برترین پیامبر و برترین معجزه
می‌گویند چون اعراب در صدر اسلام، شعرای ماهری بودند و کلامشان فصیح و بلیغ بود، پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) کلام بالاتری را از نظر فصاحت و بلاغت آورد تا معجزه‌اش برای اثبات نبوت باشد.
آری؛ فصاحت قرآن، معجزه‌ای است که از توان بشر خارج است. اما این تنها جنبۀ اعجاز قرآن نیست. حقیقت اعجاز قرآن، این بود که در آن عصر جاهلی، اعلمیت را ارائه داد.
اعراب جاهلیت، فصاحتشان هم جاهلانه بود و حتی اشعاری که می‌سرودند، محتوای خاصی نداشت. اعجاز قرآن، جامعیت آن بود و هست؛ اینکه تمام محتوای هستی را که ولایت است، در خود گنجانده و عمق دل‌ها را نشانه گرفته تا با نیروی حضور همیشگی ولایت، از بندها رها شوند.
معجزۀ قرآن یا همان معجزۀ ولایت، این است که در لحظاتی که قلب تنگ می‌شود و نفس می‌خواهد میل خودش را ظهور دهد، مانند آبی روان، آتش هوای نفس را خاموش می‌کند و صفات زیبای الهی را ظهور می‌دهد.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب
