بسم الله الرحمن الرحیم 🔰توصیف قرآن کریم در آیینه نهج البلاغه ✍جواد محمدی/بخش دوم ۱. قرآن تجلی خدا و آئينه خداشناسی: 🔸امیر المومنین (ع)، قرآن کريم را تجلی خدای متعال معرفی می فرمايند: «فَتَجَلّى لَهُمْ سُبْحانَهُ فى كِتابِهِ مِنْ غَيْرِ اَنْ يَكُونُوا رَاَوْهُ»(خطبه147). خداوند سبحان بدون اينكه او را ببينند در قران تجلی کرده است. 🔸از امام جعفر صادق (ع)نیز شبیه روایت فوق نقل شده است: «تجلی الله لخلقه فی کلامه و لکنهم لا یبصرون »( بحار الانوار،ج 89،ص107). خداوند در کلامش برای بندگانش تجلی کرده است، ولی نمی بینند. 🔸حضرت علی(ع) در سخن دیگری فرموده اند :«الحمدلله المتجلی لخلقه بخلقه»(همان،ج 34،ص 240). ستایش مخصوص خدایی است که با مخلوقاتش برای مخلوقاتش ظهور و تجلی کرده است. 🔸 تجلی چیست؟ «تجلی عبارت است از آشکار شدن حقيقت به مقدار قابلیت.»(قاضی طباطبایی،شرح دعای سمات،ص 74). 🔸تمام موجودات عالم تجلی و ظهور حق تعالی می باشد و هر موجودی به مقدار قابلیت حق را آشکار نموده است، یکی مانند شاخه گلی زیبا به قدر قابلیت «جمال» او را و یکی مانند کوه استوار باز به قدر قابلیت «جلال» او را ظاهر کرده است. آسمان و شگفتی هایش مظهر «قدرت و عظمت» اوست و ریزش قطرات باران جلوه «رحمت و مودت» او. هر چه هست ظهور و تجلی اوست. 🔸 قرآن کريم، تجلی خاص و ویژه خداوند متعال است، همان طور که وجود انسان های کامل(پیامبر ان و حجت های الهی) نیز چنین است. آن طور که خداوند در این دو آیینه جمال و جلال بی همتای خود را هویدا ساخته، در هیچ مخلوق و مظهری آشکار نکرده است. اینکه در روایات گفته شده است نگاه کردن به قرآن و چهره حضرت علی علیه السلام عبادت است، دقیقا به همین دلیل است. الهی چشم دیدن عنایت فرما! #توصیف_قرآن #نهج_البلاغه #امام_علی_علیه_السلام @nahjolblaghe_maktab_alzahra