و این ۱۰ روز فقط به این فکر کردم چجوری ۸سال جنگیدن برای ایران!

و در آخر به سفر قطر کردیم!

هشت سال جنگیدن با آرزوی رهایی قدسی که باید از راه کربلا رفت. هشت سال جنگیدن با شعار جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم. وقتی امامشان گفت قطعنامه، فقط گفتند چشم. حالا یک مشت آدم راحت نشین و جنگ ندیدۀ مجازی بعد از ده روز پست گذاشتن و کپی پیس کردن؛ ادای طلبکارها را در می‌آورند! و صراحتا می نویسند بیجا می‌کنی منتظر رهبر هستی! کشور رهبر دارد و ما گوش به فرمان ایشانیم.

هنر در شرایط جنگی / 8 هنرمند سرباز میدان جنگ است نه فرمانده! جنگ، آدم خودش را می‌خواهد با چالش‌های خودش. هنرمند آدم جنگ نیست، این را همه می‌دانند، آدم جنگ، در میدان جنگ است نه پشتِ بوم و سه‌پایه و فتوشاپ! هنرمند سرباز جنگ است و باید با دستور فرمانده‌اش بجنگند اگر قرار است در جنگ سهمی داشته باشد. اگر بخواهد صرفاً کار هنری بکند و احساساتش را بروز بدهد بحث دیگری است. بحث ما فعلاًً «جنگیدن» است. هنرمند برای جنگیدن باید اهل تحلیل و مطالعه باشد اما افتادن در دام «تحلیل‌گر شدن» بحث دیگری است. هنرمند اهل تحلیل و مطالعه است نه تحلیل‌گر! هنرمند سرباز جنگ است نه فرمانده، آن هم از نوع فرماندهی کل که دستور صلح و جنگ را صلاح بداند یا نداند! هنرمند چون سرباز است باید تمام وقت بجنگد با رعایت سلسله مراتب. نمی‌شود چون فلان تصمیم فرماندهان باب میل‌مان نباشد بزنیم زیر میز و بشویم سرباز فراری! جنگ قوانین خودش را دارد. الان خیلی‌ها شده‌اند سرباز فراری! شده‌اند تحلیل‌گر! و به جای جنگیدن دارند خودی را می‌زنند. برادر عزیز جنگ تمام نشده است. اگر سربازیم پس 1. آتش‌بس احتمالی به عامل اختلافاتمان تبدیل نشود. 2. نبرد افتخارآمیز را خودمان به باخت تبدیل نکنیم، که متاسفانه برخی‌ها این خط را دنبال می‌کنند. 3. غرور و جرأت در افتادن با دو دشمن (اسرائیل و آمریکا) در یک نبرد را با اظهار نظرهای نادرست خراب نکنیم. 4. گوش به فرمان ولیّ شجاع خود هستیم؛ حکم آنچه تو فرمایی. الان وقت جنگیدن ماست بسم‌الله اگر مرد جنگیم.

امین زاده تقی / یک سرباز در میدان هنر الان مشغول تولید چنین موشک‌هایی است نه تحلیل‌های صدمن یک غاز!

هنر در شرایط جنگی / 9 هنر جنگیدن در زمان صلح! این شرایط چه آتش‌بس موقت باشد و چه صلح بلندمدت؛ بزرگترین اشتباه ما گذاشتن اسلحه روی زمین است و هم‌نوا شدن با دشمن در روایت فتح! همۀ ما امروز در گروه‌های ایتایی آدم‌هایی را دیدیم که در این دوازده‌روز نه صدایی ازشان بلند بود و نه تلاشی کرده بودند برای جنگیدن در عرصه‌ای که تخصصش را دارند! اما به ناگاه امروز نطق‌شان باز شده شروع کرده‌اند هم‌نوا با دشمن و هم‌نوا با بلندگوهای تبلیغاتی روایت امروز را دگرگون کردن و اسراییل را فاتح و ایران را مغلوب و مفلوک و دست بسته نشان دادن. در منطق این دوستان رهبری آدمی است دست‌بسته، مظلوم که تحت فشار اطرافیان تصمیم می‌گیرد و آن‌قدر زمام امور در رفته که مهم‌ترین تصمیم مملکت یعنی آتش‌بس بدون نظر ایشان گرفته شده و این دوستان یقین دارند که نظر رهبری چیز دیگری است و حالا باید چیکار کنیم؟! فقط شروع کنیم زهر کردن شیرینی این پیروزی کم‌نظیر که همۀ آزادگان جهان بابتش خوشحال‌اند و به خود می‌بالند به دهان مردم! چیکار کنیم؟! روایت امروز را برطبق آنچه از سمت بلندگوهای تبلیغاتی اسراییل بلند شده است منطبق کنیم. در این دوازده روز این دوستان اراده و هنری برای جنگیدن نداشتند اما امروز خوب در جبهۀ اسراییل جنگیدند! و برخی را هم با خود همراه کردند. جزاکم‌الله! امروز می‌شد روایتی حماسی از این دوازده‌روز مقاومت و جنگیدن مردم گفت، می‌شد از نیروهای مسلح‌مان تشکر کرد و از آن‌ها در نگاه مردم قهرمان ساخت. می‌شد مفلوکی و درماندگی اسرائیل را نشان داد و اینکه به هیچ‌کدام از اهدافش نرسید. می‌شد خیلی کارها کرد اما ما امروز به لطف این ستون پنجم دشمن اسلحه‌هایمان را زمین گذاشتیم و فقط و فقط لب و دهن بودیم و روی خودمان خنج انداختیم! امروز روز خوبی برای ما نبود. شده بودیم سرباز فراری! به جای جنگیدن شده بودیم تحلیل‌گر! و حتی یک لحظه هم از خودمان نپرسیدیم که خوب بعدش چی باید چیکار کنیم و چه حرکتی بکنیم؟ امروز خیلی‌هامون در جبهۀ دشمن جنگیدیم.