#فررند_پروری ➕چرا كودكمان بد غذاست؟؟ خیلی از مادران نگاهشان به شیر دادن کودک فقط ساکت کردن بچه است!! تا بچه یک نق می زند به او شیر می دهند، نمی داند که گریهٔ کودک گاهی ۹ تا ۱۰ دلیل دارد،و تنها یک دلیلش گرسنگی است. ولی ما فقط با یک نگاه که او گرسنه است... به او شیر می دهیم! این‌طور می شود یک نوزاد اصلا نمی‌فهمد برای چه باید غذا بخورد و مادر متوجه نیست که غذا را وقتی بچه گرسنه است می خورد. بچه‌ای که خیس کرده را که ما نباید به او شیر دهیم بچه ای که گریه می کند که به آغوش مادر برود را که ما نباید شیر دهیم. این طور می شود یک بچه از دوسالگی به بعد بدغذا میشود و مادر با همین کار فرزندش را بد غذا می کند. ❤️ @maadar_khoob

💕💕 🚫 مشکل همیشه از آن جا آغاز می شود که کودک و نوجوان از خانه خودش دلزده می شود . 🚫 مشکل همیشه از آن جا آغاز می شود که افراد بیرون از خانه ، از اهل خانه مهربان تر به نظر می رسند . پدر و مادر شدن یعنی قبل از هر رفتاری به تاثیر آن بر روی فرزندان فکر کردن پدرو مادر بودن یعنی دوست و رفیق کودک شدن. یعنی فرزندتون قبل از هر کسی، حرفشو به شما بزنه... ❤️ @maadar_khoob

#قصه_شب 📗کی میشه کتاب خوند؟ ❤️ @maadar_khoob

💕💕 کودکی کردن فرزندتان را نگاه کنید و با او همراه شوید . اشتباه اکثر والدین این است که می خواهند مانع مرحله طبیعی کودکی در فرزندشان باشند . و این یعنی : تربیت کودک وابسته یا لجباز ❤️ @maadar_khoob

😂😂😂 تقلیدگران ماهر ❤️ @maadar_khoob

#فررند_پروری عادت دادن بچه ها به رفتار خوب ۱) رفتار درست بچه ها را تقویت کنید نه بدرفتاری شان را: درخواست های مودبانه بچه ها را تقویت کنید، نه نالیدن ها و فریاد زدن هایشان را یا سربه سر گذاشتن ها و کج خلقی ها و قهر کردن هایشان را. سعی کنید بحث و گفت وگوهای آرام را چند برابر کنید، نه مجادله کردن و پافشاری و جنگیدن هایی که گاه و بی گاه را. ❤️ @maadar_khoob

💕 پیشرفت ذهنی کودک در بازی بر اساس نظریات " پیاژه و ویگوتسکی " بازی اصلی ترین عامل رشد _شناختی کودک است . کودکان در قالب بازی با درک واقعیت ها و کنترل مهارت های شخصی ، به تعادل دست می یابند . بازی های تخیلی ، حافظه ی کودک را توانمند می سازد و اطلاعات و معلومات کودک را افزایش می دهند . بازی فقط مخصوص کودکی دوره اول نیست بلکه تا سن ۱۲ سالگی ، بازی مناسب بهترین ابزار آموزشی محسوب می شود . ❤️ @maadar_khoob

ما باید مراقب باشیم که با جواب هایمان به کودک او را به سمت پایین هدایت نکنیم. تو به دنیا آمده ای چون ما خواستیم خوش بگذرونیم، خوب غلط کردیم تو رو آوردیم، اشتباه کردم !! نگاه کودک باید به سمت بالا و مبدأ هدایت شود 18 سالگی سن خردمندی است. و مهم این است که این مراحل درست طی شوند و دیدن و دیده شدن در تمام مراحل در تعادل باشند. 18 سالگی سند خردمندیست. بارها زندگی ابوعلی سینا را مثال زده ام باز هم می گویم که ایشان گفتند: من هرچه یاد گرفتم تا 18 سالگی بود و از آن به بعد هیچ چیزیاد نگرفتم. ابن سینا این مسیر را به خوبی طی کرد و بالا رفت و وقتی به سن خردمندی یعنی 18 سالگی رسید، دیگر توانایی های او قابل اندازه گیری نیست. و مثال هایی از این قبیل، شیخ اشراق، شهاب الدین سهروردی و غیره هستند. رسیدن به این مرحله تجربه ی شخصی است و بچه های ما در 18 سالگی باید به این مرحله برسند که آخرین مرحله ی مخروط رشد است. در این مرحله که به خردمندی رسیدند دیگر ما با آن ها کار نخواهیم داشت. سن تشکیل خانواده 18 سالگی است چون از دو حال خارج نیست یا نظام آفرینش خطا می کند یا ما انسان ها. نظام آفرینش 18 سالگی را سن عقل و تشکیل زندگی قرار داده. ما اشتباه می کنیم که سن ازدواج را بردیم 30 سالگی و با شرایط تحصیلات عالیه و کار خوب و .... اگر نظام آفرینش قرار بود که خطا داشته باشد که تا حالا نابود شده بود چون این نظام آن قدر باعظمت است که کوچکترین اشتباه نابودش می کند. پس تا به حال که نابود نشده نشان دهنده این است که ذره ای خطا و اشتباه نداشته و ندارد و این ما هستیم که داریم اشتباه می کنیم و مراحل را درست طی نمی کنیم. در نتیجه بچه ی 25 ساله ی ما هنوز بچه ست. ما دوران کودکی را کم کرده ایم و دوران نوجوانی را طولانی کرده ایم. می گیم آقازاده چرا ازدواج نمی کنند؟ آخه تازه فوق لیسانسشو گرفته، حالا دکتراشو بگیره، هنوز خونه نداره، ماشین بخره و.... مثلی هست که میگه یک سنی ازدواج کن که بچه هات بگن به جان پدرم، نگن به ارواح خاک پدرم. (ادامه دارد...) #دیدن_یا_دیده_شدن؟ {قسمت5} [مباحث کودک متعادل] ❤️ @maadar_khoob

چه کار کنیم که بچه های ما این مسیر را درست طی کنند؟ (مسیر رشد تا 18سالگی که درقسمتهای قبل توضیح دادیم) آن چه که در این کلاس می شنوید فقط یک اشاره است و یقیناً با باورهایتان در تعارض است و علامت سؤال های زیادی برایتان ایجاد خواهد شد؛ نترسید و حرکت کنید و تمرین کنید. حال مستقیم وارد بخش دانایی یعنی روش ها و چگونگی ها می شویم. اولین نکته این است که ما کودک شاخص و برجسته می خواهیم؛ یکی از باورهای ما این است که کودک ما باید برجسته و شاخص باشد. انسان ها از هم متمایز هستند و اصلاً شکل هم نیستند بنابراین اصلاً لازم نیست که من کار خاصی بکنم که از شما متمایز شوم. کدام دو نفر انسان وجود دارند که از هم متمایز نباشند؟ همه ی ما کاملاً از همدیگر متمایز هستیم؛ بنابر این چه اصراری داریم که بخواهیم خودمان را متمایز کنیم. همه ی ما متمایز هستیم. آن چیزی که ما را اذیت می کند این است که می خواهیم برجسته تر و شاخص تر باشیم و بیشتر دیده شویم. این مسئله ی بسیار مهمی است که باید به آن دقت کنیم. کودک متعادل کودکی است که این مسیر را درست برود. اصلاً هم شاخص و نابغه و برجسته و استثنایی نیست. ما اصلاً چیزی به اسم استثنایی نداریم. مگر می شود که در نظام آفرینش استثنایی، باشد. کودک شاخص ونابغه کودکی است که از خود درک واقعی ندارد. چون درک او از خودش، برداشتی و القایی است؛ درکی است که والدینش به او القاء کرده اند یا از تعریف دیگران برداشت کرده شخصیتی است که مطابق با هنجارهای اجتماعی است و هنجارها به او تحمیل شده اند. در نتیجه ی این درک این کودک رفتار غیرواقعی هم پیدا خواهد کرد. و وقتی غیرواقعی شدیم یعنی همگام و هماهنگ با نظام آفرینش نیستیم و در این حالت عذاب خواهیم کشید. نظام آفرینش بسیار نظام قدرتمندی است، یا در مسیر آن حرکت می کنیم یا در خلاف جهت آن؛ به هر نسبت که از این مسیر دور شویم، آزار خواهیم دید، منتهی ما عوامل را در بیرون جستجو می کنیم و می گوییم که من احساس خوبی ندارم چون مملکت، بچه، همسر، قدمن، تحصیلاتم، پول و . هیچ کدام این ها نیست. وقتی ما حالمان خوب نیست به این دلیل است که در مسیر رشد نیستیم.(ادامه دارد...) #دیدن_یا_دیده_شدن؟ {قسمت6} [مباحث کودک متعادل] ❤️ @maadar_khoob

#قصه_شب 🌈 دوستی ❤️ @maadar_khoob