eitaa logo
MESBAHYAZDI.IR
35هزار دنبال‌کننده
3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
176 فایل
پایگاه اطلاع رسانی و نشر آثار حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) ارتباط با ادمین: @mesbahyazdi_adm
مشاهده در ایتا
دانلود
📸 | نعمت‌های پرارزش اِلهي لَمْ يَكُنْ لي حَوْلٌ فَاَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ اِلاّ في وَقْت اَيْقَظْتَني لِمَحَبَّتِكَ؛ خداوندا، من قدرت نداشتم كه از معصيت و نافرمانى تو فاصله بگيرم جز در هنگامى كه مرا متوجّه محبّت خود نمودى و بيدار ساختى. 🔸️كسى كه حاضر است كليه يا قلب يا برخى از اندام‌هاى خود را به نيازمندى اهدا كند چقدر موجب محبّت و امتنان مى‌گردد و بيمار و بستگان فردى كه به او اهدا شده نسبت به اهداكننده چقدر علاقمند مى‌شوند، حال بنگريد خدايى كه همه اين اندام‌ها را رايگان به ما داده چقدر بر ما منّت دارد. 🔹️پس ساده‌ترين راه محبّت به خدا، كه يكى از آثارش دست برداشتن از گناه است، فكر كردن درباره نعمت‌هاى خدا است. علاوه بر نعمت‌هايى جسمانى، عقل و انبيا (عليهم السلام) و كتاب آسمانى كه براى هدايت ما فرستاده شده، موقعيتى كه در جامعه داريم، عيبهايى كه خداوند آن‌ها را ناديده گرفته و پوشانده، هر كدام نعمت‌هاى پرارزش الهى هستند.حال آيا اين خداى مهربان دوست داشتنى نيست؟ 📚 کتاب شکوه نجوا ،صفحه ۱۰۴ و ۱۰۵ ۱۹ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | شوقِ دیدار إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ؛ خداوندا، به من قلبی که شوق آن مرا به تو نزدیک می‌سازد ... عطا بفرما! 🔸️شوق حالتى بعد از دوست داشتن است و شوقِ دل نسبت به خداوند به همين معناست كه دل، خدا را دوست دارد و مى‌خواهد به او برسد ولى دستش از دامن او كوتاه است در حالى كه امكان نزديك شدن به او وجود دارد. 🔹️انسانى كه مى‌داند خداى دوست‌داشتنى را با چشم دل مى‌توان ديد، به طور حتم آتش شوق ديدار در دل او شعله ور مى‌گردد. و هر قدر توجّه به اين حقيقت قوى‌تر شود، شوق ديدار نيز افزون‌تر مى‌گردد. البتّه دانستن اين مطلب كافى نيست بلكه توجّه نيز لازم است. يعنى ابتدا بايد باور قلبى و معرفت را با توجّه به خدا و غفلت از غير خدا بارور كرده و شوق به ديدار او را در خود تقويت نماييم كه هر چه توجه بيش‌تر شود، شوق ديدار نيز افزون‌تر خواهد گشت. 🔸️شنيده‌ايم عده‌اى كه مجذوب خداوند شده باشند آرام و قرار ندارند و دل آن‌ها با هيچ چيزى غير از خدا انس نمى‌گيرد. اين‌ها بر اين باورند كه وَ كُلُّ جَمالِكَ جَميل. 📚 کتاب شکوه نجوا ،صفحه ۱۲۲ تا ۱۱۵ ۲۰ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | وصول به خدا إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ؛ خداوندا، به من قلبی که شوق آن مرا به تو نزدیک می‌سازد ... عطا بفرما! 🔸️طبق آیات و روایات رؤيت دل نسبت به خداوند ممكن است، و لذا انسان اشتياق پيدا مى‌كند كه او را ببيند. و حتّى بالاتر از آن در مناجات‌هاى خمسة عشر و امثال آن تعبير وصول به خدا هم وجود دارد، كه ممكن است به همين رؤيت حق تفسير گردد. 🔹️و مرتبه بالاتر از رؤيت در آخرت و ويژه اولياى الهى است و راز آن هم اين است كه بنيه جسمانى در دنيا تحمّل جلوه الهى را ندارد، حتى كوه نيز تحمل چنين چيزى را ندارد، چنان‌كه حضرت موسى(عليه السلام) بى‌هوش گرديد و اگر رؤيت كامل تحقق يافته بود، قطعاً چيزى از حضرت باقى نمى‌ماند. 📚 کتاب شکوه نجوا ،صفحه ١١٣ و ١١۴ ۲۱ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | یاد خدا عامل شوق وصال إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ؛ خداوندا، به من قلبی که شوق آن مرا به تو نزدیک می‌سازد ... عطا بفرما! 🔸️اگر كسى نسبت به فردى علاقمند باشد مدت‌ها در انتظار ديدار او باشد و در عین حال به چيزى غير از شوق ديدار سرگرم شود، آن شوق فروكش مى‌كند. هر چه ذهن و دل متمركز بر ياد و خاطره معشوق گردد، اشتياق نيز بيش‌تر مى‌گردد. 🔹️براى اشتياق ديدار خداوند، ياد خدا لازم است و هرچه ياد و تمركز بيش‌تر باشد، شوق نيز زيادتر مى‌گردد. براى امتحان چند شب هنگام سحر، در جايى خلوت و با نور كم به مدت يك ساعت دل خود را متوجّه خدا نماييد (خواه با ذكر لفظى و خواه بدون آن) . 📚شکوه نجوا ، صفحه ۱۱۵ و ۱۱۶ ۲۲ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | آشنایِ دل إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ؛ خداوندا، به من قلبی که شوق آن مرا به تو نزدیک می‌سازد ... عطا بفرما! 🔸️شب آرام است و عوامل دل‌مشغولى وجود ندارد. بايد جايى را انتخاب كرد كه از ديد پنهان باشد و با تمرين و تكرار مى‌توانيد كم‌كم شوق را در خود به وجود آوريد، هرچند كه در آغاز كارى دشوار مى‌باشد. 🔹️ما در عمق فطرت راهى به سوى خدا داریم، اما این بيگانگان‌اند که ما را از خدا جدا كردند اگر اين‌ها را فراموش كنيم، دل، آشناى خود را پيدا مى‌كند، خداوند مى‌فرمايد: دوستان به سوى من مشتاقند و من به سوى آن‌ها مشتاق‌ترم. 📚شکوه نجوا ، صفحه ۱۱۶ و ۱۱۷ ۲۳ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | به خودمان می‌رسد «اللهم صل علی محمد و آل محمد» «خداوندا؛ بر محمد و آل محمد رحمت فرست.» 🔸️بازگشت اين صلوات‌ها به خود انسان‌هاست. چرا كه ما براى پيامبر صلى الله عليه وآله و خاندانش طلب رحمت مى‌كنيم و چون ظرف وجودى آنان لبريز از رحمت الاهى است و نيازى به آن ندارند، اين رحمت به كسانى كه تحت ولايت آن‌ها هستند سرازير مى‌شود 🔹️درست مثل آن‌كه، شخصى ليوانى را پر از آب كرده است و روى آن آب، آبى بريزد. قطعاً در ظرفى كه زير آن ليوان وجود دارد، سرازير شده، موجوداتى كه در آن ظرف يا اطراف آن هستند بهره مى‌گيرند. بنابراين هر كس صلوات مى‌فرستد؛ بركت اين صلوات به خود او و ديگران مى‌رسد. 📚 کتاب شکوه نجوا، ص ۱۲ و ۱۳ ١ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | صلوات «اللهم صل علی محمد و آل محمد» «خداوندا؛ بر محمد و آل محمد رحمت فرست.» 🔸️انسان وقتى مى‌خواهد از بزرگی چيزى درخواست كند ولى در خود چنين لياقتى نمى‌بيند؛ بنابر اصول روان‌شناسى اوّل باید توجّه آن شخص بزرگ را به مطلوبش جلب كرده، سپس خواسته خود را مطرح نمايد. به عنوان مثال ابتدا به فرزند او اظهار ارادت كرده و كم‌كم زمينه درخواست خود را فراهم نمايد. 🔹️بى‌ترديد ما انسان‌ها به دليل گناهان‌مان، شايستگى درخواست از پيشگاه با عظمت پروردگار را نداريم و از سوى ديگر چاره‌اى جز درخواست از درگاه او نيست، پس، بايد لياقت درخواست را پيدا كنيم و براى اين كار هيچ چيز بهتر از طلب رحمت براى اولياى الاهى نيست. 🔸️از این‌رو، با صلوات فرستادن براى عزيزترين دوستان خدا، لياقت جلب توجّه الاهى را پيدا كرده، درخواست‌هاى خود را مطرح مى‌نماييم. 📚 کتاب شکوه نجوا، ص ۱۴ ۲ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | صدایم را بشنو! «وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛» « و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم.» 🔸️خداوندى كه به هر چيزى عالم است، هر صدايى را مى‌شنود و هر چيزى را مى‌بيند؛ چگونه ممكن است صدايى را نشنود و ما از او درخواست شنيدن صدا و نداى خود را داشته باشيم؟ 🔹️جواب آن است كه منظور از اين شنيدن اجابت است. چنان‌كه در محاورات عرفى مى‌گوييم: «فلان شخص حرف مرا شنيد» و منظور ما ترتيب اثر دادن است نه رسيدن صدا به گوش او. و شايد منظور از شنيدن، عنايت خاص باشد، همان‌طور كه ما با كسى حرف مى‌زنيم و او علاوه بر آن كه صدا به گوش او مى‌رسد، توجّه خاصى نيز مى‌نمايد 📚 کتاب شکوه نجوا، ص ۱۶ و ۱۷ ۳ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | دعا،‌ ندا و نجوا «وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛» « و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم.» 🔸️بين اين سه واژه تفاوت‌هايى وجود دارد: «دعا» داراى معنايى گسترده است، يعنى با هر زبانى و به هر كيفيّتى صدا بزنند. 🔹️ولى ندا صدايى بلند و فريادگونه است؛ چه از راه دور، چه نزديك، ولى نه به قصد رساندن صدا به گوش طرف مقابل، بلكه با انگيزه‌اى مانند آرام شدن و تخليه روانى. 🔸️و نجوا به معناى حرف زدن خصوصى با كسى است به گونه‌اى كه ديگرى نمى‌تواند آن را بشنود. پس نجوا سخنى بين دو نفر است كه شخص سوم از شنيدن آن بى‌بهره است. 🔹️به عنوان مثال خداوند مى‌فرمايد: «وقتى كه بنده جز رضايت من هدفى نداشته باشد او را دوست مى‌دارم و در شبهاى تاريك و خلوت‌هاى روز با او مناجات مى‌كنم»؛ يعنى بنده مى‌فهمد خدا با او حرف مى‌زند، ولى هيچ‌كس متوجّه چنين رابطه‌اى نمى‌گرد. 📚کتاب شکوه نجوا، ص۱۹ و ۲۰ ۴ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | دعا،‌ ندا و نجوا «وَاسْمَعْ دُعايى اِذا دَعَوْتُكَ وَاسْمَعْ نِدائى اِذا نادَيْتُكَ وَ اَقْبِلْ عَلَىَّ اِذا ناجَيْتُكَ؛» « و بشنو دعايم را آن‌گاه كه تو را مى‌خوانم و بشنو ندايم را آن‌گاه كه تو را ندا مى‌كنم و رو به من بياور آن‌گاه كه با تو مناجات مى‌كنم.» 🔸️بين اين سه واژه تفاوت‌هايى وجود دارد: «دعا» داراى معنايى گسترده است، يعنى با هر زبانى و به هر كيفيّتى صدا بزنند. 🔹️ولى ندا صدايى بلند و فريادگونه است؛ چه از راه دور، چه نزديك، ولى نه به قصد رساندن صدا به گوش طرف مقابل، بلكه با انگيزه‌اى مانند آرام شدن و تخليه روانى. 🔸️و نجوا به معناى حرف زدن خصوصى با كسى است به گونه‌اى كه ديگرى نمى‌تواند آن را بشنود. پس نجوا سخنى بين دو نفر است كه شخص سوم از شنيدن آن بى‌بهره است. 🔹️به عنوان مثال خداوند مى‌فرمايد: «وقتى كه بنده جز رضايت من هدفى نداشته باشد او را دوست مى‌دارم و در شبهاى تاريك و خلوت‌هاى روز با او مناجات مى‌كنم»؛ يعنى بنده مى‌فهمد خدا با او حرف مى‌زند، ولى هيچ‌كس متوجّه چنين رابطه‌اى نمى‌گرد. 📚کتاب شکوه نجوا، ص۱۹ و ۲۰ ۵ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | حال مناجات کننده وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكيناً لَكَ مُتَضَرِّعاً اِلَيْكَ راجياً لِما ثَوابى لَدَيْك؛ و ايستاده‌ام روبه‌روى تو در حالى كه مسكين تو و متضرع به سوى تو و اميدوار به ثوابى كه نزد تو است مى‌باشم. 🔸️ در پيشگاه الاهى كه قادر مطلق است و ما هيچ طلبى از او نداريم بلكه گناه هم انجام داده‌ايم، بايد با گريه و زارى خواسته‌هاى خودمان را مطرح نماييم و اميد به پاداش و ثواب الاهى داشته باشيم. بنابراين مناجات‌كننده با اين دعا به دو حيثيت وجودى خويش اشاره مى‌كند: ۱- در موقعيتى هستم كه از دشمنان فرار كردم؛ ۲- اكنون در اين‌جا با حال تضرّع و بى‌اعتمادى كامل به خويشتن، ايستاده‌ام. 📚 کتاب شکوه نجوا، ص ۲۹ و ۳۰ ۵ 💻 @mesbahyazdi_ir
📸 | دعای عاشقانه الهي اِنْ حَرَمْتَني فَمَن ذَا الَّذي يَرْزُقُني وَ اِنْ خَذَلْتَني فَمَنْ ذا الَّذي يَنْصُرُني؛ خداوندا، اگر تو مرا محروم سازى، پس چه كسى مرا روزى مى‌دهد و اگر تو مرا رها كنى پس چه كسى مرا يارى مى‌كند؟ 🔸️زبان گفت وگو در موارد و مقامات مختلف فرق مى‌كند. گاهى با زبان عذرخواهى با يك دوست صميمى سخن مى‌گوييم و فقط دنبال بهانه‌اى مى‌گرديم تا طرف مقابل با لطف و محبّت خود از خطا و اشتباه ما صرف‌نظر كند.اين زبان برهان و استدلال و جدل نيست بلكه مقام معاشقه است. زبان دلال است نه جدال. 📚 کتاب شکوه نجوا ، صفحه ۳۹ و ۴ ۶ 💻 @mesbahyazdi_ir