📹 گفتگوی غلام سیاه و امام حسین علیه‌السلام @pshrmq

📝 همه دارایی‌اش را خرج خدا کرد... ▪️حجت‌الاسلام ماندگاری @pshrmq

📹 راه هدایت ▪️رهبر انقلاب: نام امام حسین، راه امام حسین، توجّه به امام حسین، توسّل به حسین‌بن‌علی سیّدالشّهدا (سلام اللّه علیه) راهگشا است. ▪️به معنای واقعی کلمه «حُسَینٌ مِصباحُ الهُدیٰ»؛ حسین چراغ هدایت است. ▪️هر کسی در یک محفل حسینی بنشیند و برخیزد، بدون تردید بهره‌ی معنوی از این نشست و برخاست می‌برد؛ در این تردیدی نیست. @pshrmq

🚩 چله عاشورا | لعنت خدا بر گروهی که شما را کشتن و بر کسانی که اسباب کشتن شما را فراهم کردن @pshrmq

📹 از آن ترسم که آتش برفروزد؛ میان خیمه بیمارم بسوزد... @pshrmq

📼 صوت کامل روضه‌خوانی آقای حاج میثم مطیعی در مراسم عزاداری شب عاشورای حسینی (علیه‌السلام) در حسینیه امام خمینی. ۱۴۰۳/۴/۲۵ @pshrmq

📹 محبوبترین عمل نزد خدا... 🎙استاد فرحزاد @pshrmq

🏴 اسارت آل الله تسلیت باد... @pshrmq

. 🇮🇷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🇮🇷 🔏 تدبر در قرآن 🔏 @pshrmq 📕 تدبر سوره‌ی عصر 📕 📝 این سوره، صد و سومین سوره قرآن کریم می‌باشد. 📜 گام اول : قرائت و ترجمه سوره 📝 بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده و مهربان 📝 وَالْعَصْرِ ﴿١﴾ به عصر سوگند، (۱) 📝 إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿٢﴾ كه انسان‌ها همه در زیانند. (۲) 📝 إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿٣﴾ مگر كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏‌اند، و یكدیگر را به حق سفارش كرده و یكدیگر را به شكیبایى و استقامت توصیه نموده‌اند! (۳) 📜 گام دوم تفهم ساختار سوره 📝 هر سه آیه سوره مبارکه‌ی العصر یک سیاق تشکیل می‌دهند. 📝 آیه‌ی اول قسم است و آیه دوم جواب قسم و آیه‌ی سوم، استثنایی از حکم آیه‌ی قبلی است. 📜 گام سوم : تفهم کلمه‌ها و جمله‌های مشکل 📝 «خُسْرٍ» : زیان کردن. 📜 گام چهارم : تفهم جهت هدایتی سوره 📝 با توجه به ساختار آیات سوره عصر، جهت هدایتی سوره نیز این‌گونه انجام می‌شود : 📝 در جهان بینی اسلامی، دنیا به مثابه‌ی بازاری است که در آن، توشه‌ی آخرت تجارت می‌شود و سرمایه‌ی انسان در این تجارت خانه، عمر اوست که لحظه به لحظه و با گذشت زمان، از آن کاسته می‌شود. 📝 و هرکس ایمان آورد و عمل صالح بیشتری انجام دهد در این تجارت موفق‌تر است. 📝 خداوند متعال در این سوره، ضمن اعلام خسران انسان در گذر زمان، راه نجات از خسران را نیز بیان می‌فرماید. 📖 ۱. اعلام خسران حتمی انسان، به اقتضای گذر زمان (آیات ۱و ۲) سوره با سوگند به عصر، زمانی که روز رو به پایان است، آغاز شده است : «وَالْعَصْرِ» 📝 در جواب قسم که اصل سخن نیز محسوب می‌شود، حقیقت مهم خسران و زیان انسان‌ها با تاکید هرچه بیشتر بیان شده است : «إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْر» 📝 وجود "ال" در «الإنْسَانَ» گویای این است که این خسران (باختن اصل سرمایه) شامل حال همه است و هیچ انسانی از آن، راه گریزی ندارد. 📝 این نکته با شش تاکید همراه گردیده است : ۱. آمدن قسم که برای تاکید است : «وَالْعَصْرِ» ۲. وجود حرف «إِنَّ» ۳. اضافه شدن لام تاکید بر سر خبر : «لَفِی خُسْر» ۴. آمدن "فی" در «لَفِی خُسْر»، حالت غرق بودن در خسران را می‌رساند. ۵. آمدن تنوین تنکیر در «خُسْر» برای نشان دادن بزرگی و خطرناک بودن خسران است. ۶. اسمیه بودن جمله‌ی «إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْر»، نسبت به جمله‌ی فعلیه از تاکید بیشتری برخوردار است. 📝 این همه تاکید برای پاسخ به تردیدهایی است که در آن زمان وجود داشته است. 📝 اینکه خسرانی در میان نیست و بدون ایمان و عمل صالح، هیچ مشکلی برای زندگی ابدی انسان به وجود نمی‌آید. 📝 در تبیین ارتباط قسم و جواب قسم باید گفت همان‌گونه که عصر، زمان رو به پایان روز را به ما اعلام می‌کند، هشدار می‌دهد که از عمرت ای انسان کاسته شد. 📝 مواظب باش به غفلت نگذرانی، فرصت‌ها از دست می‌رود. 📝 چطور یخ فروشی که یخ‌هایش آب شده و آنها را نفروخته است، می‌گوید سرمایه‌ام را از دست دادم، عمر انسان هم که سرمایه‌ی اوست، همین‌گونه از آن کاسته می‌شود. 📝 اگر آن را در غیر مسیر بندگی خدا خرجش کنیم، باختن آن و خسران است. 📖 ۲. راه نجات از خسران، ایمان علمی و عملی فردی و اجتناعی است (آیه ۳) 📝 راه نجات از این خسران گریبان‌گیر این است که باید اهل ایمان و عمل صالح و تواصی به حق و صبر بود، زیرا تنها این گروه، از آن مستثنی هستند : «إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ». 📝 در این الگو، هم به جنبه‌های فردی دین و هم به جنبه‌های اجتماعی آن اشاره شده است. 📝 ایمان و عمل صالح، ایمان فردی را شامل می‌شود که جمع دارای "ال" : «الصَّالِحَاتِ» افاده‌ی عموم داشته و شامل همه‌ی اعمال صالح می‌شود. 📝 منظور از توصیه کردن به حق و صبر نیز ایمان جمعی است، چون «تَوَاصَوْا» از باب "تفاعل" است که معنای این باب، مشارکت و طرفینی بودن کار می‌باشد. 📝 لذا با توجه به کنار هم آمدن این دو بعد دین و عطفشان به یکدیگر، می‌توان گفت که تا دینمان را اجتماعی نکرده‌ایم، هنوز در خسرانیم. 📝 همچنین تواصی به حق، از امر به معروف و نهی از منکر در حیطه‌ی فقه و احکام، وسیع‌تر است و شامل اعتقادات نیز می‌شود.