. 📝 رسول الله از طرف پروردگار امر می‌شوند تا اعلام کنند که من کسی نیستم که مانند شما پروردگار را پرستش کنم : «وَلا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُم» 📝 همان‌گونه که شما هم کسی نیستید که مانند من پروردگار یکتا را پرستش کنید : «وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ». 📝 اسم فاعل بودن «عَابِدٌ» در آیه چهارم و «عَابِدُونَ» در آیه پنجم که برخلاف فعل، ثبات و دوام را می رساند، این معنا را می‌فهماند که پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه وآله وسلم، اصلا اهل عبادت کردن مانند آنها نیستند و در مقابل آنها نیز اصلا اهل یکتاپرستی نیستند. 📝 به عبارت دیگر، سخن حضرت رسول این است که نوع عبادت من، از طرف پروردگار سبحان آمده و نوع عبادت شما، از جانب خودتان بوده و جعلی است. 📝 ما مسلمانان برای تعظیم و عبادت معبودمان، همان نوعی را پیش می‌گیریم که خودش بیان فرموده است در حالی که شما کافران برای تعظیم و عبادت معبودهایتان، روشی ساختگی را در پیش گرفته‌اید. 📝 دلیل برداشت مزبور، مصدری بودن "ما" به همراه افعال بعد از خود به تاویل مصدر رفته و در نتیجه، «مَا عَبَدْتُم» به معنای "عبادتکم" و «مَا أَعْبُدُ» به معنای "عبادتی" خواهد بود. 📝 این نکات نشان می‌دهد که در پیشنهاد دیگر کافران، سخن از یکسان شدن نوع پرستش و عبادت به میان آمده است، به این معنا که ای رسول! اگر تو نوع عبادت ما را برای پرستش خدایت انتخاب کنی ما نیز نوع عبادت تو را در عبادتمان لحاظ می‌کنیم. 📝 دلیل ارائه‌ی دو معنای متفاوت برای آیات سوم و پنجم که کاملا مشابه یکدیگرند : «وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ»، علاوه بر تفاوت در موصوله و مصدری بودن "ما" در آنها، تفاوت آیات دوم و چهارم است، زیرا آیه دوم مقدمه آیه سوم و آیه چهارم مقدمه آیه پنجم محسوب می‌شوند و تفاوت مقدمه، موجب تفاوت ذی المقدمه نیز می‌شود. 📝 ادله‌ی تفاوت‌های آیات دوم و چهارم چنین است : ۱. «أَعْبُدُ» در آیه‌ی دوم، فعل مضارع بوده و «عَابِدٌ» در آیه چهارم، اسم فاعل است. ۲. فعل «تَعْبُدُونَ» در آیه‌ی دوم، مضارع است و فعل «عَبَدْتُم» در آیه چهارم، ماضی است. ۳. «لا أَعْبُدُ» در آیه ی دوم، جمله فعلیه است و «وَلا أَنَا عَابِدٌ» در آیه چهارم، جمله اسمیه. ۴. از آن جا که آیه‌ی چهارم با آمدن "واو" در ابتدای آن به آیه‌ی دوم عطف شده، تفاوتشان با یکدیگر را می‌رساند؛ چنان که اقتضای عطف همین است. ۵. ایجاد معنای جدید در تکرار، بهتر از تاکید دانستن تکرار است که از آن به قاعده‌ی «التأسیس اولی من التاکید» یاد می‌شود. 📖 ۳. توحید در روش عبادت (آیه ۶) 📝 آیه آخر، توحید در روش عبادت را مطرح می‌کند؛ بدین معنا که آن حضرت به ارائه‌ی این مطلب مامور می‌شوند که بگویند سیره و روش عبادی من، با سیره‌ی عبادی شما متفاوت است : «لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِىَ دِین». 📝 سیره‌ی عبادی پیامبر مبتنی بر بندگی است و سیره‌ی عبادی مشرکان نوعی معامله‌گری و اظهار اشرافی‌گری است. 📝 تفاوت در سیره‌ی عبادی دو گروه از آن جا ناشی می‌شود که برخی از اعمال عبادی‌شان مشابه هم بود، مانند داشتن طواف خانه‌ی خدا که مسلمانان، پوشیده طواف می‌کردند ولی کافران، عریان به طواف می‌پرداختند و روش‌شان با پیامبر فرق می‌کرد. 📝 آخر آن که منظور از "دین" در آیه‌ی پایانی، آیین و مذهب نیست، زیرا نزد خدا، تنها دین، اسلام است : «ان الدِین عند اللَّه الاسلام» 📝 و خداوند برای کافران، دین و آئینی قائل نیست، پس "دین" در این آیه به معنای روش است و معنای آیه چنین است : «لَکُمْ دِینُکُمْ فی العباده وَ لِىَ دِینی فی العباده». 📜 نتیجه : 📝 سوره‌ی کافرون به منظور اصلاح عبودیت بندگان و بیان وظایف بندگی در مقابل شرک مشرکان و کافران، در امر توحید عملی در عبودیت پروردگار نازل شده است. 📝 و از آنجا که این سوره از سوره‌های یک جمله‌ای است که از فعل امر «قُلْ» و مقول قول تشکیل شده است و اصل سخن در آن چیزی است که بعد از فعل امر «قُلْ» می‌آید؛ در سه دسته آیات در مقابل شرک کافران، بر توحید عملی خداوند (توحید عملی در عبودیت پروردگار) تاکید دارد که عبارت باشد از بیان سه نوع توحید در معبود، توحید در نوع عبادت و توحید در روش عبادت. 📝 بر این اساس جهت هدایتی سوره مبارکه کافرون، «توحید عملی در عبودیت» است. 📚 ترجمه آیت‌الله مکارم شیرازی. 📚 درس‌نامه روش تدبر، حجت‌الاسلام محمدحسین الهی‌زاده. 🌺 ادامه دارد... ✅ برداشت و نشر مطالب کانال جامع شهید محمدی قرقی، با ذکر صلوات آزاد می‌باشد. 💐 اَلـلَّـهــُمَّ صـَـلِّ عَـلَـى مُـحَـمــَّدٍ وَ آلِ مُـحَـمــَّدٍ وَ عَـجِّـلْ فَرَجَــهُمْ 💐 🌷برای مشاهده یکپارچه و کامل تدبر در قرآن به وبسایت شهید محمدی قرقی مراجعه نمایید. http://pshrmq.blog.ir/1396/05/04 ☀️ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ☀️ @pshrmq‌‌

🔖 تدبر در سوره کافرون @pshrmq

🎥 امام خمینی می‌خواست ۷۰ سال در محضر این عالم حاضر شود... @pshrmq

📼 اهمیت ادب و اقسامش... 🎙️آیت الله مظاهری @pshrmq

📹 اخراج یک فرمانده‌ به دستور رئیس‌جمهوری... 🎙️حجت‌الاسلام راجی @pshrmq

📝 مدح حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها ▪️حجت‌الاسلام حسینی‌قمی @pshrmq

📹 بی‌ادعایی، ویژگی شاخص شهدای ارتش ماست... @pshrmq

. 🇮🇷 بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ 🇮🇷 ⚫️ فاطمیه ⚫️ @pshrmq ■● درس‌های فاطمیه ●■ ☑️ درس هفتم : حق نگری ▪️ممکن است کسی کلام فصیحی داشته باشد ولی حرف حق نزند. ▪️همچنان که درتاریخ آمده است که در سقیفه افرادی با نفوذ کلام و اطرافیان آن‌ها با زور و تهدید باعث شدند دیگران حق را نادیده بگیرند. ▪️در سقیفه عده‌ای بخاطر خویشاوندی و بر اساس وابستگی‌ها به بیعت‌شکنی با امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام تن دادند. ▪️اما امروز نباید بخاطر دلایلی پوچ مانند: همشهری بودن، نان و نمک کسی را خوردن شناخت سطحی از گذشته کسی و... با انتخاب اشتباه خود آینده جامعه اسلامی را به خطر بیاندازیم. 🔲 فاطمیه پر است از درس‌هایی برای مردم ما. ☑️ ادامه دارد... ✅ انتشار و برداشت مطالب کانال با ذکر صلواتی آزاد می‌باشد. @pshrmq 🇮🇷 السَّلامُ عَلَیْکِ یَا فَاطِمَهُ الزَّهرَاءُ، سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ 🇮🇷 🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴

. 🇮🇷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🇮🇷 🔏 تدبر در قرآن 🔏 @pshrmq 📕 تدبر سوره‌ی فلق 📕 📝 این سوره، صد و سیزدهمین سوره قرآن کریم می‌باشد. 📝 نام دیگر این سوره، «احدی المعوذتین» (یکی از دو معوذه) است، زیرا این سوره و سوره‌ی ناس با هم «المعوذتان» (دو معوذه) نامیده می‌شوند، از این رو نام هر یک از این دو سوره، «المعوذه» است. 📜 گام اول : قرائت و ترجمه سوره 📝 بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده و مهربان 📝 قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ بگو: پناه مى‌برم به پروردگار سپیده صبح. (۱) 📝 مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ از شر تمام آنچه آفریده است. (۲) 📝 وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ و از شر هر موجود شرور هنگامى كه شبانه وارد می‌شود. (۳) 📝 وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿٤﴾ و از شر آنها كه با افسون در گره‏ها می‌دمند (و هر تصمیمى را سست مى‏‌كنند). (۴) 📝 وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾ و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد می‌ورزد! (۵) 📜 گام دوم تفهم ساختار سوره 📝 سوره مبارکه‌ی فلق با پنج آیه‌اش از یک سیاق، شامل یک فعل و دو مجموعه‌ی وابسته به آن تشکیل شده است. 📖 دسته اول : آیه ۱ 📝 آیه اول، مجرور حرف "باء" است. 📖 دسته دوم : آیات ۲ تا ۵ 📝 آیات دوم تا پنجم، مجرورهای حرف "مِنَ" اند و با حرف عطف "واو" به هم عطف شده‌اند. 📜 گام سوم : تفهم کلمه‌ها و جمله‌های مشکل 📝 الْفَلَقِ : در اصل به معنای شکافتن چیزی می‌باشد و به سپیده‌دم و طلوع صبح گفته می‌شود زیرا با طلوع صبح، تاریکی شکافته می‌شود. 📝 غَاسِقٍ : «غَسق» تاریکی فراگیر و به همین خاطر مصداق «غَاسِقٍ» در این آیه را شب دانسته‌اند در آن زمانی که به نیمه رسیده و تاریکی آن فراگیر گشته است. 📝 النَّفَّاثَاتِ : «نفث» بسیار دمنده، زنانی که به شدت در گره‌ها می‌دمند و برای مردم مشکلات به وجود می‌آورند. 📜 گام چهارم : تفهم جهت هدایتی سوره 📝 با توجه به ساختار آیات سوره، تفهم جهت هدایتی سوره نیز این‌گونه انجام می‌شود : 📝 با توجه به اینکه از یک سو زمان زیادی از آغاز رسالت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه وآله وسلم نمی‌گذشت و شمار مسلمانان بسیار کم و عموما از قشر ضعیف و مستضعف بود. 📝 و از سوی دیگر مشرکان و معاندان اسلام با امکانات مادی و موقعیت اجتماعی‌شان که زمام امور را به دست گرفته بودند، از هیچ وسیله‌ای برای مقابله با رسول گرامی اسلام و یارانشان فروگذار نمی‌کردند، 📝 خداوند متعالی، سوره‌ی فلق را برای رهایی مردم از سروری که آن‌ها و رهبری امت را تهدید می‌کرد، نازل کرد. 📝 همان‌گونه که در سوره‌ی ناس گفته شد، آغاز شدن سوره با امر «قُلْ» نشان می‌دهد که ابلاغ این سوره به مردم باید فراتر از گفتن باشد، به این معنا که «ای رسول! نه تنها بگو و ابلاغ کن که تبیین کن». 📝 یعنی در برابر شروری که می‌خواهند مانع رسیدنتان به خدا شوند، به جای واگرایی از خداوند، به سوی او بروید و در حد توان خود استقامت و پایداری کنید. 📝 بیشتر آیاتی که مسائل اعتقادی را بیان می‌کنند با فرمان «قُلْ» آغاز می‌شوند. 📝 از «أَعُوذُ» تا انتهای سوره، دو مجموعه را تشکیل می‌دهند. 📖 ۱. به چه کسی پناه ببریم؟ (آیه ۱) 📝 نخست اعلام می‌کند که انسان باید به پروردگار سپیده‌دم پناه ببرد : «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَق». 📝 از آن جا که لحظه‌ی سپیده‌دم، اولین لحظه‌ای است که نور، گریبان ظلمت را می‌شکافد و سر بر می‌آورد، در صدد رساندن این پیام است که در سیاه‌ترین لحظات زندگی، ناامید نباش زیرا همان پروردگار شب شکن، پروردگار شر شون نیز هست. 📝 مضارع بودن فعل«أَعُوذُ» همیشگی بودن استعاذه و پناه بردن را می‌رساند و قرار گرفتن آن بعد از امر «قُلْ» تاکید بر عملی آن است و به ما می‌فهماند که هیچ‌گاه از نصرت الهی ناامید نشویم البته در صورتی که در حد توان، استقامت و پایداری ورزیم. 📖 ۲. از چه چیزی پناه ببریم؟ (آیات ۲ تا ۵) 📝 در این مجموعه، انسان را به پناه بردن به خدا از چهار شر، فرمان می‌دهد. 📝 دو شر طبیعی مخلوقات و تاریکی شب و دو شر انسانی زنان افسونگر (گره اندازان و مشکل تراشان در جمیع امور) و انسان حسود. 📝 خداوند می‌تواند شرور طبیعی موجوداتی که به خودی خود شر نیستند، اما لازمه‌ی آن‌ها شر است را دفع کند : «مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ». 📝 مانند برق که به خودی خود خیر است؛ اما در صورت تماس انسان با آن، برق گرفتگی به وجود می‌آید. 📝 از این رو نباید از «مَا خَلَقَ» چنین تصور کرد که تمام مخلوقات شرند یا شری همراه دارند، بلکه با وجود یک مصداق هم، معنا پیدا می‌‌یابد.