🔻آیا شلیک ایران به العدید بازدارنده نبود؟ 🔻غرغرها شروع شده؛ 🔻عده‌ای همیشه در حال گله‌ کردن‌اند. فرق نمی‌کند در وقت پیروزی باشیم یا عقب‌نشینی، کارشان شک و منفی‌بافی است. طوری حرف می‌زنند که انگار جنگ امروز یک بازی کامپیوتری است و انتقام از آمریکا یعنی باید مثل فیلم‌ها، جنازه روی جنازه افتاده باشد تا راضی شوند! 🔻اما اجازه بدهید ماجرا را روشن کنیم: جنگ امروز، جنگ هیبت است، نه جنازه. این‌که در حمله موشکی ایران به پایگاه العدید کسی کشته نشده، دلیل نمی‌شود بی‌اثر بوده. این نگاه، برآمده از ذهنی است که هنوز جنگ را با تعداد کشته‌ها و تانک‌های سوخته می‌سنجد. اما در دنیای امروز، جنگ معنا و معیارهای تازه‌ای دارد: 1⃣یکم. برهم زدن محاسبات دشمن. بزرگ‌ترین قدرت نظامی دنیا، همان که اگر به سربازش سیلی می‌زدند جنگ راه می‌انداخت، حالا منفعل شده است. ایران به مهم‌ترین پایگاه هوایی‌اش در خاورمیانه موشک زده و آمریکا فقط گفته: «بهتر است صلح کنیم.» این یعنی بازی عوض شده. یادمان نرود ترامپ شب قبل شلیک ایران برای تغییر جمهوری اسلامی توییت زده بود و حالا برای صلح. 2⃣دوم. بازدارندگی فعال. اگر آمریکا پایگاهش را تخلیه کرده، این خودش یعنی ترس، یعنی بازدارندگی. اگر حمله بی‌اثر بود، چرا خالی کردند؟ چرا قبل از حمله، فرار را ترجیح دادند؟ چون می‌دانستند ایران اگر بزند، جدی می‌زند. 3⃣سوم. شکستن هیبت روانی. سال‌ها بود آمریکا خط قرمز داشت: «کسی به سرباز من نزدیک نشود.» حالا ایران شلیک مستقیم کرده و هیچ اتفاقی نیفتاده. این یعنی افسانه شکست‌ناپذیری آمریکا ترک برداشته؛ آن هم نه در پادگان‌های دور، بلکه در مرکز فرماندهی‌اش در منطقه. 4⃣چهارم. جنگ ادراکی و روایت‌سازی. همه‌چیز فقط در میدان جنگ نیست. بازی در ذهن مردم و رسانه‌هاست. ببینید ترامپ چطور به رسانه‌های خودش حمله می‌کند که چرا نمی‌گویید عملیاتم در ایران مؤثر بوده! چون روایت را باخته است. مدل بازی ایران هم در خالی کردن فردو و هم سکوتش نمایش رسانه ای ترامپ را بهم ریخت. حالا در مقابل، ببینید رسانه‌های دشمن مثل اینترنشنال و بی بی سی درباره پایگاه العدید چه می‌گویند:" مغز عملیاتی ارتش آمریکا در منطقه." یعنی حتی روایت، دست ایران افتاده است. 5⃣پنجم. تغییر راهبرد دشمن. فراموش نکنیم که عملیات ترامپ نمایشی بود برای نجات اسرائیل از بحران حیثیت. اما نتیجه برعکس شد: حالا آمریکا هم بی‌آبرو شد. از فاز حمله خارج شده، بخاطر رشد قیمت نفت و آثر واکنش ایران توییت استیصال می‌زند، روایت می‌سازد، پایگاه خالی می‌کند و متحدانش را آرام می‌کند. این یعنی عقب‌نشینی. 🔻خلاصه اینکه امروز معیار جنگ، نه تلفات است، نه دود. ایران در این میدان نه‌تنها پاسخ داد، بلکه ضربه‌ای راهبردی وارد کرد: هیبت آمریکا را شکست، مقاومت را تقویت کرد و معادله جدیدی در منطقه نوشت. @mahdian_mohsen

خیالتان راحت! ما صلح تحمیلی را هرگز نخواهیم پذیرفت. هیچ‌گاه زیر بار ذلت نخواهیم رفت. اما بله، ما صبر تحمیلی داریم؛ صبری که نه از سر ترس، که به‌حکم تدبیر است. صبری که بغض و خشم‌مان را در سینه نگه می‌دارد، تا آن لحظه که فریادش، دقیق و کوبنده فرود آید. این صبر، صبرِ ضعف نیست؛ صبرِ حکمت است. و چون از درونِ مظلومیت می‌جوشد، مقدس است. @mahdian_mohsen

🔻به نقطه نهایی نرسیدیم؛ اما... 🔻آنچه خواستیم، هنوز محقق نشده؛ اما پیروز میدان، بی‌تردید جمهوری اسلامی ایران است. ما برخاستیم تا ریشه‌ی خباثت را از زمین برکنیم؛ تا جرثومه‌ی فساد و جنایت را به زباله‌دان تاریخ بسپاریم. آری، هنوز این هدف مقدس به نقطه‌ی نهایی نرسیده، اما مسیر، روشن‌تر از همیشه، گشوده شده است. 🔻رژیم صهیونیستی به هدفش نرسید؛ آمریکا هم نرسید؛ و باز هم این ما بودیم که معادله را به‌هم زدیم و میدان را از نو تعریف کردیم. چرا؟ 🔻زیرا آن‌ها برای بقا می‌جنگیدند، 🔻و ما برای پایان دادن به همان بقای پوشالی. از آغاز گفتند: «برای موجودیتمان می‌جنگیم». و چه راست گفتند! زیرا ما آمده بودیم تا نقطه‌ی پایان بر همین موجودیت بگذاریم. 🔻اکنون، نگاه کنیم به سه هدف شوم آن‌ها: 1⃣اول: براندازی نظام اسلامی؛ که در همان میانه‌ی میدان، با زبان خودشان گفتند: نمی‌شود، نمی‌توانیم! 2⃣دوم: نابودی توان هسته‌ای ایران؛ اما حتی در آخرین مصاحبه، نتانیاهو اعتراف کرد: هسته‌ای ایران سر جایش است؛ چرا که علم، بمباران‌شدنی نیست! 3⃣سوم: تخریب قدرت موشکی ایران؛ اما تا لحظه‌ی آخر، زیر آوار غرش موشک‌های ما، به پناهگاه خزیدند. 🔻این از آن‌ها: شکست‌خورده، تحقیرشده، بی‌حیثیت، و اینک، با چهره‌ای خاک‌آلود و سری افکنده، برگشته‌اند. 🔻و ما؟ بله، هنوز «رژیم» تمام نشده، اما دیگر چیزی تا سقوطش باقی نمانده. چرا؟ 🔻به‌خاطر این ده نشانه‌ی آشکار: 1⃣۱. افکار عمومی جهان با ماست؛ دل آزادگان، با صدای مقاومت می‌تپد. 2⃣۲. انسجام ملی، به سرمایه‌ای بی‌بدیل بدل شده؛ انسجامی برخاسته از شناخت دوست و دشمن، نه صرفاً احساسات. 3⃣3. نظام حقوقی بین‌المللی، با همه لکنتش، به نفع ما لب به اعتراف گشوده. 4⃣4. قدرت بازدارنده‌ی ایران، موازنه‌ی منطقه را دگرگون کرده است. 5⃣5. جبهه مقاومت، با محوریت ایران، دوباره جان گرفته؛ جسور، متحد، زنده. 6⃣6. حمله به العدید، بزرگ‌ترین پایگاه آمریکا، هیبت استکبار را فرو ریخت. اکنون، زبان آمریکا در منطقه، کوتاه شده است. 7⃣7. تکلیف مذاکره، برای همیشه روشن شد؛ دیگر با فریب لبخند، آب از دهان کسی راه نمی افتد؛ فقط ایستادگی. 8⃣8. افسانه‌ی اقتدار صهیونی، فرو ریخت؛ تا مدت‌ها در شوک ضربات ترکیبی ما خواهند ماند. 9⃣9. افسانه‌ی امنیت صهیونی نیز نابود شد؛ دیگر در سرزمین اشغالی، هیچ نقطه ای امن نیست؛ نه شهرک، نه پناهگاه. 🔟10. و در داخل کشور، چهره‌های نفاق و خیانت، یکی پس از دیگری برملا و مهار شدند. 🔻حالا بپرسید: چه کسی پیروز این میدان است؟ آری، به نقطه‌ی نهایی نرسیده‌ایم؛ اما راه طی شده، آن‌قدر عظیم است که تنها یک گام تا پیروزی کامل مانده. 🔻با همین بغض فروخورده، و همین خشم مقدس، حذف رژیم صهیونیستی، نه رؤیا، که واقعیت نزدیک است. @mahdian_mohsen

🔻گام نهایی جنگ را بردارید... بله، حق دارید. این نجاست سیاسی باید از روی زمین محو می‌شد. اما جنگ‌های امروز، جنگ‌های آخرالزمانی نیستند؛ مرحله به مرحله پیش می‌رود، قدم به قدم به پایان این رژیم منحوس نزدیک می‌شویم. اما فعلاً… نشستن کافی‌ست. هرکس، هرجا هست، برخیزد. زانوی غم بغل نکنیم. بدگویی مسئولین چه ثمری دارد؟ و از همه مهم‌تر... گام نهایی این جنگ را شما باید بردارید. حالا نتانیاهو آمده و می‌گوید: «به همه اهداف جنگ، و حتی بیشتر، رسیده‌ایم.» چه اهدافی؟ نابودی برنامه هسته‌ای ایران انهدام سیستم موشکی ایران آیا واقعاً شد؟ خیر! او دروغ می‌گوید. می‌خواهد شکست در میدان را با روایت جبران کند. اما در همان ساعت‌های اول، لیبرمن، وزیر سابق رژیم، فریاد زد: «این آتش‌بس، شرم‌آور است. نه برنامه موشکی ایران نابود شد، نه برنامه هسته‌ای‌شان.» پس حالا وقت آن است که برخیزیم؛ گرد و غبار سستی، غم و تردید را بتکانیم. گام نهایی این نبرد، دیگر موشک نیست؛ روایت است. و این روایت را، شما باید به دوش بکشید. هرکس، هرجا هست، روایت کند. روایت پیروزی… خاصه برای جوان ترها و نوجوان ها و ... مقابل دیده خانواده های داغدیده و شهدا بارخاطر نشویم. یارشاطر باشیم اینجا ده دستاوردی که باید روایت شود را فهرست کردم: https://eitaa.com/mahdian_mohsen/1320

🔻پنج اقدام ضروری در پساجنگ 🔻با پایان مرحله اول درگیری مستقیم با رژیم صهیونیستی، حالا زمان آن است که پیروزی میدانی به دستاوردهای پایدار تبدیل شود. برای این هدف، اجرای پنج اقدام فوری ضروری است: 1⃣یکم. تغییر رویکرد هسته‌ای. عملکرد جانبدارانه آژانس و شخص گروسی نشان داده که این همکاری، تبدیل به ابزاری برای جاسوسی فنی رژیم صهیونیستی شده است. بنابراین، لازم است رویکرد هسته‌ای ایران از شفافیت به سمت ابهام هوشمندانه تغییر کند. 2⃣دوم. پاسخ متفاوت به خرابکاری داخلی. حالا که منشا خرابکاری در داخل مشخص شد، باید جای پای منشا خارجی را در خرابکاری های داخلی دید و سطح پاسخ نه فقط امنیتی که باید اطلاعاتی و نظامی طراحی شود. 3⃣سوم. مقابله نظامی با رسانه صهیونی. رسانه‌هایی مانند ایران‌اینترنشنال باید هم‌تراز تهدید نظامی تلقی شوند و مقابله با آن‌ها نیازمند برنامه‌ریزی اطلاعاتی و سایبری و نظامی است. 4⃣چهارم. ساماندهی سریع اتباع. اتباع غیرمجاز باید قانونمند و هدفمند و سریع از کشور خارج شوند و همزمان سازوکار دقیقی برای اقامت و تابعیت ایجاد شود. 5⃣پنجم. صیانت از انسجام. مهمترین رکن انسجام آشکار شدن حقیقت بود. تجربه این جنگ نشان داد هر جا مردم حقیقت را دانستند، کنار جمهوری اسلامی ایستادند. پس اگر جایی فاصله یا اعتراض دیده می‌شود، ریشه‌اش اغلب در نقص ادراکی است، نه تقابل مردم. بنابراین، حکمرانی رسانه‌ای کشور باید به‌روز شود؛ نه فقط در تولید محتوا، بلکه در سطح سیاست‌گذاری، قانون‌گذاری، سامان‌دهی فضای مجازی و توسعه زیرساخت‌های رسانه‌ای. @mahdian_mohsen

🔻حداقل حرمت انسجام مردم را نگه دارید در روزهای آتش و خون، مردم ایران یک‌صدا بودند. از شمال تا جنوب، از پیرمردهای بازار تا نوجوان‌های گوشی‌به‌دست، همه پای ماجرا ایستادند. این ایستادگی ساده نبود. دل‌ها لرزید، اشک‌ها ریخت، اما کسی عقب نکشید. در این جنگ، ملت ایران جلوتر از همه ایستاد. شانه به شانه، بدون ترس، بدون دودلی. اما حالا که صدای انفجارها خوابیده، یک صدای تازه بلند شده؛ صدایی تلخ و البته صدایی آشنا: «فلانی خائن بود... فلانی آتش‌بس را فروخت... فلان مسئول تسلیم شد...» نه! این صدایی نیست که از دل این مردم بیرون آمده باشد. این صدای ما نیست. ما آن‌قدر بزرگ شدیم که در بحبوحه جنگ، دعواهای استقلال-پرسپولیس‌مان را کنار گذاشتیم. با همه تفاوت‌هامان، یکی شدیم. حالا وقت آن نیست که دوباره به عقب برگردیم. دوباره همدیگر را متهم کنیم، به مسئولان بدبین شویم، یا آتش اختلافی را که دشمن نتوانست خاموش کند، خودمان شعله‌ور کنیم. تمام کنیم این دعواهای لعنتی انتخاباتی را. در دفاع مقدس 12 روزه همه مسوولین کنار هم بودند. مثل متن مردم. ما از این انسجام، از این اتحاد، باید نگهداری کنیم. این سرمایه فقط مال میدان جنگ نیست؛ مال روزهای آتش بس هم هست. فراموش نکنیم ما همچنان در جنگ هستیم، ولو ظاهرش آتش و موشک نباشد. حرمت این مردم را نگه دارید. حداقل، حرمت این انسجام را نگه دارید. به‌جای بدگمانی، به‌جای دوگانه‌سازی‌های دروغین، بیایید یک‌بار برای همیشه از خودمان مراقبت کنیم. و یادمان نرود، کسانی که در لباس خودی، همیشه از همه بلندتر فریاد خیانت سر می‌دهند، اتفاقاً همان‌هایی‌اند که باید بیشتر به آن‌ها شک کرد. تندترین فریادها، همیشه پاک‌ترین نیت‌ها را ندارند. ما یک‌بار در این جنگ بزرگ شدیم. نابالغ برنگردیم. این انسجام، امانت خداست. خیانت نکنیم. @mahdian_mohsen

🔻درس های مهمی که از این جنگ باید در حکمرانی رسانه ای بگیریم رسانه نه فقط بازتاب جنگ، بلکه خود جنگ است. جبهه‌ای که اگر نادیده گرفته شود، می‌تواند پیروزی‌های میدانی را به شکست‌های روانی بدل کند. 🔻در این نبرد، دو نگاه معیوب در مورد رسانه‌های خودی و در مواجهه با دشمن وجود دارد 🔻الف. رسانه‌های داخلی در یک جمله به جهت رسانه ای مهیای جنگ نیستیم. حداقل به سه دلیل: 1⃣یکم. متوجه باشیم که رسانه صرفا ابزار اطلاع رسانی نیست و جزئی از میدان است. به رفتار ترامپ توجه کنید. 90 درصد رسانه است و 10 درصد میدانی که آنهم در خدمت رسانه است. بااین توضیح همه نظام باید درگیر رسانه شود. این تغییر البته الحق در ادبیات بیانیه های سپاه و سخنگو روشن بود. اما همه اجزای نظام نقش رسانه دارند. یعنی نقش ادراک سازی. باید چنین آرایشی بگیرند. 2⃣دوم. از 7 اکتبر تا همین جنگ اخیر نشان داد که رسانه های اصلی زیرساخت‌ لازم و نیروی اموزش دیده زبده برای روایت جنگ ندارند. در این جنگ، رسانه فقط راوی پیروزی یا شکست نیست؛ خودش عامل پیروزی یا شکست است. باید آن را جدی گرفت، آن را تجهیز کرد. 3⃣سوم. رسانه فقط رسانه رسمی نیست. برای شهروند رسانه ها نیز باید تدبیر کرد. هم از حیث پلتفرم های داخلی و هم میکرو رسانه ها و هم شهروند رسانه ها. قوانین ما و زیرساخت های رسانه ای به این بخش نه نگاه فرصت دارد و نه حتا تهدید. قوانینش نیز در سطح نظارت و راهبری کار به این بخش ندارد. بخش زیادی از "اطلاعات اشتباهی" و "اشتباهات اطلاعاتی" در این بخش رشد و نمو پیدا می کند. حرف زیاد است. اما اجمالا در همین سه بخش موجز طرح شد و بگذریم. 🔻ب. اما رسانه‌های دشمن در جبهه مقابل ماجرا نگران کننده تر است. ما با ساختاری منسجم، چندلایه و مهاجم مواجه‌ایم. رسانه‌های دشمن در سه سطح اصلی به‌صورت مکمل عمل می‌کنند: 1⃣یکم. پلتفرم‌ها. پلتفرم‌ها دیگر صرفاً ابزار ارتباط نیستند؛ سرزمین ذهنی مردم‌اند. اینستاگرام، تلگرام، توییتر، واتس‌اپ و دیگر سکوها، میدان زندگی واقعی مردم‌اند: جایی که فکر می‌کنند، می‌خندند، می‌گریند، تصمیم می‌گیرند و از همه مهم‌تر: «باور» می‌سازند. اما نگاه رسمی ما به پلتفرم، هنوز در حد ابزار اطلاع رسانی است. نتیجه آنکه سیاست‌گذاری ما یا سطحی است، یا واکنشی و اغلب محدود به فیلترینگ. در حالی‌که دشمن، خاک ذهن مردم را اشغال کرده است. پلتفرم یعنی میدان نبرد؛ یعنی خاک تحت اشغال دشمن. و تصمیم‌گیری درباره آن، باید نه در سطح چند اداره، بلکه در تراز شورای عالی امنیت ملی انجام گیرد. 2⃣دوم. رسانه‌های اتاق جنگ. ایران‌اینترنشنال و شبکه‌های مشابه، دیگر رسانه نیستند؛ این‌ها بخشی از ساختار نظامی دشمن هستند. همان‌طور که دشمن در میدان موشک دارد، در عرصه رسانه این‌ها موشک‌اند. دقت کنید که شبیه موشک نیستند؛ جمله استعاری نیست. خود موشک اند. برای موشک های دشمن قلق گیری می کنند. کمترین گناه شان آدم کشی است. با این‌ها نباید مثل اپوزیسیون رسانه‌ای برخورد کرد. این‌ها جزئی از اتاق جنگ دشمن‌اند و پاسخ به آن‌ها نیز باید در سطح امنیتی و حتی نظامی طراحی شود. 3⃣سوم. شهروندرسانه‌ها در لایه سوم، با طیفی از کاربران مواجهیم که در ظاهر، فعالان معمولی‌اند، اما در عمل، حلقه‌های مکمل پروژه دشمن‌اند. این‌ها شایعه می‌سازند، روایت‌سازی هدفمند می‌کنند، فیلم و عکس تقطیع‌شده را منتشر می‌کنند، با میم و طنز و فیک‌نیوز ذهن مردم را تسخیر می‌کنند و بذر بی‌اعتمادی می‌کارند. خطای فاحش این است که همه این‌ها را کاربران هیجانی و عادی بدانیم. بخش قابل‌توجهی از آن‌ها نه‌تنها هدایت‌شده‌اند، بلکه بخشی از جریان نفوذ، خرابکاری رسانه‌ای و نفاق سازمان‌یافته هستند. برخورد با آن‌ها صرفاً نباید قضایی باشد؛ باید امنیتی به ماجرا دیده شود. @mahdian_mohsen

🔻واژه ای که رهبر انقلاب بر آن مکث کردند! سومین پیام تصویری رهبری سراسر شعف بود. حس خوش پیروزی. حس حقیقی تحقیر دشمن. اما از کل اخبار ایام جنگ یک واژه توجه ایشان را به خود جلب کرد و همان را جلوی چشم ملت آوردند. ترامپ گفته بود: ایران باید تسلیم شود. نه مذاکره، نه توافق، نه حتی عقب‌نشینی؛ بلکه تسلیم. 🔻رهبرانقلاب به دو دلیل بر این واژه مکث کردند. 1⃣اول اینکه این جمله را به چشم ملت آوردند تا بگویند: "این اصل ماجراست" . همه آنچه در این سال‌ها آمریکا گفته و کرده، اسم‌های متفاوت داشته است، ولی همه یک مضمون اند: تسلیم شدن ایران. موشک؟ بهانه است. هسته‌ای؟ بهانه است. حقوق بشر؟ یک شوخی تلخ است. آشوب، اغتشاش، تحریم، حمله سایبری، تهدید به جنگ... همه‌اش یک هدف دارد: ایران، آن‌طور که هست، نباشد. 2⃣دوم اینکه رهبر انقلاب فقط یک واژه نگفتند. صدای ملت را ترجمه کردند. صدای همان مادری که پسرش شهید شد، ولی نگفت "بس است". صدای آن کارگر که با همه فشارها، باز هم پای کشورش ماند. صدای آن دختر که در اوج جنگ رسانه‌ای گفت: من ایرانی‌ام، اهل ایستادگی. تسلیم شدن فقط یک شکست سیاسی نیست. یعنی از عزت خودمان دست بکشیم. از هویت مان. اگر برای صهیونی شیاد، حیات، موجودیت است و برایش می جنگد، برای ایرانی جماعت، عزت موجودیت است و برایش دفاعی مقدس را رقم می زند. 🔻امروز وقتی رهبر انقلاب روی واژه «تسلیم» مکث کردند، در واقع گفتند: بفهمید! اصلِ این جنگ همین‌جاست. جنگ، فقط موشک و تانک نیست. جنگ بر سر اراده‌ هاست. @mahdian_mohsen

🔻سه فانتزی ذهنی از "همه خائن پندارها" 🔻راستش را بخواهید، میل باطنی‌ام این بود که دیگر در مورد ماجرای آتش‌بس حرف انفعالی و پاسخ به شبهه نزنم. پیروزی مسلم را باید جشن گرفت و از غرغر های نق زن های حرفه ای فاصله گرفت. اما حجم اتهام‌ها و قضاوت‌های شتاب‌زده‌ای که این روزها دست‌به‌دست می‌شود و روایت پیروزی را تبدیل به روایت خیانت و شکست می کند، آدم را ناچار به نوشتن می‌کند. این نوع داوری که مرضی دامنه دار و قدیمی است ریشه در سه فانتزی ذهنی دارد که مختصر توضیح می دهم. 1⃣یکم. فانتزی ساختاری برخی گمان می‌کنند که تصمیمات حساس کشور آن‌هم در شرایط جنگ، در سطح یک وزیر یا مدیرکل یا حتی رئیس‌جمهور گرفته می‌شود. این افراد نه ساختار تصمیم‌گیری در جمهوری اسلامی را می‌شناسند، نه اساساً با مفهوم فرماندهی کل قوا آشنا هستند. در موضوعی به بزرگی جنگ، همه‌ی ارکان کشور زیر نظر مستقیم رهبری، در هماهنگی با نیروهای مسلح، نهادهای امنیتی، سیاسی و دیپلماتیک تصمیم می‌گیرند. نه ایران، بلکه هیچ کشوری در چنین بزنگاه‌هایی، اختیار میدان را به جلسات عادی دولت واگذار نمی‌کند. 2⃣دوم. فانتزی رهبری مسلوب الاراده. بعضی دیگر از اساس، رهبر انقلاب را یک فرد مسلوب الاراده و بی‌قدرت تصور می‌کنند که دولت‌ها او را محاصره کرده‌اند و نمی‌گذارند تصمیم بگیرد. این تصور، نه فقط تحریف واقعیت است، بلکه نوعی توهین است. رهبر انقلاب، فرمانده میدان و مرجع نهایی تصمیم‌سازی کلان است. اگر آتش‌بس پذیرفته شده، اگر نقطه‌ای برای توقف عملیات تعیین شده، این تصمیم در بالاترین سطح ممکن گرفته شده است. با اشراف کامل. عده‌ای مدام به دنبال «کاسه زیر نیم‌کاسه» می‌گردند. در ذهن این گروه، کشور اصولاً توسط خائنان اداره می‌شود، و مردم همیشه قربانی توطئه‌های داخلی‌اند. اگر به این افراد بگویید پس چرا رهبرانقلاب گفتند اسراییل له شد و تبریک گفتند، می گویند رهبری اول گفتند اسراییل بیچاره می شود و الان گفتند له شده است و ایندو متفاوت است و فاصله ایندو را خائنین پر کرده اند. همین اندازه مبتذل. 3⃣سوم. فانتزی میدان جنگ برخی خیال می‌کنند جنگ چیزی شبیه پلی‌استیشن است. می‌جنگی، همه را می‌زنی، دشمن نابود می‌شود، بعد پرچم خودت را می‌زنی وسط مقرش و تمام. اما واقعیت میدان، ترکیبی پیچیده از سیاست، جنگ، افکار عمومی، فشارهای بین‌المللی، و ظرفیت کشور است. این ذهنیت که «اگر یک موشک دیگر می‌زدیم، کار تمام بود» فقط در فانتزی های ذهنی حاکم است. 🔻ما قطعا پیروز میدانیم به سه دلیل غیرفانتزی: 🔻اول تنبیه و دوم پشیمان سازی و سوم بازدارندگی. 🔻تنبیه طرف مقابل با ضربات دقیق و غیرمنتظره؛ 🔻پشیمان‌سازی طرف مقابل با اعمال هزینه‌های غیرقابل پیش‌بینی؛ 🔻و ایجاد بازدارندگی برای تکرار نشدن درگیری در آینده. و ایران این سه را محقق کرد. دشمن به التماس افتاد، و ایران با حفظ اقتدار وارد فاز تثبیت شد. اسم این خیانت نیست. اسمش سیاست است، مدیریت است، پیروزی است. تبریک می خواهد نه نق زدن های ناتمام. @mahdian_mohsen

🔻مراقب قرائت های انحرافی از انسجام باشید 🔻این روزها دو گروه ظاهر شده‌اند: یکی می‌گوید: «حرف از ارزش ها نزنید، وحدت از بین می‌رود» دیگری می‌گوید: «این وحدت واقعی نبود و نیست و به نقطه اولیه برمی گردد» 🔻اولی تحریف و دومی تحقیر انسجام است. 🔻اولی با نقاب روشن‌فکری، دومی با شعار انقلابی‌گری؛ 🔻اما هر دو گرفتار یک خطای مشترک‌اند: ظاهربینی. 🔻و سخت است، اما باید صریح گفت: این دو نگاه، شباهتی عمیق با نگاه صهیونیست‌ها و پهلوی‌چی‌ها دارد. همه‌شان فکر می‌کردند اگر روسری عقب رفت، یعنی مردم با انقلاب تمام کرده‌اند و انقلابی، صرفا همان است که ریش دارد و تسبیح. 🔻اما رهبر انقلاب دقیق‌تر دید. فرمودند: این دختران ما اگر دشمنی دشمن را ببینند، خودشان روبه‌رویش می‌ایستند. 🔻و روح سردار سلامی شاد که گفت: با همین جوان‌های به‌ظاهر فریب‌خورده، سراغ‌تان می‌آییم. 🔻برخلاف نگاه ظاهرگراها، مردم ایران در این جنگ با سه ویژگی کنار هم ایستادند: 1⃣اول. با آگاهی: فهمیدند دوست و دشمن واقعی کیست. شناخت وحدت ساز است. 2⃣دوم. با معنویت: حول ایمان و فطرت الهی خود انسجام یافتند. نقش دعا و اهل بیت را در این انسجام ببینیم. این انسجام برآمده از شناختی ایمانی و قلبی است. 3⃣سوم. با اراده: فقط شناخت عقلی و قلبی نبود. تماشا نکردند؛ وارد میدان شدند. با همدلی و شجاعت در دفاع از سپاه مقاومت. با روشنگری و رجزخوانی در فضای مجازی. اراده ها شکل گرفت. 🔻این انسجام عمیق ترین نوع انسجام است. تحقیر و تقلیل و تحریفش نکنیم. @mahdian_mohsen

🔻امسال رنج روضه را بیشتر می فهمیم… امسال، وقتی رهبرمان را تهدید کردند، وقتی تیر کینه‌ها سمت حریم او آمد، تازه فهمیدیم کربلا فقط میدان شمشیر نبود؛ کربلا، میدان حرمت‌شکنی بود. سخت‌ترین لحظه‌ کربلا… آن‌جا نبود که شمشیر فرود آمد، آن‌جا بود که حرمت سیدالشهدا شکست. آنجا که آب را از حسین دریغ کردند اما ددان و درندگان را سیراب گذاشتند… از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب، و می‌مکید خاتم، ز قحط آب سلیمان کربلا این روضه‌ها، قصه‌ی دیروز نیست؛ روضه امروز ماست. حرامیان امروز همان حرامیان دیروزند، با همان بغض و کینه تا حرمت ولیّ خدا را بشکنند 🔻فردا در تشییع شهدا گرد هم آئیم و نشان دهیم گر امیرانی از این سپاه کم شدند اما کل این شهر و کشور نگاهبانان حریم ولایت اند. @mahdian_mohsen

🔻چرا سراغ رهبر انقلاب رفتند؟ 1⃣یکم. تمرکز دشمن روی رهبرانقلاب امر جدیدی نیست. اما مدتی است شدت معنادار گرفته است. به ماجرای اغتشاش 1401 رجوع کنید. شعارهای تند که بعدا مشخص شد پروژه نشان دار نفاق است. تا این جنگ دوازده روزه که دیگر دشمنی ها صریح تر شده است. اما چرا؟ چطور به این نقطه رسیدند؟ اینکه نقش رهبری انقلاب در جمهوری اسلامی کلیدی است حرف درستی است اما این حجم بغض و کینه تحلیلی فراتر می طلبد. 2⃣دوم. دشمنان ایران در آغاز انقلاب، تصور می‌کردند که اگر چند مهره کلیدی نظام را حذف کنند، بنای جمهوری اسلامی فرو خواهد ریخت. پروژه‌ «براندازی حاکمیت» با ترور رهبران آغاز شد؛ از مطهری تا بهشتی، از رجایی تا صدوقی. سالها گذشت تا دریافتند این نظام، برآمده از متن مردم است، نه تکیه‌زده بر چند چهره نخبگانی. هر چهره‌ای که رفت، ده‌ها نفر از دل این ملت برخاستند. اینجا بود که دشمن، راهبردش را تغییر داد: از براندازی حاکمیت، به فروپاشی اجتماعی. هرچند در همین فروپاشی هم دست از ترور نخبگان برنداشت. اما اینبار با هدف انهدام اجتماعی. از این‌جا به بعد، مردم هدف شدند. ترور کور، شکاف‌های قومیتی، دوقطبی‌های مصنوعی، اختلاف‌افکنی میان اقشار و طبقات. اما باز هم شکست خوردند؛ چون در بزنگاه‌ها، مردم دوباره یکی می‌شدند. 3⃣سوم. اینجاست که دشمن به کشف نهایی رسید: تا وقتی این مردم، یک نقطه اتصال مشترک دارند، هیچ برنامه فروپاشی‌ای موفق نخواهد شد. و آن نقطه‌ی اتصال، کسی نیست جز رهبر انقلاب. اینجا بود که تیغ جنگ رسانه‌ای، روانی، سیاسی و حتی نظامی، صریح‌تر از همیشه، به‌سوی شخص رهبری نشانه رفت. چرا؟ چون دشمن دریافته است که رهبر انقلاب فقط یک فرد نیست، بلکه چهار ستون حیاتیِ استحکام و پیشرفت ملت ایران است. 🔻چهارستون این حرم: 🔻الف. ستون اول: هدایت مدبرانه و شجاعانه. رهبر انقلاب نه در حاشیه، که در متن تصمیمات بزرگ ایستاده است. در هر بحران بزرگ، چه جنگ و چه فتنه، اوست که جهت کلی حرکت را تعیین می‌کند. دشمن در این جنگ نیز دید که پاسخ ایران دقیق، متوازن و هدایت‌شده است. همین کافی بود تا بفهمند: این میدان بی‌فرمانده نیست. 🔻ب. ستون دوم: محور وحدت و انسجام مردمی از فتنه‌های ۸۸ و ۹۸ تا این جنگ اخیر، دشمن بارها تلاش کرد تا شکاف میان مردم و حاکمیت ایجاد کند. اما در همه‌ی این سال‌ها، تنها صدایی که توانست همزمان با همه اقشار جامعه حرف بزند، صدای رهبری بود. او به‌جای مرزبندی‌های تصنعی، مردم را دعوت به فهم، به تحمل، به همدلی کرد. و تا وقتی این محور وحدت پابرجاست، جامعه فرو نمی‌پاشد. 🔻ج. ستون سوم: معمار رشد و ارتقاء ملت رهبر انقلاب، صرفاً حافظ وضع موجود نیست؛ او معمار آینده است. از تمدن نوین اسلامی تا گام دوم، از عدالت تا پیشرفت، او ملتی را در حرکت نگه داشته که دشمن می‌خواست در فشارها خسته و تسلیم شود. امروز دشمن با ایران قوی مواجهه است. ایرانی که رشد و قدرتش را از حرکت و قوت مردم می گیرد. 🔻د. ستون چهارم: رهبر ی جبهه جهانی و نهایتاً، بزرگ‌ترین ترس دشمن: این‌که رهبر انقلاب فقط رهبر ایران نیست. او امروز، محور جبهه‌ای فرامرزی است که از یمن تا لبنان، از غزه تا بغداد، از کشمیر تا قلب اروپا را به هم متصل کرده. پیر و مرشد و مراد و محور مقاومت است. او فقط سیاستمدار نیست؛ صدای مظلومان جهان است. دشمن امروز بهتر از هر زمان دیگری می‌داند که رهبر انقلاب، فقط یک شخص نیست. این چهارستون حرم اسلامی است. طبیعی است که او را هدف بگیرند. از اقدام جاهلانه در ترور شخصیت و ترور رسانه ای تا گنده گویی مذبوحانه درباره ترور انسانی. و همین یعنی: این ستون ایستاده است که خانه برپاست. همشهری @mahdian_mohsen