✅ گزارش محتوایی (صوتی و تصویری) 🔴 کارگاه «نگارش کتاب‌های دانشگاهی نوماد و آشنایی با شیوه نامه تالیف منابع علمی و اولویت های تالیف» •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• 🔺این کارگاه در روز یکشنبه مورخ ۱۲ مردادماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۰ صبح با حضور حجت الاسلام دکتر عباسی رئیس پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی، و دکتر تقی زاده رییس اداره برنامه‌ریزی، تولید و ارزیابی منابع علمی و جمعی از اعضای هیأت علمی و مدیران گروه الهیات و معارف و تربیت اسلامی در سالن اجتماعات مرکز آموزش عالی شهدای مکه برگزار شد. 🟢 این جلسه با هدف آشنایی کامل شرکت‌کنندگان با سامانه تولید محتوای علمی و ارتقای توانمندی‌های اعضای هیأت علمی در زمینه تألیف منابع علمی دانشگاهی و تسهیل تبادل تجربیات در این حوزه برگزار شد. ✅ فایل صوتی کارگاه جهت بهره برداری قابل دریافت می باشد.👇👇 🔺ارائه آقای دکتر عباسی رئیس پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی 🔺 ارائه آقای دکتر تقی زاده رییس اداره برنامه‌ریزی، تولید و ارزیابی منابع علمی 🔺 گفتگوی پایانی اعضای هیأت علمی و مدیران گروه الهیات و معارف و تربیت اسلامی •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac 📚 معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه فرهنگیان @farhangiyan8elmsanji 🟣کتابخانه تخصصی تعلیم و تربیت اسلامی https://eitaa.com/ptalimtarbiateslami

گزارش محتوایی ( صوتی ) ✳️کارگاه تخصصی با عنوان « معلم تحول آفرین » 🔴 با محوریت «مسئله یابی و پاسخ به مسائل معلمان تحول خواه» ✅ موضوع: تحول در روش و محتوای آموزش معارف دینی و اعتقادی 🔺ارائه : حجت الاسلام استاد وحید لحمی فایل صوتی 4 جلسه جهت بهره برداری قابل دریافت می باشد.👇👇 جلسه اول - 1404/02/31 جلسه دوم - 1404/05/04 جلسه سوم - 1404/05/07 جلسه چهارم - 1404/05/08 •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac 🟣کتابخانه تخصصی تعلیم و تربیت اسلامی https://eitaa.com/ptalimtarbiateslami

🔺امتحانِ جان‌ها..🔺 ❇️ خاطره‌ای تربیتی از کلاسِ سوم دبیرستان🔺 ✍️ نقل قول از تجربیات معلمی ✅ 🟣 پس از تصحیحِ اوراق امتحان، لیستِ نمرات را چون گنجی پنهان در کیف نهادم. برگه‌ها را به شاگردان بازگرداندم و گفتم: «نمره‌ها را بکاوید.. اگر خاری از اشتباه در آن دیدید، فردا بیاورید تا از جانِ برگه‌ها بَرکَنم.» 🔺سه هفته، همچون رودی خموش گذشت. 🔻روزی با چهره‌ای آکنده از دل‌واپسی وارد کلاس شدم. دفترم را بر میز کوبیدم و گفتم: «لیستِ نمرات گم شده..! راستش را بگویم.. تنها چاره این است که هرکس نمره‌ی خویش را بگوید تا دوباره بنویسم.» 🔹شاگردان.. چشم در چشمِ هم دوختند. نخستین صدا برخاست: «بیست..!» ❗️ دومی فریاد زد: «نوزده و نیم..❗️» سومی با لهجه‌ای شیرین: «من هم بیست، آقا..❗️» لبخندهای راز آلود، همچون شرری در کلاس پراکنده شد. برخی با اشاره‌ی چشم به هم می‌گفتند: «چه آسان گذشت امتحان..❗️» من، بی‌هیچ واکنش، رقم‌ها را می‌نوشتم. انگار قلمم بر پوستِ وجدان‌ها خط می‌کشید... 🔹لیستِ تازه را به دفتر سپردم. شادیِ شاگردان، هوای کلاس را تلألویی عجیب بخشید. 🔸ایام گذشت نمره بچه ها ثبت و خیالشان راحت بود 🔺روزی دیگر در میانه‌ی درس، ناگهان کیفم را گشودم. لیستِ نخستین را همان که گم کرده‌ بودم همچون تیغی از نیام برکشیدم: ❎«بچه‌ها؛ لیستِ گمشده پیدا شد.. حالا ببینیم راستِ نمره‌ها چه بود.❓ 🔺هوا بند آمد. 🔻رنگ از رخسارها پرید. دست‌های لرزان، میزها را می‌فشرد. چشمانِ خیس از شرم، به زمین دوخته شد. پسرکی پشتِ نیمکت، با انگشتانِ مرتعش، دکمه‌ی پیراهنش را می‌پیچاند. دیگری در ردیفِ جلو، چانه‌اش می‌لرزید؛ گویی پرده‌ی آبرویش دریده شده است. همه در هیبتی یخ‌زده می‌پرسیدند: ♦️«چگونه این لیستِ لعنتی، پس از سه هفته سر برآورد..؟!» ⁉️ ▪️سکوتی مرگبار فرونشست... ناگهان، همان لیستِ اصلی را پیش از چشمانِ حیرت‌زده‌شان بالا گرفتم. تکه‌تکه‌اش کردم..! 🔺🔺 ریزِ کاغذهای پاره را چون برفِ توبه بر سطلِ زباله ریختم و گفتم: «به وجدانِ شما ایمان دارم. ✅ هر نمره‌ای که گفته‌اید، حجّتِ من است..!» ✅ 🔹همان نمرات خودتان را ثبت کرده ام، 🔸نفس‌های بریده، یک‌باره رها شد. گویی زنجیر از پایِ روح‌ها گسسته‌ شد. آنان که آستین‌های دروغ را بالا زده بودند، 🔺شرم کنان می‌پرسیدند: 🔺«چرا رسوایمان نکرد..؟!»⁉️ هفته‌ی بعد... هنگامِ ورود، کلاسی دیگرگونه دیدم: بر چهره‌ها، سکوتی سنگین نشسته بود؛ گویی همگی در محرابِ شرم به نماز ایستاده‌اند..! ❗️ ناگهان پرویز برخاست. پاهایش می‌لرزید، ولی گام‌ها استوار بود. رویِ تخته‌ی سیاه نوشت: «ببخشید...» سپس رو به کلاس کرد و با صدایی که از گلوگاهِ اشک برمی‌خاست، فریاد زد: آقا.. این شرم تا ابد در استخوان‌هایمان می‌دود... شما با پاره‌کردنِ آن لیست، آینه‌ی روح‌مان را شکستید، تا خود را آنگونه که هستیم ببینیم❗️ ما فریفتیم... ولی شما بخشیدید. 🔺درس گرفتیم: ✅راستی، بالاترین نمره‌ست..! قول می‌دهیم از امروز: « تنها با وجدان‌مان امتحان پس دهیم...» و من، پشتِ میزِ معلمی، اشک در چشمانم حلقه زد. آری، بزرگترین امتحان، همان است که هرگز بر کاغذ نمی‌آید... بلکه در کارگاهِ جان‌ها ساخته می‌شود. 🌹 •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac

🛑 جمله ماندگار طراح ضریح امام رضا (علیه السلام)، مرحوم استاد محمود فرشچیان : ✅ من بابت ضریح امام رضا پول بگیرم؟؟ ابدا من باید پولی هم بدم که آقا منت بر سرم گذاشت و اجازه داد این کار را انجام بدم. ✅ ایشان در مورد اثر هنری که برای امام حسین(علیه السلام) انجام داده بود با تعجب پرسید: من پول بگیرم؟؟ انسان باید جانش را برای امام حسین بده بلکه نگاهش کنن، پول چیه!!! ⚫️استاد فرشچیان امروز با دنیای فانی وداع کرد . •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac

✍سلسله یادداشت های استعمار و تربیت 🔹حجت الاسلام دکتر حیدر همتی نظریه توسعه غالب در قرن بیستم، بر پایه برداشتی خطی از تاریخ بنا شد که حرکت جوامع از "بدویت" به "مدرنیته" غربی را اجتناب ناپذیر می دانست. بر اساس این دیدگاه، کشورهای غربی "توسعه یافته" به عنوان الگو و آینده کشورهای موسوم به "جهان سوم" معرفی شدند و مسیر رشد، منحصر به تقلید از تجربه غرب در ابعاد مختلف گردید. مقام معظم رهبری با نقد اهداف پنهان این رویکرد فرمودند: عناوین "توسعه یافته"، "در حال توسعه" و "توسعه نیافته" صرفاً توصیف گر سطح فناوری یا دانش نیستند، بلکه حامل بار ارزشی جهت دار هستند. از منظر ایشان، "توسعه یافته" در فرهنگ سیاسی غرب، مترادف با "غربی شده" است؛ کشوری که فرهنگ، جهت گیری سیاسی غربی را پذیرفته است. "در حال توسعه" نیز به معنای کشوری است که در مسیر غربی شدن گام برمیدارد و "توسعه نیافته" به کشوری اشاره دارد که نه غربی شده و نه در این مسیر حرکت میکند. بنابراین، تشویق به توسعه در گفتمان غربی، در حقیقت تشویق به غربی شدن و پذیرش هژمونی فرهنگی-سیاسی غرب است. بر این اساس برنامه های توسعه طراحی شده توسط قدرتهای غربی و نهادهای بین المللی ، نه راهکاری بی طرفانه برای پیشرفت، بلکه شکلی از "استعمار فرامدرن" محسوب میشوند. هدف اصلی این برنامه ها، نه ارتقای حقیقی و مستقل ملتها، بلکه هموارسازی مسیر انطباق هرچه بیشتر کشورهای غیرغربی با الگوها و ارزشهای غربی بوده است. این نگاه، استقلال فرهنگی، هویت بومی و حق تعیین مسیر توسعه مبتنی بر ارزشهای داخلی را نادیده میگیرد و توسعه را به ابزاری برای تداوم سلطه تبدیل میکند.

اربعین آمد دلم را غم گرفت بهر زینب (س) عالمی ماتم گرفت سوز اهل آسمان آید به گوش ناله‌ی صاحب زمان(عج) آید به گوش 🏴فرا رسیدن #اربعین سالار شهیدان🍂 حضرت اباعبدالله الحسین(ع) تسلیت باد🥀 #اربعین •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈• ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac

🌾اربعین؛ مدرسه ای برای تربیت تمام ساحتی انسان ✍️عین اله عابدی در جهان امروز، آیین‌های معنوی بسیاری مردم را به سفری روحانی فرا می‌خوانند؛ از «پیاده‌روی سانتیاگو» در اسپانیا تا «کومبه‌میلا»ی هند و زیارت «گوادالوپ» در مکزیک. اما در میان تمام این آیین‌ها، اربعین حسینی همچون خورشید نیمروز می‌درخشد؛ نوری که نه‌تنها افق دل‌ها را روشن می‌کند، بلکه راه تربیت انسانِ تمام‌ساحتی را نیز می‌گشاید. اگر سانتیاگو سفری انفرادی برای خودشناسی است و کومبه‌میلا آیینی برای تطهیر فردی، اربعین، مدرسه‌ای زنده است که شش ساحت وجودی انسان را هم‌زمان به حرکت درمی‌آورد. اینجا، هر زائر هم دانش‌آموز است و هم معلم؛ هر قدم، یک درس و هر نگاه، یک پیام. 🔸در ساحت اعتقادی وعبادی، ذکر «لبیک یا حسین» که از دل میلیون‌ها عاشق برمی‌خیزد، تنها یک شعار نیست، بلکه پیمانی عاشقانه با حقیقت و تجلی ایمان است. در این سفر، اقامه نماز و دعا برای خود و دوستان، هم در فضای مجازی و هم در واقعیت، فضای مسیر را معطر می‌کند. این مسیر، کلاس عملی ایمان، عبادت و توکل است؛ جایی که یاد کربلا همچون نسیمی جان را تازه و دل‌ها را به نور معرفت روشن می‌سازد. در ساحت اخلاقی، لبخند خادمی که بی‌وقفه خدمت می‌کند، یا زائری که جای خواب خود را به دیگری می‌بخشد، درسی است عمیق‌تر از هزار خطابه. اینجا، مهربانی تمرین نمی‌شود، بلکه زیسته می‌شود. خدمت به زائر حسین، نه وظیفه که افتخار است، و پاداش آن، آرامش روح است. 🔸ساحت اجتماعی و سیاسی اربعین، تصویر عینی «امت واحده» و جلوه‌ای از تعامل، همدلی و همگرایی انسانی است. میلیون‌ها انسان از ملیت‌ها و زبان‌های مختلف، بی‌هیچ مرزی، دوشادوش هم گام برمی‌دارند؛ و این همگرایی، بیانیه‌ای زنده و گویا است که پیام عدالت و آزادی را فراتر از قوم، مرز و جغرافیا به جهانیان منتقل می‌کند. 🔸مسیر طولانی اربعین، ساحت زیستی و بدنی را نیز پرورش می‌دهد. زائر با پای پیاده، گرما و سرما را تاب می‌آورد و بدنش را در خدمت هدفی والا به کار می‌گیرد. این ریاضت بدنی، درسی است از مقاومت، انضباط و توان مدیریت بر خویشتن. 🔸در ساحت علمی وفناوری، اربعین گنجینه‌ای سرشار از فرصت‌های یادگیری است؛ کاروانی که در آن، اطلاعات و تجربه‌ها از زائرانی با فرهنگ‌ها و زبان‌های گوناگون، بی‌هیچ مرز و محدودیتی، به یکدیگر منتقل می‌شود. هر موکب، خود جلوه‌ای از پیوند دانش‌های تجربی، ابتکارهای مردمی و بهره‌گیری از فناوری‌های کارآمد و درعین حال ساده است که رضایت را بر لبان زائران نشانده است. 🔸در ساحت اقتصادی اربعین، اقتصادی بر مدار انفاق و خدمت است. هزاران موکب‌دار، نان و آب و غذا و جای استراحت را بی‌هیچ چشمداشتی عرضه می‌کنند. این فرهنگ، مدرسه‌ای است برای یادگیری کارآفرینی مبتنی بر وقف، تعاون و بخشش. 🔸و ساحت هنری و زیبایی‌شناختی، از پرچم‌های برافراشته و اشعار سوزناک گرفته تا طراحی خلاقانه ایستگاه‌ها، همه پیام‌آور عشق و حماسه‌اند. در کنار آن، جلوه‌های ناب ایثار و صداقت- همچون یاری به سالمندان و همراهی با معلولان - چنان صحنه‌هایی می‌آفرینند که زیبایی را از سطح ظاهر به عمق جان می‌برند. این هنر، تنها چشم را نمی‌نوازد، بلکه روح را بیدار و دل را متحول می‌سازد. 🥀اربعین، تمرینی است برای زندگی بر مدار ارزش‌ها؛ مدرسه ای بی‌دیوار که در آن، «آموزش» و «پرورش» درهم می‌آمیزند. هر گام، سلوکی فردی و اجتماعی است و هر لحظه، تلفیقی از دین، اخلاق و حیات. اینجا، تنها پاها در حرکت نیستند؛ دل‌ها و اندیشه‌ها نیز به پرواز درمی‌آیند. اربعین به ما می‌آموزد که معنویت اصیل، آن است که از حریم فردی عبور کرده و در بافت جامعه جاری شود. و شاید به همین دلیل است که این پدیده، نه‌تنها باقی مانده، بلکه جهانی شده است؛ چون فلسفه‌اش، تربیت انسان برای زیستن در افق حقیقت است. ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac

🔴سالروز شهادت پیامبر اعظم حضرت محمد «صلی الله علیه و آله وسلم» خاتم نبوت و شهادت امام حسن مجتبی «علیه السلام» ، کریم اهل بیت و امام علی بن موسی الرضا «علیه السلام» ، خورشید هشتم هدایت و قبله هفتم تسلیت و تعزیت باد. ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac

یکی از واژه های کتاب عربی دانش آموزان دهمی‌ام "بُحَیرة" است؛ یعنی دریاچه. "دریاچه" خیلی کلمه‌ی معمولی‌ای است. قبول دارید؟! مثل بیست و چند کلمه دیگری که در واژه‌نامه آن درس آمده، می‌شود خواند و از کنارش رد شد... اما این "دریای کوچک" هر سال یک داستانی سرهم می‌کند تا ما را با خودش به خانه‌ی کسی ببرد. برای همین، یک جور دیگری دوستش دارم. اصلا احترام می‌گذارم به خودش، قصه‌اش و از همه بیشتر وزنش! می‌گویم بچه ها "بُحَیر" بر وزن چی است؟ مِنّ و مِن می کنند و کمی جواب‌های پرت می‌دهند تا یکی‌شان داد بزند: فُعَیل! - آفرین! "بحر" چی می‌شد؟ می‌گویند: دریا - سه حرف اصلی اش را می‌بری بر وزن فُعَیل می‌شود بُحیر یعنی دریاچه. جَبَل کوه است. تپه را می‌‌گویند؟؟ جُبَیل! نگاه کنید! وزن "فُعَیل"، کوچک می‌کند. به اصطلاح اسم مُصَغّر می‌سازد. رودخانه‌ی کوچک می‌شود نُهَیر، شکوفه‌ی کوچک می‌شود زُهَیر... حالا حسَن یعنی چی؟ می‌گویند: زیبایی، خوبی! ببریدش بر وزن فُعَیل! یکهو صدای واااااای‌شان در کلاس می‌پیچد. یعنی دوزاری شان افتاده و از فهم ریشه‌ی #یک_اسم_آشنا، کیف کرده‌اند. - یعنی چون برادر کوچکتر بوده؟! - یعنی زیباییِ کوچکتر!! شروع می‌کنند به حدس زدن برای دلیل این کوچک شدن. می‌گویم برعکس! زیبایی را کوچک نکنید! عظمت "حسن" را تماشا کنید! "حسین" را تصور کنید. با آنهمه مهربانی و بزرگی‌اش که عالم همه دیوانه‌ی اوست! اگر آن همه شگفتی و دلبری که در وجود امام حسین است، تازه کوچک است در برابر برادرش، ببینید "حسن" چه می‌تواند باشد!! سریع می‌روم سراغ کلمه بعدی. می‌گذارم "کلمه" خودش کم کم توی مغزشان دم بکشد. می‌دانم این وزنِ ساده حتی با این سه حرف فوق‌العاده، نمی‌تواند معرفی جامعی از یک #امام بسازد. اما شاید یک روزی اگر در هیئتی، مجلسی، دسته‌ای دلشان برای امام حسین رفت (که حتما می‌رود)، همین مهندسی معکوس از نامی مصغّر شده‌، کمی از مظلومیتِ برادر بزرگتر او کم کند... یک روزی... شاید... به مناسبت ایام شهادت آن خوبیِ بزرگ، آن زیباییِ اعظم، کریمِ مظلومِ اهل بیت، امام حسن مجتبی «علیه السلام»◼️◼️◼️ #امام_حسنی_ام من حسینی شده دست امام حسنم ✍️ پژوهشکده تعلیم و تربیت اسلامی دانشگاه فرهنگیان @p_tarbiateslami_cfu_ac