شب، مایه آرامش یا شب زنده داری در قرآن آمده خدا شب را مایه آرامش قرار داده است. پس چرا توصیه به شب زنده داری شده است؟ @ostad_maleki

در قرآن آمده خدا شب را مایه آرامش قرار داده است. پس چرا توصیه به شب زنده داری شده است؟ @ostad_maleki

🔴خوشا به حال آنها #نهج_البلاغه 💥وَطَابَ کَسْبُهُ 💠و خوشا به حال کسى که کسب و کار او پاک و حلال باشد» 📚#حکمت ۱۲۳ @ostad_maleki

#کلیپ_تصویری بخشی مهم از صحبت های رهبری در‌مورد فضای مجازی. @ostad_maleki

نمونه ای از دعای رسمی و ویژه این دعای رسمی و ویژه از زبان حضرت ابراهیم علیه السلام شبیه آیات سوره آل عمران است که اولوالالباب درمورد خداوند می اندیشند و با تفکر در خلقت آسمان ها و زمین به وجود خالق بی همتا پی می برند. حضرت در ابتدا خداوند را معرفی می کند: الَّذي خَلَقَني‏ فَهُوَ يَهْدينِ ، خدای سبحان آن خدایی است که مرا خلق کرده و سپس هدایتم کرده است. یعنی خدای سبحان دو نعمت بسیار بزرگ به من عطا نموده و دو منت بر من گذاشته است: 1. از عالم عدم مرا به وجود آورد و در بین موجودات هم مرا بهترین موجود یعنی انسان قرار داد. 2.در بین انسان ها هم دست مرا گرفته و هدایت کرده و اهل حق قرار داده است نه اهل شرک و بت پرستی. وَ الَّذي هُوَ يُطْعِمُني‏ وَ يَسْقينِ ، خدایا تو کسی هستی که مرا طعام می دهی و سیرابم می کنی، این آب و غذا از توست. وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ ، و هنگامی که من مریض می شوم تویی که مرا شفا می دهی. اینجا حضرت ابراهیم، مریضی را به خودش نسبت می دهد نه به خدا. در نگاه کلی، همه چیزهایی که در عالم هستی اتفاق می افتد از هدایت ها تا شقاوت ها همگی منسوب به خداوند است اما این ادب حضرت ابراهیم علیه السلام است که مریضی را به خودش نسبت می دهد و شفا را به طبیب. او به ما آموزش می دهد که آن کسی که ما را از مریضی های سهو العلاج و صعب العلاج نجات می دهد خداوند است. حضرت ابراهیم با این اعتقادات توحیدی دعا می کند: وَ الَّذي يُميتُني‏ ثُمَّ يُحْيينِ ، حیات و ممات من همگی به دست اوست(عظمت توحید در نگاه حضرت ابراهیم) ادامه دارد..... @ostad_maleki

وَ الَّذي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لي‏ خَطيئَتي‏ يَوْمَ الدِّينِ ، من هم توحید در خلقت و هم توحید در ربوبیت را دارم و می گویم هرچه روی زمین اتفاق می افتد همه به اذن خداوند است. خالقم هم خداوند است. هدایت و حیات و مماتم هم بدست خداست. حال این خدایی که همه هستی من به دست اوست من از او طمع برآورده کردن دعا و آرزویم را دارم و منِ ابراهیم که موحدم و پیامبر و برگزیده خداوند هستم، دعایم این است: من از خداوند سعادت در آخرت را می خواهم! حضرت ابراهیم علیه السلام به ما یاد می دهد که از خداوند چیز دنیایی نخواهیم و اگر هم چیز دنیایی خواستیم رنگ و لعاب آخرتی داشته باشد چون که ما اصلاً دنیایی نیستیم و برای عالم دیگری خلق شده ایم! مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم لذا باید اموری سدرة المنتهایی طلب کنیم نه دنیایی و محدود که زودگذر بوده و به زودی از بین خواهد رفت! من از خداوند طمع دارم که خطاهایم را ببخشد! البته پیامبران گناه و خطا نمی کنند اما در وادی سیر و سلوک خودشان کوتاهی هایی دارند و چنین کوتاهی هایی که برای ما اصلاً قابل درک نیست «خطا» نامیده می شوند که با گناه فرق دارد. فرموده اند: حَسَنَاتُ‏ الْأَبْرَارِ سَيِّئَاتُ الْمُقَرَّبِينَ  خوبی های ابرار برای مقربین سیئه است! (اختلاف مراتب ابرار و مقربین) رَبِّ هَبْ لي‏ حُكْماً ، پروردگارا به من حکمت و دین و شریعت عنایت کن و کمکم کن که در مسیر دینت قرار گرفته و بایدها و نبایدهای تو را با جان و دل خریدار باشم. ادامه دارد.... @ostad_maleki