‏عکس از محمد مهدی طباخیان

‏عکس از محمد مهدی طباخیان

#مخصوص_طلاب متن فضیلت مذکور: امام #احمد_بن_حنبل در مسندش و #ابی_یعلی_موصلی در مسندش نقل میکنند: «حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، قَالَ: قَالَ اِسْرَائِیلُ: قَالَ أبواِسْحَاقَ: عَنْ زَیْدِ بْنِ یُثَیْعٍ، عَنْ اَبِی بَکْرٍ: اَنَّ النَّبِیَّ ص بَعَثَهُ بِبَرَاءَةٌ لِاَهْلِ مَکَّةَ: لَا یَحُجُّ بَعْدَ الْعَامِ مُشْرِک، وَلَا یَطُوفُ بِالْبَیْتِ عُرْیَانٌ، وَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ اِلَّا نَفْسٌ مُسْلِمَةٌ، مَنْ کَانَ بَیْنَهُ وَبَیْنَ رَسُولِ اللَّهِ ص مُدَّةٌ، فَاَجَلُهُ اِلَی مُدَّتِهِ، وَاللَّهُ بَرِیءٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ وَرَسُولُهُ، قَالَ: فَسَارَ بِهَا ثَلَاثًا، ثُمَّ قَالَ لِعَلِیٍّ: «الْحَقْهُ، فَرُدَّ عَلَیَّ اَبَا بَکْرٍ، وَبَلِّغْهَا اَنْتَ»، قَالَ: فَفَعَلَ، قَالَ: فَلَمَّا قَدِمَ عَلَی النَّبِیِّ ص أبوبَکْرٍ بَکَی، قَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، حَدَثَ فِیَّ شَیْءٌ؟ قَالَ: «مَا حَدَثَ فِیکَ اِلَّا خَیْرٌ، وَلَکِنْ اُمِرْتُ اَنْ لَا یُبَلِّغَهُ اِلَّا اَنَا، اَوْ رَجُلٌ مِنِّی». ترجمه: زید بن یثیع به نقل از أبوبکر می‌گوید که رسول خدا ص أبوبکر را به منظور خواندن آیات برائت به مکه فرستاد و در ضمن توقیعی فرموده بود که در مکه اعلام کند: «از این تاریخ به بعد، مشرکان حق ندارند به حج بروند؛ نباید با بدن برهنه به طواف خانه خدا بپردازند؛ جز مسلمان کس دیگری به بهشت نمی‌رود؛ هر کس با رسول خدا ص تعهدی دارد، تعهد او تا پیش از سرآمد مدت قابل قبول است؛ و خدا و رسول از مردم مشرک بیزارند! » أبوبکر، بیش از سه منزل از مدینه دور نشده بود که رسول خدا ص به علی ع دستور داد که خودت را به أبوبکر برسان، آیات برائت را از او بگیر و خود او را برگردان و خودت آنها را به مردم مکه ابلاغ کن. علی ع با شتاب از مدینه بیرون آمد و همانطور که پیامبر دستور داده بود ماموریت را انجام داد. وقتی أبوبکر حضور رسول خدا ص رسید، گریست و گفت: یا رسول الله! آیا درباره من مساله‌ای رخ داده است؟ حضرت فرمود: جز خیر چیز دیگری درباره‌ات رخ نداده است، ؛ ولی به من دستور داده شده که آیات برائت را یا خودم بر مردم مکه بخوانم و یا مردی که از خود من است. پ.ن۱: هردو کتاب از صحاح اهل سنت است. پ.ن۲: راوری نهایی فضیلت خود جناب ابابکر است که این خود مایه قوت فضیلت است. پ.ن۳: سند روایت؛ مسند امام احمد بن حنبل، موسسه قرطبه مصر، ج۱، ص۳ و مسند امام احمد حنبل، تصحیح شعیب ارنوؤط، ج١، ص١٨٣، چاپ الرسالة البروت پ.ن۴: سند روایت؛ ابو یعلی موصلی تمیمی، مسنده، تحقیق حسین سلیم اسد، چاپ دارالمامون لتراث دمشق، ج۱، ص۱۰۰ پ.ن۵: سند روایت؛ ابن عساکر الدمشقی الشافعی، ابی القاسم علی بن الحسن ابن‌هبة الله بن عبدالله (متوفای۵۷۱ه)، تاریخ مدینة دمشق وذکر فضلها وتسمیة من حلها من الاماثل، ج۴۲، ص۳۴۷-۳۴۸، تحقیق:محب الدین ابی سعید عمر بن غرامة العمری، ناشر:دار الفکر - بیروت - ۱۹۹۵.

#مسابقه_نقل_فضائل شیعیان #امیرالمومنین علیه السلام به گوش باشید! در ایام البیض ماه رجب المجرب که منتسب به ذات مقدس #علی_بن_ابی_طالب علیه السلام است، وظیفه ای بر دوش ما سنگینی میکند. البته این وظیفه اختصاص به این ایام ندارد اما در این روزها پرداختن به مولی الموحدین مهم تر است. تا میتوانید فضائل امیرالمومنین را منتشر کنید . مرحوم #صدوق ره در کتاب #امالی، مجلس ۲۸ روایتی در ارتباط با نشر فضائل مولی به شرح زیر نقل میکنند: مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلصَّادِقِ ع عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ ص: "مَنْ كَتَبَ فَضِيلَةً مِنْ فَضَائِلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمْ تَزَلِ اَلْمَلاَئِكَةُ تَسْتَغْفِرُ لَهُ مَا بَقِيَ لِتِلْكَ اَلْكِتَابَةِ رَسْمٌ وَ مَنِ اِسْتَمَعَ إِلَى فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ اَلذُّنُوبَ اَلَّتِي اِكْتَسَبَهَا بِالاِسْتِمَاعِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى كِتَابَةٍ فِي فَضَائِلِهِ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ اَلذُّنُوبَ اَلَّتِي اِكْتَسَبَهَا بِالنَّظَرِ." ✏ترجمه: هرکس فضیلتی از فضائل علی ع را بنویسد، تا زمانی که آن نوشته باقی است، ملائکه برای او استغفار میکنند. و هر کس فضیلتی از علی ع را بشنود، خداوند تمام گناهانی که با گوشش مرتکب شده می آمرزد. و هر کس چشمش به نوشته ای از فضائل علی ع بیافتد و بخواند، خداوند تمام گناهانی که با چشم مرتکب شده را خواهد آمرزید. 🥇بیایید در مسابقه نقل فضائل امیرالمومنین شرکت کنیم.

#مسابقه_نقل_فضائل رسول خدا ص برای وضو آب خواستند. انس! از چاه برای وضویم آب بکش! آب را حاضر کردم و به تماشای وضوی حضرتش نشستم. ۲ رکعت نماز و معراج رسول الله... سلام نماز را که دادند، فرمودند: انس! اولین کسی که از در وارد شد، امیرالمومنین، آقا و سرور مسلمانان، قائد غرّ المحجّلین و خاتم الوصیین است. به در چشم دوخته بودم و زیر لب زمزمه میکردم که "خدایا ای کاش یکی از انصار و بستگان من وارد شود و این افتخار برای ما باشد." صدای کوفتن در، رشته افکارم را پاره کرد، مضطرب برخاستم و درب را گشودم، قامت علی ع چشمم را نوازش داد. پیامبر پرسیدند: "کیست انس؟" و پاسخ دادم: " علی!" لبخند بر لبان مطهرش جا خوش کرد و برخاست و دست بر گردن علی ع آویختند. آنچنان علی ع را در آغوش کشیدند که عرق جبین پیامبر ص، صورت علی را خیس کرد و عرق پیشانی حضرت بر صورت علی ع نشست. علی ع که غرق در محبت پیامبر شده بود، پرسیدند: "یا رسول الله امروز با من جور دیگری رفتار کردید که پیش از این سابقه نداشت" آقا جان فرمودند: "چرا این گونه نباشم که تو ادامه دهنده رسالت من هستی و صدای مرا به امتم خواهی رسانید و تبیین کننده اختلافات بعد از من بین مسلمانان خواهی بود." پ.ن۱: کشف الغمة في معرفة الأئمة ج ۱، ص ۱۱۴ و حلیة الاولياء،  لحافظ ابونعيم، ج١، ص٦٣، چاپ کتاب العربی بیروت #محمد_مهدی_طباخیان eitaa.com/tarikh_talebe

#مخصوص_طلاب متن روایت پست قبل: عَنْ أَنَسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَا أَنَسُ اُسْكُبْ لِي وَضُوءاً ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ قَالَ يَا أَنَسُ أَوَّلُ مَنْ يَدْخُلُ عَلَيْكَ مِنْ هَذَا اَلْبَابِ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ سَيِّدُ اَلْمُسْلِمِينَ وَ قَائِدُ اَلْغُرِّ اَلْمُحَجَّلِينَ وَ خَاتَمُ اَلْوَصِيِّينَ قَالَ قُلْتُ اَللَّهُمَّ اِجْعَلْهُ رَجُلاً مِنَ اَلْأَنْصَارِ وَ كَتَمْتُهُ إِذْ جَاءَ عَلِيٌّ فَقَالَ مَنْ هَذَا يَا أَنَسُ فَقُلْتُ عَلِيٌّ فَقَامَ مُسْتَبْشِراً فَاعْتَنَقَهُ ثُمَّ جَعَلَ يَمْسَحُ عَرَقَ وَجْهِهِ وَ يَمْسَحُ عَرَقَ وَجْهِ عَلِيٍّ عَلَى وَجْهِهِ فَقَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ لَقَدْ رَأَيْتُكَ صَنَعْتَ شَيْئاً مَا صَنَعْتَهُ بِي قَبْلُ قَالَ وَ مَا يَمْنَعُنِي وَ أَنْتَ تُؤَدِّي عَنِّي وَ تُسْمِعُهُمْ صَوْتِي وَ تُبَيِّنُ لَهُمْ مَا اِخْتَلَفُوا فِيهِ مِنْ بَعْدِي.

‏عکس از محمد مهدی طباخیان

آخرین جلسه درآمدی بر سیره امیرالمومنین علیه السلام

شب جمعه، شب زیارتی اباعبدالله السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

۲۵ رجب، شهادت امام موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام تسلیت. ابـن اثیر كه از علمای اهل سنت درباره علت نام گذاری حضرت به کاظم میگوید : موسی بن جعفر علیه السلام را به این جهت كاظم لقب دادند كه با هركس كه بـه اوبـدى مـى كـرد، احسان و محبت مینمود و این عادت همیشگی ایشان بود. "عادتکم الاحسان" @tarikh_talebe

شب از نیمه گذشته و هنوز علی الرضا نیامده! بیش از چهارسال از دستگیری مولایم موسی بن جعفر و زندانی شدن ایشان در بغداد میگذرد و در تمام این ایام، هر شب بعد از نماز عشاء، منزل موسی ع مهمان عزیزی دارد، علی بن موسی. آن روز که دژخیمان هارون حضرت کاظم ع را به بغداد میبردند، ایشان فرزندشان علی را امر کردند، تا زمانی که زنده هستند و به شهادت نرسیده اند، شبها در منزل پدر استراحت کنند، این شد که ما در تمام این سالها، بستر آقا را در دهلیز خانه پهن میکردیم و منتظر شرفیابی حضرتشان میشدیم. صدای پای علی بن موسی، اهالی خانه و اطفال موسی الکاظم ع را آرام میکرد و خوابشان را شیرین، صدای نفسهایش، طنین پدر را داشت، بچه ها به او سخت وابسته شده اند، برادری که حالا پدرهم شده. اما امشب آقا نیامد! بچه ها در التهاب هستند و نگران. بر چهره "ام احمد" همسر مکرمه موسی بن جعفر رنگ نمانده، اضطراب در چهره او بیش از همه موج میزند، انگار او از سری آگاه است که ما بی خبریم. شب ۲۵ رجب، خانه امام کاظم ع در التهاب نیامدن رضا ع. شب رفت و جایش را به صبح داد، نیامدن آقا در این سالها بی سابقه بود و همین بیشتر اطفال را نگران میکرد. در را کوفتند، سرانگشتانی شبیه رضا ع، به سمت در دویدم، خودش بود ! هنوز پا بر درگاه در نگذاشته بود که سراغ ام احمد را گرفت. "ام احمد، مادرجان! امانتهای پدرم را بیاور." صدای ناله و فغان ام احمد برخاست، زیر لب زمزمه میکرد، مولایم موسی الکاظم به شهادت رسید. در آخرین وداع امانتی به من سپرد و گفت هرگاه از فرزندانم کسی سراغ آن را گرفت من همان شب به شهادت رسیده ام. حالا سر ام احمد فاش شد! @tarikh_talebe

#مخصوص_طلبه_ها متن روایت پست سابق از کتاب شریف کافی: عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُسَافِرٍ قَالَ: أَمَرَ أَبُو إِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ حِينَ أُخْرِجَ بِهِ أَبَا اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنْ يَنَامَ عَلَى بَابِهِ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ أَبَداً مَا كَانَ حَيّاً إِلَى أَنْ يَأْتِيَهُ خَبَرُهُ قَالَ فَكُنَّا فِي كُلِّ لَيْلَةٍ نَفْرُشُ لِأَبِي اَلْحَسَنِ فِي اَلدِّهْلِيزِ ثُمَّ يَأْتِي بَعْدَ اَلْعِشَاءِ فَيَنَامُ فَإِذَا أَصْبَحَ اِنْصَرَفَ إِلَى مَنْزِلِهِ قَالَ فَمَكَثَ عَلَى هَذِهِ اَلْحَالِ أَرْبَعَ سِنِينَ فَلَمَّا كَانَ لَيْلَةٌ مِنَ اَللَّيَالِي أَبْطَأَ عَنَّا وَ فُرِشَ لَهُ فَلَمْ يَأْتِ كَمَا كَانَ يَأْتِي فَاسْتَوْحَشَ اَلْعِيَالُ وَ ذُعِرُوا وَ دَخَلَنَا أَمْرٌ عَظِيمٌ مِنْ إِبْطَائِهِ فَلَمَّا كَانَ مِنَ اَلْغَدِ أَتَى اَلدَّارَ وَ دَخَلَ إِلَى اَلْعِيَالِ وَ قَصَدَ إِلَى أُمِّ أَحْمَدَ فَقَالَلَ لَهَا هَاتِ اَلَّتِي أَوْدَعَكِ أَبِي فَصَرَخَتْ وَ لَطَمَتْ وَجْهَهَا وَ شَقَّتْ جَيْبَهَا وَ قَالَتْ مَاتَ وَ اَللَّهِ سَيِّدِي فَكَفَّهَا وَ قَالَ لَهَا لاَ تَكَلَّمِي بِشَيْءٍ وَ لاَ تُظْهِرِيهِ حَتَّى يَجِيءَ اَلْخَبَرُ إِلَى اَلْوَالِي فَأَخْرَجَتْ إِلَيْهِ سَفَطاً وَ أَلْفَيْ دِينَارٍ أَوْ أَرْبَعَةَ آلاَفِ دِينَارٍ فَدَفَعَتْ ذَلِكَ أَجْمَعَ إِلَيْهِ دُونَ غَيْرِهِ وَ قَالَتْ إِنَّهُ قَالَ لِي فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَهُ وَ كَانَتْ أَثِيرَةً عِنْدَهُ اِحْتَفِظِي بِهَذِهِ اَلْوَدِيعَةِ عِنْدَكِ لاَ تُطْلِعِي عَلَيْهَا أَحَداً حَتَّى أَمُوتَ فَإِذَا مَضَيْتُ فَمَنْ أَتَاكِ مِنْ وُلْدِي فَطَلَبَهَا مِنْكِ فَادْفَعِيهَا إِلَيْهِ وَ اِعْلَمِي أَنِّي قَدْ مِتُّ وَ قَدْ جَاءَنِي وَ اَللَّهِ عَلاَمَةُ سَيِّدِي فَقَبَضَ ذَلِكَ مِنْهَا وَ أَمَرَهُمْ بِالْإِمْسَاكِ جَمِيعاً إِلَى أَنْ وَرَدَ اَلْخَبَرُ وَ اِنْصَرَفَ فَلَمْ يَعُدْ لِشَيْءٍ مِنَ اَلْمَبِيتِ كَمَا كَانَ يَفْعَلُ فَمَا لَبِثْنَا إِلاَّ أَيَّاماً يَسِيرَةً حَتَّى جَاءَتِ اَلْخَرِيطَةُ بِنَعْيِهِ فَعَدَدْنَا اَلْأَيَّامَ وَ تَفَقَّدْنَا اَلْوَقْتَ فَإِذَا هُوَ قَدْ مَاتَ فِي اَلْوَقْتِ اَلَّذِي فَعَلَ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا فَعَلَ مِنْ تَخَلُّفِهِ عَنِ اَلْمَبِيتِ وَ قَبْضِهِ لِمَا قَبَضَ . پ.ن۱: سند روایت: کافی، مرحوم کلینی ره، اصوله، الجزء الأول، كِتَابُ اَلْحُجَّةِ، بَابٌ فِي أَنَّ اَلْإِمَامَ مَتَى يَعْلَمُ أَنَّ اَلْأَمْرَ قَدْ صَارَ إِلَيْهِ پ.ن۲: شبیه همین من را ملامحسن در الشافی و الوافی، شیخ حر عاملی در اثبات الهداه و مجلسی ره در بحارالانوار هم آورده