یک لحظه تصور کن فرزندت درکنارت نباشد
آیا باز هم برایش حوصله نداشتی؟
باز هم برای بازی کردن با او بهانه می آوردی؟
باز هم منتظر خوابیدنش می شدی تا نفس راحتی بکشی؟
باز هم...باز هم...
یا اینگونه می شدی که تمام کارهایت را تعطیل می کردی و تمام وجودت را وقف این کودکی که خدا به تو عنایت کرده می کردی و لحظه لحظه از وجود او شاد
می شدی
و مینشستی و فقط نگاهش
می کردی و به لجبازی هایش میخندیدی
و جیغ و داد و گریه هایش هم برایت لذت بخش می شد
براستی اگر اینگونه به بچه هایمان نگاه کنیم قدر این امانت الهی را خواهیم دانست و طور دیگری پدری و مادری خواهیم کرد
@nabkotah110 کانال نکته های ناب
