♨️محتوا جالب در خصوص بلاگری در ایران

اولین دیگ‌ها روشن شد امروز تجهیزات دیگه امروز خریداری شد به کمک شما بانیان با مرام 😘 میریم برای اطعام بیش از ۱۰ هزار غذا در روز انشالله شما هم بیا وسط دیگه به کمک مالی شما نیاز داریم کار برای امام حسین بهترین سرمایه گزاریه بگو یا حسین

6037997700541411

6037997701406804

210120010000009612380817

https://B2n.ir/zq8692 با آپ و بلو نزن محدودیت داره با نرم افزار بانکی خودت بزن #سیدکاظم_روحبخش

♨️ دلیل اینکه چرا مسئله جنسی و مدیریتش اینقدر مهمه برای کشور، در این کلیپ از نگاه مقام معظم رهبری ببینید👇👇

🔴هشدار آیت الله خامنه ای به ملت ایران... 🔺 دیدن این فیلم برای فعالان فرهنگی و باغیرت های کشور ضروری و نشر مجدد در فضای مجازی لازم است #سیدکاظم_روحبخش https://eitaa.com/joinchat/2334982163C65bbc6af0d

روشی کاربردی برای کاهش اضطراب

♨️اگر تو هم منتظر یک اتفاق هستی تا بتونی کارهاتو انجام بدی این کلیپ برای تو یکی از بی نظیر ترین کلیپ های که تا حالا دیدم

♨️توضیحات مهم در خصوص این کلیپ و در مورد کمالگرایی

✍️ گاهی درون ما میدان جنگی برپاست. یک سویش بخش‌هایی هستند که دوستشان داریم؛ بخش‌های آرام، مهربان، صبور. سوی دیگرش بخش‌هایی که از آن‌ها می‌ترسیم یا ازشان خجالت می‌کشیم؛ خشم، حسادت، ناامیدی، نفرت. بعضی وقت‌ها این دو سوی روان با هم کاری ندارند، اما گاهی بی‌رحمانه به جان هم می‌افتند. و ما؟ ما وسط این جنگ، خسته و سرگردان، فقط آرزو می‌کنیم که آرامشی باشد. مشکل اینجاست که اغلب تلاش می‌کنیم بخش‌های ناخوشایند را سرکوب کنیم، پشت درهای بسته روانمان حبسشان کنیم. ولی آن‌ها آرام نمی‌گیرند؛ دیر یا زود، از لابه‌لای ترک‌های روح‌مان بیرون می‌زنند؛ در یک انفجار عصبانیت، در یک تصمیم عجولانه، یا حتی در یک خستگی بی‌دلیل. این همان «سایه» است؛ بخش رانده‌شده‌ای که اگر با آن روبه‌رو نشویم، تا آخر عمر دنبالمان می‌آید. پذیرفتن این بخش‌ها به معنای تسلیم شدن در برابرشان نیست. بلکه شجاعتی است برای گفتن اینکه «من همه این‌ها هستم؛ هم روشنایی و هم تاریکی.» وقتی به جای جنگیدن، به حرف‌های این بخش‌ها گوش می‌دهیم، یاد می‌گیریم میانشان صلح برقرار کنیم و از بخش های تاریک عبور کنیم. این صلح، یک‌باره اتفاق نمی‌افتد؛ اما وقتی شروع شود، آرام‌آرام در ما ریشه می‌دواند. آن‌وقت، به جای اینکه هر روز در میدان جنگ روانی‌مان خونریزی کنیم، می‌توانیم انرژی‌مان را خرج ساختن کنیم: ساختن روابط سالم‌تر، تصمیم‌های آگاهانه‌تر، و زندگی‌ای که حس می‌کنیم با خودمان هماهنگ است. شاید بزرگ‌ترین هدیه‌ای که می‌توانیم به خودمان بدهیم، همین باشد: اینکه به جای فرار از خود، به خانه برگردیم، و با تمام بخش‌های وجودمان بر سر یک میز بنشینیم و گفتگو کنیم.