وَ الَّذي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لي خَطيئَتي يَوْمَ الدِّينِ ، من هم توحید در خلقت و هم توحید در ربوبیت را دارم و می گویم هرچه روی زمین اتفاق می افتد همه به اذن خداوند است. خالقم هم خداوند است. هدایت و حیات و مماتم هم بدست خداست. حال این خدایی که همه هستی من به دست اوست من از او طمع برآورده کردن دعا و آرزویم را دارم و منِ ابراهیم که موحدم و پیامبر و برگزیده خداوند هستم، دعایم این است: من از خداوند سعادت در آخرت را می خواهم! حضرت ابراهیم علیه السلام به ما یاد می دهد که از خداوند چیز دنیایی نخواهیم و اگر هم چیز دنیایی خواستیم رنگ و لعاب آخرتی داشته باشد چون که ما اصلاً دنیایی نیستیم و برای عالم دیگری خلق شده ایم!
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
لذا باید اموری سدرة المنتهایی طلب کنیم نه دنیایی و محدود که زودگذر بوده و به زودی از بین خواهد رفت!
من از خداوند طمع دارم که خطاهایم را ببخشد! البته پیامبران گناه و خطا نمی کنند اما در وادی سیر و سلوک خودشان کوتاهی هایی دارند و چنین کوتاهی هایی که برای ما اصلاً قابل درک نیست «خطا» نامیده می شوند که با گناه فرق دارد.
فرموده اند: حَسَنَاتُ الْأَبْرَارِ سَيِّئَاتُ الْمُقَرَّبِينَ
خوبی های ابرار برای مقربین سیئه است! (اختلاف مراتب ابرار و مقربین)
رَبِّ هَبْ لي حُكْماً ، پروردگارا به من حکمت و دین و شریعت عنایت کن و کمکم کن که در مسیر دینت قرار گرفته و بایدها و نبایدهای تو را با جان و دل خریدار باشم.
ادامه دارد....
@ostad_maleki
أَلْحِقْني بِالصَّالِحينَ ، مرا به صالحین ملحق کن! الحاق به صالحین با صالح بودن متفاوت است. انسان می تواند ملحق به صالحین باشد اما خودش صالح نباشد، انسان خیلی اوقات می تواند با ریاضت کار صالح انجام دهد، اما مهم این است که گوهر وجود انسان صالح و نیک باشد. حضرت ابراهیم علیه السلام عرض می کند: خدایا مار داخل در صالحان قرار بده که آن حکم را که به دست آورده ام بتوانم حفظ کنم.
@ostad_maleki