🇮🇷 دهخدا؛ آن کس که وطن را در واژه‌ها جاودانه کرد دهخدا فقط مؤلف بزرگ‌ترین لغت‌نامه‌ی تاریخ ایران نیست؛ او وجدان بیدار ایران در یکی از تیره‌ترین دوره‌های تاریخی ماست. مردی که در میان غوغای استبداد، با زبان و قلم ایستاد، تا واژه‌ها فراموش نشوند، تا وطن، بی‌صدا نماند. ✍ برای دهخدا، ایران یعنی زبان، فرهنگ، آزادی. او می‌دانست که ملت بدون زبان، مثل درختی‌ست بی‌ریشه. پس سال‌ها در انزوا نشست و با جان و دل واژه به واژه نوشت، تا هویت ایرانی را در دفترِ لغت‌نامه جاودانه کند. «زبان، رکن استقلال ملّت است. تا زبان فارسی هست، ایران هست.» 🔸 لغت‌نامهٔ او، تنها فهرستی از واژه‌ها نیست؛ بلکه خزانه‌ی فرهنگ، تاریخ، باورها و مقاومت ملتی است که همیشه خواسته بماند. 🗞 اما دهخدا پیش از آن‌که لغت‌نامه‌نویس شود، روزنامه‌نگار و روشنفکری جسور بود. در روزنامهٔ صوراسرافیل، با طنز «چرند و پرند»، ریا، دروغ، جهل و ظلم را نشانه رفت، و با صدای مردم کوچه و بازار، حق‌طلبی را فریاد زد. شعر فراموش نشدنی "وطن‌داری" علی اکبر دهخدا را با هم می‌خوانیم: هنوزم ز خردی به خاطر در است که در لانه ماکیان برده دست به منقارم آن‌سان به سختی گزید که اشکم چو خون از رگ آن دم جهید پدر خنده بر گریه‌ام زد که هان! وطن داری آموز از ماکیان #دهخدا #هویت_ملی #متسا #مرجع_ترویج_سواد_امنیتی @matsa_ir