«سبح لله ما فی السماوات و الارض»؛
همهٔ هستی، در حال تسبیح خداوند هستند.
تسبیح یعنی حرکت از نقص به کمال
همهٔ موجودات با حرکت تسبیحی، از نقص خود جدا می‌شوند و رو به کمال حرکت می‌کنند. مثلاً بذر پرتقال برای رسیدن به میوهٔ پرتقال، درمسیر حرکت تسبیحی نباتی، نقص های فراوانی را از دست می‌دهد. از پوستهٔ سخت خود جدا می‌شود و ریشه و ساقه و برگ و میوه می‌دهد.
خداوند بر اساس محبت و حکمتش، حرکت تسبیحی هر موجودی را معین کرده است تا با ازدست‌دادن نواقص به کمال خود برسد. انسانی که حرکت تسبیحی دارد، طبق خواست حق و در چارچوب شریعت، حرکت میکند؛ با تسبیح خود، روزبه‌روز نواقصش را ازدست می‌دهد و به کمال می‌رسد.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب
