📌 #روایت_مردمی_جنگ ایران حرم است خاطره‌ای از سید حسن نصرالله خواندم از زبان یکی از نزدیکان سید. گفته بود: «آخرین بار جلسه‌ای با سید داشتیم. یکی از فرماندهان نظامی از انجام نشدن وعده صادق دو و نگرفتن انتقام اسماعیل هنیه توسط ایران به سید اعتراض کرد. ایشان جوابش را دادند. باز سوال کرد. چند بار سوال و جواب شد، تا اینکه سید گفت: «ببین من و تمام شما که اینجا نشستیم، شهید بشویم ولی یک تیر سمت ایران پرتاب نشود. جمهوری اسلامی حرم است و باید محترم بماند. نباید حتی یک آجر از آن کم شود.»» چند بار جمله را خواندم و به عمقش فکر کردم. حرم را برای یک شخص محترم می‌سازند. کسی که آنقدر جایگاه والایی دارد که باید مقام و منزلتش حفظ شود. وقتی جایی حرم شد. قدم به قدمش، گوشه گوشه‌اش مقدس می‌شود. حرمت پیدا می‌کند. ارزشمند می‌شود. خادم و حافظ و نگهبان دارد. وقتی این سرزمین حرم است، یعنی تمام ساکنانش شأن و مقام بالایی دارند. یعنی هر گوشه از این خاک تقدس دارد. خانه‌مان، اتاق‌مان، مدرسه، محله، دانشگاه، حوزه علمیه، مغازه، کوچه و بازار و... باید حفظ و حراست شود. طاهر بماند و آلوده نشود. یعنی خادمانی در خارج از مرزها و داخل این حرم دور تا دور ما سد دفاعی بستند. جان و آبرو و دانش و زندگی‌شان را کف دست گرفتند تا آسیبی به ما نرسد. حرم‌ها خادم افتخاری دارند. این‌جا هم هرکس با هر شکل و ظاهر و شغل و سنی بخواهد می‌تواند خادم افتخاری باشد. مادری که حریم خانه و زندگیش را حفظ کند. کاسبی که محدوده فعالیتش، طاهر نگه‌داشتن مغازه و بازار باشد. دختری که حافظ پاکی و حیای این حرم باشد. یکی کارگر افتخاری شود، یکی پزشک، یکی معلم، یکی هنرمند، یکی دانشمند و... مهم بقای حرم و حفظ حرمت و هویت آن است. زهرا نجفی چهارشنبه | ۲۸ خرداد ۱۴۰۴ | #یزد روایت دارالعباده؛ روایت مردم یزد @revayatyazd ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ علیه رُعب! دو سه روزی‌ست تهرانم. روز و شب‌های عجیبی‌ست و البته شب‌ها عجیب‌تر. ده‌دوازده‌ساعتِ اول جنگ را غصه خوردیم تا آن شب که نزدیک خیابان انقلاب، پنجره را باز گذاشتیم و تا سحر، صدای شلیک پدافند را شنیدیم و آن ستاره‌های سرخ را در آسمان تهران تماشا کردیم؛ خوفا و طمعا. گیجم. دوست دارم به تعداد لوکیشن‌های درگیرِ جنگ، تکثیر شوم. این فکر، از وقتی آن تصمیم لعنتی را گرفتم، توی ذهنم می‌چرخد. بنا بود توی استودیوی شبکه خبر بمانم -چند روز- اما بعدِ صبح تا غروبِ اول، از ساختمان شیشه‌ای زدم بیرون به امیدِ یافتن ماجرا. کاش می‌شد به تعداد لوکیشن‌های درگیر جنگ، تکثیر شوم... ادامه روایت در مجله راوینا محسن حسن‌زاده @targap سه‌شنبه | ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ | #تهران ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ صف بنزین صف پمپ بنزین ۸-۷ تا ماشین توی نوبت بودند. هر بار که جلوی جایگاه می‌رسیدیم، یکی از کارها که قرار بود بعد از بنزین زدن انجام دهیم، جلو می‌انداخت و می‌گفت حالا بریم سراغ این کار تا بعد! آخرین بار، دو‌تا ماشین بیشتر توی صف نبود. رفتیم توی جایگاه گفتم: آخرش که باید تو صف می‌ایستادی! کم و زیاد اون، ده دقیقه بیشتر تفاوتش نبود! گفت: نمی‌خوام دل وطن‌فروش رو خوش کنم برای عکس گرفتن از صف بنزین! گلزار اسدی سه‌شنبه | ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ | #اصفهان مجموعه ادبی روایتخانه @revayat_khane ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ ترافیک زیبا مسیرها به خاطر مهمانی کیلومتری بسته و ترافیک زیادی شده بود. ماشین و جمله‌ی پشت شیشه‌اش را که دیدم تصویر راننده سریع توی ذهنم جان گرفت. جوانی با ریش مشکی و موهای یک طرف شانه زده و تسبیحی گَلِ دست و نوای آهنگ حماسی توی ماشینش. عکسم را گرفتم و دوربین را بستم. راه که باز شد خودم را به هر ضرب و زوری بود به ماشینش رساندم؛ اما به جای جوان بسیجی شکل مذهبی، دست خال‌کوبی شده و ابروهای برداشته و سیگار گوشه‌ی لب و موهای بلند بسته‌اش، حواسم را پرت و ماشین را منحرف کرد. به خودم که آمدم احساس کردم جوان راننده را چقدر دوست دارم. زهره نمازیان شنبه | ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ | #کرمان ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ کاوه برگشته بود زمانی‌که بلشویک‌ها به خاک ایران تجاوز کرده بودند بانو "نیمتاج سلماسی" در سال ۱۳۰۹ قطعه‌ای به نام "کاوه" سرود که به این شرح است: "ایرانیان که فرّ کیان آرزو کنند/ باید نخست کاوه‌ی خود جستجو کنند مردی بزرگ باید و عزمی بزرگتر/ تا حل مشکلات به نیروی او کنند ایوان پی شکسته مرمت نمی‌شود/ صدبار اگر به ظاهر وی رنگ و رو کنند... ادامه روایت در مجله راوینا حمیده عاشورنیا شنبه | ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ | #گیلان #رشت پس از باران؛ روایت‌های گیلان @pas_az_baran ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ پرستار بخش اطفال توی بیمارستان تهران بخش اطفال پرستار است. بچه ندارد اما بچه‌ها را بیشتر از همه بغل می‌کند. ظاهرش مثل من چادری نیست. امروز زنگ زد. می‌خندید. صدایش از همیشه پر انرژی‌تر بود. گفت: «همه بهم زنگ می‌زنن می‌گن بیا! چرا موندی تهران؟ بیا هر چقدر در می‌آری خودمون بهت می‌دیم!» بغض کردم. من هم نگرانش بودم، پرسیدم: «تو چی جواب دادی؟» گفت: «بچه‌های بخش ما سرطانین. سرماخورده نیستن که بگی دو روز دیرتر درمان شدن عیبی نداره! منم بیام کی بمونه بالاسرشون؟» چقدر شریف بوده خواهرم و نمی‌دانستم! سمانه آتیه‌دوست @madare_ghalambaf سه‌شنبه | ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ | #خراسان_رضوی #سبزوار ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ 📌 #جمعه_نصر نتانیاهو بالاخره از زیرزمین خارج شد... «... نتانیاهو بالاخره از زیرزمین خارج شد...» خبر را که شنیدم، ذهنم رفت مهر ۱۴۰۳. خبر شهادت سید حسن نصرالله دنیا را تکان داد. اسرائیل سرخوش از این پیروزی، گمان می‌برد اقدام وحشیانه‌اش، رهبر مقتدر ایران را به پناهگاه‌های زیرزمینی خواهد کشاند. خبر مثل رعد آسمان ذهن همه را شکافت. «نمازجمعه این هفته به امامت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برگزار خواهد شد.» حضرت آقا پس از عملیات وعده‌ی صادق ۲، خود به میدان آمد. حضور پر افتخار آقا همه را به مصلی کشاند. حتی از شهر و استان‌های دیگر برای اقتدا به امام امت، به تهران آمدند. غسل شهادت کردیم و در مصلی حاضر شدیم. نه‌تنها نماز ظهر که نماز عصر هم به امامت حضرت آقا برگزار شد. آقا به دنیا پیام داد. رهبران شیعی دنیا از دشمن نمی‌هراسند. چه زود سخن خدا محقق شد. سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ به زودی در دل‌های کافران ترس می‌اندازیم؛ زیرا چیزی را که خدا بر آن دلیلی نازل نکرده، شریک خدا قرار داده‌اند، و جایگاهشان آتش است؛ و بد است جایگاه ستمکاران. مریم غلامی یک‌شنبه | ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ | #خوزستان #اهواز ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ یک پُرس غذای حماسی صدا را که می‌شنیدی دلت پشت چراغ قرمز قرص می‌شد. دنبالش می‌گشتی. گمان می‌کردی موکبی مسجدی چیزی‌است؛ اما همین که به منبع صدا می‌رسیدی عطر کباب و جوجه‌کبابش را قاطی صدای مرحبا جیش رسول الله حس می‌کردی... معلوم بود برنج‌هایش را با خیبرخیبر یا صهیون، جیش محمد قادمون دم داده بود و کباب‌هایش را با زمزمه‌ی نصر من الله و فتح قریب باد زده بود. حیف ترافیک بود والا خودم را مهمان یک پرس غذای حماسی‌اش می‌کردم. زهره نمازیان شنبه | ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ | #کرمان ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ خبرنگار روز اول کاری‌ام، با ذوق و شوق وارد دفتر خبرگزاری شدم. بالاخره به شغلی که از کودکی‌ام گوشه ذهنم داشتم، رسیدم. مثل دانش‌آموز کلاس اولی که وسایلش را جمع می‌کند و کنارش می‌گذارد، از شب قبل دفترچه و خودکارم را آماده کرده بودم. من خبرنگاری را دوست داشتم اما او خیلی زود روی تلخ خودش را به من نشان داد. باید خبرهایی را می‌نوشتم که از زهر هلاهل تلخ‌تر بود. گویی سقراط شده‌ بودم که با دست خود جام زهر می‌نوشیدم. از شهادت رئیس جمهور تا شهادت سید حسن نصرالله... از دیروز که خبر شهادت فرشته باقری را نوشتم، خبرش یقه‌ام را گرفته و ولم نمی‌کند. من پسر یک کارگر هستم، دوره خبرنگاری شرکت کردم و یک سال بعد به عنوان خبرنگار وارد یکی از خبرگزاری‌ها شدم. فرشته باقری دختر رئیس ستاد کل نیروهای مسلح کشور بود. شبیه من و هزاران خبرنگار دیگر در این کشور. هیچ وقت به مخیله‌ام هم خطور نمی‌کرد شغل من با شغل فرزند یکی از عالی رتبه‌ترین فرماندهان نظامی کشور یکی باشد. نمی‌دانم اگر بود، چگونه می‌خواست خبر شهادت پدرش را بنویسد، وقتی خبر شهادتش را نوشتم، به پارتی‌بازی پدرش فکر کردم! سردار، آنقدر پارتی بازی نکرد تا در نهایت آقازاده‌اش را به بهترین شکل، به بهترین جا برد. هنیئا لک یا شهید محمد حیدری شنبه | ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ | #یزد حوزه هنری استان یزد @artyazd_ir ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ شبِ ترس و تپش نزدیک نیمه‌شب بود که صدای زنگ گوشی بلند شد. دوستم بود، با صدایی پر از نگرانی: «شما هم حسش کردین؟» گفتم: «نه، این‌جا که خبری نیست…» ولی از همان لحظه، فکرمان رفت سمت جنگ و زلزله. پیاپی سایت‌های لرزه‌نگاری را چک می‌کردیم. نه دنبال خبر پهپاد بودیم، نه موشک… فقط می‌خواستیم مطمئن شویم، که اگر قرار است چیزی بیاید، حداقل از دلِ زمین باشد، نه از آسمان! چند دقیقه بعد، خبر آمد: زلزله بوده. واقعاً زلزله. مردم، با دل‌هایی پر از اضطراب، در کانال‌ها، استوری‌ها، کامنت‌ها، خدا را شکر می‌کردند... که این‌بار فقط زمین لرزیده بود، نه زندگی‌ها. زهرا سالاری یک‌شنبه | ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ | #گلستان #کلاله نهضت روایت گلستان @revait_golestan ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ علی و سردار در یکی از روزهای گرم تابستان، علی که جوانی پرشور و با انگیزه بود، به دعوت سردار سلامی به دیداری در استان خوزستان رفت. این دیدار برای علی بسیار خاص و مهم بود، زیرا سردار سلامی نه تنها یک فرمانده نظامی برجسته، بلکه نماد ایثار و فداکاری برای او به شمار می‌رفت. زمانی که علی به محل ملاقات رسید، احساس هیجان و شگفتی در وجودش موج می‌زد. سردار سلامی با لبخندی گرم و محبت‌آمیز به استقبال او آمد. او با چشمانی پر از محبت، علی را در آغوش گرفت و گفت: "خوش آمدی، پسرم! ادامه روایت در مجله راوینا علیرضا حمیدی شنبه | ۲۴ خرداد ۱۴۰۴ | #خوزستان #اهواز ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها

📌 #روایت_مردمی_جنگ عادی زندگی‌ کردن، به مثابه در خط مقدم جنگیدن من این روزها خیلی به این فکر می‌کنم که سهم من در جنگی که تویش هستیم چیست؟ از خودم می‌پرسم باید چه کار بکنم که بشود اسمش را گذاشت سهیم شدن در مبارزه؟ چطوری می‌شود منفعل نبود و جنگید وقتی جنگ توی خیابان‌های شهرهای ماست اما دور از دسترس ما؟ چطوری می‌شود جنگید وقتی نمی‌شود سلاح برداشت و به سمت کسی شلیک کرد؟ چطوری توی زمانه ریزپرنده‌ها و جنگ‌های الکترونیک و موشک‌های دوربرد، منی که یک شهروند ساده هستم می‌توانم به جبهه خودی کمک کنم؟ حالا نه پشت جبهه‌ای هست که بشود رفت و برای رزمنده‌ها امکانات بسته‌بندی کرد، نه مرکز اعزامی هست که بشود رفت و اسم نوشت، نه صندوق‌های کمک به جبهه‌ای هست که بشود تویش پول انداخت و نه هیچ راه دیگری که بشود به واسطه‌اش احساس سهیم بودن در جنگ پیدا کنیم. همه این‌ها در حالی است که جنگ از هر زمان دیگری نزدیک‌تر به ماست. خط مقدمش سعادت‌آباد تهران است، فرودگاه تبریز است، اتوبان قم تهران است، جایی در رباط‌کریم است، پایگاه نوژه همدان است و منطقه‌هایی آشنا و شبیه این. من این روزها را با نگرانی ناکارآمدی طی کردم. نگرانی از این‌که نکند در حساس‌ترین روزهای زندگی خودم و حیات ایران، من بی‌خاصیت‌ترین کارهای عمرم را بکنم. نگران از این‌که بعدها برگردم و این روزها را مرور کنم و احساس کنم چقدر پرت از ماجرا بوده‌ام و چقدر کودکانه این روزهای مهم را طی کرده‌ام. من هر روز خبرهای جنگ را دنبال می‌کنم، الجزیره را تماشا می‌کنم، چند کانال‌ خبری ایرانی و خارجی را پیگیری می‌کنم و حالا از دل همه این‌ها یک چیزی برای معلوم شده، یک چیزی که خبر نیست و گزارش صریح هیچ کدام از خبرگزاری‌ها نیست. حالا تقریبا فهمیده‌ام باید حواسم جمع باشد روی حفظ روال عادی زندگی‌ام. این برای من خود خود جنگیدن در خط مقدم است. این را شاید از تلاش‌های خبری اسرائیل فهمیده‌ام. تلاش‌هایی که هدفش خرابی خانه‌ها نیست، خرابی ذهن ما است. حالا می‌دانم تماشا کردن فیلم با بچه‌هایم، بیرون رفتن و بستنی خوردن، مهمانی دادن و دور هم جمع شدن، خریدهای روزانه را انجام دادن، سر کار رفتن و مثل همیشه برگشتن، شوخی کردن و سر به سر گذاشتن، سفره پهن کردن و دور هم غذا خوردن، پارک رفتن و قدم زدن و حفظ همه کارهایی که قبل از این روتین زندگی ما بوده، جهادی است که من باید انجام بدهم. زندگی را روی روال خودش نگه داشتن یعنی، «خبری نیست، ما قوی‌تر از این انفجارهاییم»، یعنی «آخرش ما پیروزیم»، یعنی «به نیروهای نظامی خودمان اعتماد داریم» یعنی «من به سهم خودم اوضاع روانی جامعه را به هم نمی‌ریزم» یعنی «زخمی جنگ روانی دشمن نیستم» یعنی «جنگ احوال اقتصادی و فرهنگی ما را به هم نریخته» یعنی «آن گوشه از دنیا که نگه‌داری‌اش وظیفه من است، امن است» یعنی «همه قوای کشور توجه‌اش به دشمن باشد، ما توی کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، ایران را مثل قبل نگه می‌داریم» یعنی «بچه‌ها این روزها تمام می‌شود، شما بروید درس‌تان را بخوانید برای روزهای آینده ایران، این روزهایش را ما جلو می‌بریم» یعنی «حتی اگر جنگ توی شهرهای ما باشد،‌ ما جنگ‌زده نیستیم» یعنی «نترسیدیم، چون ترس برادر مرگ است» یعنی «ما زنده‌ایم». من فکر می‌کنم نگه داشتن زندگی روی چرخ عادی‌اش، هم به نیروهای نظامی قدرت و پشت‌گرمی بیشتری می‌دهد هم دشمن به داخل نفوذ کرده را ناامید می‌کند. من این روزها برای خودم یک دستورالعمل عملیاتی مهم دارم: «برای رزمنده بودن باید عادی زندگی کنم.» . محمدرضا جوان آراسته @mrarasteh یک‌شنبه | ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ | #قم ــــــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 #راوینا | روایت مردم ایران @ravina_ir مجلـه | بلـــه | ایتـــا | دیگررسانه‌ها