مجتبی مجلسی
هنر در شرایط جنگی / 8 هنرمند سرباز میدان جنگ است نه فرمانده! جنگ، آدم خودش را می‌خواهد با چالش‌های
هنر در شرایط جنگی / 9
هنر جنگیدن در زمان صلح!
این شرایط چه آتش‌بس موقت باشد و چه صلح بلندمدت؛ بزرگترین اشتباه ما گذاشتن اسلحه روی زمین است و هم‌نوا شدن با دشمن در روایت فتح!
همۀ ما امروز در گروه‌های ایتایی آدم‌هایی را دیدیم که در این دوازده‌روز نه صدایی ازشان بلند بود و نه تلاشی کرده بودند برای جنگیدن در عرصه‌ای که تخصصش را دارند! اما به ناگاه امروز نطق‌شان باز شده شروع کرده‌اند هم‌نوا با دشمن و هم‌نوا با بلندگوهای تبلیغاتی روایت امروز را دگرگون کردن و اسراییل را فاتح و ایران را مغلوب و مفلوک و دست بسته نشان دادن.
در منطق این دوستان رهبری آدمی است دست‌بسته، مظلوم که تحت فشار اطرافیان تصمیم می‌گیرد و آن‌قدر زمام امور در رفته که مهم‌ترین تصمیم مملکت یعنی آتش‌بس بدون نظر ایشان گرفته شده و این دوستان یقین دارند که نظر رهبری چیز دیگری است و حالا باید چیکار کنیم؟! فقط شروع کنیم زهر کردن شیرینی این پیروزی کم‌نظیر که همۀ آزادگان جهان بابتش خوشحال‌اند و به خود می‌بالند به دهان مردم! چیکار کنیم؟! روایت امروز را برطبق آنچه از سمت بلندگوهای تبلیغاتی اسراییل بلند شده است منطبق کنیم. در این دوازده روز این دوستان اراده و هنری برای جنگیدن نداشتند اما امروز خوب در جبهۀ اسراییل جنگیدند! و برخی را هم با خود همراه کردند. جزاکم‌الله!
امروز می‌شد روایتی حماسی از این دوازده‌روز مقاومت و جنگیدن مردم گفت، می‌شد از نیروهای مسلح‌مان تشکر کرد و از آن‌ها در نگاه مردم قهرمان ساخت. می‌شد مفلوکی و درماندگی اسرائیل را نشان داد و اینکه به هیچ‌کدام از اهدافش نرسید. می‌شد خیلی کارها کرد اما ما امروز به لطف این ستون پنجم دشمن اسلحه‌هایمان را زمین گذاشتیم و فقط و فقط لب و دهن بودیم و روی خودمان خنج انداختیم!
امروز روز خوبی برای ما نبود. شده بودیم سرباز فراری! به جای جنگیدن شده بودیم تحلیل‌گر! و حتی یک لحظه هم از خودمان نپرسیدیم که خوب بعدش چی باید چیکار کنیم و چه حرکتی بکنیم؟ امروز خیلی‌هامون در جبهۀ دشمن جنگیدیم.