصد بعدی لازم باشد که بخشی از مسیر طی شده را برگردد، در صورتی که از مبدأ تا مقصد نهایی (با لحاظ مقدار مسافتی که مجدداً برای رفتن به مقصد بعدی برگشته)، حداقل هشت فرسخ در مسیر امتدادی یا چهار فرسخ در مسیر تلفیقی باشد (که با برگشت هشت فرسخ یا بیشتر شود)، نماز قصر است؛ هرچند بدون در نظر گرفتن مسافت تکراری کمتر از این مقدار باشد. 🔹مسأله ۴۲۰) چنانچه برای رسیدن به مقصد دو راه وجود داشته باشد که یکی طولانی و حداقل هشت فرسخ، و دیگری کوتاه و کمتر از هشت فرسخ باشد؛ چند صورت متصور است: ۱. اگر از راه طولانی برود، نماز قصر است؛ خواه قصد بازگشت از همان راه را داشته باشد یا نه. ۲. اگر از راه کوتاه برود و آن راه حداقل چهار فرسخ باشد، نماز قصر است؛ خواه قصد بازگشت از همان راه را داشته باشد یا نه. ۳. اگر راه کوتاه کمتر از چهار فرسخ باشد و بخواهد از آن راه برود و از راه طولانی برگردد، نماز قصر است. ۴. اگر راه کوتاه کمتر از چهار فرسخ باشد و بخواهد از آن راه برود و از همان راه نیز برگردد، نماز تمام است. 🔸مسأله ۴۲۱) در فرض مساله قبل اگر هر دو راه کمتر از هشت فرسخ باشد، چنانچه یکی از راه ها حداقل چهار فرسخ باشد و شخص از همین مسیر برود و مجموع رفت و برگشت حداقل هشت فرسخ باشد، نمازش قصر است، در غیر این صورت نماز تمام است. 🔹مسأله ۴۲۲) اگر مسافت هشت فرسخی به صورت دورانی در خارج شهر و بعد از محدوده حد ترخص باشد، چنانچه مقصد خاصی در این مسیر نداشته و فقط حرکت در مسیر، مقصود باشد؛ مانند اینکه برای کنترل وضعیت جاده یا آب بندی کردن خودروی خود، جاده کمربندی خارج شهر را دور می زند، در این صورت مسافت امتدادی محسوب شده و نماز قصر است. 🔻راه های ثبوت مسافت شرعی 🔸مسأله ۴۲۳) اگر علم یا اطمینان داشته باشد و یا دو نفر عادل بگویند که سفر او حداقل هشت فرسخ است، باید نماز را قصر بخواند. 🔹مسأله ۴۲۴) شیاع(۱) بین مردم اگر موجب علم یا اطمینان به تحقق مسافت شرعی شود، می توان بر اساس آن عمل کرد و نماز را قصر خواند، در غیر این صورت حتی اگر موجب ظن و گمان هم شود، اعتباری ندارد. 🔸مسأله ۴۲۵) اگر کسی به مقدار مسافت شک داشته باشد، در صورتی که تحقیق کردن برای او مشکل نباشد؛ مانند اینکه به کیلومترشمار نگاه کند یا از چند نفر بپرسد، بنابر احتیاط واجب باید تحقیق کند و چنانچه به نتیجه ای نرسد، نمازش تمام است. ⁉️پی نوشت: ۱. شیوع و شهرت بین مردم. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم نماز کسی که قصد دارد به محل معینی برود ‌ ✅ کسی که قصد دارد به محل معینی برود و شک دارد که تا آنجا به مقدار مسافت شرعی است یا نه و یا معتقد است که مسافت نیست (وظیفه او در هر دو صورت، نمازِ تمام است)، چنانچه بین راه برای او ثابت شود به مقدار مسافت است، از همان جا باید نماز را قصر بخواند و لازم نیست از جایی که علم به مسافت پیدا کرده، تا مقصد، به مقدار مسافت باشد. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۳۰ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۴۲۶ تا ۴۴۰ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻راه های ثبوت مسافت شرعی 🔹مسأله ۴۲۶) چنانچه مقلد، فتوای مجتهدش را نمی داند، مانند اینکه نمی داند فتوای او در مورد مسافت تلفیقی هم مانند مسافت امتدادی است یا نه، باید نسبت به فتوای مجتهد خود تحقیق کند و اگر نمی تواند یا نمی خواهد تحقیق کند، باید احتیاط کرده و نماز را هم تمام و هم قصر بخواند. 🔸مسأله ۴۲۷) کسی که به دلیل شک در مسافت، وظیفه اش نماز تمام است، اگر برخلاف وظیفه قصر بخواند، نمازی که خوانده، کافی نیست و باید آن را به صورت تمام اعاده کند، البته اگر بعد از نماز بفهمد که وظیفه اش در واقع قصر بوده، چنانچه نمازی را که خوانده با قصد قربت بوده، کافی است و اعاده ندارد. 🔹مسأله ۴۲۸) اگر معتقد است که فاصله مبدأ تا مقصد، به میزان مسافت شرعی است و نماز را قصر بخواند و بعد معلوم شود که کمتر از مسافت بوده است، باید نماز را به صورت تمام در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند. 🔸مسأله ۴۲۹) اگر معتقد است مسافتی را که طی می کند هشت فرسخ نیست و نماز را تمام بخواند، بعد معلوم شود که به مقدار مسافت شرعی است، باید نماز را به صورت قصر در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند. 🔹مسأله ۴۳۰) کسی که قصد دارد به محل معینی برود و شک دارد که تا آنجا به مقدار مسافت شرعی است یا نه و یا معتقد است که مسافت نیست (وظیفه او در هر دو صورت، نمازِ تمام است)، چنانچه بین راه برای او ثابت شود به مقدار مسافت است، از همان جا باید نماز را قصر بخواند و لازم نیست از جایی که علم به مسافت پیدا کرده، تا مقصد، به مقدار مسافت باشد. 🔻شرط دوم: قصد مسافت شرعی 🔸مسأله ۴۳۱) مکلّف باید هنگام خروج از شهر، قصدِ پیمودن هشت فرسخ (امتدادی یا تلفیقی) را داشته باشد. بنابر این اگر در ابتدا، قصد پیمودن کمتر از مسافت شرعی را دارد؛ مانند اینکه قصد دارد سه فرسخ برود و بعد از رسیدن به مقصد (سه فرسخ)، تصمیم بگیرد که پنج فرسخ دیگر هم برود و در آنجا ده روز بماند، چنین سفری (با اینکه هشت فرسخ طی شده است) موجب قصر نماز نمی شود. 🔹مسأله ۴۳۲) کسی که از ابتدای حرکت نمی داند چه مقدار خواهد رفت؛ مانند مأموری که در پی دستگیری مجرمی است و نمی داند هشت فرسخ (امتدادی یا تلفیقی) می رود یا نه، نماز او قصر نیست؛ هر چند هشت فرسخ برود. البته اگر هنگام بازگشت، مسافت هشت فرسخ باشد، در مسیر برگشت نمازش قصر است. همچنین اگر بین راه متوجه شود که باید حداقل چهار فرسخ دیگر برود و با مسیر برگشتش، هشت فرسخ می شود، از همانجا نمازش قصر است. 🔸مسأله ۴۳۳) علم به پیمودن مسافت شرعی نیز مانند قصد مسافت است. بنابراین اگر بداند به مقدار مسافت شرعی میرود، کفایت از قصد می کند و نمازش قصر است. 🔹مسأله ۴۳۴) اگر قصد کند به مقدار مسافت شرعی سفر کند هر چند مقصد معینی نداشته باشد نمازش قصر است. 🔸مسأله ۴۳۵) قصد مسافت شرعی باید منجز و قطعی باشد بنابراین اگر سفر را بر حصول امری معلق و مشروط کند، نماز قصر نیست؛ مانند اینکه شخصی قصد دارد به محلی که کمتر از چهار فرسخ است، برود و در آنجا اگر همسفری پیدا کرد به سفر ادامه دهد و در غیر این صورت از همان جا بر گردد، قصد این شخص منجّز و قطعی نیست و باید نمازش را تمام بخواند. 🔹مسأله ۴۳۶) در فرض بالا اگر می داند که همسفری پیدا می کند، در واقع قصد هشت فرسخ را دارد و بعد از حدّ ترخص، باید نماز را قصر بخواند. 🔸مسأله ۴۳۷) کسی که می خواهد به مقدار مسافت شرعی برود، ولی قصدش این است که بین راه (قبل از رسیدن به هشت فرسخ) ده روز در جایی بماند، نمازش تمام است و چنانچه بعد از پیمودن مقداری از مسافت، از توقف ده روزه منصرف شود، اگر مقدار باقیمانده ولو تلفیقی به اندازه مسافت شرعی باشد و مسیر رفت (در مقدار باقیمانده) حداقل چهار فرسخ باشد یا برگشت به تنهایی هشت فرسخ باشد، نمازش قصر و در غیر این صورت تمام است. 🔹مسأله ۴۳۸) اگر در مسافت امتدادی تردید داشته باشد که قبل از رسیدن به هشت فرسخ در محلی بین راه قصد اقامت ده روزه کند، در واقع قصد پیمودن مسافت شرعی ندارد و نمازش تمام است. 🔸مسأله ۴۳۹) اگر در مسافت تلفیقی تردید داشته باشد که در مقصد یا قبل از آن یا در برگشت (پیش از آنکه هشت فرسخ را طیّ کند) ده روز در محلی قصد اقامت کند، قصد هشت فرسخ محقق نشده است و نماز تمام است. 🔹مسأله ۴۴۰) لازم نیست پیمودن مسافت، بدون توقف باشد، بنابر این کسی که قصد پیمودن مسافت شرعی را دارد، چنانچه بعد از پیمودن دو سه فرسخ، یکی دو شب جایی بماند، سپس مقدار دیگری از مسافت را برود و مجدد چند شب بماند؛ مادامی که قصد اقامت ده روز در یک مکان را ندارد، نمازش قصر است. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam