📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۲۲ تا ۵۳۲ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻رسیدن به حد ترخّص 🔹مسأله ۵۲۲) در فرض مسأله قبل، اگر ورود او به حدّ ترخص به خاطر طبیعت مسیر همچون کجی راه باشد، لازم نیست باقیمانده مسیر به مقدار مسافت باشد، بلکه مقدار مسافت شرعی از همان ابتدای سفر با احتساب مقدار مسافتی که داخل حد ترخص می شود و برمی گردد، محاسبه می شود. 🔸مسأله ۵۲۳) در فرض مسأله سابق، اگر ورود به حدّ ترخص به خاطر طبیعت مسیر نباشد، بلکه به خاطر امر دیگری به صورت اختیاری یا غیر اختیاری(۱) به داخل حد ترخص برگردد؛ مانند اینکه برای برداشتن چمدانی که در محدوده حدّ ترخص جا گذاشته، برگردد، و بعد از برداشتن چمدان، همان سفر قبلی را ادامه دهد، در این صورت مسافت شرعی از ابتدای سفر محاسبه می شود ولی آن مقدار راه اضافی که از خارج حد ترخص برای برداشتن چمدان برگشته و دوباره به آن محل برمیگردد، در مسافت شرعی محاسبه نمی شود. 🔹مسأله ۵۲۴) اگر به قصد مسافت از حدّ ترخص وطن خارج شد و نماز را به صورت قصر به جا آورد و دوباره وارد حدّ ترخص شد و سپس سفر خود را ادامه داد، نماز خوانده شده کافی است و لازم نیست آن را اعاده کند. 🔸مسأله ۵۲۵) اگر از محلی که قصد اقامت ده روز کرده به قصد پیمودن مسافت شرعی خارج شود و بعد از گذشتن از حد ترخص به دلیلی، دوباره به حدّ ترخص یا حتی به محل اقامت وارد شود و قصد اقامت ده روز نداشته باشد، نمازش قصر است. 🔹مسأله ۵۲۶) اگر کسی قصد دارد حداقل هشت فرسخ، دور شهر حرکت کند، چنانچه این حرکت داخل حد ترخص باشد، نمازش تمام است، ولی اگر خارج حد ترخص باشد، نماز قصر است؛ هرچند به خاطر کجی و اعوجاج راه، در مواردی داخل حدّ ترخص شود و مقدار مسیر خارج حد ترخص، کمتر از هشت فرسخ باشد. البته اگر بخواهد داخل حد ترخص نماز بخواند، نماز تمام است. 🔸مسأله ۵۲۷) در فرض مساله قبل، اگر داخل شدن به حدّ ترخص به خاطر طبیعتِ مسیر نباشد، بلکه با اختیار به داخل حد ترخص برمی گردد، در این صورت اگر بقیه راه غیر از مقدار مسافتی که برمی گردد و خارج می شود، هشت فرسخ نباشد، نماز تمام است، و اگر به مقدار مسافت باشد، نماز قصر است. البته نمازش داخل حدّ ترخّص، تمام است. 🔻مواردی که سفر را قطع می کند 🔹مسأله ۵۲۸) در صورت تحقق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند: ۱. عبور از وطن؛ ۲. قصد اقامت حداقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن؛ ۳. ماندن سی روز در یک مکان، در حال تردید و بدون قصد اقامت ده روز. ♦️عبور از وطن 🔸مسأله ۵۲۹) کسی که قصد پیمودن مسافت شرعی را دارد، اگر در بین راه وارد وطن شود، سفرش قطع می شود و باید نماز را درآنجا تمام بخواند و در ادامه سفر چنانچه مسافت باقیمانده تا مقصد، حداقل هشت فرسخ (امتدادی یا تلفیقی) باشد، نمازش قصر است و اگر کمتر از مسافت شرعی باشد، باید نماز را تمام بخواند. 🔹مسأله ۵۳۰) صِرف عبور از وطن (بدون مکث و توقف) برای قطع سفر، کافی است. 🔸مسأله ۵۳۱) وطن از جهت عرف به مکانی گفته میشود که انسان در آن سکونت و استقرار داشته و محل زندگی اش باشد؛ خواه شهر باشد یا روستا و یا غیر آنها. 🔹مسأله ۵۳۲) وطن دو گونه است: وطن اصلی و وطن اتّخاذی. ⁉️پی نوشت: ۱. غیر اختیاری مانند اینکه کشتی­ ای که به سمت مقصدی حرکت می­ کند و از حد ترخص می‌ گذرد، در اثر وزش باد، دوباره داخل حدّ ترخص برمی­ گردد. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم نماز مسافر بدون قصد پیمودن مسافت شرعی ‌ ✅ مکلّف باید هنگام خروج از شهر، قصدِ پیمودن هشت فرسخ (امتدادی یا تلفیقی) را داشته باشد. بنابر این اگر در ابتدا، قصد پیمودن کمتر از مسافت شرعی را دارد؛ مانند اینکه قصد دارد سه فرسخ برود و بعد از رسیدن به مقصد (سه فرسخ)، تصمیم بگیرد که پنج فرسخ دیگر هم برود و در آنجا ده روز بماند، چنین سفری (با اینکه هشت فرسخ طی شده است) موجب قصر نماز نمی‌شود. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۳۱ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۳۳ تا ۵۴۶ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻مواردی که سفر را قطع می کند 📍عبور از وطن ♦️وطن اصلی 🔸مسأله ۵۳۳) وطن اصلی در سه صورت محقق می شود: اول: در محل تولد والدین یا یکی از آن دو متولد شود و حداقل شش ماه در آنجا رشد کند. دوم: در غیر محل تولد والدین متولد شود و پنج سال در آنجا رشد کند. سوم: در غیرمحل تولد، دوران کودکی و نوجوانی را رشد کند. 🔹مسأله ۵۳۴) مقدار زمان لازم برای تحقق وطن اصلی در غیر محل تولد، موکول به نظر عرف است؛ مثلاً اگر ده سال اول زندگی را در جایی گذرانده است، از نظر عرف وطن اصلی صدق می‌کند و اگر یکی دو سال مانده باشد، وطن صدق نمی‌کند. 🔸مسأله ۵۳۵) در وطن اصلی لازم نیست قصد داشته باشد برای همیشه یا مدت طولانی در آنجا زندگی کند، بلکه اگر تصمیم داشته باشد که در آینده از آنجا کوچ کند، تا زمانی که خارج نشده، همچنان وطن اصلی صدق می کند. ♦️وطن اتخاذی 🔹مسأله ۵۳۶) وطن اتّخاذی از جهت عرف مکانی است که انسان آنجا را به عنوان وطن و محل سکونت قرار داده است در حالی که قبلاً وطن او نبوده است؛ خواه از وطن اصلی إعراض کرده باشد یا نه. 🔸مسأله ۵۳۷) در تحقق وطن اتخاذی؛ فرقی نمی کند که فرد قصد زندگی دائم یا قصد زندگی بدون تعیین مدّت یا قصد زندگی به مدّت طولانی در آن مکان را داشته باشد. 🔹مسأله ۵۳۸) اگر قصد دارد در جایی حدود ده سال بماند، بعید نیست عرفاً برای صدق وطن اتخاذی کافی باشد. 🔸مسأله ۵۳۹) در صدق عرفیِ وطن اتخاذی، صِرف نیّت کافی نیست، بلکه تحقق لوازم وطنیت نیز خصوصیت دارد؛ مانند اینکه با قصد توطن مدتی (مانند یکی دو ماه) در آنجا بماند و یا کارهایی را انجام بدهد که عادتاً انسان برای توطّن در یک مکان آن کارها را انجام می دهد. 🔹مسأله ۵۴۰) اگر شخصی با قصد توطن در محلی، از ابتدا خانه ای اجاره کرده یا بخرد یا کسب وکاری پیدا کند، از همان موقع وطن محقق می شود و نمازش تمام است و گذشت یکی دو ماه برای تحقق وطن لازم نیست. 🔸مسأله ۵۴۱) اگر بعد از قصد توطن و قبل از انجام آنچه که برای تحقق وطن لازم است (مانند آنچه در دو مسأله قبل بیان شد)، در ماندن در آن مکان مردد شود، عنوان وطن محقق نشده و درصورتی که قصد ماندن ده روز را نداشته باشد، نمازش قصر است. 🔹مسأله ۵۴۲) اگر کسی خانه ای در شهر دیگری؛ مانند مشهدالرضا (صلوات الله علیه) یا در منطقه ای ییلاقی تهیه کند و بخواهد مرتب ـ مثلا هر هفته ـ برای زیارت یا تفریح به آنجا برود، در صورتی که مدت اقامت او در آن مکان به مقداری نباشد که عرفاً آن مکان برای او محل استقرار و زندگی محسوب شود، نمازش در آنجا قصر است و روزه اش صحیح نیست. 🔸مسأله ۵۴۳) جایی را که انسان برای مدت یکی دو سال برای زندگی انتخاب می کند، عرفاً وطن نیست ولی مسافر هم بر او صدق نمی کند، بنابراین بدون قصد اقامت ده روز هم نمازش تمام است. ♦️تعدد وطن بالفعل 🔹مسأله ۵۴۴) داشتن دو یا سه وطن بالفعل اشکال ندارد؛ به این صورت که در هر یک خانه و زندگی دارد و در طول سال چند ماه در آن مکان ها زندگی می کند؛ اما داشتن بیش از سه وطن بالفعل، محل اشکال است. 🔸مسأله ۵۴۵) کسی که قصد دارد برای همیشه یا سالیان متمادی سالی سه چهار ماه (مانند تابستان و ایام تعطیل) در مکانی زندگی کند، چنانچه وسائل زندگی مانند خانه و امثال آن را فراهم کند، آنجا از نظر عرف وطن دوم او محسوب می شود، اما اگر صرفاً برای ییلاق و مانند آن، بدون قصد توطن و بدون فراهم آوردن لوازم زندگی آنجا برود، تحقق وطن بعید است. 🔹مسأله ۵۴۶) کسی که در بیش از یک مکان زندگی می کند، برای تحقق وطن لازم نیست در همه آنها به یک اندازه اقامت داشته باشد، بنابراین کسی که دو وطن دارد اگر در یک مکان مثلاً پنج ماه و در مکان دیگر هفت ماه بماند و کسی که سه وطن دارد در یک مکان چهار ماه و در مکان دوم پنج ماه و مکان سوم، سه ماه بماند، در همه آنها احکام وطن جاری است. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم نماز مسافری که نمی‌داند چه مقدار مسافت را می‌خواهد طی کند ‌ ✅ کسی که از ابتدای حرکت نمی‌داند چه مقدار خواهد رفت؛ مانند مأموری که در پی دستگیری مجرمی است و نمی‌داند هشت فرسخ (امتدادی یا تلفیقی) می‌رود یا نه، نماز او قصر نیست؛ هر چند هشت فرسخ برود. البته اگر هنگام بازگشت، مسافت هشت فرسخ باشد، در مسیر برگشت نمازش قصر است. همچنین اگر بین راه متوجه شود که باید حداقل چهار فرسخ دیگر برود و با مسیر برگشتش، هشت فرسخ می‌شود، از همانجا نمازش قصر است. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۳۲ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۴۷ تا ۵۵۹ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻مواردی که سفر را قطع می کند 📍عبور از وطن ♦️تبعیّت در وطن 🔸مسأله ۵۴۷) تبعیت در وطن نیز همانند خود وطن، امری عرفی است؛ یعنی در نظر عرف فرزندی که با پدر و مادر یا یکی از آن دو زندگی می کند تابع آنها محسوب می شود و وطن آنها، وطن او نیز می باشد. 🔹مسأله ۵۴۸) تبعیت در وطن، در مورد وطنِ اتخاذی است، نه وطن اصلی. بنابراین اگر به عنوان مثال فردی در ابتدای زندگی در مکانی رشد و نمو کرده و دوران کودکی و نوجوانی را در آنجا گذارنده، آنجا وطن اصلی او است، خواه وطن والدینش باشد یا نباشد. 🔸مسأله ۵۴۹) اگر فرزند در وطن پدر و مادر (چه وطن اصلی یا اتخاذی) به اندازه ای زندگی نکرده که وطنِ اصلیِ او شود؛ مانند اینکه بعد از تولد به دلیلی از پدر و مادر دور شده و در مکان دیگری رشد و نمو یافته است و مثلاً بعد از ده سال نزد والدینش برگشته باشد، در این صورت وطن والدین وطن اصلی او محسوب نمی شود، اما بعد از برگشتن به تبع زندگی با آنها، وطن اتخاذی او می شود. 🔹مسأله ۵۵۰) تبعیت در وطن، اختصاص به فرزند ندارد و عرفاً شامل هر کسی که تابع دیگری باشد نیز می شود، مانند خدمتکاری که استخدام شده تا همیشه همراه فردی باشد یا همسری که شرط توطّن در محل خاصی نکرده و همواره با شوهرش زندگی می کند. 🔸مسأله ۵۵۱) در تحقق وطن، لازم نیست تابع قصد توطن کند، بلکه صرف همراهی او با متبوع کافی است، هر چند غافل باشد، مشروط بر اینکه قصد عدم توطن یا اعراض نکرده باشد. 🔹مسأله ۵۵۲) فرزند بالغ؛ مانند دختر یازده دوازده ساله یا پسر شانزده هفده ساله که از قصد توطن غافل است و همراه پدر و مادر به شهری که آنها قصد توطن کرده اند، می رود، آنجا برای او هم وطن میباشد. 🔸مسأله ۵۵۳) اگر فرزند همراه والدین به محلی برود که آنها قصد توطن دارند، در صورتی که او قصد عدم توطن داشته باشد، آن مکان برای او وطن محسوب نمی شود؛ هر چند نان خور والدین محسوب شود. 🔹مسأله ۵۵۴) فرزندی که به تبع والدین در مکانی قصد توطن کرده، اگر بعد از مدتی (مثلاً یکی دو ماه) از قصدش برگردد تا زمانی که از آن مکان خارج نشده، اعراض محقق نشده و نمازش تمام است. ♦️اعراض از وطن 🔸مسأله ۵۵۵) اعراض از وطن (مانند تحقق وطن) امری عرفی است و به این معنا است که فرد از وطنش خارج شود و تصمیم داشته باشد برای زندگی به آنجا برنگردد. 🔹مسأله ۵۵۶) فردی که از وطن خود (اصلی یا اتخاذی) اعراض کرده، هر گاه بخواهد آنجا برود، نمازش قصر است چه آنجا ملک داشته باشد یا نه و در این صورت عبور از آن مکان موجب قطع سفر نمی شود؛ مگر آنکه قصد ماندن ده روز را داشته باشد. 🔸مسأله ۵۵۷) برای تحقق اعراض، قصد و نیت لازم است، بنابر این اگر بدون قصد اعراض برای مدتی مثلاً چهار پنج سال از وطن خارج شود، آنجا همچنان وطن او میباشد. البته اگر مدت خیلی طولانی؛ مانند چهل، پنجاه سال از وطنش خارج شده و در این مدّت به ذهنش هم نیامده که به آنجا برگردد؛ در این صورت بعید نیست که ترکِ طولانی مدت در حکم اعراض باشد و نمازش در آنجا بدون قصد اقامت ده روز، قصر باشد. 🔹مسأله ۵۵۸) کسی که از وطنش خارج شده و قصد ندارد که برنگردد،(۱) ولی میداند یا اطمینان دارد که برای زندگی به آنجا برنخواهد گشت، بعید نیست که این علم و اطمینان هم در حکم اعراض باشد، بنابراین در آنجا نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۵۹) خانمی که به تبع شوهر در مکانی غیر از وطن اصلی خودش زندگی می کند و قصد اعراض از وطنش نکرده است، چنانچه علم یا اطمینان ندارد که تا آخر عمر به وطن برنمی گردد بلکه احتمال می دهد؛ هر چند بر اثر حادثه ای مانند متارکه یا مرگ همسر به آنجا برگردد، نمازش در آنجا تمام است، اما اگر تصمیم دارد یا میداند که حتی با از دنیا رفتن شوهر و یا متارکه هم به وطن برنمیگردد، در این صورت اعراض محقق شده و آنجا وطن او محسوب نمی شود. ⁉️پی نوشت: ۱. برای کسی که از وطن خود خارج شده، سه حالت وجود دارد: ۱. چنانچه قصد دارد یا می­داند که به وطنش برمی­گردد؛ وطنیّت باقی است. ۲. چنانچه قصد دارد یا می­داندکه برنمی­گردد؛ اعراض محقق شده است. ۳. چنانچه نسبت به برگشتن یا برنگشتن تصمیمی نگرفته وعلمی هم در این مورد ندارد؛ وطنیّت همچنان باقی است؛ مگر آنکه مدت زیادی؛ مانند چهل پنجاه سال گذشته باشد و در این مدت به ذهنش هم نیامده که به آن جا برگردد. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم علم به پیمودن مسافت شرعی ‌ ✅ علم به پیمودن مسافت شرعی نیز مانند قصد مسافت است. بنابراین اگر بداند به مقدار مسافت شرعی میرود، کفایت از قصد می‌کند و نمازش قصر است. 🔺 رساله نماز و روزه، مسأله ۴۳۳ 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۶۰ تا ۵۷۵ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻 قصد اقامت ده روزه 🔹مسأله ۵۶۰) اگر مسافر قصد کند در مکانی ده روز اقامت کند، باید نماز را در آنجا تمام بخواند؛ اما اگر بدون قصد و یا در حال تردید ده روز بماند، نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۶۱) اگر انسان قصد اقامت ده روزه نکرده است، ولی یقین یا اطمینان دارد که ده روز در مکانی خواهد ماند، باید نماز را تمام بخواند. امّا اگر فقط گمان دارد که می ماند؛ نمازش قصر است. 🔹مسأله ۵۶۲) ده روز اقامت باید متوالی و پشت سر هم باشد و بین آن قصد سفری را که موجبِ قصر نماز است نداشته باشد. بنابراین اگر قصد دارد پنج روز در محلی بماند، سپس به ده فرسخی برود و برگردد و مجدداً پنج روز دیگر بماند، قصد اقامت محقق نمی شود و از ابتدا نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۶۳) اگر هنگام قصد اقامت تصمیم داشته باشد که در بین ده روز از محل اقامت خارج شود و به مسافتی کمتر از چهار فرسخ برود،(۱) در صورتی که قصد داشته باشد به مقداری خارج شودکه عرفاً با ماندن ده روز در یک جا منافات ندارد؛ مانند اینکه بخواهد در این مدت دو سه بار و هر بار حداکثر به مدت نصف روز خارج شود، به قصد اقامت او خللی وارد نمی شود و نمازش تمام است. 🔹مسأله ۵۶۴) مراد از «روز» در اقامت ده روز، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است. بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آنجا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اول و آخر نیز در آنجا باشد. 🔸مسأله ۵۶۵) در قصد اقامت ده روز، شب های وسط هم حکم ده روز را دارد، بنابر این فردی که قصد اقامت کرده، نمی تواند شب ها به اندازه مسافت شرعی از آنجا خارج شود. 🔹مسأله ۵۶۶) اگر مسافر بخواهد مقداری (هرچند به اندازه یک ساعت) کمتر از ده روز بماند، برای تحقق قصد اقامت کافی نبوده و نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۶۷) کسی که قصد اقامت ده روز کرده، پس از اتمام ده روز تا زمانی که از آن محل خارج نشده، نمازش تمام است و نیاز به قصد مجدد ندارد. 🔹مسأله ۵۶۸) اگر شخصی بعد از طلوع خورشید، وارد مکانی شود که می خواهد ده روز در آنجا بماند، به اندازه ای که هنگام ورود از طلوع خورشید گذشته، باید از طلوع خورشید روز یازدهم بگذرد تا ده روز کامل شود؛ بنابراین اگر روز اول سه ساعت بعد از طلوع خورشید وارد مکانی شود، چنانچه قصدش این باشد که روز یازدهم تا سه ساعت بعد از طلوع خورشید آنجا بماند، نمازش کامل است. 🔸مسأله ۵۶۹) مکان اقامت ده روز باید از نظر عرف یک مکان باشد و صرف اتصال دو مکان (مانند دو شهر یا دو روستا) به یکدیگر در صورتی که عرفاً یک مکان حساب نشود، کفایت نمی کند. 🔹مسأله ۵۷۰) اگر شهری که در آن قصد اقامت کرده، از شهرهای بزرگ و دارای محلات به هم پیوسته باشد، چنانچه بخواهد بین محلات آن تردّد کند، خللی به یکی بودن مکان وارد نمی شود. 🔸مسأله ۵۷۱) در صورت شک در وحدت مکان اقامت، نماز قصر است. 🔹مسأله ۵۷۲) اگر قصد ماندن ده روز در مکانی مشروط به تحقق امری مشکوک یا مظنون باشد، قصد اقامت محقق نمی شود و نماز قصر است؛ مانند کسی که ده روز ماندنش را به آمدن دوستش مشروط کند در حالی که نمی داند او می آید یا نه یا حتی گمان دارد که او می آید. 🔸مسأله ۵۷۳) اگر قصد اقامت ده روز داشته باشد ولی احتمال دهد که مانعی به وجود بیاید و نتواند ده روز بماند، در صورتی که این احتمال، ضعیف باشد و مورد اعتنای عقلا نباشد، قصد اقامت او محقق می شود و نمازش تمام است، ولی اگر احتمال ضعیف نباشد و نزد عقلا قابل توجه باشد، قصد اقامت محقق نمی شود و نماز قصر است. 🔹مسأله ۵۷۴) اگر کسی قصد دارد تا روز معینی (مثلاً تا آخر ماه) در مکانی بماند و در واقع تا آن زمان ده روز باشد، اگر چه نداند ده روز است، قصد اقامت محقق شده و نمازش تمام است؛ هر چند احتیاط مستحب آن است که نماز را جمع بخواند. 🔸مسأله ۵۷۵) اگر قصد دارد که تا روز معینی؛ مثلاً تا دوشنبه (نه بیشتر) در مکانی بماند و به تصور اینکه تا آن زمان ده روز است، قصد ده روز کند (در حالی که کمتر می باشد)، در این صورت نمازش قصر است. پس اگر در وقت متوجه شد باید نمازش را اعاده کند و اگر خارج وقت متوجه شد بنابر احتیاط واجب قضا کند. ⁉️پی نوشت: ۱. یعنی قصد خروج به مقدار کمتر از مسافت شرعی مقارن با قصد اقامت ده روز است. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸حکم مداحی به سبک آهنگ غربی ⁉️ مداحی و مولودی خوانی به سبک آهنگ‌های غربی و مطرب چه حکمی دارد؟ ✅ اگر صدا را طوری در گلو بیندازد که غنا محسوب شود، یعنی صدا همراه با ترجیع و طرب بوده و مناسب مجالس لهو و گناه باشد، خواندن به این صورت و گوش دادن به آن حرام است. 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۷۶ تا ۵۸۹ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻 قصد اقامت ده روزه 🔹مسأله ۵۷۶) اگر شخصی قصد دارد در مکانی ده روز بماند و تصور کند تا فلان روز، ده روز میشود (در حالی که از ده روز کمتر است) ولی قصد او به گونه ای است که اگر بداند تا آن زمان ده روز نمی شود، حتما روزهای بعد را هم می ماند تا ده روز کامل شود، در این صورت نمازش تمام است. 🔸مسأله ۵۷۷) تحقق قصد اقامت ده روزه مشروط به خواندن نماز نیست، بنابراین چنانچه حائض یا نفساء قصد اقامت ده روزه کند قصدش صحیح و معتبر است و ایامی را که نماز نمی خواند جزء ده روز محاسبه می شود. 🔹مسأله ۵۷۸) اگر مسافر هنگامی که مشغول خواندن نماز قصر است، قصد اقامت ده روزه کند، باید نماز را چهار رکعتی تمام کند. ♦️عدول از قصد اقامت 🔸مسأله ۵۷۹) مسافری که قصد اقامت ده روزه دارد، اگر پیش از خواندن یک نماز چهار رکعتی یومیه به صورت ادا از قصدش برگردد یا مردّد شود، نمازش قصر است. 🔹مسأله ۵۸۰) کسی که قصد اقامت ده روزه کرده است، پس از خواندن یک نماز چهار رکعتی یومیه به صورت ادا، تا زمانی که در آن مکان است، نمازش تمام است، حتی اگر از قصدش برگردد و نخواهد ده روز در آنجا بماند. اما اگر فقط نماز صبح یا مغرب خوانده و سپس منصرف شده، نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۸۱) اگر هنگام خواندن اولین نماز چهار رکعتی، از ماندن ده روز منصرف شود و بخواهد کمتر از آن بماند، نمازش تبدیل به قصر میشود. بنابر این اگر تصمیم او قبل از رسیدن به رکعت سوّم باشد، باید نماز را به صورت قصر تمام کند و چنانچه در رکعت سوّم قبل از رکوع باشد، بنابر احتیاط واجب باید بنشیند و نماز را به صورت قصر تمام کند و دوباره نماز را به صورت قصر اعاده کند و اگر وارد رکوعِ رکعت سوم شده باشد، نمازش باطل است. 🔹مسأله ۵۸۲) کسی که قصد اقامت ده روز کرده است، اگر روزه بگیرد و قبل از خواندن نماز چهار رکعتی از قصدش منصرف شود، در صورتی که انصراف بعد از زوال باشد، روزهاش صحیح است، ولی اگر قبل از زوال باشد، روزه باطل است. 🔸مسأله ۵۸۳) کسی که بعد از قصد اقامت، نماز چهار رکعتی از او فوت شود و بدون اینکه نماز چهار رکعتی دیگری به صورت ادا بخواند، از ماندن منصرف شود، باید نمازهای بعدی را به صورت قصر بخواند، ولی آن نماز را حتی در سفر باید به صورت تمام قضا کند. 🔹مسأله ۵۸۴) در مسالة قبل اگر نماز را در همان سفر به صورت تمام قضا کند و پس از آن از ماندن منصرف شود، این نماز قضای چهار رکعتی برای تمام بودن نمازهای بعدی کافی نیست و نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۸۵) اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد اقامت برگردد، در صورتیکه معلوم شود نمازش باطل بوده، وظیفه اش قصر است. 🔹مسأله ۵۸۶) اگر بعد از گذشت وقت نماز چهار رکعتی، از قصد اقامت برگردد و شک کند در وقت گذشته نماز خوانده یا نه؟ باید بنا بگذارد بر اینکه نماز را به صورت تمام خوانده است و نمازهای بعد را هم به صورت تمام به جا آورد. 🔸مسأله ۵۸۷) اگر بعد از عدول از قصد اقامت، شک کند که قبل از عدول، یک نماز چهار رکعتی خوانده یا نه، نمازش قصر است. ♦️خروج از محل اقامت 🔹مسأله ۵۸۸) اگر پس از تحقق قصد اقامت، بخواهد به مقدار کمتر از چهار فرسخ (حتی به مدت یک روز یا بیشتر) از محل اقامت خارج شود، اشکال ندارد و به قصد اقامت خلل وارد نمی کند. 🔸مسأله ۵۸۹) اگر پس از تحقق اقامت (چه بین ده روز اول یا بعد از آن) تصمیم بگیرد به کمتر از چهار فرسخ برود و قصد داشته باشد دوباره به محل اقامت (به این عنوان که محل اقامت است) برگردد، در مسیر رفت و برگشت و در مقصد و محل اقامت، نمازش تمام است. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸استفاده از وسایل حسینیه در محل دیگر ⁉️ آیا می‌توان وسایل تکیه، حسینیه و هیأت را در حسینیه و هیأت دیگر استفاده نمود؟ ✅ وسایل حسینیه، تکیه و هیئت، تا زمانی که قابل استفاده در خود آنها باشد باید در همان محل از آنها استفاده شود مگر اینکه احراز شود که وقف آنها به نحو عام بوده یا اهدایی و در اختیار متصدیان باشد یا واقعاً امکان استفاده در آنجا نباشد، که در اینصورت استفاده در حسینه یا هیئت دیگر مانع ندارد. 🆔 @khamenei_ahkam

📢مرور مسائل شرعی «رساله نماز و روزه» 🔸از مسئله شماره ۵۹۰ تا ۶۰۴ 🖥 رسانه‌ی KHAMENEI.IR مسائل شرعی بیان‌شده در رساله نماز و روزه را به ترتیب خود کتاب مرور می‌کند. در این مطلب، مسائل شرعی درباره «نماز مسافر» مرور شده است. ✏️نماز مسافر 🔻ماندن یک ماه بدون قصد اقامت 🔹مسأله ۵۹۰) اگر بعد از پیمودن هشت فرسخ، سی روز در حال تردید در مکانی باشد، بعد از روز سی ام تا زمانی که از محل خارج نشده (اگر چه نصف روز باشد) باید نماز را تمام بخواند. 🔸مسأله ۵۹۱) مسافری که تصمیم داشته کمتر از ده روز در جایی بماند، اگر بعد از اتمام این مدت، از رفتن منصرف شود و تصمیم بگیرد که دوباره کمتر از ده روز، مثلاً یک هفتة دیگر بماند و به همین ترتیب، ماندنِ در آنجا را تمدید کند تا یک ماه شود، در این صورت مانند مسالة قبل، از روز سی و یکم نمازش تمام است. 🔹مسأله ۵۹۲) کسی که کمتر از سی روز؛ مثلاً ۲۸ روز در محلی به صورت مردّد حضور داشته است، چنانچه به محل دیگری برود و در آنجا نیز کمتر از سی روز با حال تردید توقف کند و سپس در محل سوم به همین صورت بماند، در هر سه محل نمازش قصر است. 🔸مسأله ۵۹۳) محاسبه سی روز به این صورت است که اگر هنگام طلوع خورشید به مکانی وارد شده باشد، پس از غروب خورشید روز سی ام، نمازش تمام است و باید نماز عشاء روز سی ام و نمازهای چهار رکعتی بعد از آن را تمام بخواند، اما اگر بعد از طلوع خورشید وارد شده باشد؛ روز سی و یکم، همان زمانِ ورود، سی روز کامل می شود. بنابراین اگر یک ساعت پس از طلوع خورشید وارد شده باشد، یک ساعت پس از طلوع خورشید روز سی و یکم، سی روز تکمیل شده و نمازهای چهار رکعتی بعد از آن باید کامل خوانده شود. 🔸مسأله ۵۹۴) اگر اول ماه وارد شود و ماه قمری باشد و ماه ۲۹ روز باشد، باید تا روز بیست‌ و نهم نماز را قصر بخواند و در روز سی‌ ام بنابر احتیاط واجب، بین قصر و تمام جمع کند و از روز سی‌ و یکم تمام بخواند. 🔹مسأله ۵۹۵) مکان تردید باید عرفاً واحد باشد، بنابراین اگر مقداری از سی روز را در یک مکان؛ مانند تهران و مقداری را در مکان دیگری؛ مانند کرج باشد، حکمِ سی روز مردّد را ندارد و همچنان نماز قصر است. 🔸مسأله ۵۹۶) اگر در مدت سی روزی که مردّد است، به کمتر از چهار فرسخ برود، در صورتی که خروج او به اندازه ای است که از نظر عرف با سی روز ماندن در یک مکان منافات ندارد و به آن خللی وارد نمی کند، بعد از گذشت سی روز نمازش تمام است، مانند اینکه قسمتی از روز را بیرون برود؛ (نه تمام روز)، و بیرون رفتنش زیاد تکرار نشود؛ مثلاً در مدت سی روز، چهار پنج بار بیرون برود و هر بار مثلاً سه چهار ساعت بماند و برگردد. 🔹مسأله ۵۹۷) کسی که سی روز بدون قصد اقامت در محلی بوده است، از روز سی و یکم مانند کسی است که قصد اقامت کرده است. بنابراین بعد از اتمام روز سی ام، باید نماز را تمام بخواند و اگر بخواهد به کمتر از مسافت شرعی برود، همان احکامی که در بحث اقامت ده روزه بیان شد، اینجا هم وجود دارد؛ به عنوان مثال اگر بخواهد به کمتر از چهار فرسخ برود و دوباره به همین محلی که سی روز مانده برگردد و بدون قصد اقامت در آن جا بماند؛ در مسیر رفت و برگشت و در مقصد و محل بازگشت، نمازش تمام است. 🔸مسأله ۵۹۸) شخصی که با گذشت سی روز نمازش تمام است، چنانچه به قصد سفر شرعی از آن محل بیرون برود، احتیاط واجب آن است که یا در حدّ فاصل بین محل اقامت سی روز و حد ترخص، بین قصر و تمام جمع کند، یا نماز را تاخیر بیندازد و قصر بخواند. 🔻حکم نوافل در سفر 🔹مسأله ۵۹۹) خواندن نافله های ظهر و عصر در سفری که نماز در آن قصر است (هر چند با قصد رجاء) جایز نیست. 🔸مسأله ۶۰۰) انجام نافله عشا (وُتیره) در سفر با قصد رجاء و به امید ثواب اشکال ندارد. 🔹مسأله ۶۰۱) نمازهای نافله یومیه ای که از مسافر ساقط است، برای فردی که قصد ماندن ده روز را دارد، مشروع و مستحب است. همچنین روزه مستحبی نیز برای او مستحب می باشد. 🔸مسأله ۶۰۲) اگر کسی در اماکن تخییر بخواهد نماز را به صورت تمام بخواند، می تواند نوافل یومیه را نیز بخواند. 🔹مسأله ۶۰۳) نافله شب و نافلۀ نماز صبح و مغرب از مسافر ساقط نیست. 🔸مسأله ۶۰۴) غیر از نافله های یومیه، نمازهای مستحبی دیگر؛ مانند نماز جعفر طیّار (که نماز خیلی مهم و با فضیلتی است) و نماز امام زمان (علیه السلام) یا نمازهایی که در ایام خاصی؛ مانند روز جمعه وارد شده، از مسافر ساقط نیست. #رساله_نماز_و_روزه 🆔 @khamenei_ahkam

🔸استفاده از مال شبهه‌ناک برای اطعام عزاداری ⁉️ آیا برای اطعام عزاداری و تهیه غذای نذری، استفاده از پول یا مواد غذایی کسانی که خمس نمی‌دهند یا حلال بودن مال آنها مشکوک است، جایز است؟ ✅ استفاده از پول و مواد غذایی یاد شده، اشکال ندارد. 🆔 @khamenei_ahkam