🖌 مساله طمع ورزی و ترسویی درون هر کشور و حاکمیتی اتباعی وجود دارد که نسبت به دولت ها یا نیروهای متخاصم بیرونی نگاه خوش بینانه و جانبدارانه ای دارند و سعی در عادی سازی روابط کشور و حکومت متبوع خود با حکومت متخاصم - علیرغم تجربه خصومت ورزی های مکرر آن - دارند. چنانکه این مساله از بعد پیروزی انقلاب اسلامی و برآمدن جمهوری اسلامی در ایران تا به امروز در میان قشری از افراد جامعه که بعضاً در سطوح بالای حاکمیتی راه پیدا می کنند و از قدرت رسانه ای بالایی برای چانه زنی برخوردارند، مشاهده می شود. متأسفانه ملت و حاکمیت دینی ایران مبتلا به جریانی است که نمی خواهد خصومت و دشمنی دولت های استکباری غربی به سرکردگی آمریکا و صهیونیسم جنایتکار با ملت و دولت را باور کند. از این رو، این جریان علیرغم شکست پروژه های شان در عادی سازی روابط با دولت های مستکبر و ستیزه جو همچنان در پی طرح پروژه جدیدتری هستند بی آنکه لااقل بکوشند عبرت از تجربه های شکست خورده پیشین خود را در طرح جدید به کار بندند. رهبران و بزرگان و فرماندهان دلسوز و جهان دیده زیادی بر اساس تجربه بد عهدی بی شمار دشمنان ملت همواره هشدار عبرت از تجربه های شکست خورده طرح عادی سازی را داده اند. لکن متأسفانه این جریان همچنان گویی حاضر به شنیدن این هشدار ها نیستند. امام راحل ره و ولی فقیه بی وقفه جامعه و مجریان امور را از این جهت انذار داده اند. اینکه مقام معظم رهبری در بهمن ماه گذشته در بیان هشدار و انذار آمیز شان به نحو پسینی استدلال آوردند و فرمودند: «مذاکره‌ی با آمریکا هوشمندانه، عاقلانه و شرافتمندانه نیست و هیچ تأثیری در رفع مشکلات کشور ندارد؛ دلیل؟ تجربه! » ( ١٩/ ١١/ ١۴٠٣ ) این شکل از استدلال برای همین کم توجهی به ادله منطقی و حکیمانه است. به عقیده ایشان اگر به نحو پیشینی نمی توانید بیهوده بودن اعتماد به حرف های پوچ دشمن را بپذیرید و ذات فریبکاری و نیرنگ بازی قدرت های استکباری را باور ندارید، به تجربه رجوع کنید. این شکل تجاهل و مکابره از ناحیه جماعتی خام اندیش و خوش خیال اختصاص به حاکمیت دینی در ایران امروز ندارد. کسی گمان نکند که این دسته از افراد مختص جمهوری اسلامی ایران است بلکه در حکمرانی نبوی هم وجود داشته است. قرآن کریم به غیر جریان نفاق لااقل اشاره به دو گروه از این جماعت کرده است؛ یعنی طمع ورزان و ترسوها. اهل کتاب در مدینه صاحب قدرت و منزلت بودند و می توانستند در امر حکمرانی رسول الله صلی الله علیه و آله اخلال کنند و دردسر ساز باشند. لذا برخی از مسلمانان برخلاف آموزه های قرآنی و سیره سیاسی رسول خدا می پنداشتند که اگر حاکمیت با یهود و نصارا نرمش بیش از اندازه ی متعارف و معقول داشته باشد آنها جذب می شوند. قرآن کریم می فرماید این دسته از افراد طمع و انتظار چنین چیزی را دارند و خواهان کوتاه آمدن از اصول هستند. درحالی که یهود و نصارا کوتاه بیا نیستند. آنها حتی اگر تظاهر به مسلمانی کنند به قصد نفوذ و تحریف کتاب وحی است: « أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَ قَدْ كانَ فَريقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ » ( بقره: ٧۵ ). اما گروه دوم ترسوهای فرصت طلبی هستند که بیم غلبه یهود و نصارا بر شهر را دارند. پس، از ترس اینکه حادثه ای پیش آید و نیاز به کمک آنها پیدا کنند در دوستی کردن با آنها از هم پیشی می گیرند. در حالی که چه بسا فتح از آن مسلمانان باشد و یا آن حادثه به نفع مسلمانان تمام شود و ترسویان پشیمان شوند: « فَتَرَى الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسارِعُونَ فيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشى أَنْ تُصيبَنا دائِرَةٌ فَعَسَى اللهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلى ما أَسَرُّوا في أَنْفُسِهِمْ نادِمينَ» ( مائده: ۵٢ ). بنابر این، خام اندیشی و خوش خیالی جماعتی از کارگزاران و گروهی از مردمان نسبت به دشمنان ملت پدیده اختصاصی جمهوری اسلامی نیست بلکه رسول الله صلی الله علیه و آله نیز با چنین مساله ای درگیر بود و راهی هم برای اصلاح آنها وجود نداشت. چون آنها نمی خواهند درباره تجربه های شکست خورده خود تعقل کنند و از آنها عبرت بگیرند: « إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ» ( اﻷنفال : ٢٢ ). به همین خاطر، باید امر حکمرانی را بی اعتنا از پندار و گفتار این جماعت پی گیری کرد. آنچنان که رسول خدا همینگونه عمل فرمودند و همواره بر یهود و نصارا سیطره داشتند. https://farsnews.ir/MahdaviZadegan/1742190766498791259 ✍ داود مهدوی زادگان ✅ @mahdavizadegan

دوشنبه ٢٧ اسفند ١۴٠٣ خداحافظی با برخی دوستان خوبم در سازمان سمت. روزهای پر شور و شعفی با همکارانم در سازمان سمت داشتم. برای همه این عزیزان آرزوی موفقیت و سلامتی دارم. انشالله داود مهدوی‌زادگان ✅ @mahdavizadegan

🖌 تجربه خوبی بود| الحمد لله رب العالمین ستاینده خداوند عالم و آدم هستم که فرصتی را برای بنده ناچیز خود پیش آورد تا تجربه ای گرانقدر در عرصه مدیریت سازمانی در تراز انقلاب اسلامی بدست آورم. یاد شهید جمهور آیت الله سید ابراهیم رئیسی ره را گرامی می دارم که ایشان واسطه چنین توفیق بزرگی بودند. امیدوارم روح پاک ایشان از کارنامه این ناچیز و همه مدیرانی که در زمان ایشان توفیق خدمت گذاری به ملت و نظام مقدس جمهوری اسلامی را پیدا کردند، شاد باشد و شفاعت ما را بفرماید. مدیریت سه سال و چهار ماهه سازمان سمت برای بنده تجربه خیلی خوبی بود. سازمانی که از روزگار رشد و توسعه اش فاصله گرفته بود و اوضاع خوبی نداشت و زمزمه‌های ادغام و انحلال به گوش می رسید. اما بحمد الله به کمک دوستان و پرسنل خدوم و زحمتکش سازمان از آن وضعیت بحرانی عبور داده شد و اکنون سازمان در وضعیت مطلوبی تحویل مدیریت جدید داده شد. در اثبات این مطلب، همین قدر بس که سازمان را با بیش از ١٨ میلیارد تومان بدهی تحویل گرفتیم و با بیش از بیست میلیارد تومان موجودی صندوق و انبار کتاب اشباع شده تحویل دادیم. به همین خاطر است که می توان از کارنامه خود در هر جایی دفاع کرد. التزام جدی به مأموریت سازمان سمت یعنی تولید کتاب درسی بومی دانشگاهی در حوزه علوم اسلامی و ایرانی و نیز تکریم شایسته و بایسته همکاران به مثابه رکن سازمان از مهم ترین دغدغه ها و دل‌مشغولی های بنده بود که بقدر میسور پی گیر آن بودیم. به هرحال، قصد ما خدمت به دولت چهاردهم در چارچوب شعار وفاق ملی بود. اما گویا نیازی به چنین خدمتی دیده نشد و همین جا از آقای وزیر بخاطر برداشتن این بار سنگین از دوش این خدمتگذار به نظام و دانشگاه نهایت سپاس را دارم و برای ایشان توفیق خدمت به امامت و امت را دارم. بنده همواره سعی کردم سرباز ولایت بمانم و از چرخش های سیاسی که هیچ خیری در آنها نیست دور باشم. اهل انصاف با خواندن گزارش مکتوب عملکرد مدیریت سه ساله اینجانب بر سازمان سمت که هفته گذشته برای آقای دکتر سیمایی صراف ارسال کردم، تایید خواهند که همواره مانع ابتلای سازمان به بازی های سیاسی بودم و به چیزی غیر پیشرفت و گسترش سازمان فکر نکردم. در آستانه سال نو برای مدیریت جدید و پرسنل خوب سازمان سمت آرزوی توفیقات روز افزون دارم و از این عزیزان بخاطر قصوراتم حلالیت می طلبم. انشالله ✍ داود مهدوی زادگان ✅ @mahdavizadegan

گزارش عملکرد سه ساله مدیریت دکتر مهدوی زادگان در سازمان سمت ( آذر ١۴٠٠ تا آخر اسفند ١۴٠٣) ✅ @mahdavizadegan

⚙️دعای پایانی رهبر انقلاب در پیام نوروزی ۱۴۰۴ 👈امیدوارم سال نوی ملت ایران با خرسندی، رضایت، اتحاد کامل و موفقیت همراه باشد ✏️رهبر انقلاب: امیدواریم خداوند متعال برای امّت اسلامی در این سال نو، خیر و صلاح و پیروزی را مقدّر فرموده باشد و ملّت ایران هم بتوانند سالی را که اکنون شروع میشود، با خرسندی، با رضایت، با اتّحاد کامل و با موفّقیّت ان‌شاءاللّه آغاز کنند و پیش ببرند تا آخر سال. ⚙️ #سرمایه‌گذاری_برای_تولید khl.ink/f/59757 ✅ @mahdavizadegan

🖌 برای اصلاح معیشت مردم، خواستن توانستن است ولی فقیه سال جدید ۴٠۴ را سال « سرمایه گذاری برای تولید » اعلام فرمودند. بیش از یک دهه است که ایشان شعار سال را به مسائل معیشتی و اقتصادی مردم اختصاص می دهند و از دولتمردان می خواهند با جدیت در حل این مشکل اساسی تلاش کنند. تکرار شعار اقتصادی در سال های اخیر بیانگر ناخرسندی ایشان از روند رشد اقتصادی کشور است. اما دلیل یا علت این مساله چه چیزی است؟ مسلماً دلایل مختلفی در استمرار این مشکل اساسی وجود دارد. اما به نظر می رسد که اصلی ترین دلیل کندی رشد اقتصادی در ضعف اراده دولت ها به عنوان مقدمه کار برای برداشتن گام های بلند است. چنانکه در پیام نوروزی ولی فقیه آمده است که اصلاح معیشت مردم بدون پرداختن به مقدمات کار امکانپذیر نیست. عزم و اراده دولت برای اصلاحات اقتصادی مقدم بر جمیع مقدمات است. اگر فعل خواستن در دولت ها جدی گرفته نشود، اتفاق چندانی برای اصلاح معیشت مردم رخ نمی دهد. ولی فقیه نیز بر این نکته اساسی تأکید فرموده است: « بایستی حتماً هم دولت و هم مردم با عزم و انگیزه‌ی فراوان، سرمایه‌گذاری برای تولید را جدّی بگیرند و دنبال کنند ». متأسفانه جدی نبودن و سستی در عزم و اراده برای اصلاح معیشت مردم در دهه نود از سوی دولت مستقر کاملا چشم گیر و فراگیر بود. در آن دهه اراده ای برای حل مسائل اقتصادی دیده نمی شد. سر رشته امور مملکت یکسره به دست سیاسیون افتاده بود و اقتصادیون دولت دنباله رو آنها بودند و سال ها برنامه ریزی اقتصادی کشور را معطل عملیات مشعشع سیاسیون کردند. نتیجه آن عملیات هم بعد مدت ها گپ و گفت و لبخند و قدم زدن با دشمنان ملت پیمان بی حاصلی بود که آبی برای سفره مردم در پی نداشت. وقتی دولتی چشمان خود را به سوی سرمایه های مادی و معنوی کشور بویژه روحیه جهادی دانشگاهیان در حل مشکلات اقتصادی بسته باشد و فقط دل به بیگانگان و عقد پیمان های بیهوده و بدون پشتوانه با آنها داشته باشد، بیانگر آن است که چنین دولتی اساساً اراده ای برای گشایش و رفع مشکلات اقتصادی مردم ندارد. بطوری که مردم نا باورانه دهه نود را با همین وضعیت اسفبار پشت سر گذاشت. اما شهید جمهور آیت الله سید ابراهیم رئیسی ره درک روشن و عمیقی از این مشکل اساسی دولت‌ های پس از انقلاب داشت و با جان و دل در صدد زدودن این خصلت مذموم از دولت داشت. او مرد میدان بود. چون عزم جدی داشتن است که دولت مردان را به میدان سوق می دهد. آنقدر که مردم از حضور میدانی شهید جمهور تصویر و خاطره دارند از حضورش در اتاق کار ندارند. عشق خدمت به مردم در وجودش موج می زد و در نهایت جانش را هم در میدان خدمت فدا کرد. شهید رئیسی ره عزم و اراده جدی برای خدمت گذاری به مردم را در دولت حاکم کرده بود. گفتار نمی توانیم و نمی شود و نداریم در الگوی حکمرانی ایشان جایگاهی نداشت. چشم هایش به سرمایه ها و توانایی های داخلی بویژه به دستان توانمند جامعه دانشگاهی دوخته شده بود. در همان اولین کنفرانس خبری با آن نه ای که به دشمن گفت به همه فهماند که دولتش درون گرا است و چشم به کرشمه بیگانگان نیاندوخته است. او سیاسیون را بر جای خود نشانید و از اقتصادیون عزم جدی بر برنامه ریزی و اقدام را خواست. اگر چه تیم اقتصادیش به پای عزم و انتظار ایشان نرسیدند. به هر روی، امید آن داریم که دولت چهاردهم ادامه دهنده راه شهید جمهور باشد. انتظار رهبری و مردم این است که آن عزم و اراده آهنین که در شهید رئیسی ره شاهد بودند در این دولت نیز مشاهده کنند. چون هنوز آن عزم و اراده جدی در این دولت به غیر از عزم بر تغییر مدیران چیز دیگری دیده نشده است. گفتار نمی توانیم و نمی شود و نداریم در این دولت زیاد بگوش می رسد. سیاسیون برجامی با آن تبسم های نگران کننده و اقتصادیون بی برنامه ی دهه نودی مجدداً در دولت جدید راه یافته اند و زمام امور را به دست گرفته اند. البته قصد ما این نیست که در آغاز سال جدید گفتار نا امیدی را منتشر کنیم بلکه صرفاً در صدد بیان نگرانی های واقعی هستیم. مطمئنیم که دولت وفاق با توکل به خدا و تکیه به رهنمودهای ولی فقیه و حمایت ها و سرمایه گذاری های مردمی قادر به عبور از هر گونه بحران بزرگ و کوچک خواهد بود. انشالله https://farsnews.ir/MahdaviZadegan/1742495825641263857 ✍ داود مهدوی زادگان ✅ @mahdavizadegan

🖌 شب قدر، شب سعی بین خوف و رجا است شب قدر، شبی است که خداوند منّان سرنوشت یک سال بندگانش را مقدّر به خیر یا شر می فرماید. تقدیر بنده به شر همان رها شدن و به حال خود وا نهادن بنده است. خدا که دست بنده اش را رها کند و او را به حال خود بگذارد، عین افتادن در شر است. محض رها شدگی در ظلمت و تاریکی است. نور در جانب خدا است. انسان از خدا که جدا می شود یعنی از نور جدا شده است. انسان جدا شده از نور، انسان غلطیده در نفسانیت ظلوم و جهول است. و چه شری بالاتر از ظالم و جاهل بودن است. خواسته همیشگی حضرت ذکریا از باری تعالی همین بود که خدایا مرا به حال خود وامگذار: « وَ زَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ» ( اﻷنبياء : ٨٩ ). این دعا ذکریا دقیقا عکس آن چیزی است که انسان مدرن می خواهد؛ یعنی همان فردیت. اما تقدیر به خیر آن است که خدا بنده اش را رها نکند و در همه آنات شب و روز مراقب و محافظ اوست. آن گونه که فرشتگانی را همراه بنده مطیع می کند تا مراقب او باشند و به ظلم و جهل نغلطند: «لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ » ( الرعد : ١١ ). ریسمان خدا در میان بندگانش رها شده است. هر که به آن ریسمان چنگ زند و به دستش آورد، محسن و نیکو سرشت و نیکبخت می شود. و آن وقتی است که بنده روی دلش را تسلیم الی الله کند. آن زمان است که تقدیر یک ساله اش به خیر می شود: « وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ» ( لقمان : ٢٢ ). بنده در شب قدر دل نگران است که تقدیرش به خیر خواهد بود یا به شر. او وقتی به نفسانیات خود نظر می کند خوفناک می شود و ترس وجودش را می گیرد. با چنین اعمالی چگونه ممکن است که تقدیرش عاقبت بخیر باشد. اما وقتی نظر به رحمت و ریسمان خدا می اندازد، بارقه امید در او زنده می شود که می توان امید به عاقبت بخیری داشت. این است که بنده در شب قدر، سعی بین خوف و رجا می کند تا وقت طلوع فجر. پروردگارا! به حق رسول خاتم ص تقدیر عاقبت همه بندگانت را در شبهای قدر ختم به خیر بفرما. پروردگارا! به حق مولی علی ع خیرات محسنین را در سراسر جهان بگستران پروردگارا! به حق بقیة الله الاعظم عج شر عاقبت به شرّان بویژه شر دشمن صهیونی را به خودشان بازگردان. پروردگارا! به حق زهرای مرضیه ع فرج حضرت حجت را در این سال مقدّر بفرما آمین یا رب العالمین التماس دعا ✍ مهدوی‌زادگان ✅ @mahdavizadegan

🔹 حکمت امیر المومنین علی علیه السلام در وصف غوغاییان فرومایه جامعه به حسب شرایط و موقعیت های مختلف فرهنگی و سیاسی و اقتصادی آبستن پدید آمدن قشرها و اصناف مختلفی است که هر کدام آثار و تبعات خاصی دارند. به همین خاطر حکومت های عادله و فاضله به منظور حراست و تحکیم بنیان های جامعه مامور به تنظیم و مهار تاثیرات اجتماعی اصناف مختلف مردم هستند. باید گروه های اجتماعی مضر و آسیب رسان را محدود سازند و گروه های نافع و سودمند را حمایت و نشر دهند. از جمله گروه های اجتماعی که شکل گیری آن برای هر جامعه ای ناسودمند و مضر است، اوباش و فرومایگان می باشند. اکنون ببینیم که حضرت وصی امام علی علیه السلام این دسته از گروه های اجتماعی را برای حکمرانی های فاضله چگونه توصیف می کند و چه توصیه ای دارد: وَ قَالَ (علیه السلام) فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ: هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا، وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا. وَ قِيلَ بَلْ قَالَ (علیه السلام): هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا. فَقِيلَ قَدْ عَرَفْنَا [عَلِمْنَا] مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ، فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ؟ فَقَالَ (علیه السلام) يَرْجِعُ أَصْحَابُ [أَهْلُ] الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ [مِهَنِهِمْ]، فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ، كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِه. ( نهج البلاغه: حکمت ١٩٩ ) در صفت اوباش و فرومايگان، گفت: اينان چون گرد آيند غلبه كنند و چون پراكنده باشند، شناخته نشوند. [و گويند كه فرمود:] اينان چون گرد آيند، زيان رسانند و چون پراكنده باشند، سود دهند. [پرسيدند، زيان جمع آمدنشان را مى دانيم. اما سود پراكنده شدنشان در چيست، فرمود:] پيشه وران به سر كارهاى خود باز مى گردند و مردم از آنها فايده مى برند، بنّا به كار ساختن باز مى گردد و بافنده به كارگاهش و نانوا به نانواييش.(ترجمه : ابراهیم آیتی ). الْغَوْغا: اوباش و اشرار شارح معاصر نهج‌البلاغه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی توضیح واژه «غوغاء» گوید که این کلمه «در لغت چنان كه بسيارى از واژه پژوهان گفته اند داراى دو معناست: نخست معناى وصفى دارد و به كسانى اطلاق مى شود كه جزء قشر منحط اجتماع يا به بيان ديگر از اوباش مردم اند. افرادى هستند كه از عقل و درايت قابل توجهى برخوردار نيستند و غالباً تحت تأثير عوامل عاطفى قرار مى گيرند كه به آسانى ممكن است آنها را تحريك كرد و براى مقاصد سوئى به كار گرفت; كسانى كه مديران فاسد و مفسد جامعه هميشه از آنها بهره مى برند و نمونه هاى روشن آن را در حكومت بنى اميه و بنى عباس مى توان مشاهده كرد. اين واژه مفرد است و مانند ساير اسم جمع ها معناى جمعى دارد. معناى ديگر «غوغاء» همان معناى مصدرى يا اسم مصدرى است كه به ايجاد جار و جنجال اطلاق مى شود، اين معنا در فارسى امروز ما رايج است ولى معناى اول رايج نيست». ایشان در ادامه شرح این حکمت امام علی علیه السلام گوید: « اين گروه اند كه چون جمع شوند غالباً سبب ضرر و زيان مى گردند. به كمترين چيزى تحريك مى شوند و بيشترين خسارات را مى رسانند; ولى اگر با برنامه ريزى صحيح جلوى اجتماع آنها گرفته شود و هر كدام به دنبال كار خود باشند و به شغلى كه دارند بپردازند، به جامعه منفعت مى رسانند، زيرا بسيارى از كارهاى سنگين اجتماعى معمولا بر دوش اين گروه است. زمامداران و مديران جوامع اسلامى بايد مراقب باشند دشمنان اسلام يا افراد شرور جامعه از وجود اين گروه استفاده نكنند و آنها را در مسير اهداف شوم خود به كار نگيرند» ( ر.ک: مکارم شیرازی ناصر، پیام امیر المؤمنين ). ✅ @mahdavizadegan