قرن‌هاست که حاضر نیست و تا وقتی غایب باشد، معلوم است دینداری‌مان چنگی به دل نمی‌زند.
اگر دینداری ما حقیقی بود، دیگر امام در غیبت نمی‌ماند؛ حداقل در جانمان حضورش را می‌دیدیم.
آن‌وقت قلبمان سالم بود، این‌همه حساس و زودرنج نبودیم و این‌قدر نگرانی و اضطراب نداشتیم.
آی همهٔ ما!
آیا هنوز زمانِ آن نرسیده که از ظاهر فراتر رویم و به درونمان برسیم تا راه ظهور دیندار حقیقی، هموار شود؟
@nabkotah110 کانال نکته های ناب
