و بذارید راجع به حاج مالک بگم. شاید اذیت کننده باشه و قلبمو به درد بیاره، ولی مثل خیلی دیگه از عزیزامون‌ که رفتن و ما تازه شناختیمشون، من از ایشون هیچ شناختی نداشتم. ولی شب شهادتشون، اشک‌هام خشک نمیشد و اینم به سبب آشنایی با دوستم بود که ایشون رو خیلی بهتر می‌شناخت:) انگار که برای این شهیدِ شاگردِ حضرت عباس، به زیبایی میشد واژه‌‌ی عمو رو استفاده کرد و در آخر، بشن عمو مالک!

من همینقدر لوسم و تو همینقدر پناهِ من :)

-

کلمه‌ی "Cwtch" در زبان ولز به حس خوبی که تو بغل یه نفر تجربه اش میکنی گفته می‌شه، حسی که فقط با یه نفرِ خاص میشه تجربه کرد و وقتی به اصطلاح یکی رو کاچ می‌کنی درواقع بهش "یه گوشه‌ی امن" برای آروم شدن می‌دی که هیچ کس دیگه ای نمیتونه جاشو بگیره..

یه لیوان قهوه، بارون، بغلت! آخ بغلت..

پس دردت به جان دل بی‌قرارِ پرگریه‌ام؛ ماه زیبای من، کجایی؟ [ أینَ صاحبنا ؟ ]

-

[ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ ] - خدايا! بيامرز برايم گناهانى را كه نعمتها را دگرگون مى‌سازند..

[ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاءَ ] - خدايا! بيامرز برايم آن گناهانى را كه دعا را باز مى‌دارند..

-

مگه میشه آدم دلتنگِ تک‌تکِ سلولای یکی بشه؟ دلتنگ تک تک حالت‌های صورتش؟ دلتنگ تموم چین‌های دور چشاش وقتی می‌خنده؟ دلتنگِ لبخندش وقتی میخواد خنده‌ش نگیره؟ چطوریه که آدم وقتی دلتنگه، این چیزای کوچیک انقدر بزرگ میشن..