🔰 آمریکا ؛ خطر اصلی برای امنیت جهانی 🔸در خاورمیانه‌ای که از پیش بی‌ثبات بود، حمله آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران آن هم پس از تجاوز نظامی رژیم اسرائیل به خاک ایران تنش‌ها را به جرقه‌ای برای انفجار بدل کرده است. در شرایطی که موشک‌ها در آسمان‌ به پرواز درآمده‌اند و دیپلماسی سقوط آزاد را تجربه می‌کند، آنچه شاهدش هستیم نه صرفاً مقدمه‌ای برای جنگی دیگر در منطقه، بلکه پرده‌برداری از نظمی جهانی است که در آن قانون‌مندی گزینشی است، حاکمیت کشورها بی‌ارزش شمرده می‌شود، و این قدرت است- نه اصول- که تعیین می‌کند سلاح‌های چه کسی «تهدید» و چه کسی «بازدارنده» تلقی می‌شود. 🔸این لحظه صرفاً درباره ایران یا رژیم اسرائیل نیست، بلکه نشانه‌ای است از فروپاشی اعتبار جهانی، سوءاستفاده از قواعد بین‌المللی و سهولت نگران‌کننده‌ای که در آن قدرتمندان می‌توانند قواعد بازی را به دلخواه خود بازنویسی تفسیر کنند. 🔸مقایسه مواضع هسته‌ای ایران و اسرائیل، نابرابری‌های آشکاری را در زمینه شفافیت، پاسخ‌گویی و پایبندی به قوانین بین‌المللی نشان می‌دهد. اسرائیل، هرچند هرگز رسماً وجود زرادخانه هسته‌ای خود را نپذیرفته، بنابر برآوردها بین ۹۰ تا ۴۰۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد که توان پرتاب آنها از طریق موشک‌های زمینی، زیردریایی‌ها و هواپیماها وجود دارد. 🔸ایران، در مقابل، از سال ۱۹۶۸ عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) بوده و برنامه هسته‌ای خود را طی سال‌ها تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) قرار داده است. برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که در سال ۲۰۱۵ امضا شد، نقطه عطفی در زمینه عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای بود. این توافق، محدودیت‌های سخت‌گیرانه‌ای بر غنی‌سازی اورانیوم ایران اعمال کرد، ذخایر هسته‌ای آن را به‌طرز چشمگیری کاهش داد و امکان بازرسی‌های بین‌المللی از تأسیسات ایران را فراهم ساخت... 🔸در ازای آن، وعده‌هایی برای کاهش تحریم‌ها و گشایش اقتصادی داده شد. اما این دستاوردها در سال ۲۰۱۸ با خروج یکجانبه آمریکا از توافق و بازگرداندن تحریم‌های شدید فروپاشید و ایران را به سوی کاهش تعهداتش سوق داد. اکنون که مذاکرات نیز پس از حملات هوائی آمریکا و اسرائیل به خاک ایران به بن‌بست رسیده، امیدها برای کاهش تنش رو به افول گذاشته‌اند. در چنین شرایطی، ادعای این‌که ایران اکنون از مشروعیت اخلاقی تازه‌ای برای پیگیری توانمندی‌های هسته‌ای برخوردار شده، اغراق‌آمیز نیست... 🔸پرسش امروز این نیست که آیا جهان در آستانه یک نقطه عطف قرار دارد یا نه، بلکه پرسش اصلی این است: آیا اصلاً جهان قصد دارد مسیر کنونی خود را تغییر دهد؟؟ آیا نهادهای جهانی برخاسته از اصول عدالت، صلح و قانون، بالاخره به این اصول وفادار خواهند ماند؟ یا همچنان به ابزارهای خاموش قدرت بدل می‌شوند که در آن توجیه‌گر ظلم و ستم در لباس دیپلماسی خواهند بود. اگر این روند ادامه یابد، تاریخ این لحظه را نه آغاز جنگی دیگر، بلکه به‌عنوان لحظه‌ای ثبت خواهد کرد که جهان «سکوت را به‌جای عدالت»، «همدستی را به‌جای وجدان» و «قدرت را به‌جای اصول» برگزید. 🔻منبع: وب‌سایت آمریکایی کانترپانچ #نگاه https://kayhan.ir/001JU7

🔰 اسرائیل؛ رژیمی که بدون حمایت غرب دوام نمی‌آورد #سید_محمد_امین‌آبادی 🔸نسل‌کشی اسرائیل در غزه، همراه با جنگ‌های منطقه‌ایِ فزاینده‌ای که به راه انداخته‌، دو حقیقت هولناک را در کانون توجه ما قرار داده است؛ نخست آن‌که اسرائیل عامدانه و وحشیانه در حال تضعیف امنیت و ثبات کل خاورمیانه است و دوم آن‌که اسرائیل به‌هیچ‌وجه توان بقا بدون تکیه بر دیگران را ندارد. 🔸اسرائیل از طریق شبکه‌ای از حامیان خود عمل می‌کند؛ حامیانی که سال‌هاست موجودیت اسرائیل را همچون یک دژ استعماریِ ضروری برای حفاظت از منافع استعمار غرب تلقی کرده‌اند. 🔸پیش از آغاز جنگ، گاه ‌و بی‌گاه صداهایی از مقامات اسرائیلی شنیده می‌شد که ادعا می‌کردند اسرائیل دولتی مستقل است، نه «ستاره‌ای دیگر بر پرچم آمریکا». اما این صداها اکنون تا حد زیادی خاموش شده‌اند و جایشان را به جریان مداومی از استغاثه و التماس برای نجات از سوی آمریکا داده‌اند. 🔻منبع: وب‌سایت کانترپانچ #نگاه https://kayhan.ir/001Jna

🔰 اسرائیل؛ رژیمی که بدون حمایت غرب دوام نمی‌آورد #سید_محمد_امین‌آبادی 🔸نسل‌کشی اسرائیل در غزه، همراه با جنگ‌های منطقه‌ایِ فزاینده‌ای که به راه انداخته‌، دو حقیقت هولناک را در کانون توجه ما قرار داده است؛ نخست آن‌که اسرائیل عامدانه و وحشیانه در حال تضعیف امنیت و ثبات کل خاورمیانه است و دوم آن‌که اسرائیل به‌هیچ‌وجه توان بقا بدون تکیه بر دیگران را ندارد. 🔸اسرائیل از طریق شبکه‌ای از حامیان خود عمل می‌کند؛ حامیانی که سال‌هاست موجودیت اسرائیل را همچون یک دژ استعماریِ ضروری برای حفاظت از منافع استعمار غرب تلقی کرده‌اند. 🔸پیش از آغاز جنگ، گاه ‌و بی‌گاه صداهایی از مقامات اسرائیلی شنیده می‌شد که ادعا می‌کردند اسرائیل دولتی مستقل است، نه «ستاره‌ای دیگر بر پرچم آمریکا». اما این صداها اکنون تا حد زیادی خاموش شده‌اند و جایشان را به جریان مداومی از استغاثه و التماس برای نجات از سوی آمریکا داده‌اند. 🔻منبع: وب‌سایت کانترپانچ #نگاه https://kayhan.ir/001Jna

🔰 آمریکا، امپراتوری بحران 👤 #امین‌الاسلام_تهرانی امروز 30 تیر برابر با 21 ژوئیه... 🔸از ۲۱ ژوئیه ۱۸۶۱ (۳۰ تیر ۱۲۴۰ خورشیدی) – تنها یک روز پس از برگزاری کنگره در ریچموند – جنگ داخلی میان کنفدراسیون و فدراسیون آمریکا (جنوبی‌ها در برابر شمالی‌ها) آغاز شد و چهار سال به طول انجامید. این جنگ ۶۱۸ هزار کشته برجای گذاشت (۳۶۰ هزار در جانب شمال و ۲۵۸ هزار در جنوب) که بیش از هر جنگ دیگری است که آمریکا در آن شرکت کرده است. 🔸فرجام جنگ داخلی آمریکا با تسلیم رسمی نیروهای کنفدراسیون در‌آوریل ۱۸۶۵ (فروردین ۱۲۴۴ خورشیدی) به پایان رسید؛ اما این پیروزی نظامی نه به معنای آشتی ملی بود و نه پایانی بر خشونت ساختاری. برده‌داری اگرچه به شکل قانونی لغو شد، اما نظام تبعیض نژادی در قالب قوانین «جیم کرو» و سرکوب سیاسی و اقتصادی سیاه‌پوستان و بومیان ادامه یافت. مهم‌تر آن‌که، «ایالات متحده» از آن پس نیز هرگز به صلحی پایدار نرسید و به‌گونه‌ای مزمن درگیر نظامی‌گریِ افراطیِ خود ماند، گویی روحیه «جنگ‌زی» در هویت سیاسی و فرهنگی‌اش نهادینه شده است. #نگاه https://kayhan.ir/001JuQ

🔰 داستان یک سقوطِ فراموش‌شده و تولدی دوباره 👤 #امین‌الاسلام_تهرانی امروز ۳۰ ژوئیه برابر است با سالروز... 🔸در تابستان سال ۱۹۳۷ میلادی (۱۳۱۶ شمسی)، جهان شاهد یکی از مهم‌ترین مراحل گسترش تجاوزگری ژاپن در شرق آسیا بود؛ سقوط پکن، شهری با اهمیت تاریخی، فرهنگی و سیاسی برای چین و جهان. این رویداد پس از حادثه‌ پل «مارکو پولو» در تاریخ 7 ژوئیه 1937 (15 تیر 1316) آغاز شد، جایی که درگیری میان سربازان ژاپنی و چینی بهانه‌ای شد برای حمله‌ گسترده‌تر. 🔸با این حال، نقطه‌ عطف در مسیر احیای چین زمانی رخ داد که «دنگ شیائوپینگ» در اواخر دهه 1970 (1357 شمسی به بعد) قدرت را در دست گرفت و اصلاحات اقتصادی موسوم به «سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی» را آغاز کرد. او سیاست‎‌هایی را پی گرفت که زمینه را برای جهش اقتصادی چین فراهم ساخت. 🔸 با وجود چالش‌هایی مانند نابرابری، آلودگی و تنش‌های ژئوپلیتیک، چین امروز نقشی اساسی در نظم جهانی ایفا می‌کند و از کشوری نیمه‌مستعمره در آغاز قرن بیستم، به یکی از تعیین‌کنندگان آینده‌ قرن بیست‌ویکم بدل شده است. #نگاه https://kayhan.ir/001K3O

🔰 «غزه» جایی که نان رؤیاست و شهادت رهایی 👤 #سید_محمد_امین‌آبادی 🔸هر صبحی که خورشید در نوار غزه طلوع می‌کند، چیزی جز گرسنگی بیشتر، فروپاشی بیشتر و حسی عمیق‌تر از ناامیدی به همراه ندارد. بیش از سه ماه است که بیش از 2 میلیون نفر در دل فاجعه‌ای بی‌سابقه زندگی می‌کنند؛ قحطی واقعی به تمام معنا، در میان جنگی بی‌رحم، محاصره‌ای بی‌امان و سکوتی نابخشودنی از سوی جامعه جهانی بر مردم غزه تحمیل شده است. 🔸قحطی در غزه دیگر صرفاً حس محرومیت نیست؛ به واقعیتی روزمره بدل شده است که در صحنه‌هایی چون بی‌حال شدن مردم از شدت گرسنگی در خیابان‌ها آشکار می‌شود.کودکان، زنان، سالمندان، هیچ‌کس در امان نیست. با چشم‌های خود دیده‌ایم که بدن‌ها روی پیاده‌روها می‌افتند و جان‌ها بیرون از ویرانه‌های نانوایی‌ها یا در صف‌های کمک‌رسانی -که هرگز چیزی تحویل نمی‌دهند- از دست می‌روند. 🔸بهای هر کیلو آرد از ۳۰ دلار فراتر رفته و قیمت هر کیلو شکر به بیش از ۱۳۰ دلار رسیده است. بیشتر مواد غذایی یا به‌کلی نایاب‌اند یا آن‌قدر کمیاب که گویی وجود خارجی ندارند. تراژدی فقط در قیمت‌ها نیست، بلکه در نبود کالاهای ضروری است. مردم نه تنها پولی برای خرید ندارند بلکه دیگر چیزی برای خریدن نیز باقی نمانده است. نه روغنی مانده، نه برنجی، نه نانی حتی یک قوطی تُن ماهی هم پیدا نمی‌شود. 🔸مناطق به‌اصطلاح «امن» مانند شمال رفح به مناطق مرگ تبدیل شده‌اند. غیرنظامیانی که از شدت گرسنگی به این نواحی پناه می‌برند تا شاید کمکی بیابند، هدف حمله قرار می‌گیرند. 🔸بر اساس گزارش سازمان ملل، نیروهای اسرائیلی از اواخر ماه می(خرداد) تاکنون بیش از هزار فلسطینی را در حالی که برای دستیابی به کمک‌های غذایی تلاش می‌کردند، کشته‌اند. ده‌ها نفر هر روز کشته می‌شوند. همان‌گونه که «مارتین گریفیث»، رئیس پیشین کمک‌های انسان‌دوستانه سازمان ملل هشدار داده است، این قحطی عامدانه «بدترین جنایت قرن بیست‌و‌یکم» است. 🔸شاید دردناک‌ترین تصویر از این فاجعه، تصویر نوزاد خردسال، «یحیی النجار» بود که تنها چند ماه داشت و بر اثر سوء‌تغذیه شدید جان باخت. بدن کوچک او به استخوان‌هایی تبدیل شده بود که تنها پوستی شفاف بر آن کشیده شده بود صحنه‌ای ویرانگر، که در برابر چشمان جهان و در قلب فلسطین رخ داد. 🔸در خیابان‌ها، دیگر کسی توان راه رفتن ندارد. مردم بدن‌های خود را به زحمت روی زمین می‌کشند. ضعف به‌حدی شدید است که پاهایشان دیگر تحمل حمل آنها را ندارد. چهره‌ها گود افتاده‌اند، جان از آن‌ها رفته است. کودکان به اسکلت‌هایی بدل شده‌اند. مردها رنگ‌پریده و لاغر، در سکوت سنگینی استخوان‌های خود را با زحمت روی زمین می‌کشند. 🔸غزه امروز: شهری بی‌نصیب از روشنایی، ساکنانی در انتظار پایان. آن‌ها معجزه نمی‌خواهند؛ فقط اندکی نان، کمی دارو، و ذره‌ای کرامت انسانی می خواهند. جهان می‌بیند و می‌شنود، اما هیچ نمی‌کند؛ گویی زندگی ما ارزشی برای زیستن ندارد. ما برای ایجاد حس ترحم نمی‌نویسیم، بلکه حقیقت را چنان که هست گزارش می‌دهیم غزه در حال نابودی از طریق گرسنگی است و... و در برابر چشمان جهانیان نابود می‌شود. 🔺نویسنده: احمد عزیز خبرنگار ساکن در نوار غزه 🔻منبع : میدل‌ایست آی #نگاه https://kayhan.ir/001K5U

🔰 ژاپن بازهم عذرخواهی می‌کند؟! 👤 #امین‌الاسلام_تهرانی امروز ۱۵ مرداد برابر با ۶ اوت سالروز... 🔸در بحبوحه جنگ‌ جهانی دوم و پس از سال‌ها نبرد خونین میان نیروهای متفقین و متحدین، آمریکا تصمیمی خطرناک، بی‌رحمانه و بی‌سابقه گرفت: استفاده از بمب هسته‌ای برای تسلیم‌کردن ژاپن! در ۶ اوت ۱۹۴۵ (۱۵ مرداد ۱۳۲۴)، بمبی با نام «پسر کوچک» از سوی بمب‌افکن آمریکایی Enola Gay بر شهر هیروشیما فرود آمد و در کسری از ثانیه، ده‌ها هزار غیرنظامی را به کام مرگ فرستاد. آمارهای اولیه از مرگ حدود ۷۰ هزار نفر در همان روز نخست حکایت داشت، رقمی که در ماه‌های بعد با احتساب مجروحان و مبتلایان به بیماری‌های ناشی از پرتوهای رادیواکتیو، به بیش از ۱۴۰ هزار نفر رسید. 🔸 این اقدام از سوی آمریکا نه‌تنها آغاز عصر هسته‌ای بود، بلکه مرزهای اخلاق در جنگ را به ‌طرزی بی‌سابقه جابه‌جا کرد. واشنگتن که خود را مدافع آزادی، صلح و ارزش‌های انسانی معرفی می‌کرد، بدون هشدار قبلی و در شرایطی که گزینه‌های دیپلماتیک همچنان روی میز بود، از کشنده‌ترین سلاح ساخته‌شده بشر استفاده کرد. 🔸در سال‌های پس از پایان جنگ جهانی دوم، دولت ژاپن سنتی دیپلماتیک و نمادین را پایه‌گذاری کرد که طی آن، نخست‌وزیر وقت کشور هر ساله در ۱۵ اوت (۲۴ مرداد، روز تسلیم رسمی ژاپن در ۱۹۴۵) بیانیه‌ای صادر می‌کند که به «بیانیه روز پایان جنگ» شهرت دارد. 🔸حالا رسانه‌های ژاپن از جمله «ژاپن‌تایمز» به نقل از دفتر نخست‌وزیری این کشور اعلام کردند که «شیگرو ایشیبا» قصد ندارد در هشتادمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم که ژاپن در آن خود را تسلیم کرد، بیانیه‌ای صادر کند. این رسانه در مورد خودداری نخست‌وزیر از صدور چنین بیانیه‌ای که هر ۱۰ سال یک‌بار به شکل سنتی صادر می‌شود، نوشت: «ایشیبا تصمیم گرفته است که ۲۴ مرداد ۱۴۰۴ (۱۵ آگوست ۲۰۲۵)، یعنی هشتادمین سالگرد تسلیم‌شدن کشورش در جنگ، نظر خود را در قالب بیانیه نخست‌وزیر ژاپن اعلام نکند.» 🔸ژاپن‌تایمز اضافه کرد: «ایشیبا همچنین در نظر دارد که این بیانیه را ۱۱ شهریور ۱۴۰۴ برابر با دوم سپتامبر، تاریخی که ژاپن سند تسلیم را در سال ۱۹۴۵ امضا کرد، اعلام کند، اما بعید است چنین اعلام و بیانیه‌ای در آن روز ارائه شود.» این موضع‌گیری باعث فشار هرچه بیشتر به خصوص از سوی حزب حاکم لیبرال دموکرات به رهبری ایشیبا مبنی بر برکناری وی از این حزب شده است. این در حالی است که با توجه به شکست اخیر این حزب در کسب اکثریت در انتخابات «مجلس مشاوران»، ایشیبا با بحران داخلی مضاعفی دست به‌گریبان است. باید توجه داشت که صدور چنین بیانیه‌هایی توسط نخست‌وزیران ژاپن از سوی سایر کشورهای جهان به خصوص کره‌جنوبی و چین که تحت تجاوز نظامی ژاپن رنج برده‌اند، به دقت مورد توجه است. حالا پرسش این است که آیا قرار است چیزی به طور اساسی در ژاپن تغییر کند؟ آیا این تغییرِ محتمل با شهامت انتقاد از آمریکا برای حمله هسته‌ای همراه خواهد بود؟! #نگاه https://kayhan.ir/001KBf

🔰 جنگ اسرائیل با حقیقت «انس شریف» چرا شهید شد؟ 👤 #سیدمحمد_امین‌آبادی 🔸صهیونیست‌ها «انس شریف» را در جایی کشتند که زخمی‌ها به ریسمان زندگی چنگ زده بودند. ارتش اسرائیل در بیرون بیمارستان الشفاء در شهر غزه خبرنگاران الجزیره، «انس شریف» و «محمد قریقه» را همراه با تصویربرداران «ابراهیم ظاهر»، «محمد نوفل» و «مؤمن علیوه» در پی بمباران مستقیم یک چادر رسانه‌ای ترور کرد. این حادثه یک «اشتباه جنگی» نبود؛ حمله‌ای دقیق بود؛ حذف عمدی روزنامه‌نگارانی که حاضر نمی‌شدند از بازگویی حقیقت دست بکشند. 🔸تنها «جرم» او این بود که روی برنگرداند و مصمم بود واقعیت نسل‌کشی اسرائیل در غزه را آشکار کند. 🔸هدف اسرائیل از کشتن شریف و همکارانش تنها پنهان‌کردن حقیقت کشتارها نبود؛ بلکه شخص او را هدف گرفته بود برای شکستن روح فلسطینیان در غزه، آگاه از دلبستگی آنان به او، اعتمادی که به او داشتند و افتخاری که به شجاعتش می‌کردند. اما این نقشه شکست خواهد خورد. مرگ او اراده غزه را نخواهد شکست؛ تنها مردمش را مصمم‌تر خواهد کرد تا در مسیر او گام بردارند. #نگاه https://kayhan.ir/001KRE

🔰 روزی که آلمان ابرقدرت و جهانی اسیر موج جدید استعمار اروپا شد #امین‌الاسلام_تهرانی امروز ۲ سپتامبر برابر با ۱۱ شهریور... 🔸در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۱۸۷۰ (۲۸ تیر ۱۲۴۹ شمسی)، فرانسه به پروس (که بخش اصلی آلمان آینده بود) اعلان جنگ داد و جنگ فرانکو-پروس آغاز شد؛ این جنگ به رهبری «اتو فون بیسمارک»، صدراعظم پروس، با هدف اتحاد آلمان و تضعیف فرانسه طراحی شده بود و با پیروزی‌های سریع پروس در شرق فرانسه، از جمله محاصره متز، ادامه یافت. 🔸رقابت امپریالیستی قدرت‌های اروپایی در دوره جدید امپریالیسم از حدود ۱۸۷۰ (۱۲۴۹ شمسی) تا ۱۹۱۴ (۱۲۹۳ شمسی) منجر به گسترش بی‌سابقه استعمار در قاره‌های آفریقا، آسیا و اقیانوسیه شد، که این امر جهان را به سمت یک اقتصاد جهانی یکپارچه سوق داد اما با هزینه‌های سنگین همراه بود. قدرت‌هایی مانند بریتانیا، فرانسه، آلمان، بلژیک و ایتالیا برای دستیابی به منابع خام مانند لاستیک، نفت، طلا و الماس، و همچنین بازارهای جدید برای محصولات صنعتی خود، وارد رقابتی شدید شدند که نتیجه آن تقسیم تقریباً کامل آفریقا در کنفرانس برلین ۱۸۸۴-۱۸۸۵ (۱۲۶۳-۱۲۶۴ شمسی) بود، جایی که مرزهای مصنوعی بدون توجه به قومیت‌ها و فرهنگ‌های محلی ترسیم شد و منجر به بهره‌کشی اقتصادی گسترده گردید. 🔸از منظر اجتماعی و فرهنگی، این رقابت امپریالیستی ویرانی‌های عمیقی بر جوامع مستعمره وارد آورد، زیرا اروپایی‌ها با ادعای «مأموریت متمدن‌سازی»[!]، فرهنگ‌های بومی را سرکوب کرده و سیستم‌های اجتماعی را مختل کردند. ورود فناوری‌های پیشرفته مانند تلگراف و سلاح‌های مدرن، مقاومت محلی را درهم شکست و منجر به کشتارهای گسترده شد، در حالی که بیماری‌های اروپایی مانند آبله جمعیت‌های بومی را نابود کرد و تقسیمات نژادی عمیقی ایجاد نمود که تا امروز ادامه دارد. 🔸در نهایت، رقابت امپریالیستی تنش‌های دیپلماتیک و نظامی را در سطح جهانی تشدید کرد و مستقیماً به جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴ (۱۲۹۳ شمسی) منجر شد. تشکیل ائتلاف‌های رقیب مانند اتحاد سه‌گانه (آلمان، اتریش-مجارستان، ایتالیا) و اتفاق سه‌گانه (بریتانیا، فرانسه، روسیه) برای حفظ تعادل قدرت، رقابت تسلیحاتی را افزایش داد و بحران‌هایی مانند بحران مراکش ۱۹۰۵-۱۹۰۶ (۱۲۸۴-۱۲۸۵ شمسی) و بحران بوسنی ۱۹۰۸ (۱۲۸۷ شمسی) را ایجاد کرد که جرقه‌های اولیه جنگ بودند. این رقابت نه تنها جنگ‌های استعماری کوچک‌تری مانند جنگ بوئرها در آفریقای جنوبی ۱۸۹۹-۱۹۰۲ (۱۲۷۸-۱۲۸۱ شمسی) را به وجود آورد، بلکه جهان را به سمت یک درگیری جهانی سوق داد که میلیون‌ها کشته برجای گذاشت و نقشه سیاسی جهان را بازسازی کرد، از جمله پایان امپراتوری‌های قدیمی و ظهور آمریکا و ژاپن به عنوان قدرت‌های جدید (که خود داستان آن‌ها هم به همین تلخی است). 🔸در کل، این دوره جهان را با میراثی از استعمارزدایی ناقص، درگیری‌های قومی ناشی از مرزهای مصنوعی، و نابرابری‌های اقتصادی روبه‌رو کرد که تأثیرات آن تا دوران مدرن ادامه دارد. #نگاه https://kayhan.ir/001KZk

🔰 چند نکته درباره ابهامات توافق با گروسی 👤 #محمد_ایمانی 🔸رافائل گروسی مدیرکل آژانس پس از توافق با آقای عراقچی گفت: «سند فنی مشترکی با وزیر خارجه ایران امضا کردیم که چارچوب بازرسی‌ها درباره تأسیسات هسته‌ای ایران، از جمله مراکز مورد حمله را مشخص می‌کند. این توافق، گامی مهم برای ازسرگیری بازرسی‌هاست که به زودی آغاز خواهد شد». 🔸توافق روز سه‌شنبه در قاهره، به علل گوناگون، نامعتبر است. متن توافق منتشر نشده و به اطلاع مخاطبان ایرانی نرسیده و حال آن که در دسترس آمریکا و اسرائیل است. عجیب اینکه توافق مذکور، اتفاقا با تعطیلی هفده روزه‌ای مجلس مقارن شده است! خواسته اصلی گروسی، بازگشت بازرسان آژانس به ایران است اما این کار، نقض قانون «الزام دولت به تعلیق همکاری با آژانس» است که در جلسه ۴ تیر ۱۴۰۴ مجلس شورای اسلامی، با رای موافق ۲۱۰ نماینده از مجموع ۲۱۹ نماینده حاضر، به تصویب رسید. 🔸قطعا حسابرسی به نقش خائنانه مدیرکل آژانس، انجام نگرفته. گروسی، همچنان شریک جنایت اسرائیل و آمریکاست. و توافق با طرف خیانتکار، از نظر حقوقی نامعتبر است. ضمن اینکه دو شروط قانونی مذکور حاصل نشده است. از سوی دیگر، آقای عراقچی پریروز گفت: تأکید می‌کنم که در صورت هرگونه اقدام خصمانه علیه ایران، از جمله بازگرداندن قطعنامه‌های لغو‌شده شورای امنیت، ایران این گام‌های عملی را پایان یافته تلقی خواهد کرد. 🔸سؤال این است که مگر گروسی می‌تواند چنین تعهدی بدهد، همان‌گونه که بازرسی‌ها و گزارش‌های آژانس درباره صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران، مانع حمله جنایتکارانه اسرائیل و آمریکا نشد. گروسی برخلاف وظیفه قانونی خود، حمله به مراکز فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران توسط آمریکا و رژیم صهیونی را محکوم نکرد. 🔸در این میان، توضیحات پنجشنبه شب آقای عراقچی درباره توافق با آژانس، دارای ابهامات جدی بود و ایشان از یکسو می‌گوید: «این توافق، جدا از مذاکرات با تروئیکای اروپایی است و این دو ربطی به هم ندارند»؛ و از طرف دیگر عنوان می‌کند: «اعتبار این توافق تا وقتی است که هیچ عمل خصمانه‌ای علیه ایران صورت نگیرد به شمول اسنپ‌بک. اگر فعال‌سازی این مکانیسم نهایتا صورت بگیرد، این توافق دیگر اعتبار ندارد».. اگر ما تعهدات خود را انجام دادیم و طرف اروپایی در مرور زمان (ولو با تمدید چند ماهه) نهایتا اسنپ بک را به اجرا گذاشت، بی‌اعتباری توافق دیگر معنا ندارد و کار از کار گذشته است. 🔸اجمالا اینکه ضرورت دارد وزارت امور خارجه برای رفع ابهامات، متن توافق را منتشر کند. باید توجه داشت که فضای خوش‌بینی و خوش‌خیالی ده سال قبل نسبت به آمریکا و اروپا و آژانس، به خاطر عملکرد خود آنها از بین رفته است و باید طلبکارانه - و نه از موضع انفعال- با آنها مواجه شد. #نگاه https://kayhan.ir/001Kjk

🔰 این اسرائیل همان اسرائیل است! 👤 #امین‌الاسلام_تهرانی امروز ۱۶ سپتامبر برابر با ۲۵ شهریور، سالروزِ... 🔸کشتار صبرا و شتیلا یکی از تاریک‌ترین فصل‌های جنگ داخلی لبنان و مداخله نظامی رژیم آپارتاید اسرائیل در این کشور بود که در بستر اشغال بیروت غربی توسط ارتش اسرائیل در ژوئن ۱۹۸۲ (خرداد ۱۳۶۱) شکل گرفت. پس از خروج نیروهای سازمان آزادی‌بخش فلسطین از لبنان بر اساس توافق ۲۸ اوت ۱۹۸۲ (۶ شهریور ۱۳۶۱)، رژیم اسرائیل همچنان کنترل مناطق کلیدی را حفظ کرد و با حمایت از شبه‌نظامیان مسیحی فالانژ، به دنبال تضعیف نفوذ فلسطینیان و متحدان شیعه آنان بود. 🔸رژیم اسرائیل، که اردوگاه‌های پناهندگان فلسطینی صبرا و شتیلا را - محل اسکان هزاران غیرنظامی آواره از ناکبا ۱۹۴۸ (۱۳۲۷) - محاصره کرده بود، به جای حفظ امنیت، راه را برای ورود نیروهای فالانژ باز کرد. این کشتار از ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۴ شهریور ۱۳۶۱) آغاز شد و تا ۱۸ سپتامبر (۲۶ شهریور ۱۳۶۱) ادامه یافت، در حالی که ارتش اسرائیل اطراف اردوگاه‌ها را مهر و موم کرده و از هرگونه دخالت خارجی جلوگیری می‌کرد تا قتل‌عام در کمال آرامش صورت پذیرد! 🔸نقش رژیم اسرائیل در این جنایت، فراتر از تسهیل لجستیکی، به سطح مسئولیت مستقیم می‌رسد، جایی که فرماندهان ارشد مانند «آریل شارون»، وزیر دفاع وقت، از سابقه خشونت فالانژیست‌ها آگاه بودند اما عمداً چشم‌پوشی کردند. حتی گزارش کمیسیون «کاهان»، که در ۸ فوریه ۱۹۸۳ (۱۹ بهمن ۱۳۶۱) توسط خود رژیم منتشر شد، صراحتاً شارون را به دلیل «عدم پیشگیری از کشتار» و «نادیده گرفتن خطرات» مسئول دانست و او را مجبور به استعفا کرد، هرچند این اقدام نمایشی بیش نبود و همین جنایتکار بعدها تا جایگاه نخست‌وزیری رژیم نیز پیش رفت. 🔸تخمین تعداد قربانیان صبرا و شتیلا همچنان موضوع اختلاف است، اما گزارش‌های معتبر مانند «بی‌بی‌سی» و سازمان ملل، بین ۸۰۰ تا ۳۵۰۰ کشته را تأیید می‌کنند، که اکثریت‌شان زنان، کودکان و سالمندان فلسطینی بودند و اجسادشان با نشانه‌های شکنجه و تیرباران جمعی یافت شد. 🔸رفتار رژیم اسرائیل در قبال فلسطینیان، از کشتار صبرا و شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ (۲۴ تا ۲۶ شهریور ۱۳۶۱) تا جنایات کنونی در غزه، نشان‌دهنده الگویی مستمر از بی‌اعتنایی به حقوق بشر و نقض قوانین بین‌المللی است. در صبرا و شتیلا، ارتش اسرائیل با محاصره اردوگاه‌های فلسطینی و تسهیل ورود شبه‌نظامیان فالانژ، زمینه‌ساز قتل‌عام هزاران غیرنظامی شد، در حالی که گزارش کمیسیون کاهان (Kahan Commission) در ۸ فوریه ۱۹۸۳ (۱۹ بهمن ۱۳۶۱) تنها به مسئولیت «غیرمستقیم» مقامات بسنده کرد و عدالت واقعی را نادیده گرفت. #نگاه https://kayhan.ir/001KoB

🔰 اجلاس «دوحه»؛ هیاهو برای هیچ #سیدمحمد_امین‌آبادی 🔸در نشست دوحه، رهبران عرب و مسلمان با وجود لحن تند، هیچ اقدام عملی علیه تجاوزگری اسرائیل انجام ندادند. این نشست اضطراری که قطر در ۱۵ سپتامبر(دوشنبه 24 شهریور) و در پی حمله هفته گذشته اسرائیل برگزار کرد، هدفش نمایش موضعی واحد از سوی جهان عرب و اسلام، اعلام همبستگی با قطر و جست‌وجوی پاسخی جمعی بود که هم اسرائیل را از ادامه تجاوز باز دارد و هم به نسل‌کشی در غزه پایان دهد. نمایندگانی از همه کشورهای عضو اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی در آن حضور داشتند و سران کشورها و نمایندگان سخنرانی‌های کوتاهی ایراد کردند. 🔸در طول نشست، اظهارات رهبران لحنی به‌طور غیرمعمول تند داشت. بسیاری از سخنان رهبران تندتر از محکومیت‌های تشریفاتی بود که افکار عمومی عرب و مسلمان به شنیدن آن عادت کرده‌اند و خشم و فرسودگی عمیقی را پس از دو سال نسل‌کشی اسرائیل و ماجراجویی‌های گسترده‌تر منطقه‌ای بازتاب می‌داد. 🔸چندین بند در بیانیه پایانی نشست، همراه با برخی سخنرانی‌ها، به‌احتمال زیاد توجه اسرائیل را جلب خواهد کرد. برای نمونه، ماده ۹ بر ایجاد یک ائتلاف مشترک امنیتی و دفاعی میان کشورهای عربی و اسلامی تأکید می‌کند. این اقدام بر پایه طرح‌های پیشین برای تشکیل یک اتحاد نظامی مشترک بنا شده، اما این بار نشان می‌دهد که ممکن است به‌زودی کار برای «ایجاد سازوکارهای اجرائی لازم» آغاز شود. 🔸اما همان‌طور که تحلیلگران پیش‌تر اشاره کرده‌اند، اختلافات و شکاف‌ها بین کشورهای عربی و اسلامی ممکن است در نهایت مانع از اقداماتی اساسی شود. برای نمونه، اختلافات سیاسی عمیق میان کشورهای عربی، احتمال توافق آنان بر سر فعال‌سازی هر نوع نیروی دفاعی مشترک را بسیار ضعیف می‌سازد. 🔸دو کشور خلیج‌فارس، امارات متحده عربی و بحرین، در سال ۲۰۲۰ توافقنامه‌هایی با اسرائیل امضا کردند و به‌ویژه روابط دیپلماتیک و اقتصادی نزدیکی با این رژیم دارند. تقریباً قطعی است که آن‌ها از هرگونه اقدام جدی ضداسرائیلی پرهیز خواهند کرد. 🔸نبود تصمیمات الزام‌آور به‌احتمال زیاد در کوتاه‌مدت موجب ناامیدی خواهد شد. با این حال، هنوز قدری خوش‌بینی محتاطانه وجود دارد. همچنین ممکن است برخی تحرکات معنادار صورت گیرد، حتی اگر تنها از سوی برخی دولت‌های منفرد باشد. 🔸این واقعیت هشداری عمیق‌تر را برجسته می‌کند؛ از منظر اسرائیل و آمریکا، پروژه «اسرائیل بزرگ» همچنان با قدرت پیش می‌رود و اکنون حمله دیگری از سوی اسرائیل در راستای این هدف اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. این امر باید به محاسبه‌ای راهبردی فوری در خلیج‌فارس، جهان عرب و سازمان همکاری اسلامی منجر شود؛ اگر آمریکا به‌طور قابل اعتماد از شرکای خود محافظت نکند، پس کشورهای عرب و مسلمان باید بازدارندگی خود را از طریق تحریم‌ها، محدودیت‌های هوائی و ائتلاف‌های دفاعی معتبر طراحی کنند. اگر سخنان با اقدام عملی همراه نشود، تنها مسئله زمان است که نشست اضطراری بعدی به دنبال حمله‌ای دیگر کی فرا برسد. منبع: میدل ایست آی #نگاه https://kayhan.ir/001Kqw