_بعد از کلی پیاده روی تو پستی بلندی هایِ نیایش بلاخره رسیدیم به بهشت ِالناز خانم ؛ اصلانم پاهامون نشکست تو این مسیر ، اصلاااا . *بماند که چقد عر زدم تا یه دیقه ساکت باشن فیلم بگیرم :>

من فقط یکم زیادی خجالتی‌ام ، خجالتیِ پرو .

_سواره‌ام پیاده رو ، چجور میشه ول کنم؟

_

[خواب آلودگیِ مُفرط]

_ذهنم به طرز ِوحشتناکی پُر و منِ درمونده هی تایپ میکنم و بیشتر میفهمم کلمات نمیتونن کفاف ِاین شلوغیِ ذهنم رو بدن ؛ حتی دیگه رد ُبدلِ نگاه ها هم عمق مطلب رو نمیتونه ادا کنه و من مجبورم این سردرد تحمیل شده ناشی از مشوشیِ ذهنم رو به دوش بکشم ، الاایحال درحال تلاشم که قسمت کوچیکی از این آشفتگی رو اینجا به نمایش بزارم ؛ امیدوارم موفق بشم وگرنه با این ذهنِ شلوغ تنها کاری که میشه کرد هیچ هست و هیچ .

_در کُل انتخاب هایی که پسامد هایِ طولانی و جبران ناشدنی در پیش دارن واقعا منو به وحشت میندازن . [انتخاب هایِ وحشت آمیز]

از اینکه انقد ضعیفم متنفرم .

_گیرم جهان یک وطنِ با مرز های الکی ؛ رفیق ُ خانواده رو ، چجور میشه ول کنم؟

حس تنهایی بین یه جمع زیاد یه چیز مزخرفیه نه ؟

امروز شنبه ترین دوشنبه عمرمه .